7 Φεβ 2015

Οὐκ οἴδατε ὅτι τὸ σῶμα ὑμῶν ναὸς τοῦ ἐν ὑμὶν Ἁγίου Πνεύματος ἐστιν;

Γράφει ὁ πατὴρ Ἰωὴλ Κωνστάνταρος
Ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα Κυριακῆς το Ἀσώτου (Α' Κορ. ΣΤ' 12-20)
Τὸ ὅτι ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ εἶναι πάντοτε ἐπίκαιρος, αὐτὸ ἐπιβεβαιώνεται καθημερινῶς ἀπ' ἀρχῆς ἕως καὶ σήμερα καὶ τοῦτο θὰ ἐπαναλαμβάνεται διὰ παντός.
Τὸ Ἀπ. Ἀνάγνωσμα τῆς Κυριακῆς το Ἀσώτου περιγράφει τὶς καταστάσεις ποὺ ἀντιμετωπίζουν οἱ πιστοὶ τόσο ἐναργώς, ποὺ θὰ ἐνόμιζε κανεὶς ὅτι ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ζεῖ καὶ διακονεῖ τὴν Ἐκκλησία ἀνάμεσά μας.
Δύο βασικὰ εἶναι τὰ θέματα ποὺ στοὺς λίγους αὐτοὺς στίχους ἀναπτύσσει στοὺς Κορινθίους καὶ δι αὐτῶν σὲ ὅλους τούς πιστοὺς μέσω τῆς ἀποκαλυπτικῆς διαχρονικότητος. Πρῶτον τὸ θέμα τοῦ φαγητοῦ καὶ δεύτερον τὸ θέμα τῶν σαρκικῶν ἁμαρτημάτων. Τοῦ φοβεροῦ καὶ θανάσιμου ἁμαρτήματος τῆς πορνείας.
Καὶ γιὰ μὲν τὸ πρῶτο θέμα, αὐτὸ δηλαδὴ ποὺ ἔχει σχέση μὲ τὰ “βρώματα” καὶ κατὰ πόσο ὁ πιστὸς ἔχει ἐξουσία καὶ μπορεῖ ἐλευθέρως νὰ γεύεται ὅ,τι ἐπιθυμεῖ, τὸ πνεῦμα τὸ ἅγιον διὰ τοῦ Ἀποστόλου θὰ μᾶς διαφωτίσει ὅτι “πάντα μοὶ ἔξεστιν ἀλλ' οὐ πάντα συμφέρει”. Ὅλα ὅσα δὲν ἀπαγορεύει ὁ νόμος τοῦ Θεοῦ μπορῶ νὰ τὰ ἔχω. Ὅλα εἶναι στὴν ἐξουσία μου, ἀλλὰ ἐγὼ δὲν θὰ γίνω...
δοῦλος σὲ τίποτε. Ἡ “τετραγωνικὴ” θεολογικὴ λογική το Ἀποστόλου εἶναι καταπληκτική. Γι' αὐτὸ καὶ συνεχίζει: “Τὰ φαγητὰ ἔχουν γίνει γιὰ τὴν κοιλία καὶ ἡ κοιλία διὰ τὰ φαγητά. Ὅμως ὅλα αὐτὰ ὁ Θεὸς θὰ τὰ καταργήσει στὴν μέλλουσα ζωὴ ποὺ ἀναμένουμε”. Ἑπομένως μπορεῖ ὁ πιστὸς νὰ γεύεται τῆς τροφῆς (ὅταν ἐπιτρέπεται), ἀρκεῖ νὰ μὴ σκανδαλίζει καὶ φυσικὰ νὰ μὴν ξεχνᾶ ποτὲ πὼς “τρώει γιὰ νὰ ζήσει καὶ δὲν ζεῖ γιὰ νὰ τρώει”.

Φυσικὰ ὁ εὐλογημένος θεσμὸς τῆς νηστείας βοηθᾶ τὸν ἄνθρωπο καὶ στὸν τομέα αὐτό. Στὴν ἐνίσχυση τῆς βουλήσεως, σὺν ὅτι κατὰ τὸν ἰατρικὸ κόσμο καὶ τὰ ἐπιστημονικὰ πορίσματα ἡ νηστεία ἀποτελεῖ τὸ ἀσφαλέστερο φρουρό, τόσο τῆς ψυχικῆς, ὅσο καὶ τῆς σωματικῆς ὑγείας.
Αὐτὰ γιὰ τὸ πρῶτο θέμα τῶν τροφῶν καὶ τῆς σχετικῆς ἐλευθερίας ποὺ ἔχει ὁ ἄνθρωπος καὶ δὴ ὁ πιστὸς στὴν λογικὴ ἀπόλαυση τῆς ὑλικῆς διατροφῆς.

Ὑφίσταται ὅμως καὶ ἕνα ἄλλο, ἄκρως ἐπικίνδυνο ζήτημα τὸ ὁποῖο εἶχε διαταράξει τὴν πνευματικὴ εἰρήνη στοὺς κόλπους τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κορίνθου καὶ φαίνεται πὼς στὶς ἡμέρες μας ἔχει ἐπανέλθει στὴν χειροτέρα του μορφή, ἀφοῦ φαίνεται πὼς ὑπάρχουν κάποιοι, ἀκόμα καὶ ποιμένες, ποὺ τὸ θέμα τῶν σαρκικῶν ἁμαρτημάτων – πορνείας κ.τ.λ. - τὸ ἀντιμετωπίζουν ἐλαφρὰ τ καρδία. Ἐλαφρὰ τ καρδία στὴν καλυτέρα τῶν περιπτώσεων γιὰ νὰ μὴν ἰσχυριστοῦμε ὅτι οἱ “φιλελεύθεροι” καὶ “νεορθόδοξοι” μὲ μία μονοκονδυλιὰ τοῦ διαβόλου προσπαθοῦν νὰ διαγράψουν τὶς θεόπνευστες ἐντολὲς ἐπ' αὐτῶν τῶν ζητημάτων ποὺ περιέχονται στὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ ἀνέκαθεν βιώνουν οἱ ἅγιοι καὶ φυσικὰ οἱ ἁπλοὶ πιστοί τς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας.
Μελετώντας κανεὶς τὸ ἱερὸ ἀποστολικὸ κείμενο διαβλέπει μὲ τί πνεῦμα ποιμαντικῆς εὐθύνης, θερμότητος καὶ προστασίας ἔναντί της λαίλαπας τῶν σαρκικῶν ἁμαρτημάτων γράφει ὁ Ἀπόστολος τῶν ἐθνῶν καὶ Ἀπόστολος τῆς Ἑλλάδος. Οὐδεμία δὲ ἀμφιβολία ὑφίσταται ὅτι ἡ ἀποστολικὴ φράσις “τὶς ἀσθενεῖ, καὶ οὐκ ἀσθενῶ, τὶς σκανδαλίζεται οὐκ ἐγὼ πυρούμαι”; (Β΄ Κορ. ια΄29), συμπεριλαμβάνει καὶ αὐτοῦ του εἴδους τὰ ὀλισθήματα ποὺ ὁδηγοῦν στὰ βάραθρα καὶ τὶς ἀπαράδεκτες καὶ ὁπωσδήποτε καταδικαστέες συμπεριφορές.

Έ, λοιπὸν “τὸ σῶμα μας δὲν ἔχει δημιουργηθεῖ γιὰ τὴν πορνεία, ἀλλὰ γιὰ τὸν Κύριο. Γιὰ ν' ἀνήκει σὲ Αὐτὸν καὶ νὰ κατοικεῖ ἐντός του ὁ Ἴδιος. Δὲν ἔχει σημασία τὸ ὅτι τὸ σῶμα μετὰ τὸν θάνατο θὰ διαλυθεῖ, ἀφοῦ κάποια στιγμὴ θὰ τὸ ἀναστήσει ὁ Θεός, ὁ ὁποῖος μὲ τὴ δύναμή του ἀνέστησε τὸν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό”. Καὶ μετὰ ἀπὸ αὐτὰ τὸ ἀποκορύφωμα μέσω ἑνὸς ἐρωτήματος: “Οὐκ οἴδατε ὅτι τὰ σώματα ὑμῶν μέλη Χριστοῦ ἐστίν;”.
Καὶ μόνο αὐτὸ τὸ καίριο ἐρώτημα ποὺ θέτει ὁ Ἀποστολικὸς κάλαμος, κονιορτοποιεῖ ὅλα τὰ φληναφήματα τῶν ψευδοθεολόγων, τῶν ξεπεσμένων “νεορθοδόξων” καὶ “μεταπατερικών” καὶ ὅσων “ποιμένων περὶ τὴν πίστιν ἠστόχησαν” (Α' Τιμ. στ' 21).
“Δεν γνωρίζετε ὅτι τὰ σώματά σας εἶναι μέλη Χριστοῦ; Νὰ ἀποσπάσω λοιπὸν τὰ μέλη τοῦ Χριστοῦ καὶ νὰ τὰ κάνω μέλη πόρνης;”. “Μή γένοιτο”. Ὄχι, ποτὲ ὁ πιστὸς δὲν ἐπιτρέπεται νὰ παρασυρθεῖ στὸν πειρασμὸ αὐτὸ καὶ νὰ δεθεῖ στὸ πάθος ποὺ μολύνει τὸν ἔμψυχο ναὸ τοῦ Θεοῦ.
“Ουκ οἴδατε ὅτι τὸ σῶμα ὑμῶν ναὸς τοῦ ἐν ὑμὶν Ἁγίου Πνεύματός ἐστί;”.
Οὐδέποτε ὁ ἄνθρωπος ποὺ ἐδέχθη διὰ τοῦ βαπτίσματος καὶ τῶν ἄλλων μυστηρίων τὴν υἱοθεσίαν ἐπιτρέπεται νὰ ἁμαρτάνει μὲ ὁποιαδήποτε βεβαίως ἁμαρτία, πολὺ δὲ περισσότερο μὲ αὐτοῦ το εἴδους τὰ ἀηδιαστικὰ καὶ βδελυρὰ ἁμαρτήματα διὰ τὰ ὁποία “αἰσχρόν ἐστί καὶ λέγειν”.
Καὶ μετὰ ἀπὸ ὅλα αὐτὰ ποὺ οὐδεμία ἀμφισβήτηση ἐπιδέχονται τίθεται ἀμείλικτο τὸ ἐρώτημα: “Διατὶ ἡ διοικοῦσα Ἐκκλησία ἀρνεῖται νὰ ἀγγίξει καὶ νὰ ἀποκαθάρει τὴν κατάρα τῆς λεγομένης “νεορθοδοξίας” τουτέστιν κακοδοξίας καὶ δαιμονολογίας ποὺ τὰ τελευταία ἔτη ὡς καρκίνωμα πνευματικὸ κατατρώγει ὅ,τι πολυτιμότερο καὶ ἁγιώτερο ὑπάρχει στὸν χῶρο τῆς νεότητος καὶ ὄχι μόνον;”. Ἐννοοῦμε τὴν ὁλοκληρωτικὴ ἁγνότητα ἕως τοῦ γάμου, τὴν πιστότητα ἕως θανάτου καὶ τὴν εὐλογημένη συζυγία. Τὴν συζυγία ὅπως τὴν θέλει ὁ Θεὸς καὶ ὅπως τὴν κηρύσσουν οἱ θεοφόροι πατέρες. Τί εἶναι ἐκεῖνο, ἀλήθεια, ποῦ ἐμποδίζει τὸ ὀρθοτομεῖν στὰ ζητήματα αὐτὰ μὲ ἀποτέλεσμα, σὺν τοῖς ἄλλοις, νὰ ἔχουν λιγοστεύσει ἕως σημείου κρίσεως οἱ νέοι ἄνευ κολημμάτων ἱερωσύνης;
Τί εἶναι αὐτὸ τὸ ὁποῖο ἐμποδίζει τοὺς ἰθύνοντας νὰ κηρύξουν ἐπιτέλους εὐθαρσὼς στὸ ποίμνιο, ποὺ ἔχουν χρεωθεῖ στὸ πετραχήλι καὶ στὸ ὠμοφόριό τους αὐτὰ ποὺ τόσο ξεκάθαρα τονίζει ὁ π. Παῦλος;

Μήπως ὑπάρχουν ψυχολογικὰ πλέγματα καὶ φόβος ἐναντίον τοῦ μακράν το Θεοῦ κόσμου; Ἢ μήπως ἐνοχὲς περίεργες φράσσουν τὰ στόματα καὶ ρίχνουν σὲ μία δαιμονικὴ “χειμερία νάρκη” τὶς καρδιὲς τῶν “διαδόχων τῶν Ἀποστόλων” ὅπως ἀρέσκονται νὰ τονίζουν ἑαυτοὺς οἱ ποιμένες; Πολλὰ “μπορεὶ” δύναται κανεὶς νὰ ἐξιχνιάσει καὶ στὸν τομέα αὐτὸ τῆς συγχρόνου ποιμαντικῆς γιὰ τὴν ὁποία νεώτερος ὅσιος μὲ θλίψη πολλὴ ἐτόνιζε τὸ “τυφλὸς δὲ τυφλὸν ἐὰν ὁδηγῆ, ἀμφότεροι εἰς βόθυνον πεσούνται” (Ματθ. ιε΄14).
Ὅπως καὶ νὰ 'χει, τὸ πράγμα εἶναι σὲ πολὺ χειρότερο κατάντημα ἀπ' ὅσο μπορεῖ κανεὶς νὰ φανταστεῖ, δοθέντος ὅτι καὶ αὐτὲς πλέον οἱ θεολογικὲς (γράφε σκοτολογικὲς) σχολὲς κατήντησαν περίγελως ἀκόμα καὶ τῶν μουσουλμάνων. Οἱ δὲ σοφὲς κεφαλὲς τῶν καθηγητῶν τῶν ψηφισάντων τὶς μουσουλμανικὲς σπουδές, τώρα πλέον εἰς ἔνδειξιν “συναδελφικῆς ἀλληλεγγύης” πρὸς τοὺς μουσουλμάνους καθηγητές, θὰ ἔχουν ἕνα ἀκόμα πρόσθετο ἐπιχείρημα ὑπὲρ τῶν “νεορθοδόξων”, τὴν ἀπόλαυση δηλ. τοῦ ἰδιοτύπου μουσουλμανικοῦ παραδείσου μὲ ὅλα τὰ παρελκόμενα...

Ἀδελφοί μου, ὅσοι πιστοί, ὅσοι ἀνεπηρέαστοι ἀπὸ τὸ πνεῦμα τοῦ κόσμου καὶ τῆς “νέας ἐποχής”, “Στῶμεν καλῶς, στῶμεν μετὰ φόβου”!
Ἂς ἀγωνιστοῦμε ὁ καθένας μὲ τὶς δυνάμεις του καὶ τὰ χαρίσματά του καὶ ἂς καταρτίζουμε τὶς ὑπάρξεις μας σὲ “ναοὺς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος”, “ἐπιτελοῦντες ἁγιοσύνην ἐν φόβω Θεοὺ” καὶ ταυτοχρόνως ὀρθοτομοῦντες ἀποστολικῶς καὶ πατροπαραδότως πρὸς πάσαν κατεύθυνσιν, πολεμώντας σθεναρῶς καὶ ἀκαταπαύστως τὶς πλάνες ποὺ παρεισφρέουν στὴν θεολογία μας καὶ στὴν ὀρθοπραξία μας.
Ἀμήν.

Ἀρχιμ.  Ἰωὴλ  Κωνστάνταρος
Mail:  ioil.konitsa@gmail.com
Κόνιτσα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΚΑΝΤΕ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ ΜΑΣ.