Οἱ ἅγιοι Ἰωακεὶμ καὶ Ἄννα εἶναι τὸ ἀπαθέστερο ζευγάρι

Ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ Γέροντος Παϊσίου τοῦ  Ἁγιορείτου Λόγοι Δ΄, "Οἰκογενειακὴ Ζωή", σελ. 61

“Οἱ Ἅγιοι Θεοπάτορες μετὰ ἀπὸ θερμὴ προσευχὴ στὸν Θεὸ νὰ τοὺς χαρίσει παιδί, συνῆλθαν ὄχι ἀπὸ σαρκικὴ ἐπιθυμία, ἄλλα ἀπὸ ὑπακοὴ στὸν Θεό. Αὐτὸ τὸ γεγονὸς τὸ εἶχα ζήσει στὸ Σινά.”

-Γέροντα, πέστε μας γιὰ τὴν Ἅγια Ἄννα καὶ τὸν Ἅγιο Ἰωακείμ, τοὺς Θεοπάτορες.

- Ἀπὸ μικρὸς εἶχα σὲ μεγάλη εὐλάβεια τοὺς Ἁγίους Θεοπάτορες. Μάλιστα εἶχα πεῖ σὲ κάποιον ὅτι, ὅταν μὲ κάνουν καλόγερο, θὰ ἤθελα νὰ μοῦ δώσουν τὸ ὄνομα Ἰωακείμ. Πόσα ὀφείλουμε σ’ αὐτούς! Οἱ Ἅγιοι Ἰωακεὶμ καὶ Ἄννα εἶναι τὸ ἀπαθέστερο ἀνδρόγυνο ποὺ ὑπῆρξε ποτέ. Δὲν εἶχαν καθόλου σαρκικὸ φρόνημα.

Ὁ Θεὸς ἔτσι ἔπλασε τὸν ἄνθρωπο καὶ ἔτσι ἤθελε νὰ γεννιοῦνται οἱ ἄνθρωποι, ἀπαθῶς. Ἄλλα μετὰ τὴν πτώση μπῆκε τὸ πάθος στὴν σχέση ἀνάμεσα στὸν ἄνδρα καὶ στὴν γυναίκα. Μόλις βρέθηκε ἕνα ἀπαθὲς ἀνδρόγυνο, ὅπως ἔπλασε ὁ Θεὸς τόν ἄνθρωπο καὶ ὅπως ἤθελε νὰ γεννιοῦνται οἱ ἄνθρωποι, γεννήθηκε ἡ Παναγία, αὐτὸ τὸ ἁγνὸ πλάσμα, καὶ στὴν συνέχεια σαρκώθηκε ὁ Χριστός. Μοῦ λέει ὁ λογισμὸς ὅτι θὰ κατέβαινε καὶ νωρίτερα ὁ Χριστὸς στὴν γῆ, ἂν ὑπῆρχε ἕνα ἁγνὸ ζευγάρι, ὅπως ἦταν οἱ Ἅγιοι Ἰωακεὶμ καὶ Ἄννα.

Οἱ Ρωμαιοκαθολικοὶ φθάνουν στὴν πλάνη καὶ πιστεύουν, δῆθεν ἀπὸ εὐλάβεια, ὅτι ἡ Παναγία γεννήθηκε χωρὶς νὰ ἔχει τὸ προπατορικὸ ἁμάρτημα. Ἐνῶ ἡ Παναγία δὲν ἦταν ἀπαλλαγμένη ἀπὸ τὸ προπατορικὸ ἁμάρτημα, ἄλλα γεννήθηκε ὅπως ἤθελε ὁ Θεὸς νὰ γεννιοῦνται οἱ ἄνθρωποι μετὰ τὴν δημιουργία. Ἦταν πάναγνη[1], γιατί ἡ σύλληψή Τῆς ἔγινε χωρὶς ἡδονή. Οἱ Ἅγιοι Θεοπάτορες μετὰ ἀπὸ θερμὴ προσευχὴ στὸν Θεὸ νὰ τοὺς χαρίσει παιδί, συνῆλθαν ὄχι ἀπὸ σαρκικὴ ἐπιθυμία, ἄλλα ἀπὸ ὑπακοὴ στὸν Θεό. Αὐτὸ τὸ γεγονὸς...

τὸ εἶχα ζήσει στὸ Σινά.[2]

[1]Ἡ Θεοτόκος γεννήθηκε κατὰ φυσικὸ τρόπο καὶ ὄχι παρθενικῶς. «Ἦταν πάναγνη», γιατί, ὅπως γράφει καὶ ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνὸς στὸν Λόγο του «Εἰς τὸ Γενέσιον τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης ἠμῶν Θεοτόκου καὶ  Ἀει-παρθένου Μαρίας», συνελήφθη «σωφρόνως» (βλ. ΡG 96, 669Α), ἀλλὰ καὶ αὔξησε μὲ τὸν ἀγώνα της τὴν ἁγιότητα ποὺ ἔλαβε ἀπὸ τοὺς γονεῖς της, ἀποκρούοντας «πάντα λογισμὸν περιττὸν καὶ ψυχοβλαβῆ πρὶν γεύσασθαι» (αὐτόθι 676Β).

[2]Ὁ Γέροντας ἀσκήτεψε στὸ Σινά, στὸ ἀσκητήριο τῶν ἁγίων Ἐπιστήμης καὶ Γαλακτίωνος, ἀπὸ τὸ 1962 μέχρι τὸ 1964. Τὸ γεγονὸς αὐτὸ δὲν μᾶς τὸ ἀπεκάλυψε.

ἀντέχουμε