26 Απρ 2015

Ὁ Ταξιάρχης στὸ Μανταμάδο ἀντιμνημονιακὸς καὶ πεζικάριος

Γράφει ὁ Δρ. Κωνσταντῖνος Βαρδάκας
Κυριακὴ τῶν Μυροφόρων καὶ ἡ Ἁγιοτόκος νῆσος τῆς Λέσβου ἑορτάζει πανίερα καὶ πανηγυρικὰ τὸν ΤΑΞΙΑΡΧΗ της στὸ Μανταμάδο.
Ἀπρίλιος τοῦ 2015
Τὸ νησὶ δέχεται καθημερινὰ δεκάδες ἐξαθλιωμένους πρόσφυγες στὶς κατευθυνόμενες ἐπιχειρήσεις τῶν μυστικῶν ὑπηρεσιῶν τῆς γειτονικῆς χώρας σὲ ἀγαστὴ συνεργασία μὲ τοὺς ἄθλιους δουλεμπόρους τοῦ Αἰγαίου.
Τὴν ἴδια στιγμὴ τὸ νησὶ δέχεται τὴν ἀήθη  ¨ἐπιθεση¨ τοῦ Ἐθνικοῦ Ἐναέριου Χώρου μας ἀπὸ τὶς παραβιάσεις τῆς πολεμικῆς τουρκικῆς Ἀεροπορίας.
Καὶ τὴν ἴδια στιγμὴ ἡ πατρίδα Ἑλλάδα δέχεται τὴν  ὀλίγιστη ἐπίθεση τῶν δουλεμπόρων τῶν μνημονίων, κοινῶς τοκογλύφων ποὺ ἀγωνιοῦν ὅτι θὰ χάσουν τὶς ¨ἐπενδύσεις¨ τῶν μιαρῶν ἔργων τους.
Οἱ Μυροφόρες-Εὐαγγελίστριες προσεγγίζουν τὸ κορυφαῖο γεγονὸς τῆς ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ τοῦ Κυρίου ἠμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ ἀκοῦν ἀπὸ τὸν ΙΔΙΟ τὸ ¨ ΧΑΙΡΕΤΕ¨.
Οἱ τοκογλύφοι δὲν πιστεύουν σὲ ΘΑΥΜΑΤΑ γιὰ αὐτὸ καὶ δὲν πρόκειται νὰ ἀλλάξουν ποτὲ ¨ἐπάγγελμα¨ καὶ πληρώνουν δικούς τους στρατιῶτες γιὰ νὰ λένε στὰ ΜΜΕ ὅτι ἡ Ἑλλάδα ἤδη πέθανε καὶ δὲν πρόκειται ποτὲ νὰ ¨Ἀναστηθεῖ ¨ μετὰ τὴν μνημονιακὴ...
Σταύρωσή της.
Οἱ Ἕλληνες πιστεύουν στὰ Θαύματα γιατί τὰ βιώνουν καὶ θέλουν στὴν ζωή τους νὰ ἀκοῦνε τὸ ¨ΧΑΙΡΕΤΕ¨.
Μπορεῖ σήμερα νὰ ἔχουμε ἀποκάμει ἀπὸ τὰ ἀδιέξοδα ποὺ μᾶς στήνουν οἱ διαχρονικοὶ ἐχθροὶ ἀλλὰ ὁ Προστάτης καὶ ὁ Ὁδηγὸς τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΑΗΛ  σήμερα εἶναι πιὸ ¨φρέσκος¨ γιὰ νὰ ἀντιμετωπίσει τὶς ἀπειλὲς τῆς κυριαρχικῆς μας ὑπόστασης.
Ὁ ΤΑΞΙΑΡΧΗΣ εἶναι ἐπιφορτισμένος ἀπὸ τὸν ΑΓΙΟ ΤΡΙΑΔΙΚΟ ΘΕΟ γιὰ νὰ  διασφαλίζει τὴν ἐπιβίωση τῶν γένους τῶν Ὀρθοδόξων – Ρωμιῶν. Καὶ πάνω σὲ αὐτὸ τὸ θέμα δὲν κάνει ἐκπτώσεις ἀλλὰ προκαλεῖ πτώσεις τῶν δῆθεν  δυνατῶν τῶν ἡμερῶν μας.
Καὶ οἱ Τοκογλύφοι καὶ οἱ Τοῦρκοι δὲν γνωρίζουν ὅτι ἔχουν νὰ κάνουν μὲ ¨ΑΓΓΕΛΟ ΕΞΟΛΟΘΡΕΥΤΗ¨

¨Στὰ 1963, τὸ πρωινὸ ἐκεῖνο τῆς ἐπιθέσεως τῶν Τουρκοκυπρίων στὴ μαρτυρικὴ Κύπρο, ὅταν μπῆκε ὁ νεωκόρος στὸ ἱερὸ προσκύνημα τοῦ Μανταμάδου γιὰ ν' ἀνάψει τὸ καντήλι τοῦ Ταξιάρχη, εἶδε κατάπληκτος πῶς ἡ ὁλόσωμη εἰκόνα τοῦ ἔλειπε!
Αὔτη ἢ ἀπροσδόκητη ἐξαφάνιση προκάλεσε σύγχυση στὸν εὐσεβῆ λαὸ καὶ κράτησε μία βδομάδα. Ξαφνικά, ἡ εἰκόνα βρέθηκε πάλι στὴ θέση της, ὅπως εἶχε ἐξαφανιστεῖ.
Πέρασε καιρός. Ἕνα χειμωνιάτικο πρωινὸ ὁ νεωκόρος τοῦ Μανταμάδου ἄκουσε ποδοβολητὸ ἀλόγου.   Βγαίνει ἔξω καὶ βλέπει ἕνα νέο, πού μόλις εἶχε ξεπεζέψει, νὰ σηκώνει στοὺς ὤμους τοῦ ἕνα κριάρι.
Μπῆκαν μαζὶ στὸ ναό, κι ὁ νέος προχώρησε στὴν εἰκόνα τοῦ Ταξιάρχη, ἀπίθωσε ἐκεῖ τὸ κριάρι καὶ ἄναψε λαμπάδα ἴση μὲ τὸ μπόι του. Ὕστερα γονάτισε, προσκύνησε τὴν εἰκόνα καὶ χάιδεψε μὲ βουρκωμένα μάτια καὶ τρεμάμενα χείλη τὸ ἀνάγλυφο πρόσωπο τοῦ ἀρχαγγέλου.
    - Εἶναι ὁ σωτήρας μου, γυρίζει καὶ λέει συγκινημένος στὸ νεωκόρο. Αὐτὸς μ' ἔσωσε ἀπὸ τοὺς Τούρκους.
    - Πές μου, παιδί μου, τί σου συνέβη; ρώτησε μ' ἐνδιαφέρον ἐκεῖνος, καθὼς ἔβγαιναν ἀπὸ τὸ ναό.
    - Στὰ τελευταῖα γεγονότα μὲ τοὺς Τούρκους, ἄρχισε ὁ νέος, ὑπηρετοῦσα τὴ στρατιωτική μου θητεία στὴν Κύπρο. Ἦταν περασμένα μεσάνυχτα τῆς 12ης Αὐγούστου, ὅταν μᾶς ξαφνίασαν τὰ πυρὰ τῶν Τουρκοκυπρίων. Ἤμασταν πάντα σ' ἐπιφυλακή, γιατί ξέραμε τί ὕπουλος ἐχθρὸς ἦταν ἀπέναντί μας. Μᾶς δυσκόλευαν λίγο οἱ βολὲς τοῦ πολεμικοῦ τους ναυτικοῦ, ἀλλὰ δὲν μᾶς ἔβλαψε καθόλου ἢ ἀεροπορία τους. Σὲ λίγες ὧρες ἐλέγχαμε τὴν κατάσταση καὶ προχωρήσαμε στὴν ἀντεπίθεση. Λὲς κι εἴχαμε στὰ πόδια μᾶς φτερά. Τοὺς πήραμε φαλάγγι καὶ τοὺς κυνηγήσαμε. Λίγο ἀκόμα καὶ θὰ τοὺς ρίχναμε στὴ θάλασσα.
Ἐνῶ τρέχαμε ἀκράτητοι ἀπὸ ἐνθουσιασμὸ καὶ σχεδὸν ἀκάλυπτοι, βλέπω ξαφνικὰ μπροστά μου, σὲ πέντε μέτρα ἀπόσταση, νὰ ξεπροβάλλει ἕνας ἀκανόνιστος ὄγκος. Σταμάτησα ἀπότομα, καὶ τότε... μέσα στὸ σύθαμπο τῆς αὐγῆς διέκρινα ἕνα τουρκικὸ πολυβολεῖο. Εἶδα τὴν κάννη τοῦ πολυβόλου νὰ στρέφεται πάνω μου, καί, μὴ ἔχοντας ποὺ νὰ καλυφθῶ, ἔπεσα μὲ τὸ πρόσωπο στὴ γῆ, σκεπάζοντας καλὰ μὲ τὸ κράνος τὸ κεφάλι μου. "Ταξιάρχη μου, σῶσε μέ!", εἶπα μέσα μου, κι ἀμέσως ἦρθε στὸ νοῦ μου ὁ πατέρας μου, ποῦ σώθηκε θαυματουργικὰ ἀπὸ βέβαιο θάνατο στὸ ἀλβανικὸ μέτωπο, τάζοντας στὸν Ταξιάρχη ἕνα κριάρι.   "Ταξιάρχη μου σῶσε μέ!", μουρμούρισα πάλι, κάνοντας κι ἐγὼ τὸ ἴδιο τάμα.
    Τὴν ἴδια στιγμὴ ἕνας ἐκκωφαντικὸς κρότος πῆρε σχεδὸν τὴν ἀκοή μου. "Μὲ χτύπησαν", σκέφτηκα, κι ἔφερα στὸ νοῦ μου τ' ἀγαπημένα μου πρόσωπα... Ὕστερα ἐνίωσα νὰ μ' ἀκουμποῦν, νὰ μὲ ψάχνουν, νὰ μὲ σηκώνουν. Ἦταν οἱ δικοί μας. "Χτύπησες; Πῶς εἶσαι;", ἄκουσα ἀμυδρὰ τὴ φωνή τους. Ψάχτηκα, μὰ δὲν βρῆκα τραῦμα. Τότε θυμήθηκα τὸ πολυβολεῖο. Κοίταξα πρὸς τὰ κεῖ, ἀλλὰ δὲν εἶδα τίποτα.
    "Ἐδῶ ἀκριβῶς", φώναξα, "ὑπῆρχε τουρκικὸ πολυβολεῖο". Πήγαμε κοντά, ἐρευνήσαμε, μὰ δὲν τὸ βρήκαμε. Στὴ θέση ποῦ ὀρθωνόταν Πρὶν τὸ πολυβολεῖο, ὑπῆρχαν τώρα μόνο συντρίμμια καὶ μία τεράστια τρύπα. Φαίνεται πῶς στὴν κρίσιμη γιὰ μένα στιγμή, κάποια ὀβίδα πλοίου ἢ κάποιος ὅλμος ἔκανε συντρίμμια τὸ ἐπικίνδυνο πολυβολεῖο, ἐνῶ συγχρόνως κάποια ἀνώτερη δύναμη μὲ φύλαξε τελείως ἀβλαβῆ κι ἀπ' τὰ πυρὰ κι ἀπὸ τὴν ἔκρηξη.
    Ὃ νεωκόρος, ποῦ μέχρι τώρα παρακολουθοῦσε συγκινημένος, πῆρε τὸ λόγο:
    - Ναί, παιδί μου, ἦταν ὁ Ταξιάρχης. Αὐτὸς σ' ἔσωσε. Τότε, μὲ τὰ ἐπεισόδια τῆς Κύπρου, εἶχε χαθεῖ ἀπὸ δῶ ἢ εἰκόνα του γιὰ μία βδομάδα.
    Ὃ νέος ταράχθηκε. Ἀγκαλίασε μὲ τὸ βλέμμα τοῦ τὴν εἰκόνα τοῦ ἀρχαγγέλου καὶ τὰ μάτια τοῦ βούρκωσαν. Ἦταν ἕνα ἀκόμη "εὐχαριστῶ" γιὰ τὴν ἀνέλπιστη σωτηρία του.¨ pigizois.net

Ἀπὸ ὅτι φαίνεται ὁ ΤΑΞΙΑΡΧΗΣ  ἐκτὸς ἀπὸ ¨πιλότος¨ εἶναι καὶ ¨πεζικάριος¨ στὰ πεδία τῶν μαχῶν τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ σίγουρα ἀντιμνημονιακὸς στὰ οἰκονομικὰ πεδία τῶν μαχῶν ἐναντίων τῶν τοκογλύφων.
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΚΑΝΤΕ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ ΜΑΣ.