Ἀττική! Μία περιοχὴ μὲ πολὺ μεγάλη ἱστορία, ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τοῦ μυθικοῦ Κέκροπα μέχρι σήμερα, τὴν ἐποχὴ τῆς οἰκονομικῆς κρίσης! Μία περιοχὴ γεμάτη μνῆμες, ἱστορία, πολιτισμό, μία περιοχὴ γεμάτη χρῶμα, μουσικὴ καὶ μυρωδιές, μία περιοχὴ ἀντιθέσεων καὶ ἐντάσεων. Πόσοι εἶναι ἐκεῖνοι, οἱ ὁποῖοι κοίταξαν τὸν περίφημο καὶ πασίγνωστο Ἀττικὸ ἡλιόλουστο Οὐρανὸ μὲ τὸ χαρακτηριστικό του γαλάζιο χρῶμα καὶ τὴν αἰθέρια ἀτμοσφαιρα καὶ ἔνιωσαν βαθειὰ μέσα τους μία ἀνεξήγητη χαρά. Πόσοι ἐπίσης εἶναι ἐκεῖνοι, οἱ ὁποῖοι κοίταξαν τὸν ἴδιο οὐρανὸ καὶ στενοχωρήθηκαν ἀπὸ τὸ νέφος καὶ τὰ καυσαέρια.Κι’ ὅμως μέσα ἀπὸ αὐτὸ τὸ ἀντιφατικὸ πλέγμα ἡ Ἀττικὴ διατηρεῖ ἀκόμη ὁλοζώντανες …
ἐκεῖνες τὶς ἀτραποὺς διαφυγῆς, ἐκεῖνα τὰ “ἀποθέματα ὀξυγόνου” γιὰ τὴν καρδιὰ καὶ τὸ νοῦ, τὰ ὁποία μποροῦν νὰ δώσουν μία ἀνάσα ζωῆς ἀπὸ τὴν στείρα κάποιες φορὲς καθημερινότητα.
Ὑμηττός, Παρνηθα καὶ Πεντέλη σχηματίζουν ἕνα νοητὸ ” Π “, μέσα στὸ ὁποῖο περικλείεται ἡ πόλη τῶν Ἀθηνῶν, ἡ πόλη τῆς ἀρχόντισσας Ἁγίας Φιλοθέης, τοῦ Ἁγίου Διονυσίου τοῦ Ἀεροπαγίτου καὶ τοῦ Ἁγίου Ἀριστείδη. Τρία βουνά, πολύπαθα ὁμολογουμένως, γεμάτα ὅμως ζωὴ , τὰ ὁποία ἀκόμη ἀντιστέκονται ἀπέναντι στὸ τσιμέντο καὶ τὴν νοοτροπία τοῦ μεγάλου ἀστικοῦ κέντρου, προσφέροντας ἁπλόχερα τὸ ὀξυγόνο, τὸ πράσινο καὶ τὴν θέα τῶν ὄμορφων εἰκόνων, σὲ ὅποιον θελήσει νὰ τὰ ἐπισκεφθεῖ.
Ἕνα ἀπὸ αὐτά, τὴν Πεντέλη, ἐπισκεφθήκαμε ἡ παρέα τῶν Ἀθηνῶν, τὸ Σάββατο τὸ πρωί, τὴν 20η Δεκεμβρίου 2014. Λαμπερὸς ἥλιος, καθαρὸς οὐρανός, ὄμορφη διάθεση καὶ καλὴ παρέα! μὰ τί καλύτερο γιὰ μία τέτοια μέρα ἀπὸ μία βόλτα σὲ ἕνα κοντινὸ βουνὸ μαζὶ μὲ ἀληθινοὺς φίλους!
Πεντέλη ἢ Βριλλησός, τὸ δεύτερο ψηλότερο βουνὸ τῶν Ἀθηνῶν, 1.107 μ., μὲ πυραμιδοειδὲς σχῆμα, ἡ πηγὴ τοῦ πασίγνωστου στὴν ὑφήλιο Πεντελικοῦ μαρμάρου, μὲ τὸ ὁποῖο οἱ ἀρχαῖοι Ἀθηναῖοι κατασκεύασαν τὸν Παρθενώνα τῆς Ἀκροπόλεως. Στὶς πλαγιὲς τοῦ τὰ παλαιὰ χρόνια, ὅταν ἀκόμη εἶχε πυκνὸ δάσος καὶ ἡ πόλη τῶν Ἀθηνῶν ἦταν μικρὴ σὲ ἔκταση, στὴν πληθώρα τῶν σπηλαίων καὶ ὀπῶν, σύμφωνα μὲ μαρτυρίες καὶ πηγὲς φιλοξενήθηκαν ἀσκητὲς μοναχοί, οἱ ὁποῖοι ἔβρισκαν ἐκεῖ τὴν ἀπαιτούμενη Πατερικὴ ἡσυχία γιὰ νὰ ἔλθουν σὲ κατάσταση νήψεως.
Ὡς ἐνθύμημα ἐκείνης τῆς πνευματικῆς ἡσυχίας, μέχρι καὶ σήμερα παραμένει ἀκλόνητο τὸ ἐκκλησάκι τῶν Ἁγίων Ἀσωμάτων – Ναὸς Ἁγίου Μιχαὴλ Κηπουλουέζη . Πρόκειται γιὰ ὑστεροβυζαντινὸ μνημεῖο τοῦ 14ου – 15ου αἰώνα , μικρὴ βασιλικὴ μὲ “τυφλὸ” τροῦλλο. Βρίσκεται στὴν θέση τῶν Λατομείων Πεντέλης, στὴν θέση “Καμάρι”, σὲ ὑψόμετρο περίπου 800 μέτρων.
Ἐκεῖ λοιπὸν ψηλά, κάτω ἀπὸ τὸν ὁλόλαμπρο καὶ γαλάζιο Ἀττικὸ Οὐρανό, στὴν ἠρεμία καὶ τὴν γαλήνη ποὺ προσφέρει τὸ ἐκκλησάκι τῶν Ἁγίων Ἀσωμάτων Πεντέλης, ἡ παρέα μᾶς βρῆκε τὴν ἀπαιτούμενη ἡσυχία, ἤρεμη καὶ γαλήνια διάθεση ἀπὸ τὴν πίεση τῆς καθημερινότητας. Τὸ πράσινο δὲν σταματοῦσε νὰ μᾶς θυμίζει εἰκόνες ἀπὸ δάση, ἐνῶ τὸ ρυάκι ποὺ κυλοῦσε δίπλα, γαργαλοῦσε τὰ αὐτιὰ μᾶς τόσο γλυκὰ ποὺ μᾶς ἔκανε νὰ μὴν μιλᾶμε μεταξὺ μας ἀλλὰ ἁπλὰ νὰ ἀφουγκραζόμαστε τοὺς ἤχους τῆς φύσεως καὶ τοῦ βουνοῦ. Ἐκεῖ εἶναι τὸ σημεῖο, ὅπου συνομιλεῖ κάποιος μὲ τὴν ἡσυχία.
Πόσες φορὲς ἀναρωτηθήκαμε , κοιτάζοντας ἀπὸ ψηλὰ τὴν Ἀθήνα : ” μὰ καλὰ ζοῦμε ἐκεὶ μέσα; “, ” Θεέ μου πῶς ἀντέχουμε σὲ τέτοια χαοτικὴ πόλη ; “.
Κι ὅμως τελικὰ εἶναι ἀξιοσημείωτο τὸ πόσες δυνατότητες διαφυγῆς ἀπὸ αὐτὸ τὸ πλέγμα τῆς πόλεως ὑπάρχουν στὴν Ἀττική, ὥστε ἂν τὶς ἀξιοποιήσει κάποιος θὰ καταφέρει νὰ δώσει ἄλλον ἀέρα στὴν καθημερινότητά του.
Σὲ ἕνα ἐκκλησάκι σὰν καὶ αὐτὸ τῶν Ἁγίων Ἀσωμάτων στὸ Πεντελικόν ὅρος, καθὼς κοιτάζεις τὴν θέα καὶ τὸ λεκανοπέδιο τῶν Ἀθηνῶν ἀπὸ ψηλά, ὅλα “καθαρίζουν” μέσα στὸ κεφάλι. Σκέψεις, ἀνησυχίες, θολούρα καὶ ὅλα τὰ συναφῆ. Εἶναι ἡ γαλήνη ποὺ μεταδίδει τὸ ἐκκλησάκι, εἶναι ἡ ὀμορφιὰ τοῦ τοπίου, ἡ ἡσυχία τοῦ βουνοῦ, ὁ κρυστάλλινος ἀέρας καὶ φυσικὰ ἡ γλυκύτητα τῆς παρέας, ἡ ὄμορφη συντροφιά. Ὅλα μπαίνουν στὴν θέση τους καὶ γίνονται πιὸ σαφῆ, καθαρίζουν καὶ τακτοποιοῦνται μέσα ἀπὸ τὴν σαφήνεια καὶ τὴν καθαρότητα τοῦ βουνοῦ καὶ τῆς φύσης σὲ σχέση μὲ τὸ χαῶδες στοιχεῖο τῆς πόλεως. Ὁ ἥλιος ζεσταίνει ἁπαλὰ τὸ τοπίο τὴν ἴδια ὥρα ποὺ ὁ παγωμένος ἀέρας γεμίζει μὲ ὀξυγόνο τὰ πάντα.
Πόσες φορὲς βάναυσοι καὶ ἀπολίτιστοι ἄνθρωποι ἔκαψαν τὸ βουνὸ αὐτό, πόσες φορὲς καταπάτησαν ὄλη αὐτὴν τὴν ὀμορφιὰ καὶ τὴν ἁγνότητα τῆς φύσεως, ὅλη αὐτὴν τὴν τρυφερότητα, ἡ ὁποία ἀπεικονίζει τὴν Ἁρμονία Τοῦ Θεοῦ ἐπὶ γής. Κι’ ὅμως εἰς μάτην! Ὅσο κι’ ἂν προσπάθησαν νὰ ἀσχημονήσουν, ὅσο κι’ ἂν προσπάθησαν νὰ καταστρέψουν ὅλη αὐτὴν τὴν γλυκύτητα τοῦ Πεντελικοῦ ὅρους, ἐκεῖνο ἀντιστέκεται σθεναρὰ λὲς καὶ τὸ ἀγκαλιάζει καὶ τοῦ ξαναδίνει πνοὴ Ὁ Θεός, λὲς καὶ τοῦ γιατρεύει τὶς πληγὲς καὶ ἐκεῖνο ξαναγεννιέται κάθε δευτερόλεπτο, ὡς μνημεῖο νίκης.
Ίσως αὐτὸ νὰ εἶναι καὶ τὸ μήνυμα, τὸ ὁποῖο μεταδίδει τὸ ἀκλόνητο καὶ νικηφόρο ἐκκλησάκι τῶν Ἁγίων Ἀσωμάτων , σὲ κάθε ἐπισκέπτη του. Ὅπως ἡ φύση ξαναγεννιέται μετὰ ἀπὸ κάθε καταστροφὴ καὶ παραμένει ζωντανή, γιατί ἔχει μέσα τῆς τὴν ὑπογραφὴ Τοῦ Θεοῦ, ἔτσι ἀκριβῶς καὶ ὁ ἄνθρωπος. Μετὰ ἀπὸ κάθε πτώση τοῦ πνευματική, μετὰ ἀπὸ κάθε ἀποτυχία καὶ ἀτόπημα, μετὰ ἀπὸ κάθε δυσκολία, θλίψη καὶ ἀστοχία, μετὰ ἀπὸ κάθε μικρὸ ἡ μεγάλο πνευματικὸ θάνατο στὴν διάρκεια τοῦ πνευματικοῦ του ἀγώνα, ὅταν ἠρεμήσει καὶ σταθεῖ μὲ καθαρότητα ἀπέναντι Στὸν Θεὸ καὶ ζητήσει ταπεινὰ τὴν Βοήθειά Του, τότε Ἐκεῖνος ὡς ἔκφραση τῆς Ἀπόλυτης Ἀγάπης θὰ τὸν Ἀναστήσει καὶ τὸν ξαναγεννήσει πνευματικά. Θὰ τοῦ γιατρέψει ἀπόλυτα ὅλες τὶς πληγὲς τῶν ἁμαρτιῶν του. Θὰ τὸν βοηθήσει νὰ ἀπελευθερωθεῖ καὶ νὰ ξαναζήσει, νὰ ξαναγίνει ζωντανὸς Ἐν Χριστῷ.
Αὐτὸ ἀκριβῶς τὸ αἴσθημα μᾶς χάρισε τὸ ἐκκλησάκι τῶν Ἁγίων Ἀσωμάτων καὶ ἡ ὀμορφιὰ τοῦ τοπίου μέσα στὶς καρδιὲς μᾶς ἐκείνη τὴν ἡμέρα! Εὐχόμαστε ὁλόψυχα σὲ ὅλους σας νὰ βιώνετε κάθε ἡμέρα τὸ αἴσθημα αὐτό!
Μὲ Ἀγάπη πρὸς ὅλους, ἡ παρέα τῶν Ρωμνιῶν τῶν Ἀθηνῶν
romnios.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου