4 Δεκεμβρίου μνήμη τοῦ Ἁγίου ἱερομάρτυρος Σεραφεὶμ ἐπισκόπου Φαναρίου τοῦ Θαυματουργοῦ (1550 – 1601)

Ἀπὸ τὸ βιβλίο «Τὸ συναξάρι τοῦ Γένους», 

τοῦ Κώστα Σαρδελῆ, ἐκδόσεις Ἁρμὸς

Ὁ μάρτυρας τοῦτος ἦταν φιλομαθέστατος καὶ προικισμένος μὲ εὐφυΐα πολλή. Ἔτσι διάβασε βιβλία ἱερὰ κι΄ ἄλλα, ποὺ τοῦ ΄δωσαν τὴν πνευματικὴ ἐκείνη θωράκιση, ὥστε ν΄ ἀναδειχθεῖ ἀργότερα Ἀρχιεπίσκοπος Φαναρίου καὶ Νεοχωρίου.

...Ψυχὴ ἱεραποστολικὴ ὁ Ἅγιος Σεραφείμ, δίνεται ὁλόψυχα στὸ ποίμνιό του καὶ γίνεται ὁ ποιμὴν ὁ καλός, ποὺ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ τίθησι ὑπὲρ τῶν προβάτων.

Εἶναι βέβαιο πὼς ὁ ἐθνομάρτυρας καὶ ἱερομάρτυρας αὐτὸς ξύπνησε τὸν τόπο του ἀπὸ βαθὺ πνευματικὸ καὶ ἐθνικὸ λήθαργο. Ἀνάπτυξε ἀσυνήθιστη δραστηριότητα κι΄ ἔδωσε "σκοπὸ" στὴν ὕπαρξη τοῦ ποιμνίου του. ...Μὲ τὴ δράση του εἶχε κάμει κιόλας δική του «ἐπανάσταση». Ἐπεμβαίνει ἀπροκάλυπτα καὶ περιορίζει τὶς αὐθαιρεσίες τῶν Γενιτσάρων καὶ περιθάλπει τὸ ποίμνιό του, τοῦ συμπαραστέκεται σὲ κάθε στιγμή, σὰν ἀληθινὸς πατέρας. Τονώνει τὸ ἠθικὸ τῶν ραγιάδων, σφυρηλατεῖ τὸ φρόνημά τους γιατί πιστεύει πὼς ἂν ἡ ψυχὴ λυγίσει, τότε καμμιὰ ἐλπίδα σωτηρίας δὲν ὑπάρχει. Εἶχε γίνει πρὶν ἀπ΄ τὸ κίνημα τοῦ Διονυσίου, στόχος τῶν Τούρκων, οἱ ὁποῖοι ἀφορμὴ ζητοῦσαν νὰ τερματίσουν τὸ ἔργο του. Ἡ ἀφορμὴ τοὺς δόθηκε μὲ τὴν ἐπανάσταση στὴν Θεσσαλία τοῦ Φιλοσόφου.

Τότε τὶς μέρες τοῦ κινήματος ἦταν ὁ Σεραφεὶμ περιοδεία στ΄ Ἄγραφα ὅπου καί τὸν συνέλαβαν οἱ ἄπιστοι.

...Λένε πὼς ἡ σύλληψή του ἔγινε στὸ Φανάρι, ὅταν πῆγε νὰ δώσει στοὺς ἀγάδες...

τὰ συνηθισμένα πεσκέσια.

...Ὁ Τοῦρκος τοῦ λέει:

-Σεραφείμ, τὸ καλὸ πού σοῦ θέλω, νὰ γίνεις Τοῦρκος, ἂν θέλεις νὰ σοῦ χαρίσουμε τὸ κεφάλι· ἀκόμα καὶ μεγάλη θέση σοῦ δίνουμε καὶ πλούτη καὶ δόξα σοῦ ἀσφαλίζουμε.

Νὰ ἡ ἀπάντηση τοῦ Δεσπότη:

-Ἀπὸ τὸν Ἰησοῦν Χριστὸν δὲν θὰ ἀποχωρισθῶ ποτέ. Εὐχαρίστως καὶ μετὰ χαρᾶς χίλιες φορὲς τὸν θάνατον διὰ τὸ ὄνομά Του τὸ Ἅγιον, θὰ τὸν δεχθῶ. Δι΄ αὐτὸ σφάξε με, κόψε, κάμε ὅ,τι σοῦ λέγει ὁ Νόμος σου.

...Ὁ Τοῦρκος ἐπιμένει νὰ κάμει τὸν Σεραφεὶμ ν΄ ἀλλαξοπιστήσει.

-Εἶσαι φρόνιμος, τοῦ λέει, ἀλλὰ γιατί δὲν τὰ μέτρησες καλὰ καὶ ἐπιχείρησες πράγμα ἀδύνατον; Βλέπεις πὼς ἐκεῖνος (ὁ Διονύσιος ὁ φιλόσοφος) ὁ κακὸς ἔφυγε. Πιάστηκες ὅμως ἐσὺ καὶ κινδυνεύεις νὰ πειθάνεις μὲ φρικτὸ θάνατο. Ἐγὼ βλέπω πὼς ἀπατήθηκες καὶ λυπᾶμαι νὰ σὲ θανατώσω. Σὲ συμβουλεύω, λοιπόν, νὰ γίνεις Τοῦρκος. Θὰ γλυτώσεις ἔτσι τὴν ζωήν σου. Ἠμεῖς θὰ σὲ τιμήσουμε, γιατί εἶσαι μυαλωμένος ἄνθρωπος. Θὰ σοῦ δώσουμε ἀξιώματα πού σοῦ πρέπουν, ἀρκεῖ νὰ γίνεις Τοῦρκος.

-Τὸ ὅτι εἶμαι ἀθῶος, ἀποκρίνεται ὁ Σεραφείμ, καὶ σὺ τὸ γνωρίζεις, ἀλλὰ τὸ νὰ ἀρνηθῶ τὸν Χριστόν μου ποτὲ δὲν θὰ τὸν κάνω, ἔστω καὶ ἂν μὲ θανατώσεις.

...Ὁ Ἅγιος παραδίνεται σὲ φριχτὰ μαρτύρια γιὰ νὰ ἀλλαξοπιστήσει, ἀλλὰ ὁ ἄξιος τοῦτος δεσπότης μένει πιστὸς στὸ Γένος καὶ στὸ Χριστό.

Τὸν ξαναοδηγοῦν μπροστὰ στὸν Τοῦρκο διοικητή:

-Πιστεύω νὰ ἔβαλες μυαλὸ μὲ τὴν τιμωρία κια νὰ κατάλαβες τὸ συμφέρον σου. Πίστεψε τὸν προφήτη. Ἢ μήπως ἀκόμη ἐπιμένεις στὴν κακοκεφαλιά σου; 

-Ἔπρεπε, ἀπαντᾶ ὁ Ποιμενάρχης ἤρεμος, σ΄ αὐτὰ νὰ μὴ σοῦ δώσω καμμιὰ ἀπάντηση, διότι μοῦ λές, σὰν φίλος τάχα, ν΄ ἀφήσω τὸν Χριστόν μου, τὸν Πλάστην μου καὶ νὰ πιστέψω ἕναν ἀάνθρωπο ἀγράμματον καὶ ἐχθρόν τοῦ Χριστοῦ μου.

Λόγος βαρὺς γιὰ τὸν ἄπιστο ὁ λόγος τοῦτος τοῦ Σεραφείμ. Ἀμέσως παραδίνεται στὸν ὄχλο ποὺ τοῦ καταξεσχίζει τὶς σάρκες. Τελικὰ τὸν ὁδηγοῦν στὸ παζάρι, ὅπου τὸν «παλουκώνουν», τὸν σουβλίζουν δηλαδὴ καὶ πεθαίνει ὁ μάρτυρας ἀπ΄ τὸ φοβερὸ αὐτὸ θάνατο, ποὺ μ΄ ἀγαλλίαση ψυχικὴ δέχτηκε.

...Ὁ ἐθνομάρτυρας καὶ ἱερομάρτυρας αὐτὸς εἶναι ὁ Ἅγιος τῆς Θεσσαλίας, ὅπου τιμᾶται ἰδιαίτερα ἀπὸ τοὺς κατοίκους της. Γιατί πραγματικὰ ὁ Σεραφεὶμ μὲ τὴν ζωή του καὶ τὴν θυσία του ἔγινε σύμβολο τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τοῦ Γένους.