Προφητεῖες τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ

Γράφει ὁ πατὴρ Διονύσιος Ταμπάκης

Πέρασαν 200 χρόνια, καὶ ὅμως ἡ ἀθάνατη ψυχὴ τοῦ βασανισμένου Ρωμιοῦ ἐνσκύπτει καὶ πάλι στὶς γραφὲς τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ, πλέον μὲ τοὺς σύγχρονους ἡλεκτρονικούς τρόπους, γιὰ νὰ ἀντλήσει ἐλπίδα και στήριγμα στὶς φουρτούνες τοῦ ἁγιασμένου ἔθνους μας.

Ἂς ἀφεθοῦμε στὴν πέννα τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος Γαβριήλ, Ἡγουμένου τῆς Ἱ.Μ. Διονυσίου Ἁγίου Ὅρους, καὶ ἀς ταξιδέψουμε 200 χρόνια πρίν, στὴν τότε, ὅπως καὶ τώρα, σκλαβωμένη Ἑλλάδα:

«Ὁ ἱστορικὸς Γάλλος Πουκεβὶλ γράφει εἰς τὰ ἀπομνημονεύματά του, ὅτι περιοδεύων τὴν Ἀνατολικὴν Μακεδονίαν κατὰ Μάρτιον τοῦ 1815, διενυκτέρευσεν εἰς χάνι Ἕλληνος Ἠπειρώτου, ἔχοντος εἰς τὴν ὑπηρεσίαν του ἕνα πτωχὸν ἐντίοπιον Ἑλληνόπουλον 13-15 ἐτῶν.

Ἐκοιμήθημεν, λέγει, καὶ οἱ τρεῖς εἰς τὸ αὐτὸ δωμάτιον, ὁ μικρὸς ὅμως ἐκάθητο παρὰ τὴν πυρὰν ὡς νὰ ἀνέμενε κάτι, καὶ ὅταν ἐνόμισεν ὅτι ἠμεῖς ἐκοιμήθημεν, ἔβγαλεν ἀπὸ τὸν κόρφον του μικρᾶν φυλλάδα καὶ ἐδιάβαζεν, ὅσον δὲ προχωροῦσε εἰς τὸ διαβασαμα, τόσον περισσότερον ἔτρεχον τὰ δάκρυα ἀπὸ τοὺς ὀφθαλμολούς του.

Κατ’ ἀρχὴν ὑπέθεσα ὅτι ἐδιάβαζε τὸν ἐπιτάφιον θρῆνον, τὸν ὁποῖον ψάλλουν οἱ Ὀρθόδοξοι τὴν Μεγάλην Παρασκευήν, ἐκ περιεργείας ὅμως καὶ λόγω τοῦ ὅτι ἤμουν πλησίον ἀνεκάθησα καὶ παρατηρήσας εἶδον, πρὸς μεγάλην μου ἔκπληξιν, ὅτι ἡ χειρόγραφος ἐκείνη φυλλάδα περιεῖχε μερικὰ λαϊκὰ κηρύγματα τοῦ Πάτερ Κοσμᾶ καὶ τὰ τραγούδια τοῦ Ρήγα.

Ἀπ’ ἐκείνης τῆς ὥρας ἐπείσθην πλέον ἀπόλυτα ὅτι τὸ γένος αὐτῶν τῶν Ἑλλήνων...

ὡρίμασε διὰ ἐλευθερίαν, διότι, ἐπιφέρει ὁ εὐγενὴς Γαλάτης, «λαὸς ὁ ὁποῖος ἀνατρέφει τὰ τέκνα του μὲ τὰ ἰδανικὰ τῆς Πίστεως καὶ τῆς Πατρίδος δὲν εἶναι δυνατὸν παρὰ νὰ ζήσει καὶ νὰ μεγαλουργήσει.»

(ΛΟΓΟΣ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΑΡΧΙΜ. ΓΑΒΡΙΗΛ -2013- Ἅγιον Ὅρος Ἱ.Μονὴ Ἁγ. Διονυσίου, σελ 310-311)