Παρατηρήσεις φοιτητῶν τοῦ Τμήματος Θεολογίας τοῦ ΑΠΘ στὶς θεολογικὲς - ἐκκλησιολογικὲς ἐκτροπὲς τοῦ Μητροπολίτου Δημητριάδος

Λόγω τῆς σοβαρότητας τοῦ θέματος, ἀπὸ θεολογικῆς-ἐκκλησιολογικῆς πλευρᾶς, φέρουμε εἰς γνῶσιν τῶν εὐσεβῶν Ὀρθοδόξων πιστῶν τῆς Ι.Μ. Δημητριάδος τὰ κάτωθι:

Τὸ Σάββατο 9 Νοεμβρίου 2013, ἡμέρα τῆς ἑορτῆς τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου, στὸ Λεόντειο Λύκειο Πατησίων, πραγματοποιήθηκε ἡ ἡμερίδα ‘Β΄ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟΣ ΒΑΤΙΚΑΝΟΥ: 50 ΧΡΟΝΙΑ ΠΙΣΤΗΣ ΚΑΙ ΕΛΠΙΔΑΣ’, μὲ συμμετοχὴ (καὶ) τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Δημητριάδος, κ. Ἰγνατίου, ὁ ὁποῖος στὴν εἰσήγησή του[1] δήλωσε expressis verbis (=ρητὰ) ὅτι ὁ Ρωμαιοκαθολικισμὸς δὲν εἶναι αἵρεση, ἀλλὰ ἐκκλησία, ἀνατρέποντας συθέμελα τὸ «Σύμβολο τῆς Πίστεως» ποὺ κάνει λόγο γιὰ «Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία», δηλαδὴ τὴν Ὀρθόδοξη! Ἄφησε δηλαδὴ νὰ ἐννοηθεῖ –μὲ τρόπο μεταπατερικὸ- ὅτι ἡ Μία Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ εἶναι ταυτόχρονα καὶ διηρημένη, κάτι ποὺ ἀποτελεῖ ἀντίφαση ἐν τοῖς ὄροις. Ἐδῶ νὰ σημειώσουμε ὅτι γιὰ πρώτη φορὰ στὴ σύγχρονη ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία, ἔχουμε ἐπίσημη δήλωση Ὀρθοδόξου Ἱεράρχη τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδας, πὼς ὁ Ρωμαιοκαθολικισμὸς δὲν εἶναι αἵρεση!!

Τρεῖς μέρες νωρίτερα, τὴν Τετάρτη 6 Νοεμβρίου 2013, στὴν πόλη Πουσᾶν τῆς Νοτίου Κορέας, κατὰ τὴ διάρκεια τῶν ἐργασιῶν τοῦ παναιρετικοῦ «Παγκοσμίου Συμβουλίου τῶν Ἐκκλησιῶν», ἀντιπροσωπεία τῆς Ἀκαδημίας Θεολογικῶν Σπουδῶν Βόλου, μὲ ἐπικεφαλὴς τὸν συντονιστή...

της καὶ ἄμεσο συνεργάτη τοῦ Μητροπολίτου Δημητριάδος, κ. Παντελῆ Καλαϊτζίδη, παρουσίασε τὸ “Ὀρθόδοξο Ἐγχειρίδιο γιὰ τὴ Θεολογικὴ Ἐκπαίδευση καὶ τὸν Οἰκουμενισμό”[2], ἕναν τόμο 900 σελίδων καὶ 110 ἐπιστημονικῶν συμβολῶν, ποὺ ἀπευθύνεται σὲ καθηγητὲς καὶ φοιτητὲς τῶν θεολογικῶν σχολῶν ἀνὰ τὸν κόσμο, ὅπως ἐπίσης καὶ σὲ ἱερεῖς καὶ λαϊκούς, εἰς τρόπον ὥστε νὰ ὑπερπηδηθεῖ τὸ ἐμπόδιό τοῦ ἐπιφυλακτικοῦ καὶ «μὴ δικτυωμένου» πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας, καὶ νὰ προωθηθεῖ ἔτσι ὁ στόχος τῆς ἐκλαϊκεύσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ὁ ὁποῖος προδήλως δὲν «φυτρώνει» εὔκολα σὲ μὴ ἀκαδημαϊκὰ περιβάλλοντα. Σημειώνεται δὲ ὅτι μὲ τὸ πέρας τῶν ἐργασιῶν τῆς συγκεκριμένης Γενικῆς Συνελεύσεως τοῦ Π.Σ.Ε., οἱ ἀντιπρόσωποι τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας ὑπέγραψαν καὶ ὁμολόγησαν μειοδοτώντας στὸ τελικὸ κείμενο-ἀνακοινωθέν[3], ἀπὸ κοινοῦ μὲ τοὺς αἱρετικοὺς Προτεστάντες, ὅτι δὲν ὑπάρχει «ἡ Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία», ἀλλὰ (ὅπως ἀναφέρεται στὸν ἐπίλογο τοῦ κειμένου) ὅτι ὀφείλουμε νὰ προσευχόμαστε γιὰ νὰ «γίνουν οἱ διαιρεμένες ἐκκλησίες ὀρατῶς μία» διὰ τοῦ Ἰησοῦ Χριστού[4]!

Μὲ βάση τὰ ἀνωτέρω, θέτουμε τὰ ἑξῆς ἐρωτήματα στὸν ἀγαπητὸ –κατὰ τὰ ἄλλα- Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Δημητριάδος, κ. Ἰγνάτιο:

-Μπορεῖ νὰ μᾶς ὑποδείξει ἕναν Ἅγιο ποῦ μὴν θεωρεῖ τοὺς Ρωμαιοκαθολικοὺς ὡς αἱρετικούς; Ποιὰ εἶναι τὰ κριτήριά του, ὅταν ἰσχυρίζεται «γυμνῆ τῆ κεφαλῆ», πῶς ὁ Ρωμαιοκαθολικισμὸς δὲν εἶναι αἵρεση;

-Ἀφοῦ, κατὰ τὴν προσωπική του κρίση», οἱ Ρωμαιοκαθολικοὶ δὲν εἶναι αἵρεση, μποροῦμε νὰ βαφτίζουμε τὰ παιδιά μας, νὰ ἐκκλησιαζόμαστε καὶ νὰ κοινωνᾶμε στὴν «ἐκκλησία» τους; Διότι ἂν δὲν εἶναι αἵρεση, τότε αὐτοδικαίως εἶναι ἐκκλησία μὲ Χάρη καὶ Μυστηριακὴ Ζωή. Κατάσταση «μερικῆς Χάριτος» ἢ «ὀλίγον αἱρέσεως», κατὰ τὸ γνωστὸ ἀνέκδοτο «ὀλίγον ἔγκυος», μόνο θυμηδία μπορεῖ νὰ προκαλέσει.

-Καὶ τέλος, ἀπὸ πότε, ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι ἀπαρνιόμαστε ὅτι εἴμαστε «ἡ Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία», καὶ ὑπογράφουμε κείμενα, σὰν κι αὐτὸ τοῦ Πουσᾶν, ἢ σὰν ἐκεῖνο τοῦ Πόρτο Ἀλέγκρε τὸ 2006, στὴν Θ΄ Γ.Σ. τοῦ Π.Σ.Ε., ποῦ πάλι ἀπαρνηθήκαμε τὸ «Σύμβολο τῆς Πίστεως», καὶ ποὺ ὑπεγράφη τότε ἀπὸ τὸν κ. Ἰγνάτιο ὡς ἐπικεφαλὴ τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας;

Ὅλες αὐτὲς λοιπὸν τὶς θεολογικὲς ἐκτροπές, ποὺ ὁδηγοῦν μὲ μαθηματικὴ ἀκρίβεια σὲ αἵρεση, ἂς τὶς κρίνει ὁ εὐσεβὴς λαὸς τῆς Ι.Μ. Δημητριάδος καὶ ὁ καθένας ἂς βγάλει τὰ συμπεράσματά του.

Φοιτητὲς τοῦ Τμήματος Θεολογίας τοῦ Ἀριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης

1 http://cen.gr/index.php/news/catholic-archdiocese-athens/756-hmerida-2013

2 Handbook, World Council of Churches 10th Assembly, WCC Publications, Busan 2013http://wcc2013.info/en/resources/documents/Handbook_EN.pdf

3 MC 01 Message of the 10th Assembly of the WCC “Join the Pilgrimage of Justice and Peace”http://www.oikoumene.org/en/resources/documents/assembly/2013-busan/adopted-documents-statements/message-of-the-wcc-10th-assembly/@@download/file/MC%2001%20ADOPTED%20Message%20of%20the%2010th%20Assembly.pdf

Τόμηνυμα στά ελληνικα δείτε εδω:http://blogs.auth.gr/moschosg/2013/11/14/%CF%84%CE%BF-%CE%BC%CE%AE%CE%BD%CF%85%CE%BC%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%82-10%CE%B7%CF%82-%CF%83%CF%85%CE%BD%CE%AD%CE%BB%CE%B5%CF%85%CF%83%CE%B7%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%80%CF%83%CE%B5/

4 «We turn to God, the source of all life, and we pray: O God of life, lead us to justice and peace, that suffering people may discover hope; the scarred world find healing; and divided churches become visibly one, through the one who prayed for us, and in whom we are one Body, your Son, Jesus Christ, who with you and the Holy Spirit, is worthy to be praised, one God, now and forever. Amen.»