Ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος στὴν Ἀμφίπολη καὶ οἱ σπάνιες γαῖες ἢ τὰ hi-tech μέταλλα

Γράφει ὁ Δρ. Κωνσταντῖνος Βαρδάκας

Ἡ ἐπικεφαλίδα τοῦ ἄρθρου μπορεῖ καὶ νὰ ἦταν "ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος καὶ τὸ μαῦρο φίδι ποὺ τρώει τὴν Ἑλλάδα"... Πρὸς τὸ παρὸν τὰ φιλότιμα παιδιὰ μᾶς οἱ Ἕλληνες Ἀρχαιολόγοι δίνουν τὴν δικιά τους μάχη στὰ ἔγκατα τῆς Μακεδονικῆς γῆς. Οἱ ἀνεπανάληπτες "ἀττικές" Καρυάτιδες μᾶς ὁδήγησαν στὸν τρίτο διαφραγματικὸ τοῖχο μὲ τὴν ὕπαρξη ἐπιμελημένου μαρμάρινου περιθυρώματος ἰωνικοῦ ρυθμοῦ.  Τελικὰ οἱ Μακεδόνες μέσα τους καὶ ἀπὸ παλιὰ εἶχαν πολὺ ΕΛΛΑΔΑ. Καὶ ἡ ἀγωνία τῶν ἐχθρῶν τῆς πατρίδας μας ποὺ φυσικὰ δὲν εἶναι καὶ λίγοι φτάνει στὸ κατακόρυφο..

Ἀπὸ τὸ πρωὶ μέχρι τὸ βράδυ κάνουν εὐχὲς- δηλώσεις "ὁ Τάφος δὲν ἀνήκει στὸν Μεγάλο Στρατηγὸ". Νὰ ἑτοιμάζονται λοιπὸν οἱ εἰδικευμένοι γενετιστὲς καὶ ἐπιστήμονες τῆς γονιδιακῆς τεχνολογίας νὰ προσφέρουν τὶς γνώσεις τους. Πολλοὶ μάλιστα θεώρησαν ὅτι....

οἱ μικρὲς ὀπὲς- περάσματα ποὺ φάνηκαν στὰ προηγούμενα στάδια τῆς ἀνασκαφῆς ἦταν σημεῖα σύλησης τοῦ ὑπερμεγέθους αὐτοῦ Ταφικοῦ Μνημείου.

Εἶναι ὅμως σίγουρο ὅτι ἀπὸ τέτοιες μικρὲς τρύπες δὲν μπορεῖς νὰ περάσεις τὴν πολεμικὴ πανοπλία ἑνὸς "τρανοῦ Βασιλιά" ἀλλά μόνο μικρὰ κτερίσματα. Ἄρα πρέπει νὰ προετοιμάζονται οἱ ξένοι κυρίως κατὰ τὰ ἄλλα "φιλέλληνες" ἀρχαιολόγοι καὶ ἱστορικοὶ νὰ ὑποδεχθοῦν  εἰς τὰς δέλτους τῆς ἐπιστήμης τους πρὸς ἐξέταση  τὴν τυχὸν  ΠΕΡΙΚΕΦΑΛΑΙΑ τοῦ "μεγάλου νεκροῦ" ποὺ κρύβει ὁ Τάφος τῆς Ἀμφίπολης.

Καὶ τὴν ὥρα ποὺ οἱ Ἕλληνες Ἀρχαιολόγοι σκάβουν ¨ ἱεροπρεπώς¨ τὴν Γῆ τῆς Μακεδονίας κάποιοι ἄλλοι ἀποφάσισαν ἐπιτέλους ἐκεῖ δίπλα στὸν Τύμβο τῆς Ἀμφίπολης δήλ. στὸ ὑποθαλάσσιο ἀμμῶδες ὑπόστρωμα τοῦ Στρυμονικοῦ Κόλπου νὰ ψάξουν γιὰ ἕνα ἄλλο πραγματικὸ μεγάλο θησαυρὸ ποὺ ἀνήκει καὶ αὐτὸς στοὺς Ἕλληνες καὶ φέρει τὴν ὀνομασία "διαστημικὲς ἢ σπάνιες γαῖες ἢ hi-tech μέταλλα". ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΑΡΧΙΖΕΙ ΤΟ ΠΑΝΗΓΥΡΙ!

"Οἱ ἄγνωστες, μέχρι πρὶν ἀπὸ μερικὰ χρόνια, σπάνιες γαῖες εἶναι μία ὁμάδα 17 μεταλλικῶν στοιχείων μὲ παρόμοιες χημικὲς ἰδιότητες καὶ ἀσυνήθιστες ὀνομασίες, ὅπως Λανθάνιο, Πρασεοδύμιο καὶ Προμήθειο. Αὐτὸ ποὺ τὰ καθιστὰ περιζήτητα εἶναι ἡ μοναδικὴ χρησιμότητά τους σὲ ἐφαρμογὲς καὶ προϊόντα ὑψηλῆς τεχνολογίας, κινητὰ τηλέφωνα, φορητοὺς ὑπολογιστές, ἐπαναφορτιζόμενες μπαταρίες ἠλεκτρικῶν καὶ ὑβριδικῶν αὐτοκινήτων, ἰατρικὲς συσκευές, ἀντιπυραυλικὰ συστήματα καὶ μαγνῆτες.

Μέσα δεκαετίας 1980. Ὁμάδα εἰδικῶν τοῦ Ἰνστιτούτου Γεωμεταλλευτικῶν Ἐρευνῶν (ΙΓΜΕ) ἐντοπίζει ἐνδείξεις γιὰ τὴν ὕπαρξη στὴν ἀκτογραμμὴ τοῦ Βορείου Αἰγαίου Τιτάνιου καὶ Κοβάλτιου. Ὡστόσο, ἐκείνη τὴν ἐποχὴ ἡ τεχνολογία γιὰ τὴν ἐξόρυξη καὶ κατεργασία τῶν ὀρυκτῶν αὐτῶν μὲ τὴν περίεργη ὀνομασία ἦταν ἀνύπαρκτη. Ἀλλὰ καὶ οἱ προτεραιότητες τῆς πολιτείας ἦταν ἐντελῶς διαφορετικές.

Ἔτσι, τὸ πόρισμα ἐκεῖνο τῶν ἐπιστημόνων, ποὺ φανέρωνε τὴν ὕπαρξη στὶς ἑλληνικὲς ἀκτογραμμὲς τῶν σπάνιων γαιῶν στὶς ὁποῖες στηρίζεται τὸ κινεζικὸ οἰκονομικὸ θαῦμα, μπῆκε στὸ συρτάρι. Εἴκοσι χρόνια ἀργότερα, περίπου στὰ μέσα τοῦ 2000, ὁπότε ἡ ζήτηση γιὰ ἔξυπνες ἠλεκτρικὲς συσκευὲς- τῶν ὁποίων βασικὸ συστατικὸ εἶναι οἱ σπάνιες γαῖες- ξεκίνησε νὰ αὐξάνεται ἁλματωδῶς ὁ φάκελος τῶν δυσεύρετων αὐτῶν στοιχείων νὰ ξανανοίγει στὴν Εὐρώπη καὶ μὲ καθυστέρηση στὴν Ἑλλάδα.

Στὸ πλαίσιο αὐτό, στὴν Ἑλλάδα σὲ ἐξέλιξη βρίσκεται ἕνα φιλόδοξο ἐγχείρημα ποὺ συντονίζει τὸ ΙΓΜΕ καὶ ἐκτελεῖ τὸ Ἑλληνικὸ Κέντρο Θαλάσσιων Ἐρευνῶν. Μὲ βάση τὸ πόρισμα τοῦ 1980, ἡ πολιτεία ἐπιδιώκει νὰ ἀνακαλύψει τί πράγματι κρύβουν οἱ ἀκτογραμμὲς τοῦ βορείου Αἰγαίου. Δὲν εἶναι τυχαῖο, ἄλλωστε, ὅτι οἱ σπάνιες γαῖες ἀποτέλεσαν τὸ ἐπίκεντρό της πρόσφατης συνάντησης τοῦ ὑπουργοῦ ΠΕΚΑ μὲ τὸν πρέσβη τῆς Λαϊκῆς Δημοκρατίας τῆς Κίνας Zou Xiaoli. Οἱ ἔρευνες θὰ λάβουν χώρα στοὺς Κόλπους τῆς Ἱερισσοῦ, τοῦ Στρυμονικοῦ καὶ τῆς Καβάλας καὶ ἀναμένεται νὰ ὁλοκληρωθοῦν μέσα στὸ 2015, σύμφωνα μὲ πληροφορίες. (dimitris.delevegos@capital.gr)

Ὅμως πέραν τῶν Κινέζων καὶ οἱ Γερμανοὶ ἐνδιαφέρονται σφόδρα. Ἡ ἀπεξάρτηση τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης ἀπὸ τὴν Κίνα ποὺ παράγει σχεδὸν τὸ 100% τῆς παγκόσμιας προσφορᾶς σπάνιων γαιῶν, ἀποτελεῖ μία ἀπὸ τὶς πλέον βασικὲς προτεραιότητες ποὺ ὑπάρχουν στὴν ἀτζέντα τῆς Angela Merkel, ἡ ὁποία ἀντιλήφθηκε τὸ τί διακυβεύεται μόλις πρὶν ἀπὸ μερικὰ χρόνια. 

Μήπως ὅμως κάτι γνώριζαν περὶ αὐτοῦ  καὶ οἱ Ἀμερικανοὶ ἀπὸ τὴν δεκαετία τοῦ 80 γιὰ τὴν συγκεκριμένη περιοχή;

Στὸ κείμενό μας "Δὲν θὰ προλάβουν-ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗΣ" στὶς 5 Μαρτίου τοῦ 2013 γραφόταν τὰ παρακάτω. Στὶς 28 Αὐγούστου τοῦ 1976 ἡ Ἑταιρεία Denison Mines Ltd. ἀγοράζει τὸ ποσοστὸ συμμετοχῆς (68,75%) τῆς Oceanic στὴ κοινοπραξία ποὺ συμμετεῖχε  στὶς ἐρευνητικὲς γεωτρήσεις ΠΡΙΝΟΣ. Ποία εἶναι ἡ ἑταιρεία Denison Mines Ltd καναδικῶν μάλιστα συμφερόντων; διαβάζουμε μὲ ἰδιαίτερο ἐνδιαφέρον γιὰ τὴν μητρικὴ

Denison Mines Corp. (TSX: DML) (NYSE MKT: DNN) is a uranium exploration and development company with interests in exploration and development projects in Saskatchewan, Zambia and Mongolia. As well, Denison has a 22.5% ownership interest in the McClean Lake uranium mill, located in northern Saskatchewan, which is one of the world’s largest uranium processing facilities. Denison’s exploration project portfolio includes the world class Phoenix deposit located on its 60% owned Wheeler River project also in the Athabasca Basin region of Saskatchewan.

Ἐπὶ πλέον διαβάζουμε.. Denison Mines Corp. is a Canadian uranium exploration, development, and production company. Founded by Stephen B. Roman, and best known for its uranium mining in Elliot Lake, it later diversified into coal, potash, and other projects. Currently, Denison's principal assets are its northern Saskatchewan interests in the McClean Lake mine and the Midwest Uranium Project. Also, Denison is a manager of Uranium Participation Corporation, a Toronto-based investment fund. 

Ἀπὸ ἄλλη πηγὴ διαβάζουμε ὅτι ἡ Denison Mines Limited δραστηριοποιεῖται στὴν Ἑλλάδα ἀπὸ τὸ 1976.  Οἱ παραπάνω πηγὲς ποὺ ἔχουμε ἀπὸ τὸ διαδίκτυο λένε ὅτι ἡ μητρικὴ Denison Mines Corp κατὰ κύριο λόγο ἀσχολεῖται μὲ τὴν ἔρευνα, ἐξόρυξη, ἀνάπτυξη καὶ παραγωγὴ σὲ σχέση μὲ τὸ στρατηγικὸ ὀρυκτό τοῦ οὐρανίου.

ΜΗΠΩΣ Η ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΑΥΤΗ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΞΕΙΔΙΚΕΥΜΕΝΗ ΤΕΧΝΟΓΝΩΣΙΑ ΤΗΣ στὴν ὑποθαλάσσια περιοχὴ στὴν διάρκεια τῆς συμμετοχῆς  της μέχρι  ποὺ ἀποχώρησε ἀπὸ τὶς ἐγκαταστάσεις τοῦ Πρίνου ἡ κοινοπραξία N.A.P.C τῶν ξένων ἑταιρειῶν, τὸν Μάιο τοῦ 1999; Τί βρῆκε πραγματικὰ  ἂν τὴν χρησιμοποίησε τελικὰ; Θὰ ἦταν πολὺ ἐνδιαφέρον νὰ μαθαίναμε.

Μαθαίνουμε ὅμως ὅτι σχεδὸν δέκα χρόνια μετὰ τὴν ἀποχώρηση τῶν ξένων ἐκείνων ἑταιρειῶν ὅτι, ὑψηλῆς προτεραιότητας φαίνεται νὰ εἶναι γιὰ τὸ ΙΓΜΕ ἡ ἔρευνα γιὰ τὴν ἀνακάλυψη ἐκμεταλλεύσιμων κοιτασμάτων σπάνιων γαιῶν – “τὰ hi-tech μέταλλα τῆς Ἑλλάδας” – στὶς ἄμμους τῆς θαλάσσιας περιοχῆς τῆς ἀνατολικῆς Μακεδονίας καὶ Θράκη καὶ ὅτι σχεδιάζεται νὰ γίνει ὑποθαλάσσια ἔρευνα στὴν ὑφαλοκρηπίδα τοῦ βόρειου Αἰγαίου καὶ σὲ μικρὴ ἀπόσταση ἀπὸ τὴν ἀκτὴ καὶ κοντὰ στὶς ἐκβολὲς τῶν ποταμῶν Στρυμόνα, Νέστου καὶ Ἔβρου μὲ τὸ μεγαλύτερο ἐνδιαφέρον νὰ ἐντοπίζεται στὴν περιοχὴ ἀπὸ τὴν Καβάλα (γειτνίαση μὲ τὰ ἀντίκλινα τοῦ Πρίνου) μέχρι τὴν Ἀλεξανδρούπολη. 

Σήμερα γνωρίζουμε ὅτι ἡ Κίνα παράγει τὸ 95% τῆς παγκόσμιας προσφορᾶς σπάνιων γαιῶν, γεγονὸς ποὺ σημαίνει ὅτι, ἐὰν ἡ πολυπληθέστερη χώρα τοῦ κόσμου προχωρήσει σὲ ἐμπάργκο ἐξαγωγῶν πρὸς τὴν Εὐρώπη, οἱ πύραυλοι ἀκριβείας θὰ ἀπενεργοποιηθοῦν, τὰ κινητὰ τηλέφωνα θὰ πάψουν νὰ λειτουργοῦν κι ἕνας μεγάλος ἀριθμὸς ὑβριδικῶν αὐτοκινήτων θὰ ἀκινητοποιηθεῖ.

Η ἀξία τῶν σπάνιων γαιῶν  στὴν νέα τεχνολογία καὶ ἡ προσπάθεια ἀνεύρεσης νέων κοιτασμάτων τοὺς συνιστοῦν Casius belli  γιὰ τὶς ἐπερχόμενες  τυχὸν γεωπολιτικὲς ἀναδιατάξεις ἀνὰ τὴν ὑφήλιο. Τὰ παραπάνω συνιστοῦν μία ἔρευνα πρὸς ἀξιολόγηση καὶ προβληματισμὸ καὶ σὲ σχέση μὲ αὐτὰ ποὺ βιώνουμε σήμερα μὲ σκοπὸ νὰ καταδείξουν τὰ "ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΑ ΔΟΚΑΝΑ" ποὺ στήθηκαν ἐδῶ καὶ δεκαετίες ἀπὸ τοὺς γνωστοὺς φίλους μας (ποὺ θέλουν νὰ μᾶς τσαλακώσουν) κατὰ τὸν ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΑΪΣΙΟ.

Ὅταν μᾶλλον συγκεντρώθηκε ὁ κρίσιμος ὄγκος γεωλογικῶν πληροφοριῶν οἱ πρώην φιλάνθρωποι δανειστὲς μᾶς μεταλλάχθηκαν σὲ στυγνοὺς τοκογλύφους καὶ μᾶς ἐπέβαλλαν τὶς σκληρὲς μνηνονιακὲς συμβάσεις ὑποθηκεύοντας τὴν ἰδιοκτησία τῶν ἑπόμενων Ἑλληνικῶν γενεῶν. 

ΟΜΩΣ ΕΧΘΡΟΙ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ διαβάζοντας ἱστορία ΟΤΙ ΠΡΩΤΑ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟΝ ΤΟΠΟ ΜΕ ΤΟΥΣ ΤΟΣΟΥΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΥΛΙΚΟΥΣ ΘΗΣΑΥΡΟΥΣ ΑΚΟΥΣΘΗΚΕ τὸ "Μολῶν λαβέ".

Ἂν σήμερα δὲν τὸ ποῦμε ἐμεῖς θὰ τὸ βροντοφωνάξουν ΟΙ ΠΕΤΡΕΣ αὐτοῦ τοῦ εὐλογημένου τόπου. Αὐτὰ λοιπὸν γράφαμε τὸ 2013… Ἐπειδὴ ὅμως ἀκόμα δὲν εἴπαμε σὰν Ἕλληνες τὸ "Μολῶν λαβὲ" ἀποφάσισαν νὰ τὸ ποῦν κάτι  ΠΕΤΡΕΣ ἐκεῖ στὴν Ἀμφίπολη τῆς Μακεδονίας.