Ὁ λέβητας τῆς ὀργῆς τοῦ πιστοῦ λαοῦ κινδυνεύει νὰ ἐκραγεῖ

Γράφει ὁ Λυκοῦργος Νάνης
Ἀσύδοτος ὁ μητροπολίτης Περγάμου Ἰωάννης, ἂπ τὴ μία καταφρονεῖ τὸ γράμμα καὶ τὸ πνεῦμα τῶν ἱερῶν κανόνων, οἱ ὁποῖοι, ἐπινεύσει τοῦ Παναγίου Πνεύματος, ρυθμίζουν τὶς σχέσεις τῶν Ὀρθοδόξων μὲ τοὺς αἱρετικούς, κι ἂπ τὴν ἄλλη περιφρονεῖ σκαιότατα τὴν εὐαισθησία τοῦ Ὀρθοδόξου ἐκκλησιαστικοῦ πληρώματος ἐπὶ θεμάτων Ὀρθοδόξου Δόγματος,ἐκλαμβάνοντας, προφανῶς,(εἴθε νὰ τὸν ἀδικῶ), τὸ τελευταῖο, σὰν ἀπρόσωπο ὄχλο καὶ ἄθροισμα μουζίκων. Πόθεν ἀρύεται ὁ Ἰωάννης Ζηζιούλας τὴν ὀρθοδοξη εκκλησιαστικὴ  νομιμοποίηση, προκειμένου, νὰ προβαίνει, ἀπὸ μεθόδου καὶ ἐκ συστήματος, σὲ ἐνέργειες ἔκνομες, ἄθεσμες καὶ ἐκθεμελιωτικές του Ὀρθοδόξου Ἤθους; Πῶς ἐλαφρὰ τὴ καρδία καὶ γυμνὴ τὴ κεφαλὴ καταστρατηγεῖ πλειάδα θεοπνεύστων ἱερῶν κανόνων ποὺ ἀπαγορεύουν ρητῶς καὶ αὐστηρῶς τὶς συμπροσευχὲς μετὰ τῶν ἑτεροδόξων; Καὶ ἂς μὴν προσπαθοῦν κάποιοι νὰ "χρυσώσουν τὸ χάπι", κατὰ τὸ κοινῶς λεγόμενο, ἰσχυριζόμενοι, σοφιστικῶ τῷ τρόπω, ὅτι οἱ ἐν λόγω συμπροσευχὲς δὲν προσκρούουν δῆθεν στὸ πνεῦμα ἀλλὰ μόνο στὸ γράμμα τῶν σχετικῶν ἱερῶν κανόνων, διότι θὰ προκύψει κλαυσίγελως ἐπὶ τὴ προβολὴ τοιούτου φαιδροῦ "ἐπιχειρήματος" καὶ συλλογισμοῦ! Μὰ τὸ πνεῦμα τῶν κανόνων ἐπηρεάζεται καὶ θίγεται καὶ ἐξ αὐτοῦ ἀκριβῶς τοῦ γεγονότος γεννᾶται ἡ καθολικὴ ἀντίδραση τοῦ ὀρθοδόξως φρονοῦντος ποιμνίου. Μὲ τὶς συμπροσευχές, θίγεται ἀφεύκτως ὁ πυρήνας τῆς....
δογματικῆς διαφοροποιήσεως τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας απο τὶς αἱρετικές, "χριστιανικές", κοινότητες καὶ ἐξυπηρετεῖται ἀνυπερθέτως ὁ δογματικὸς μινιμαλισμὸς καὶ σχετικισμός. Κι ὅμως! Κορυφαῖοι ἐκκλησιαστικοὶ ἀξιωματοῦχοι, ἐντεταλμένοι θεόθεν νὰ προφυλάσσουν τὸ Ὀρθόδοξο Δόγμα ἀπὸ νοθεύσεις, ἀλλοιώσεις καὶ προσθαφαιρέσεις,καὶ νὰ περιφρουροῦν τὴν ποίμνη τοὺς ἂπ τὸ συγκρητισμὸ καὶ τὸν οἰκουμενισμό, ὑπηρετοῦν μὲ πιστότητα τὸν τελευταῖο, κατασκανδαλίζοντας τοὺς πιστούς, πυροδοτώντας ἐντάσεις καὶ σχίσματα, καί, τὸ χείριστον ὅλων, πλανώμενοι οἱ ἴδιοι, καθιστοῦν θύματα πλάνης καὶ τὰ μέλη του ποιμνίου τους,  ἀκυρώνοντας στὴ συνείδησή τους τὴ μοναδικότητα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ὡς ἀποκλειστικοῦ φορέως τῆς Ἀληθείας μὲ κατάδηλες σωτηριολογικὲς συνέπειες! Μερικοί, εὐλόγως, θὰ ἀναρωτηθοῦν; Μὰ δὲν ὑφίσταται, "προισταμένη ἀρχή", γιὰ τὸν τολμητία ἐπίσκοπο, προκειμένου νὰ τὸν ἀνακαλέσει στὴν τάξη; Δυστυχῶς, καθὼς τυγχάνει καὶ τυφλῶ δῆλον, ὁ εἰρημένος ἐπίσκοπος δρᾶ καὶ κινεῖται μὲ τὴν ἀνοχὴ καὶ  ἐνθάρρυνση τοῦ πατριάρχη  Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίου , συνευδοκούντων καὶ τῶν προκαθημένων καὶ λοιπῶν ἐκκλησιαστικῶν ἀξιωματούχων τῶν ὑπολοίπων Ὀρθοδόξων Πατριαρχείων καὶ Τοπικῶν Αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν. "Τυφλὸς ἐὰν τυφλὸν ὁδηγεῖ, ἀμφότεροι εἰς βόθυνον πεσοῦνται"! Ἄλλωστε οἱ τελευταῖοι "ἁμιλλῶνται" καὶ "διαγκωνίζονται" στὴν καταπάτηση τῶν ἱερῶν κανόνων, τῶν καθοριζόντων τὶς σχέσεις τῆς Ὀρθοδοξίας μὲ τὶς αἱρέσεις. Κλασσικὸ παράδειγμα ἡ Σερβικὴ Ἐκκλησία, ποὺ "πτύει", μὲ τὴν ἐν γένει διαχριστιανικὴ καὶ διαθρησκειακὴ πολιτική της, τὶς ἅγιες ὑποθῆκες τῶν ἁγίων Νικολάου Βελιμίροβιτς καὶ Ἰουστίνου Πόποβιτς, ΜΕ ΤΗΝ ΕΠΑΙΝΕΤΈΑ ΕΞΑΊΡΕΣΗ ΤΟΥ ΜΑΡΤΥΡΙΚΟΥ, ΚΑΝΟΝΙΚΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΡΑΤΣΚΑΣ ΚΑΙ ΠΡΙΖΡΕΝΗΣ ΑΡΤΕΜΙΟΥ, ΓΝΗΣΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΤΕΚΝΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΟΥΣΤΙΝΟΥ! Στρέφοντας κάποιος τους ὀφθαλμοὺς στὰ κὰθ ἠμᾶς, τουτέστιν ἐντός της περιοχῆς τῆς Αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, καταλαμβάνεται ἀπὸ βαθεία  θλίψη ποὺ τάχιστα μετατρεπεται σὲ ἀγανάκτηση. Τὸ Ὀρθόδοξο Δόγμα προδίδεται καὶ οἱ ἐπίσκοποί μας συνευωχοῦνται καὶ συμποσιάζονται! Οἱ προδοτικὲς δηλώσεις καὶ ἐνέργειες τοῦ Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίου ἔχουν καταγραφεῖ λεπτομερῶς καὶ ἔχουν ἐλεγχθεῖ ἁρμοδίως, οὕτως ὥστε νὰ παρέλκουν ἡ ἐκ νέου ἀναπαραγωγὴ καὶ ὁ σχολιασμός τους. Ἐκεῖνο ὅμως ποὺ δύσκολα μπορεῖ νὰ παραμείνει ἀσχολίαστο εἶναι ἡ συμπεριφορὰ ἐνίων Ἑλλαδιτῶν μητροπολιτῶν ἀπέναντι στὰ πατριαρχικὰ ἀτοπήματα. Ὄχι μόνο ἔχουν ἐπιλέξει σὰν μέθοδο "προσέγγισης" τῶν ἐν θέματι ἀτοπημάτων τὴν "ἁγία σιωπή", (πόσο ἄραγε ἁγία μπορεῖ νὰ εἶναι ἐν προκειμένω ἡ σιωπή;), ἀλλὰ καὶ σπεύδουν "ἀγαλλομένω ποδὶ" στὴν ὑποδοχὴ καὶ ἀπόδοση τιμῶν στὸν καταπροδίδοντα τὴν Ὀρθοδοξία πατριάρχη καὶ τὴ συνοδεία τοῦ ἀποξενούμενοι, κὰτ αὐτὸν τὸν τρόπο, ἂπ τὸν πιστὸ λαὸ ποὺ ἀλγεῖ  ἀντιμετωπίζοντας τὴν ἀφωνία καὶ τὸ συμβιβασμὸ τῶν ποιμένων του. Ποιὸς μπορεῖ ἄραγε νὰ λησμονήσει τὰ γεγονότα τῆς Καστοριᾶς, τῶν Γρεβενῶν, τῆς Φλώρινας, τῆς Σιάτιστας, τῆς Κοζάνης κ.α.! Λίγοι μητροπολίτες, μετρημένοι δυστυχῶς στὰ δάκτυλα τῆς μίας χειρός, ἀγωνίζονται οὐσιαστικὰ ἐναντίον τοῦ οἰκουμενισμοῦ καὶ τῶν θεραπόντων του. Οἱ λοιποὶ ἔχουν συμβιβασθεῖ. Οἱ πλεῖστοι, θεωρητικὰ ἔχουν ταχθεῖ κατὰ τοῦ οἰκουμενισμοῦ, ἀλλὰ σιωποῦν αἰδημόνως ὅταν κάποιοι συνεπίσκοποί τους ἀσχημονοῦν ὑπηρετώντας τὸν τελευταῖο. Ποῦ εἶναι σήμερα οἱ μιμητὲς των  Φλωρίνης Αὐγουστίνου,  Ἐλευθερουπόλεως Ἀμβροσίου,  Παραμυθίας  Παύλου,  Τρίκκης Διονυσίου,  Κερκύρας Μεθοδίου, Μηθύμνης Ἰακώβου ποὺ ἀγωνίστηκαν μὲ σφοδρότητα κατὰ τοῦ οἰκουμενισμοῦ κλατονομάζοντας καὶ τοὺς ἡγέτες του στὴν ἐποχή τους; Μήπως οἱ ὑγιῶς φρονοῦντες ἐπίσκοποι τῶν ἡμερῶν μας, μιμούμενοι τὸ παράδειγμα τῶν τριῶν πρώτων,θὰ πρέπει στὰ σοβαρὰ νὰ προσανατολισθοῦν, ἐδῶ ποῦ ἔχουν φθάσει τὰ πράγματα, πρὸς τὴ διακοπὴ τοῦ μνημοσύνου τοῦ παραπαίοντος σὲ θέματα Ὀρθοδόξου Πίστεως, πατριάρχη Βαρθολομαίου; Μήπως ἔχουν πιὰ ἐξαντληθεῖ τὰ περιθώρια τῆς ὑπομονῆς τοῦ θρησκεύοντος λαοῦ; Μήπως ὁ λέβητας τῆς ὀργῆς τοῦ κινδυνεύει νὰ ἐκραγεῖ μὲ ἀπρόβλεπτες συνέπειες; Ἀπευκταία, ὁπωσδήποτε, γιὰ κάθε  μέλος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ΠΟΥ ΣΥΝΈΧΕΤΑΙ ΑΠ ΤΗΝ ΑΝΆΓΚΗ ΤΗΣ ΕΝΌΤΗΤΑΣ, μία τέτοια ἐξέλιξη( τουτέστιν ἡ διακοπὴ τοῦ μνημοσύνου). Μήπως ὅμως ἐκ τῶν πραγμάτων καθίσταται ἀναγκαία; Τὸ ἐρώτημα εἶναι κρίσιμο κια θὰ πρέπει ὅλους μας νὰ μᾶς προβληματίσει!
Λ.Ν.