18 Νοε 2015

Τὰ ἀποϊερωθέντα πάλαι ποτὲ καθιερωμένα πρότυπα

Γράφει ὁ Ἠλιάδης Σάββας, Δάσκαλος
Ἂν  ρωτήσει κανεὶς σήμερα ἕναν ἁπλὸ πολίτη ποιὰ εἶναι ἡ μεγαλύτερή του ἀνησυχία, αὐτὸ ποὺ τὸν τρώει καὶ τὸν βασανίζει, θὰ μπορέσει ἄραγε νὰ ἀπαντήσει; Ἔχει προλάβει νὰ σκεφτεῖ καὶ νὰ χωνέψει ὅλη αὐτὴν τὴν, μὲ κινηματογραφικὴ ταχύτητα,  ἐναλλαγὴ τῶν δεδομένων τῆς ἐπικαιρότητας;
Χθὲς μιλοῦσε μὲ πόνο καὶ ἀπογοήτευση γιὰ τὴν ἀπελπιστικὴ οἰκονομικὴ κατάσταση ποὺ βιώνει αὐτὸς καὶ ἡ οἰκογένειά του. Μιλοῦσε γιὰ τὴν ἀνεργία, γιὰ τὴν οἰκονομικὴ ἀποκατάσταση τῶν παιδιῶν του. Σκεφτόταν τὴ μετανάστευση, ἂν δὲν τοῦ ἔχουν φύγει ἤδη μερικὰ μέλη τῆς οἰκογένειάς του στὴ «δεύτερη μητέρα», στὴν πολιτισμένη Ἑσπερία.
Σήμερα, ἀκούγοντας καὶ βλέποντας ὅλα τὰ συγκλονιστικὰ γεγονότα ποὺ συμβαίνουν στὴν Εὐρώπη, πρόλαβε νὰ ξανασκεφτεῖ καὶ νὰ ἀναδιατάξει κάποιες ἀπὸ τὶς ἀποφάσεις πού μπορεῖ νὰ πῆρε; Κι ἂν ἔκανε κάποια προσπάθεια μελέτης τοῦ σήμερα καὶ ἔδωσε κάποιες ἑρμηνεῖες καὶ ἔβαλε τὰ πράγματα στὸ κατὰ δύναμη στὴ σειρά τους, εἶναι βέβαιος πῶς τὸ αὔριο θὰ ξημερώσει μὲ τὰ ἴδια δεδομένα;
Ἄνω κάτω ἡ σκέψη. Πάει καὶ τὸ οἰκονομικό. Πέρασε στὴ δεύτερη, τρίτη θέση, ἴσως καὶ παρακάτω. Τί γίνεται τώρα; «Ἄχ, ἂς ἔχουμε μόνο εἰρήνη καὶ ὅλα τὰ ἄλλα γίνονται», εἶναι ἡ πρόχειρη καὶ ἄμεση ἀπάντηση. Μάλιστα. Πολὺ ὡραία. Ἔγινε ἡ δουλειά τους. Αὐτῶν, ποὺ ὅταν...
θέλουν, ὅποτε θέλουν, γυρίζουν τὸ σκηνικὸ στὴν πλάτη τοῦ λαοῦ καὶ πάλι ἀπὸ τὴν ἀρχή.
Κουνήσου, Εὐρωπαῖε, ἀπὸ τὴ θέση σου. Πῶς νὰ κουνηθεῖς, ἀφοῦ σοῦ τὰ ἔχουν ὅλα προγραμματισμένα οἱ ἐνδιαφερόμενοι γιὰ σένα καὶ τὴ δημοκρατία πού σοῦ προσφέρουν. Αὐτοὶ ἐκ τοῦ ἀσφαλοῦς κι ἐσὺ νὰ σκοτώνεσαι ὡς ἀμελητέα, ὡς μὴ ὑπολογίσιμη ὀντότητα, καὶ κυριολεκτικὰ ὡς ἀναλώσιμο ὑλικό. Ποῦ δὲν γνωρίζουν τίποτε μέχρι ἐκεῖ ποὺ τοὺς βολεύει καὶ ἐπεμβαίνουν πάλι ἐκεῖ ποὺ τοὺς συμφέρει. Ἔλπιζε καὶ συνέχιζε νὰ ἐλπίζεις στοὺς πάντοτε ὑποσχόμενους καὶ πάντοτε ἀναβάλλοντες τὰ ὑποσχόμενα. Καὶ πάει λέγοντας.

Κι ἐσὺ εὐλογημένε Ἕλληνα, ποὺ νομίζεις πὼς σὲ ἔχουν φίλο καὶ πιστεύεις πὼς θὰ σὲ συμπαρασταθοῦν στὴ δύσκολη ὥρα. Νὰ ποὺ τώρα ἦρθε ἡ δύσκολη ὥρα. Θὰ φανεῖ ἡ ἀλήθεια. Θὰ ἀποκαλυφθεῖ καὶ πάλι τὸ ἀληθινό τους πρόσωπο. Νὰ δοῦμε πόσο δαιμονότροπα θὰ ἀποποιηθοῦν τῶν ὑποχρεώσεών τους ἀπέναντι στοὺς φίλους καὶ συνεταίρους τους. Καὶ ὄχι μόνο αὐτό, ἀλλὰ θὰ σὲ ὑποχρεώσουν νὰ συμμετάσχεις στὰ ἄνομα καὶ ἀπάνθρωπα σχέδιά τους. Νὰ συμμετάσχεις στὴ διόρθωση τῶν πραγμάτων, σκοτώνοντας κι ἐσύ, ἐγκληματίες, ποὺ αὐτοὶ δημιούργησαν, γιὰ νὰ γίνεις στὴ συνέχεια στόχος τους. Στὶς δύσκολες ὧρες φαίνεται ὁ φίλος. «Ὁ φίλος τὸν φίλον ἐν κινδύνοις γιγνώσκει. Εἰ κινδυνεύετε, ὢ φίλοι, τοῖς τῶν ἀνθρώπων τρόποις γιγνώσκετε», μᾶς μάθαιναν στὴν πρώτη γυμνασίου ἀπὸ τὸν Ζούκη, ὅπως θὰ θυμοῦνται οἱ παλιοί.

Εἴμαστε ἕνας λαός,  ποὺ λησμόνησε ἐν πολλοῖς τὸ αἷμα του, τὴν ἀξία του, τὴν ἀρχοντιά του καὶ ἔμαθε νὰ ζεῖ μὲ κέντρο τῆς ζωῆς του τὸ χρῆμα, ἐπιδιώκοντας μανιωδῶς τὴν εὐδαιμονία, ἐπηρεασμένος προφανέστατα ἀπὸ τὸ παραμύθι τῆς ἀπιερωθείσας καὶ «ἀποθεωθείσας» ἀπὸ αἰώνων δυτικῆς κοινωνίας καὶ κινδυνεύει νὰ μείνει ξεκρέμαστος, χωρὶς ἀντιστάσεις καὶ ἀντισώματα, ψυχικὰ καὶ πνευματικά, μπροστὰ στὶς δύσκολες μέρες ποὺ προβλέπεται νὰ ἀκολουθήσουν.

Ἂν δὲ διδάσκεται τὸ Ἑλληνόπουλο καθημερινά, ἂν δὲν τροφοδοτεῖται ψυχοσωματικὰ μὲ τὰ ἀναγκαῖα, ποὺ ζητᾶ ἡ ἴδια ἡ ἡλικία καὶ φύση ἡ ἀνθρώπινη, ἂν δὲν βάζει  πρότυπα στὴ ζωὴ ἄξια πρὸς μίμηση, ἂν δὲν γυμνάζει τὸ νοῦ καὶ τὴν καρδιὰ μὲ τὰ ὑψηλά, ποιὰ μπορεῖ νὰ εἶναι τὰ στηρίγματα ποῦ θὰ ἀναζητήσει στὶς μπόρες τῆς ζωῆς; Οἱ ἀερολογίες καὶ οἱ γενικολογίες περὶ εἰρήνης, ἀγάπης, ἰσότητας καὶ ὅλων τῶν συναφῶν ἐννοιῶν, οἱ ὁποῖες διδάσκονται στὰ σχολεῖα καὶ διακηρύσσονται ἀπὸ τὰ μέσα τῆς ἐποχῆς; Αὐτὰ δὲν ἔχουν νόημα καὶ ἀποτέλεσμα, ἂν δὲν συγκεκριμενοποιοῦνται, δὲν «σημαδεύουν» καὶ δὲν καταδεικνύουν πρόσωπα καὶ γεγονότα, κατὰ τὰ ὁποία  ἔχουν πάρει σάρκα καὶ ὀστᾶ, ἔχουν γίνει πράξη, ὥστε νὰ ἀκολουθήσει ἡ μίμηση. Ἄλλωστε μᾶς τὸ λέει καὶ ἡ Ἐκκλησία: «Μνήμη ἁγίου, μίμησις ἁγίου» καὶ κατ΄ ἐπέκταση καὶ οἱουδήποτε ἄλλου ἀξιομίμητου προσώπου. Καὶ τέτοια πρόσωπα, πραγματικοὺς γίγαντες, ἔχει νὰ παρουσιάσει ἀμέτρητα ἡ ἱστορία μας καὶ ἡ παράδοσή μας.

Θυμᾶμαι, στὸ ξεκίνημα  μίας  σχολικῆς χρονιᾶς, ποὺ μαζὶ μὲ ἕναν συνάδελφο ἀναλάβαμε νὰ στολίσουμε  μὲ  κάδρα  τοὺς φρεσκοβαμμένους διαδρόμους τοῦ σχολείου. Δουλεύαμε μὲ κέφι καὶ διάθεση. Αὐτὸς ἀνεβασμένος στὴ σκάλα κι ἐγὼ ἀπὸ κάτω βοηθός. Κάποια στιγμή, δὲν κατάλαβα κι ἐγὼ πῶς τὸ πρόσεξα, σταματάω τὰ ἀστεία καὶ λέω στὸ συνάδελφο: «Βρὲ Γιῶργο, τί εἶναι αὐτὲς οἱ εἰκόνες πού κρεμᾶμε; Κοντεύουμε νὰ τελειώσουμε καὶ οὔτε μία ἀπὸ αὐτὲς δὲν εἰκονίζει κάποιο πρόσωπο. Κάποιον μεγάλο ἐπιστήμονα, κάποιον ἅγιο, κάποιον ἥρωα, κάποιον εὐεργέτη, κάποιον τελικά, ποὺ θὰ τὸν δοῦν τὰ παιδιὰ καὶ θὰ μᾶς ρωτήσουν ποιὸς εἶναι καὶ τί ἔκανε. Ὅλο δέντρα, πουλιά, σύννεφα καὶ ἀφηρημένες τέχνες». Σταμάτησε. Γύρισε, μὲ κοίταξε ἔκπληκτος καὶ μοῦ ἀπάντησε μὲ ὕφος, ποὺ ἔδειχνε τὴν ἀπογοήτευσή του: «Ἔχεις δίκαιο. Δὲν θὰ τὸ εἶχα προσέξει, ἂν δὲν τὸ ἔλεγες, ἀλλὰ δυστυχῶς, αὐτὴ εἶναι ἡ ἀλήθεια. Ἀποτυπώνει σὲ μεγάλο βαθμὸ τὴ νοοτροπία καὶ τὴ φιλοσοφία τῆς προωθούμενης στὴν Παιδεία νέας τάξης πραγμάτων. Κρίμα!».

Δὲν εἶναι ἔτσι; Γιὰ παράδειγμα, τί σημαίνει ἀγάπη; Ποιὰ μορφὴ μπορεῖ νὰ ἔχει καὶ πού καὶ πῶς νὰ ἐκφράζεται; Ποιὸ πρόσωπο, ποιὸς ἄνθρωπος τὴν ἐφάρμοσε καὶ σὲ ποιὰ περίπτωση, γιὰ νὰ τὴν δοῦμε στὴν πράξη; Διότι ἀγάπη ἔχουν καὶ οἱ κακοποιοί, ὅσο τουλάχιστον διαρκεῖ ἡ τέλεση τοῦ ἐγκλήματος. «Οὐ γὰρ πανταχοῦ ὁμόνοια καλὸν ἐπεῖ καὶ λησταὶ συμφωνούσιν», μᾶς λέει ὁ ἅγιος Χρυσόστομος.
Καὶ γιὰ νὰ μὴν ἀναφερόμαστε συνεχῶς στοὺς ἁγίους, οἱ ὁποῖοι εἶναι τὰ ὄντως πρότυπα, ἔχουμε μπροστὰ μας καθημερινὰ ἁπλοὺς ἀνθρώπους, ποὺ μποροῦν νὰ γίνουν πρότυπα στὰ παιδιὰ καὶ στοὺς μεγάλους ἀκόμη. Ἀλλὰ δὲ μᾶς ἀφήνει ὁ ἐγωισμὸς καὶ ἡ ὑπερηφάνειά μας. Ἐμεῖς τὰ ξέρουμε ὅλα καὶ θὰ προχωρήσουμε στὴ ζωὴ «ἐλεύθερα».

Πῶς θὰ καλλιεργηθεῖ ἦθος, φρόνημα, τρόπος ζωῆς, φιλοπατρία, σεβασμὸς στὰ ἱερά, ἂν δὲν ὑπάρχουν πρότυπα; Κάποτε, γιὰ παράδειγμα πάλι, ἡ ἰδιότητα τοῦ δασκάλου, μὲ τὴ γενικὴ ἔννοια τοῦ ὁδηγοῦ στὰ πράγματα τῆς ζωῆς, ἦταν βασικὴ προϋπόθεση γιὰ σωστὴ πορεία στὴ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου. Λέγαμε καὶ λέμε ὅλοι μας: «Εἴχαμε κάποτε στὸ σχολεῖο ἕναν δάσκαλο» ἢ «εἴχαμε ἕναν καθηγητή». Εἶναι μία αὐθόρμητη, εἰλικρινὴς ὁμολογία πάνω σ` αὐτὸ ποὺ προαναφέραμε.
Τὰ πρότυπα τὰ ἀναγνωρίζει ἡ κοινωνία ἀνάλογα μὲ τὴν ἱεράρχηση τῶν ἀξιῶν της. Οἱ ἀξίες τὶς ὁποῖες ὑπηρετοῦν τὰ πρόσωπα τοὺς ἀναδεικνύουν καὶ τοὺς καθιερώνουν. Γίνονται φάροι, ὁδοδεῖκτες καὶ μᾶς κάνουν πιὸ εὔκολη καὶ σίγουρη τὴν πορεία πρὸς τὴν ἀρετή, πρὸς τὸ «καλό». Οἱ ψυχὲς ἐμπνέονται ἀπὸ τὰ πρότυπα, δημιουργοῦν φρόνημα καὶ  καλλιεργοῦν ἑτοιμότητα.
Οἱ ἀξίες ἀνατράπηκαν. Ἀνακατατάχθηκαν. Δύσκολο τὸ ξεμπέρδεμα. Οἱ σημερινὲς δοκιμασίες καὶ οἱ δυσκολίες, ἀλλὰ καὶ τῆς ζωῆς τοῦ καθενός, εἶναι εὐκαιρία γιὰ «ἐπιστροφή». Καὶ «ἐπιστροφὴ» στὴ γλώσσα τῆς εὐλογημένης παραδόσεώς μας σημαίνει μετάνοια.
Καλὴ μετάνοια σὲ ὅλους μας. Αὐτὸ θέλει ὁ Θεὸς ἀπό μας, τώρα μὲ  τὴν ἔναρξη τῆς σαρακοστῆς τῶν Χριστουγέννων καὶ -μὴ φοβόμαστε- θὰ συνεχίσει νὰ κρατᾶ στὴν ἀγκαλιὰ του τὴν Ἑλλάδα, ἀσφαλισμένη ἀπὸ ὅλους τούς ὁρατοὺς καὶ ἀόρατους κινδύνους. Εἶναι ὁμολογημένη μαρτυρία ἁγίων ἀνθρώπων καὶ ἔτσι θὰ γίνει.

Κιλκίς, 18-11-2015

2 σχόλια:

  1. "ΕΛΛΑΣ - ΓΑΛΛΙΑ ΣΥΜΜΑΧΙΑ" φωνάζουν εν χορώ οι πάσης φύσεως ευρωλιγούρηδες, ψευτοπροοδευτικοί και "φιλελεύθεροι"...

    "ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΓΑΛΛΟΙ" ψέλνουν εν χορώ οι πάσης φύσεως κοσμοπολίτες, "διαφωτισμένοι" και "λογικοί" άνθρωποι αυτής της χώρας....

    Βεβαίως κανείς δεν θυμάται ότι αυτοί οι....σύμμαχοι Γάλλοι έκοβαν με τσεκούρια τα χέρια των Ελλήνων στην Σμύρνη για να μην ανέβουν στα πλοία τους....λεπτομέρειες θα μου πείτε....άλλωστε τι να πρωτοθυμηθούμε από εκείνον τον "συνωστισμό"....

    Αχ βρε κατακαημένη Ελλάδα, που πάντοτε ματώνεις και θυσιάζεσαι υπέρ των Δυτικών "συμμάχων" οι οποίοι σε πουλάνε με την πρώτη ευκαιρία....

    Γαλλία, το λίκνο του δυτικού "διαφωτισμού", το πρότυπο των δυτικοφρόνων ευρωλιγούρηδων όπου Γης....

    Γαλλία, το πλέον φανατικό αντιχριστιανικό κράτος, η πρώτη χώρα όπου επισημοποιήθηκε ο χωρισμός Εκκλησίας - Κράτους, η πρώτη χώρα που αποποιήθηκε με φανατισμό το χριστιανικό παρελθόν της...

    Γαλλία, το πρότυπο εργαστήρι του "πολυπολιτισμού" και της "ενσωμάτωσης" των Μουσουλμάνων, η χώρα όπου κατέβηκαν οι Σταυροί από τα σχολεία για να μην ....θιχτούν οι Μουσουλμάνοι, η χώρα όπου η Εθνική ομάδα ποδοσφαίρου δεν έχει ούτε έναν γηγενή Γάλλο παίκτη....

    Γαλλία, η χώρα που - μαζί με την Γερμανία - δεν έκανε απολύτως τίποτα για να βοηθήσει την Ελλάδα στην δύσκολη κρίση που περνάει, αλλά τώρα ζητάει από την Ελλάδα να.....πολεμήσει μαζί της στην Συρία...

    Ας τα λουστεί τώρα λοιπόν η Γαλλία, και όπως έστρωσε ας κοιμηθεί !!!

    Εμείς ΔΕΝ είμαστε "Γάλλοι"....εμείς είμαστε ΕΛΛΗΝΕΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ....εμείς θέλουμε την Πατρίδα μας ΕΛΛΗΝΙΚΗ και ΟΡΘΟΔΟΞΗ, απαλλαγμένη από την Δυτική στραβομάρα και από την Ισλαμική βαρβαρότητα....τον "διαφωτισμό" τους και τον "πολυπολιτισμό" τους ας τον κρατήσουν και ας τον λουστούν οι Γάλλοι....ευχαριστούμε, αλλά ΔΕΝ θα πάρουμε !!!!

    Το καταλάβατε ευρωλιγούρια ;;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αν μπορούσε να συναισθανθεί ο ελληνικός λαός έστω και μέρος αυτής της αλήθειας, τα πράγματα θα ήταν πολύ διαφορετικά. Ελπίζει στα ανέλπιστα, διότι αφοπλίστηκε ιστορικά, παραδοσιακά και άρα σε κάποιο βαθμό συνειδησιακά. Θέλει να νομίζει πως είναι συγγενής με αυτούς. Όχι. Η συγγένεια δε γίνεται με οικονομικά και λοιπά παρόμοια συνοικέσια. Η συγγένεια απαιτεί κοινά πρώτα τα μεγάλα ιδανικά. Και τα δικά μας, της ρωμαίικης παράδοσης, δεν ταυτίζονται πουθενά με τα της αλλογενούς, αλλόπιστης, αλλοπρόσαλλης και μητέρας του εκλογικευμένου και απάνθρωπου συμφέροντος Δύσης.
      Σ.Η.

      Διαγραφή

ΚΑΝΤΕ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ ΜΑΣ.