10 Δεκ 2015

Σχόλιο στὴν ἀναφορὰ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου πρὸς αἱρετικοὺς παπικοὺς γιὰ τὴν «ἄρση τῶν ἀναθεμάτων»

Ἱερὰ Μητρόπολις Πειραιῶς, Γραφεῖο ἐπὶ τῶν αἱρέσεων καὶ τῶν παραθρησκειῶν
Μὲ αἰσθήματα πικρίας, ὀδύνης καὶ ἀπογοητεύσεως παρακολούθησε ὁ πιστὸς λαὸς τοῦ Θεοῦ ἀπὸ τὰ ΜΜΕ τὰ ὅσα κακόδοξα ἐλέχθησαν, ἀλλὰ καὶ τὰ ὅσα ἀπαράδεκτα καὶ κατὰ παράβαση τῶν Ἱερῶν Κανόνων ἐπράχθησαν γιὰ μία ἀκόμη φορᾶ κατὰ τὴν φετινὴ «θρονικὴ ἑορτὴ» τοῦ Φαναρίου στὶς 30 Νοεμβρίου ε.ε. Δυστυχῶς κάθε χρόνο ἐπαναλαμβάνεται σχεδὸν τὸ ἴδιο σκηνικό, οἱ ἴδιες φιέστες, οἱ ἴδιες κακοδοξίες, μὲ πρωταγωνιστῆ τὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη κ. Βαρθολομαῖο.
Γιὰ πολλοστὴ ἤδη φορᾶ ὁ κ. Βαρθολομαῖος στὴ  προσφώνησή του πρὸς τὸν ἐπικεφαλής τῆς παπικῆς ἀντιπροσωπίας καρδινάλιο κ. Kurt Koch, ἐπαναλαμβάνει τὴν ἴδια οἰκουμενιστικὴ ἰδεολογία καὶ γλώσσα, ὅπως ἄλλως τε συνηθίζει νὰ τὸ πράττει κάθε φορᾶ, ποὺ ἀπευθύνεται πρὸς ἑτεροδόξους αἱρετικούς, Παπικούς, Προτεστάντες, ἢ Μονοφυσίτες, προφανῶς γιὰ νὰ ἐπιβεβαιώσει γιὰ μία ἀκόμη φορᾶ στὸν κλῆρο καὶ στὸν πιστὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ τὴν ἀμετακίνητη προσήλωση στὶς αἱρετίζουσες θεωρίες του.
Θεωρήσαμε ὅτι δὲν ἔχει πλέον κανένα νόημα νὰ μποῦμε καὶ πάλι στὸν κόπο νὰ ἀνατρέψουμε τὶς ἴδιες κακοδοξίες καὶ νὰ ἐλέγξουμε τὶς ἴδιες παραβάσεις τῶν Ἱερῶν Κανόνων, διότι τὸ ἔχουμε πράξει πολλὲς φορὲς στὸ παρελθὸν σὲ παλαιότερα ἄρθρα μας. Εἶναι ὑπερβέβαιο, ὅτι ὅσα ἄρθρα καὶ ἂν γράψουμε, δὲν πρόκειται νὰ ἔχουν τὴν παραμικρὴ ἀπήχηση, διότι δὲν ὑπάρχει δυστυχῶς καμία διάθεση γιὰ διάλογο, ὅσο καὶ ἂν προσπαθεῖ ὁ Παναγιώτατος νὰ πείσει περὶ τοῦ...
ἀντιθέτου ὅτι δῆθεν «τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον ἐπιθυμεῖ καὶ ἐπιδιώκει τὸν διάλογον μετὰ πάντων, ὁμοδόξων καὶ ἑτεροδόξων χριστιανῶν, ὁμοπίστων καὶ ἀλλοπίστων συνανθρώπων…».

Κατόπιν αὐτῶν ὁ παρὰ κάτω σύντομος σχολιασμός μας δὲν ἀπευθύνεται πρὸς Οἰκουμενιστᾶς, ἀμετανοήτως ἐμμένοντας στὴν αἵρεση καὶ τὴν πλάνη των, ἀλλὰ πρὸς τὸν πιστὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ, μὲ σκοπὸ τὴν ἐνημέρωσή του, τὸν ἐπιστηριγμό του στὴν ἀλήθεια τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τὴν προφύλαξή του ἀπὸ τὴν αἵρεση καὶ ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ τὴν ἐκφράζουν καὶ τὴν προωθοῦν. Στὶς γραμμὲς ποὺ ἀκολουθοῦν θὰ περιοριστοῦμε νὰ ἀναφερθοῦμε στὸ θέμα τῆς ἄρσεως τῶν ἀναθεμάτων, διότι φέτος συμπληρώνονται 50 χρόνια ἀπὸ τότε ποὺ ἔλαβε χώρα τὸ φρικτὸ αὐτὸ γεγονός, στὸ ὁποῖο ἄλλωστε ἀναφέρεται καὶ ὁ κ. Βαρθολομαῖος στὴν φετινὴ προσφώνησή του: «Ἐκ τῶν διαλόγων τούτων, ὁ διάλογος τῆς ἀγάπης ἤρξατο διὰ μίας ἐξόχως συμβολικῆς Πράξεως ἀμφοτέρων τῶν Ἐκκλησιῶν, τῆς ἐν ἔτει 1965 ἄρσεως τῶν ἑκατέρωθεν ἀναθεμάτων, διὰ τῶν ὁποίων, κρίμασιν οἶς οἶδε Κύριος, αἱ Ἐκκλησίαι Ρώμης καὶ Κωνσταντινουπόλεως ἀπεσχίσθησαν ἀλλήλων κατὰ τὸ Σχίσμα τοῦ 1054 μ.Χ., τὴν ἀπαρχὴν ταύτην τῶν θλιβερῶν γεγονότων, τὰ ὁποία ἐπηκολούθησαν εἰς τὰς σχέσεις τῶν Ἐκκλησιῶν Ἀνατολῆς καὶ Δύσεως ἐπὶ χίλια περίπου ἔτη».

Τὸ ὅραμα τοῦ Πατριάρχου Ἀθηναγόρα καὶ ὁ διακαὴς πόθος του γιὰ τὴν ἕνωση στὸ κοινὸ Ποτήριο ἐπιχειρήθηκε μὲ τὴν ἄρση τῶν ἀναθεμάτων μεταξὺ Βατικανοῦ καὶ Φαναρίου, ποὺ πραγματοποιήθηκε τὸν Δεκέμβριο τοῦ 1965. Ἄραγε τὸ γεγονὸς αὐτὸ ἐσήμαινε καὶ γιὰ τὶς δύο πλευρὲς τὴν ἄρση τοῦ σχίσματος; Προφανῶς ναί, διότι τοῦτο φαίνεται ξεκάθαρα ἀπὸ ὅσα ὁ Πατριάρχης Ἀθηναγόρας ἀπεκάλυψε τὸν Αὔγουστο τοῦ 1971: «τὸ ’65 ἐσηκώσαμεν τὸ σχίσμα, εἰς τὴν Ρώμην καὶ ἐδῶ, μὲ ἀντιπροσώπους μας ἐκεῖ καὶ ἀντιπροσώπους ἐκεῖθεν ἐδῶ…», ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὴν διαβεβαίωση τοῦ Πάπα Παύλου τοῦ ΣΤ΄, ὁ ὁποῖος τὸ 1972 ἐδήλωσε, ὅτι «μετὰ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας εὐρισκόμεθα σχεδὸν εἰς τελείαν κοινωνίαν», ἐννοώντας προφανῶς ὅτι ἡ ληστρική, ἢ ψευδοοικουμενικὴ Σύνοδος, Φεράρας-Φλωρεντίας, (1438/9), θὰ γίνει ἀποδεκτὴ ἀπὸ Ὀρθοδόξου πλευρᾶς. 

Τὸ πρωτότυπο γαλλικὸ κείμενο τῆς συμφωνίας τοῦ 1965 ἀναφέρει, ὅτι ὁ Πάπας Παῦλος ὁ ΣΤ΄ καὶ ὁ Πατριάρχης Ἀθηναγόρας αἴρουν τὴν «ἀκοινωνησία» μεταξὺ τῶν δύο Ἐκκλησιῶν. Συγκεκριμένα ἡ σωστὴ μετάφραση τῆς παραγράφου 4, ἐδάφιο β, τῆς συμφωνίας, λέγει τὰ ἑξῆς: «ἀποδοκιμάζουσιν ὠσαύτως καὶ αἴρουσιν ἀπὸ τῆς μνήμης καὶ ἐκ μέσου τῆς Ἐκκλησίας τὰς ἀποφάσεις ἀκοινωνησίας (=les sentences d’ excommunication), ὧν ἡ ἀνάμνησις ἐπενεργεῖ μέχρι σήμερον ὡς κώλυμα εἰς τὴν ἐν ἀγάπη προσέγγισιν, παραδίδουσι δὲ αὐτᾶς τῇ λήθη»! 

Ὁ ἀείμνηστος καθηγητὴς π. Ἰωάννης Ρωμανίδης ἐπισημαίνει ὅτι «οἱ New York Times μετέδωσαν τὴν ἀπὸ κοινοῦ ἀγγελίαν τοῦ Βατικανοῦ καὶ τοῦ Φαναρίου τῆς 7ης Δεκεμβρίου 1965 διὰ τὴν ἄρσιν τοῦ excommunicatio (τῆς ἀκοινωνησίας τοῦ Λατινικοῦ κειμένου) εἰς τὴν πρώτην σελίδα, ὡς τὸ τέλος τοῦ σχίσματος τοῦ 1054 καὶ ὡς τὴν ἐπανέναρξιν τῆς μυστηριακῆς κοινωνίας, ποὺ εἶχε τότε δῆθεν διακοπεῖ. Φαίνεται πλέον σαφῶς, ὅτι τὸ ἑλληνικὸν κείμενον, ποὺ ἀναγγέλει τὴν ‘ἄρσιν τῶν ἀναθεμάτων’, ἦτο τεχνηέντως παραπλανητικόν. Φαίνεται εἶχε σκοπὸν νὰ ἀμβλύνη ἐνδεχομένας ἀρνητικᾶς ἀντιδράσεις τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν». Ἀπὸ τὰ παρὰ πάνω συμπεραίνουμε ὅτι, τουλάχιστον γιὰ τὸ Φανάρι, (ἀπὸ Ὀρθοδόξου πλευρᾶς), ὅπως καὶ γιὰ τὸ Βατικανό, «ἀκοινωνησία», «σχίσμα», πλέον δὲν ὑφίσταται καὶ ἡ ἕνωση τῶν Ἐκκλησιῶν ἤδη ἔγινε, ἀλλὰ δὲν εἶναι ἀκόμη «τελεία». Αὐτὸ θὰ γίνει ὅταν Πάπας καὶ Πατριάρχης «κοινωνήσουν» ἀπὸ τὸ «κοινὸ Ποτήριο», ὅπως ἤδη κοινωνοῦν μετὰ τὸ 1965, σὲ πολλὲς περιπτώσεις κληρικοὶ καὶ λαϊκοὶ ἀπὸ τὶς δύο «Ἐκκλησίες» τους. Μὲ αὐτὰ τὰ δεδομένα οἱ λατινόφρονες Πατριάρχες, Ἀρχιεπίσκοποι καὶ λοιποὶ ποιμένες, παρουσιάζουν σταδιακὰ τὴν ἕνωση, ποὺ ἀποφασίσθηκε τὸ 1965. Πιστεύουν, ὅτι ἔτσι θὰ ἀποφευχθοῦν ἀνεπιθύμητες σὲ βάρος τους ἀντιδράσεις, γιὰ τὴν προδοσία τους αὐτὴ ἀπὸ τὸν πιστὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ.

Τὴν ψευδοένωση αὐτή, ποὺ ἀπεφασίσθη καὶ ὑπεγράφη μεταξὺ Βατικανοῦ καὶ Φαναρίου μὲ τὴν ἄρση τῶν ἀναθεμάτων, ἀποκαλύπτουν καὶ σχολιάζουν ἐκκλησιαστικὲς προσωπικότητες καὶ ἀκαδημαϊκοὶ διδάσκαλοι, ποὺ ἀσχολήθηκαν καὶ ἐρεύνησαν εἰς βάθος τὰ συγκλονιστικὰ αὐτὰ γεγονότα, ἢ ἔλαβαν μέρος στοὺς  μετὰ ταῦτα γενομένους θεολογικοὺς διαλόγους. Ἕνας ἐξ’ αὐτῶν, ὁ μακαριστὸς καθηγητὴς Ἰωάννης Καρμίρης παρατηρεῖ: «Ὁ Πάπας Παῦλος ὁ ΣΤ΄ καὶ οἱ περὶ αὐτὸν Ρωμαιοκαθολικοὶ θεολόγοι ἐξεπόνησαν ἐν καλῶς μελετηθὲν εὐρύτατον πρόγραμμα ρωμαιοκεντρικοῦ Οἰκουμενισμοῦ, σύμφωνον πρὸς τὴν Λατινικὴν Ἐκκλησιολογίαν».  

Ὁ ὁμ. καθηγητὴς π. Θεόδωρος Ζήσης ἐπιβεβαιώνει τὴν ἴδια πραγματικότητα: «Ἐκεῖνοι, (οἱ Λατινόφρονες), ἐσχεδίασαν καὶ ἐχάλκευσαν μὲ κρυφὲς συμφωνίες τὴν ἕνωση, χωρὶς νὰ ἐνημερώνουν ὅλα τὰ μέλη τῆς ἀντιπροσωπείας, γιὰ νὰ μὴν ὑπάρχουν ἀντιδράσεις, ὅπως δὲν ἐνημερώνεται σήμερα ὁ πιστὸς λαὸς καὶ δὲν ἀντιλαμβάνεται γι’ αὐτό, ὅτι ἡ ἕνωση γίνεται ἤδη σταδιακά, ἔχει προχωρήσει οὐσιαστικὰ μὲ συμπροσευχές, συλλείτουργα καὶ ἀμοιβαία ἐκκλησιαστικὴ ἀναγνώριση, εἰς τρόπον ὥστε τὸ κοινὸ Ποτήριο, ὅταν ἔλθη ἐπισήμως νὰ ἀποτελεῖ ἁπλῶς μία ἐπισφράγιση καὶ ἐπικύρωση τῆς γενομένης ἤδη ἑνώσεως». Ὁ ἀγωνιστὴς καὶ μαχητικὸς ἱεράρχης, ἀείμνηστος Μητροπολίτης Φλωρίνης κυρὸς Αὐγουστίνος Καντιώτης ἐπισημαίνει: «Ἡ ἕνωσις, ἡ ψευδοένωσις, ἔχει ἀποφασισθῆ. Ἔχει ἀποφασισθῆ εἰς μυστικὰ διαβούλια Ἀνατολῆς καὶ Δύσεως, δια-βούλια πολιτικῆς, οἰκονομικῆς καὶ θρησκευτικῆς φύσεως, ὧν ἐγκέφαλος ὁ Πάπας!. Τὸ σχέδιον πρὸς πραγματοποίησιν τοῦ σκοποῦ ἐξελίσσεται κατὰ φύσεις καὶ στάδια ἐν ἀγνοία τοῦ Ὀρθοδόξου λαοῦ, ὁ ὁποῖος ἔκπληκτος μίαν πρωΐαν θὰ ἀκούση, ὅτι ἡ ἕνωσις ἐπετεύχθη! Δὲν εἶναι ὑπερβολὴ ἐὰν εἴπωμεν, ὅτι εὐρισκόμεθα εἰς τὸ κύκλωμα φοβερῶν ἡμερῶν διὰ τὴν Ὀρθόδοξον πίστιν. Συντελεῖται εἰς βάθος καὶ ἔκταση προδοσία, τὴν ὁποίαν δὲν δυνάμεθα νὰ φαντασθῶμεν!». 

Ὁ μακαριστὸς  Καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Γρηγορίου Ἁγίου Ὅρους ἀρχ. Γεώργιος Καψάνης παρατήρησε: «Πάντα τὰ ἀνωτέρω δηλοῦν, ὅτι τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον δὲν θεωρεῖ πλέον τὸν Πάπαν καὶ τὴν Ρωμαιοκαθολικὴν Καθολικὴν Ἐκκλησίαν ὡς αἱρετικούς, σχισματικοὺς καὶ πλανωμένους, ἐφ’ ὅσον δέχεται τὴν Παπικὴν Ἐκκλησίαν ὡς ‘ἀγίαν’, τὸν δὲ ἐπὶ κεφαλῆς αὐτῆς ὡς ‘ἂγιον’, ‘μακαριστόν’, ὑπὲρ οὗ τελεῖ καὶ ἐπιμνημόσυνον δέησιν. Σημαίνουν ἐπίσης, ὅτι ἡ ἕνωσις σχεδὸν ἔχει γίνει καὶ ἀπομένει ἡ μεθόδευσις τῆς τελείας μυστηριακῆς κοινωνίας, πρὸς τὴν ὁποίαν βαίνομεν ὁλοταχῶς…». Τὸ γεγονὸς ἐξ’ ἄλλου, ὅτι ὁ Πατριάρχης Ἀθηναγόρας ἐμνημόνευε τὸν Πάπα στὴν ἁγία Πρόθεση καὶ στὴ Θεία Λειτουργία, ἐπιβεβαιώνει τὴν ἐπιχειρηθεῖσα μὲ τὴν ἄρση τῶν ἀναθεμάτων ψευδοένωση. Σὲ ἐπιστολή του πρὸς τὸν Πάπα Παῦλο τὸν ΣΤ΄ τὸν Δεκέμβριο τοῦ 1968, ἔγραφε: «Ἐν τῇ κοινωνία ταύτη ἱερουργοῦντες μετὰ τῆς χορείας τῶν περὶ ἠμᾶς ἱερωτάτων Μητροπολιτῶν καὶ ὑπερτίμων, μνησθησόμεθα ἀπὸ τῶν διπτύχων τῆς καρδίας ἠμῶν τοῦ τιμίου ὀνόματός Σου ἀδελφέ, Ἁγιώτατε τῆς Πρεσβυτέρας Ρώμης Ἐπίσκοπε, ἐνώπιον τῆς ἁγίας ἀναφορᾶς αὐτοῦ τούτου τοῦ τιμίου Σώματος καὶ αὐτοῦ τούτου τοῦ τιμίου Αἵματος τοῦ Σωτῆρος ἐν τῇ θεία τοῦ ἁγιωτάτου προκατόχου ἠμῶν Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου. Καὶ ἐροῦμεν τῇ ἁγία ἡμέρα τῶν Χριστουγέννων ἐνώπιον τοῦ ἁγίου θυσιαστηρίου καὶ λέγομέν σοι: τῆς Ἀρχιερωσύνης σου μνησθείη Κύριος ὁ Θεός, πάντοτε νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰώνας τῶν αἰώνων». 

Περιττὸ βέβαια νὰ τονιστεῖ, ὅτι ἡ ἐνέργεια αὐτὴ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου ἦταν ἀντικανονικὴ καὶ παράνομη, διότι ἀποτελεῖ μονομερῆ ἐνέργεια ἑνὸς μόνον Πατριαρχείου, χωρὶς δηλαδὴ νὰ ἔχει προηγηθεῖ  Πανορθόδοξη Σύνοδος καὶ ὁμόφωνη ἀπόφαση ὅλων τῶν Πατριαρχείων καὶ τῶν λοιπῶν Αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν, ὅπως βέβαια θὰ ἔπρεπε γιὰ ἕνα τόσο μεγάλης σημασίας θέμα. Στὴν αὐθαιρεσία αὐτὴ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου ἄμεση ὑπῆρξε ἡ ἀντίδραση τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἡ ὁποία «μὲ πολλὴν δυσμένειαν ἐπληροφορήθη τὴν πρωτοβουλίαν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως κ. Ἀθηναγόρα. Οὐδεὶς ἔχει τὸ δικαίωμα νὰ προβαίνη εἰς παρομοίας πράξεις. Τὸ δικαίωμα ἔχει μόνον ὁλόκληρος ἡ Ὀρθοδοξία», καθὼς ἐδήλωσε ὁ τότε Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος κυρὸς Χρυσόστομος ὁ Β΄. Σὲ ἄλλη δήλωση τοῦ Ἀθηνῶν Χρυσοστόμου τοῦ Β΄, ποὺ ἔχει καταχωρηθεῖ στὰ «Πεπραγμένα» του, (τόμ. Β΄, Ἀθῆναι 1967, σελ.197), ἀναφερόμενος στὸν κ. Ἀθηναγόρα λέγει: «Ὁ Ἀθηναγόρας ὁ Α΄ οὐδὲν πρεσβεύει, εἰς οὐδὲν πιστεύει, εἰ μὴ μόνον ἐαυτῶ δουλεύει καὶ τὴν ἀπαθανάτισιν τοῦ ὀνόματός του ἐπιδιώκει, ἔστω κατὰ Ἠρόστρατον, διὰ τῆς καταστροφῆς τῆς Ἐκκλησίας».

Περαίνοντας τὸν μικρὸ αὐτὸ σχολιασμό μας, ἐκφράζουμε καὶ πάλι τὴν ἔντονη ἀνησυχία μας γιὰ τὰ τεκταινόμενα. Τὸ περιεχόμενο τῆς  φετινῆς προσφώνησης τοῦ κ. Βαρθολομαίου, ἐν ὄψει μάλιστα τῆς προετοιμαζόμενης Πανορθόξου Συνόδου τοῦ 2016 καὶ σὲ συνδυασμὸ μὲ τὴν πρόσφατη εἴδηση, ὅτι ὁ Πάπας Φραγκίσκος, κατὰ τὴν τέλεση «Θείας Λειτουργίας» στὴν Οὐγκάντα, «ἐμνημόνευσε» τὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη στὰ δίπτυχα, ὡσὰν νὰ ὑφίσταται ἤδη μυστηριακὴ κοινωνία μεταξύ τους, (καὶ χωρὶς νὰ ὑπάρξει ἡ παραμικρὴ ἀντίδραση ἀπὸ πλευρᾶς τοῦ Φαναρίου), μᾶς ὁδηγεῖ ἀβίαστα στὸ συμπέρασμα ὅτι δυστυχῶς δρομολογεῖται, μία «ἕνωση» ἀνόσια, δαιμονικὴ καὶ φρικτή, τύπου Φεράρας – Φλωρεντίας (1438/9), χωρὶς τὴν ἐπιστροφὴ τῶν παπικῶν στὴν Ὀρθοδοξία, τὴν μοναδικὴ καὶ ἀληθινὴ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ! 

Κατόπιν αὐτῶν θερμὲς εἶναι οἱ προσευχὲς ὅλων μας, κλήρου καὶ λαοῦ ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ: «Κύριε, Κύριε, ἐπιβλεψον ἐξ’ οὐρανοῦ καὶ ἴδε» σὲ ποία ἀξιοθρήνητη καὶ ἐλεεινὴ κατάσταση ἔχει φθάσει ἡ πρωτόθρονη ἐκκλησία τῆς Κωνσταντινουπόλεως, ἀλλὰ καὶ γενικότερα. Διὰ τὰς ἁμαρτίας μας καὶ διὰ τὴν ἀμέλειά μας παρεχώρησες νὰ ἐπικρατήσει καὶ νὰ κυριαρχήσει ἡ φοβερὴ αὐτὴ παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἔτσι ὥστε νὰ εἴμαστε ἀναπολόγητοι ἐνώπιόν Σου. Κλῆρος καὶ λαὸς ἐγκαταλείψαμε τὴν ὁδὸν τῶν ἁγίων Πατέρων μας καὶ «ἐπορεύθημεν ἐν τοῖς θελήμασιν τῶν καρδιῶν ἠμῶν». Ἔπαυσαν οἱ ἅγιοι Πατέρες μας νὰ ἀποτελοῦν γιὰ μᾶς παραδείγματα καὶ πρότυπα πρὸς μίμηση στοὺς μέχρι θανάτου ἀγῶνες των γιὰ τὴν διαφύλαξη τῆς ἀμωμήτου ἠμῶν πίστεως. Πατοῦμε ἀνερυθριάστως ἐπάνω στὰ αἵματα τῶν Ἁγίων καὶ Ἡρώων τῇς Ἀμωμήτου Ὀρθοδόξου Πίστεώς μας, οἱ ὁποῖοι ὑπὲρ Αὐτῆς, διὰ πυρὸς καὶ σιδήρου καὶ ὕδατος ἐτελειώθησαν. «Ἀλλ’ ἱκετεύομε τὴν σὴν ἀνείκαστον ἀγαθότητα. Φεῖσαι ἠμῶν Κύριε κατὰ τὸ πλῆθος τοῦ ἐλέους Σου καὶ σῶσον ἠμᾶς» ἀπὸ τὴν φοβερὴ αὐτὴ λύμη τῆς παναιρέσεως καὶ ἀνάδειξε στοὺς ἐσχάτους αὐτοὺς χρόνους τῆς γενικῆς ἀποστασίας, στοὺς ὁποίους ζοῦμε, ἁγίους καὶ ἀξίους ἱεράρχες, ἀληθινοὺς μιμητὲς τῶν ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας…

Ἐκ τοῦ Γραφείου ἐπὶ τῶν Αἱρέσεων καὶ τῶν Παραθρησκειῶν

6 σχόλια:

  1. Τα αναθεματα τα "ειρε" το 1965 καποιος που ηταν ντυμενος ορθοδοξος πατριαρχης αλλα απο τοτε μεχρι και σημερα δεν τον πιστεψε κανεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Υ.Γ Και δεν τον πιστεψε ουτε στην γη,ουτε στον ουρανο.Αμην.

      Διαγραφή
  2. Ο Πατριάρχης ζει σε άλλο κόσμο. Έστρεψε τα νώτα στους Αγίους και πορεύεται. Δεν θα έχει καλό τέλος. Έχει χαράξει έναν δρόμο και φαίνεται αποφασισμένος να τον περπατήσει, μιας και δεν υπάρχουν εμπόδια. Σιωπή παντού. "Ησυχία, τάξις και ασφάλεια", κατά το της δικτατορίας σλόγκαν. Μόνο ο Θεός. Και προσευχή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Χωρίς Βαρθολομαῖο θά πάρουμε τήν Πόλη......
    Καλλιόπη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Άκυρη η άρση των αναθεμάτων. Έργο των δυνάμεων του ερέβους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ωραίες κοινωνικοπολιτικές, ανθρωπιστικές και δημοσιοσχεσίτικες εκδηλώσεις, που μπορεί να πραγματοποιούνται από οποιαδήποτε άλλη ομάδα ανθρώπων, πλην του Πατριάρχη της Ορθόδοξης Εκκλησίας, να λαμβάνουν χώρα σε οποιοδήποτε άλλο χώρο, πλην του αγίου Ορθοδόξου ναού και να έχουν θέμα οτιδήποτε, πλην το της προδοσίας της Αληθείας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

ΚΑΝΤΕ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ ΜΑΣ.