Γράφει ὁ π. Ἰωὴλ Κωνστάνταρος
Ἕνα ἀπὸ τὰ μεγαλύτερα θέματα ποὺ πρέπει νὰ ἀπασχολοῦν καὶ νὰ μελετᾶ ὁ συνειδητὸς πιστὸς Χριστιανός, εἶναι τὸ θέμα τῆς ἑνότητας τῆς Πίστεως.
Καὶ ὅτι εἶναι σοβαρὸ τὸ θέμα αὐτό, φαίνεται καὶ ἀπὸ τὸ ὅτι ἀμέσως μετὰ τὴν ἔξοδο τῆς Ἐκκλησίας ἀπὸ τὶς κατακόμβες, ἐμφανίζεται ἡ ἀνάγκη, λόγω τῶν αἱρέσεων, νὰ καταρτιστεῖ τὸ σύμβολο τῆς Πίστεως. Τὸ σύμβολο αὐτὸ τὸ ὁποῖο ἀπαγγέλλουμε ὅλοι οἱ Χριστιανοὶ καὶ ποὺ συνοπτικῶς περιέχει τὰ σωτήρια δόγματα τῆς Ἐκκλησίας. Πράγμα ποὺ σημαίνει ὅτι ὅλοι, ὅσοι δηλαδὴ εἴμαστε μέλη τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, δηλ. τῆς Ἁγίας μας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἔχουμε, πρέπει νὰ ἔχουμε τὴν μίαν καὶ τὴν αὐτὴν Πίστην, ἀπαράλλακτη καὶ ἀναλλοίωτη καὶ νὰ ὁμολογοῦμε αὐτὰ ἀκριβῶς ποὺ παραλάβαμε ἀπὸ τοὺς Ἁγίους Ἀποστόλους. Αὐτὸ ἀποτελεῖ τὸ θεμέλιό τῆς κατὰ Θεὸν ζωῆς ποὺ ὁδηγεῖ τελικῶς στὴν σωτηρία καὶ σὲ τοῦτο μᾶς καλεῖ ὅλους ὁ Ἀπόστολος μὲ τὸ σημερινὸ ἀνάγνωσμα.
Τονίζει ὁ Θεόπνευστος Παῦλος, μεταξὺ τῶν ἄλλων, ὅτι πρέπει νὰ «καταντήσωμεν οἱ πάντες εἰς τὴν ἑνότητα τῆς Πίστεως» γιὰ νὰ τελειωθοῦμε μὲ τὸν ἀγώνα καὶ τὰ μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἔτσι λοιπὸν νὰ φθάσουμε στὴν....
Ἕνα ἀπὸ τὰ μεγαλύτερα θέματα ποὺ πρέπει νὰ ἀπασχολοῦν καὶ νὰ μελετᾶ ὁ συνειδητὸς πιστὸς Χριστιανός, εἶναι τὸ θέμα τῆς ἑνότητας τῆς Πίστεως.
Καὶ ὅτι εἶναι σοβαρὸ τὸ θέμα αὐτό, φαίνεται καὶ ἀπὸ τὸ ὅτι ἀμέσως μετὰ τὴν ἔξοδο τῆς Ἐκκλησίας ἀπὸ τὶς κατακόμβες, ἐμφανίζεται ἡ ἀνάγκη, λόγω τῶν αἱρέσεων, νὰ καταρτιστεῖ τὸ σύμβολο τῆς Πίστεως. Τὸ σύμβολο αὐτὸ τὸ ὁποῖο ἀπαγγέλλουμε ὅλοι οἱ Χριστιανοὶ καὶ ποὺ συνοπτικῶς περιέχει τὰ σωτήρια δόγματα τῆς Ἐκκλησίας. Πράγμα ποὺ σημαίνει ὅτι ὅλοι, ὅσοι δηλαδὴ εἴμαστε μέλη τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, δηλ. τῆς Ἁγίας μας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἔχουμε, πρέπει νὰ ἔχουμε τὴν μίαν καὶ τὴν αὐτὴν Πίστην, ἀπαράλλακτη καὶ ἀναλλοίωτη καὶ νὰ ὁμολογοῦμε αὐτὰ ἀκριβῶς ποὺ παραλάβαμε ἀπὸ τοὺς Ἁγίους Ἀποστόλους. Αὐτὸ ἀποτελεῖ τὸ θεμέλιό τῆς κατὰ Θεὸν ζωῆς ποὺ ὁδηγεῖ τελικῶς στὴν σωτηρία καὶ σὲ τοῦτο μᾶς καλεῖ ὅλους ὁ Ἀπόστολος μὲ τὸ σημερινὸ ἀνάγνωσμα.
Τονίζει ὁ Θεόπνευστος Παῦλος, μεταξὺ τῶν ἄλλων, ὅτι πρέπει νὰ «καταντήσωμεν οἱ πάντες εἰς τὴν ἑνότητα τῆς Πίστεως» γιὰ νὰ τελειωθοῦμε μὲ τὸν ἀγώνα καὶ τὰ μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἔτσι λοιπὸν νὰ φθάσουμε στὴν....
πνευματικὴ ὡριμότητα «εἰς ἄνδραν τέλειον, εἰς μέτρον ἡλικίας τοῦ πληρώματος τοῦ Χριστοῦ»!
Αὐτὸ τελικῶς εἶναι τὸ ζητούμενο, αὐτὸ πρέπει νὰ εὐχόμαστε καὶ αὐτὸ μέρα μὲ τὴν ἡμέρα νὰ πραγματοποιοῦμε.
Ναί, αὐτό. Ἀλλά, τὸ θέμα τώρα εἶναι πῶς κατορθώνεται αὐτὴ ἡ ἑνότητα τῆς Πίστεως καὶ ἡ κοινωνία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος;
Πρῶτα ἀπ΄ὅλα κατορθώνεται μὲ τὴν ἐπίγνωση τῆς Πίστεώς μας. Δὲν ἀρκεῖ, φίλοι μου, νὰ λέει ὁ ἄνθρωπος ὅτι πιστεύει καὶ ὅτι ἁπλὰ στὶς μεγάλες ἑορτὲς πηγαίνει στὸν ναό. Χρειάζεται, νὰ γνωρίζουμε σωστὰ τὶς ἀρχὲς αὐτῆς τῆς Πίστεως, δηλ. τὰ δόγματα καὶ τὶς ἀποκαλυπτικὲς ἀλήθειες ποὺ κατέχει καὶ κηρύττει ἡ Ἐκκλησία μας.
Ἐὰν ἄραγε γινόταν μία δημοσκόπηση ἐπάνω στὸ θέμα αὐτό, πόσοι ἐκ τῶν Χριστιανῶν θὰ γνώριζαν τὸ σύμβολο τῆς Πίστεως; Καὶ στὴν συνέχεια, ἐὰν διεξαγόταν μία ἔρευνα ἀπ΄ὅσους τὸ γνωρίζουν, νὰ τὸ ἀπαγγέλλουν, πόσοι ἄραγε γνωρίζουν καὶ νὰ τὸ ἑρμηνεύουν; Ἐὰν θέλουμε νὰ εἴμαστε εἰλικρινεῖς, θὰ πρέπει νὰ παραδεχθοῦμε ὅτι ἡ πραγματικότητα θὰ ἦταν τραγική. Καὶ ἐννοεῖται, ὂλ΄αὐτά, ὄχι στὸν χῶρο τῶν ἀπίστων, ἀλλὰ τῶν πιστῶν. Ἀλλὰ πῶς νὰ γνωρίζει τὸ ποίμνιο τὰ δόγματα ὅταν δὲν ἀναπτύσσονται δογματικὰ κηρύγματα; Πῶς νὰ γνωρίζει ὁ κόσμος τὶς ἀποφάσεις τῶν οἰκουμενικῶν συνόδων ὅταν σὲ ἀρκετὲς τῶν περιπτώσεων ἀπὸ τοὺς ἄμβωνες, ὅταν δὲν σιγοῦν, ἀκούγονται κηρύγματα περὶ οἰκολογίας καὶ τόσα ἄλλα, ποὺ θὰ μπορούσανε ἄνετα νὰ ἀκουστοῦν καὶ σὲ ἄλλες θρησκεῖες; Πῶς νὰ γνωρίζει, νὰ συγκινεῖται, νὰ ἠλεκτρίζεται καὶ νὰ ἀγωνίζεται ὁ ἁπλὸς πιστὸς ὅταν οἱ ὁμιλίες εἶναι πλέον ἄνευρες καὶ ἔχει περάσει γραμμὴ (ἀπὸ ποιὰ κέντρα ἄραγε;) νὰ κηρύττεται ὁ λεγόμενος «δογματικὸς μινιμαλισμός»; Βεβαίως, ὅποιος θέλει μπορεῖ μόνος του νὰ μελετήσει καὶ νὰ μορφωθεῖ. Καμμία ἀντίρρηση ἐπ΄αὐτοῦ. Ἀλλά, φθάσαμε στὸ «ὁ σώζων ἑαυτὸν σωθείτω»; Καὶ μετὰ ἀποροῦμε γιατί κάποιες ψυχὲς ξεφεύγουν εἴτε σὲ πλάνες καὶ αἱρέσεις, εἴτε σὲ ὀργανώσεις, ὅπως ἡ ἐπάρατη μασσωνία μὲ τὰ σατανικά της πλοκάμια καὶ τόσες ἄλλες ὀργανώσεις. Ὀργανώσεις καὶ σύλλογοι καὶ ὅμιλοι ποὺ δὲν εἶναι παρὰ παραρτήματα τοῦ Ἅδου καὶ καμουφλαρισμένες παγίδες δῆθεν ἀνθρωπισμοῦ κ.τ.λ. ποῦ στήνουν οἱ ἐχθροί της Ὀρθοδοξίας μας καὶ κὰτ΄ἐπέκταση τοῦ Ἑλληνισμοῦ.
Πόσοι ἀλοίμονο «ποιμένες» καὶ ἄνθρωποι τῶν γραμμάτων (;) παντελῶς ἄγευστοί του Ὀρθοδόξου φρονήματος, τοῦ ἀγῶνος καὶ τῆς ἀσκήσεως, ἀγνοώντας τὶς ἑρμηνευτικὲς διδασκαλίες τῶν μεγάλων Πατέρων ἐπὶ τῶν δογμάτων καὶ τοῦ ἤθους τῆς Ἐκκλησίας μας, συλλαμβάνονται στὰ δίχτυα τοῦ μολυσμένου οἰκουμενισμοῦ, μὲ ἀποτέλεσμα οὔτε τοὺς ἐκτός της Ἐκκλησίας νὰ μποροῦν νὰ βοηθήσουν, ἀλλὰ καὶ τοὺς ἁπλοϊκοὺς ἀδελφοὺς νὰ κατασκανδαλίζουν; Νὰ κατασκανδαλίζουν μὲ τὶς ἀνάρμοστες συμπεριφορὲς – συμπροσευχὲς κ.τ.λ. Καὶ τὶς διάτρητες καὶ ἀθεολόγητες δηλώσεις τους.
(Φυσικὰ στὸ σημεῖο αὐτὸ δὲν γίνεται λόγος γιὰ τοὺς συνειδητοὺς πράκτορες, οἱ ὁποῖοι μὲ τὸ κάλυμμα τῆς εὐσεβείας κ.τ.λ. προσπαθοῦν νὰ δράσουν ἐντός του Σώματος τῆς Ἐκκλησίας, ἐπαναλαμβάνοντας τὴν φρικτὴ προδοσία τοῦ Ἰούδα – ἀλλὰ ἂς βλέπουν καὶ τὸ τέλος του. Ὁ λόγος ἐδῶ ἀναφέρεται στοὺς ἀφελεῖς οἱ ὁποῖοι ἀγνοοῦν τὸ τί ἐστὶ Εὐαγγέλιο, τί Ἀποστολικὴ Παράδοση, τί γενικῶς εἰπεῖν Ὀρθοδοξία καὶ τελικῶς γίνονται ἐκτὸς ἀπὸ σκανδαλοποιοὶ καὶ καταγέλαστοι...).
Πῶς ὅμως εἶναι δυνατὸν νὰ γίνει διαφορετικά; Ἐὰν δὲν γνωρίσει κανεὶς κατὰ βάθος ἕνα πρόσωπο καὶ ἕνα πράγμα, δὲν τὸ ἐκτιμᾶ. Καὶ ὄχι μόνο δὲν τὸ ἐκτιμᾶ ἀλλὰ καὶ δὲν τὸ ἀγαπᾶ καὶ δὲν μπορεῖ νὰ ἀφοσιωθεῖ σ΄αὐτὸ μὲ ὅλη του τὴν ψυχὴ καὶ ὅλο του τὸ εἶναι. Ἀλλά, ὑπάρχει τίποτε ὑψηλότερο ἀπὸ τὴν Πίστη μας, τὴν Ὀρθόδοξη Χριστιανική μας Πίστη; Ὑπάρχει κάποιο ἄλλο πρόσωπο τὸ ὁποῖο μποροῦμε νὰ ἀγαπήσουμε, νὰ ὁμολογήσουμε καὶ νὰ δώσουμε καὶ αὐτὴ τὴν ζωή μας ἀπὸ τὸ λατρευτὸ πρόσωπο τοῦ Κυρίου μᾶς Ἰησοῦ Χριστοῦ; Διότι, ὅταν λέμε Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, αὐτὸ ἀκριβῶς τὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ ἐννοοῦμε. Καὶ δὲν μπορεῖ νὰ ἔχει κανεὶς τὸν Θεὸ Πατέρα, ἐὰν δὲν ἔχει Μητέρα τοῦ τὴν Ἐκκλησία. Ἐὰν δηλ. δὲν ζεῖ αὐτὴν τὴν ἑνότητα τῆς Πίστεως γιὰ τὴν ὁποία κάνει λόγο ὁ Ἀπόστολος.
Ἀλλὰ καὶ πάλι προβάλλει τὸ ἐρώτημα μπροστά μας. Πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ ἀγαπήσουμε καὶ πῶς θὰ κρατήσουμε πλήρως καὶ τελείως τὴν ἑνότητα τῆς Πίστεώς μας, ἂν δὲν γνωρίσουμε καὶ δὲν μελετήσουμε σὲ βάθος καὶ πλάτος τὴν ἀλήθεια; Καὶ στὴν συνέχεια, πῶς αὐτὴν τὴν Πίστη θὰ τὴν ἐνσαρκώσουμε; Διότι, σὲ θεωρητικὸ ἐπίπεδο, τὴν Πίστη, ἂς μὴν ξεχνοῦμε ὅτι τὴν γνωρίζει καὶ ὁ διάβολος, τέλεια. Τὸ θέμα λοιπὸν εἶναι πῶς αὐτὰ ποὺ θὰ μελετήσουμε καὶ σὲ θεωρητικὸ ἐπίπεδο γνωρίσουμε, πῶς θὰ τὰ ἐφαρμόσουμε καὶ στὴν πράξη; Ἄλλο τεράστιο κεφάλαιο τοῦτο τῆς Πνευματικῆς μας ζωῆς τὸ ὁποῖο θὰ πρέπει νὰ μὴ μᾶς ἀφήνει νὰ κλείνουμε μάτι...
Τὸ μήνυμα ἑπομένως ἀδελφοί μου εἶναι, νὰ γνωρίζουμε ἀλλὰ καὶ νὰ ζοῦμε τὴν Πίστη μας. Ὄχι ὅπως θέλουν κάποιοι «νεορθόδοξοι» πλανεμένοι νὰ τὴν παρουσιάσουν (καλὰ μὲ τὸν κόσμο καὶ καλὰ μὲ τὸν Χριστό), ἀλλὰ βιωματικῶς, ὅπως τὴν ἔζησαν καὶ μᾶς τὴν παρέδωσαν οἱ Ἅγιοί τῆς Ἐκκλησίας μας. Οἱ φωτεινοὶ αὐτοὶ ὁδοδεῖκτες μας πρὸς τὴν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν.
Αὐτὴ ἀκριβῶς ἡ Πίστη, ἡ ζωντανὴ Πίστη νὰ εἶναι ἡ πνοὴ καὶ ἡ ἀναπνοή μας.
Αὐτὴ ἡ δύναμις, τὸ εἶναι καὶ ἡ ζωή μας. Ἐπιτέλους, ὅσο καὶ νὰ ζήσουμε, κάποια ἡμέρα θὰ φύγουμε ἀπὸ τὸν μάταιο τοῦτο κόσμο γιὰ τὴν ἄλλη ζωή.
Ξεκάθαρα πράγματα, καὶ ἂς μὴν παίζουμε τὸ κρυφτούλι μὲ τὸν ἑαυτό μας καὶ τὸν Θεό. Θέλοντας καὶ μη κάποια ἡμέρα θὰ βρεθοῦμε πρόσωπο μὲ πρόσωπο ἀπέναντί Του. Τότε οὔτε τὰ χρήματα καὶ οἱ περιουσίες, οὔτε οἱ «ὀργανώσεις καὶ τὰ συμβούλια τῶν ἐκκλησιῶν», οὔτε οἱ λυκοφιλίες μὲ τοὺς αἱρετικοὺς καὶ τοὺς ἀντιχρίστους θὰ μᾶς σώσουν. Οἱ ἄνθρωποι καὶ οἱ «εὐγενεῖς», τὸ πολὺ πολὺ νὰ μᾶς συνοδεύσουν ἕως τοῦ τάφου. Οἱ δὲ γνωριμίες μὲ τὰ δῆθεν ὑψηλὰ πρόσωπα, ὄχι μόνο δὲν μποροῦν νὰ μᾶς βοηθήσουν, ἀλλὰ μᾶλλον ἐπιβαρύνουν καὶ καταδικάζουν ὅσους παίζουν μὲ τὰ τῆς Πίστεως. Τὸ μόνο ποὺ μᾶς σώζει τότε εἶναι ἡ Ἁγία μας Ὀρθόδοξη Πίστη μὲ τὴν ὁποία πρέπει νὰ ζήσουμε καὶ γιὰ τὴν ἑνότητα τῆς ὁποίας εἶναι ἀνάγκη νὰ ἀγρυπνοῦμε. Νὰ ἀγρυπνοῦμε καὶ νὰ ἀφυπνίζουμε τοὺς ἀδελφοὺς ἐναντίον τῶν πλανεμένων καὶ αἱρετικῶν, ἔσωθεν καὶ ἔξωθέν της παρεμβολῆς.
Τὸ λοιπὸν ἀδελφοί, ἂς συνειδητοποιήσουμε ὅτι ἡ ζωὴ κυλᾶ καὶ φεύγει γρηγορότερα καὶ ἀπὸ τὸ νερὸ κατὰ τὸ κοινῶς λεγόμενο, καὶ ἂς ξεκινήσουμε τὸν ἀγώνα τῆς γνώσεως καὶ τὴν ἐφαρμογὴ τῆς ἑνότητος τῆς Πίστεως.
«Θεὸς οὐ μυκτηρίζεται»
Ἀμήν.
Αὐτὸ τελικῶς εἶναι τὸ ζητούμενο, αὐτὸ πρέπει νὰ εὐχόμαστε καὶ αὐτὸ μέρα μὲ τὴν ἡμέρα νὰ πραγματοποιοῦμε.
Ναί, αὐτό. Ἀλλά, τὸ θέμα τώρα εἶναι πῶς κατορθώνεται αὐτὴ ἡ ἑνότητα τῆς Πίστεως καὶ ἡ κοινωνία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος;
Πρῶτα ἀπ΄ὅλα κατορθώνεται μὲ τὴν ἐπίγνωση τῆς Πίστεώς μας. Δὲν ἀρκεῖ, φίλοι μου, νὰ λέει ὁ ἄνθρωπος ὅτι πιστεύει καὶ ὅτι ἁπλὰ στὶς μεγάλες ἑορτὲς πηγαίνει στὸν ναό. Χρειάζεται, νὰ γνωρίζουμε σωστὰ τὶς ἀρχὲς αὐτῆς τῆς Πίστεως, δηλ. τὰ δόγματα καὶ τὶς ἀποκαλυπτικὲς ἀλήθειες ποὺ κατέχει καὶ κηρύττει ἡ Ἐκκλησία μας.
Ἐὰν ἄραγε γινόταν μία δημοσκόπηση ἐπάνω στὸ θέμα αὐτό, πόσοι ἐκ τῶν Χριστιανῶν θὰ γνώριζαν τὸ σύμβολο τῆς Πίστεως; Καὶ στὴν συνέχεια, ἐὰν διεξαγόταν μία ἔρευνα ἀπ΄ὅσους τὸ γνωρίζουν, νὰ τὸ ἀπαγγέλλουν, πόσοι ἄραγε γνωρίζουν καὶ νὰ τὸ ἑρμηνεύουν; Ἐὰν θέλουμε νὰ εἴμαστε εἰλικρινεῖς, θὰ πρέπει νὰ παραδεχθοῦμε ὅτι ἡ πραγματικότητα θὰ ἦταν τραγική. Καὶ ἐννοεῖται, ὂλ΄αὐτά, ὄχι στὸν χῶρο τῶν ἀπίστων, ἀλλὰ τῶν πιστῶν. Ἀλλὰ πῶς νὰ γνωρίζει τὸ ποίμνιο τὰ δόγματα ὅταν δὲν ἀναπτύσσονται δογματικὰ κηρύγματα; Πῶς νὰ γνωρίζει ὁ κόσμος τὶς ἀποφάσεις τῶν οἰκουμενικῶν συνόδων ὅταν σὲ ἀρκετὲς τῶν περιπτώσεων ἀπὸ τοὺς ἄμβωνες, ὅταν δὲν σιγοῦν, ἀκούγονται κηρύγματα περὶ οἰκολογίας καὶ τόσα ἄλλα, ποὺ θὰ μπορούσανε ἄνετα νὰ ἀκουστοῦν καὶ σὲ ἄλλες θρησκεῖες; Πῶς νὰ γνωρίζει, νὰ συγκινεῖται, νὰ ἠλεκτρίζεται καὶ νὰ ἀγωνίζεται ὁ ἁπλὸς πιστὸς ὅταν οἱ ὁμιλίες εἶναι πλέον ἄνευρες καὶ ἔχει περάσει γραμμὴ (ἀπὸ ποιὰ κέντρα ἄραγε;) νὰ κηρύττεται ὁ λεγόμενος «δογματικὸς μινιμαλισμός»; Βεβαίως, ὅποιος θέλει μπορεῖ μόνος του νὰ μελετήσει καὶ νὰ μορφωθεῖ. Καμμία ἀντίρρηση ἐπ΄αὐτοῦ. Ἀλλά, φθάσαμε στὸ «ὁ σώζων ἑαυτὸν σωθείτω»; Καὶ μετὰ ἀποροῦμε γιατί κάποιες ψυχὲς ξεφεύγουν εἴτε σὲ πλάνες καὶ αἱρέσεις, εἴτε σὲ ὀργανώσεις, ὅπως ἡ ἐπάρατη μασσωνία μὲ τὰ σατανικά της πλοκάμια καὶ τόσες ἄλλες ὀργανώσεις. Ὀργανώσεις καὶ σύλλογοι καὶ ὅμιλοι ποὺ δὲν εἶναι παρὰ παραρτήματα τοῦ Ἅδου καὶ καμουφλαρισμένες παγίδες δῆθεν ἀνθρωπισμοῦ κ.τ.λ. ποῦ στήνουν οἱ ἐχθροί της Ὀρθοδοξίας μας καὶ κὰτ΄ἐπέκταση τοῦ Ἑλληνισμοῦ.
Πόσοι ἀλοίμονο «ποιμένες» καὶ ἄνθρωποι τῶν γραμμάτων (;) παντελῶς ἄγευστοί του Ὀρθοδόξου φρονήματος, τοῦ ἀγῶνος καὶ τῆς ἀσκήσεως, ἀγνοώντας τὶς ἑρμηνευτικὲς διδασκαλίες τῶν μεγάλων Πατέρων ἐπὶ τῶν δογμάτων καὶ τοῦ ἤθους τῆς Ἐκκλησίας μας, συλλαμβάνονται στὰ δίχτυα τοῦ μολυσμένου οἰκουμενισμοῦ, μὲ ἀποτέλεσμα οὔτε τοὺς ἐκτός της Ἐκκλησίας νὰ μποροῦν νὰ βοηθήσουν, ἀλλὰ καὶ τοὺς ἁπλοϊκοὺς ἀδελφοὺς νὰ κατασκανδαλίζουν; Νὰ κατασκανδαλίζουν μὲ τὶς ἀνάρμοστες συμπεριφορὲς – συμπροσευχὲς κ.τ.λ. Καὶ τὶς διάτρητες καὶ ἀθεολόγητες δηλώσεις τους.
(Φυσικὰ στὸ σημεῖο αὐτὸ δὲν γίνεται λόγος γιὰ τοὺς συνειδητοὺς πράκτορες, οἱ ὁποῖοι μὲ τὸ κάλυμμα τῆς εὐσεβείας κ.τ.λ. προσπαθοῦν νὰ δράσουν ἐντός του Σώματος τῆς Ἐκκλησίας, ἐπαναλαμβάνοντας τὴν φρικτὴ προδοσία τοῦ Ἰούδα – ἀλλὰ ἂς βλέπουν καὶ τὸ τέλος του. Ὁ λόγος ἐδῶ ἀναφέρεται στοὺς ἀφελεῖς οἱ ὁποῖοι ἀγνοοῦν τὸ τί ἐστὶ Εὐαγγέλιο, τί Ἀποστολικὴ Παράδοση, τί γενικῶς εἰπεῖν Ὀρθοδοξία καὶ τελικῶς γίνονται ἐκτὸς ἀπὸ σκανδαλοποιοὶ καὶ καταγέλαστοι...).
Πῶς ὅμως εἶναι δυνατὸν νὰ γίνει διαφορετικά; Ἐὰν δὲν γνωρίσει κανεὶς κατὰ βάθος ἕνα πρόσωπο καὶ ἕνα πράγμα, δὲν τὸ ἐκτιμᾶ. Καὶ ὄχι μόνο δὲν τὸ ἐκτιμᾶ ἀλλὰ καὶ δὲν τὸ ἀγαπᾶ καὶ δὲν μπορεῖ νὰ ἀφοσιωθεῖ σ΄αὐτὸ μὲ ὅλη του τὴν ψυχὴ καὶ ὅλο του τὸ εἶναι. Ἀλλά, ὑπάρχει τίποτε ὑψηλότερο ἀπὸ τὴν Πίστη μας, τὴν Ὀρθόδοξη Χριστιανική μας Πίστη; Ὑπάρχει κάποιο ἄλλο πρόσωπο τὸ ὁποῖο μποροῦμε νὰ ἀγαπήσουμε, νὰ ὁμολογήσουμε καὶ νὰ δώσουμε καὶ αὐτὴ τὴν ζωή μας ἀπὸ τὸ λατρευτὸ πρόσωπο τοῦ Κυρίου μᾶς Ἰησοῦ Χριστοῦ; Διότι, ὅταν λέμε Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, αὐτὸ ἀκριβῶς τὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ ἐννοοῦμε. Καὶ δὲν μπορεῖ νὰ ἔχει κανεὶς τὸν Θεὸ Πατέρα, ἐὰν δὲν ἔχει Μητέρα τοῦ τὴν Ἐκκλησία. Ἐὰν δηλ. δὲν ζεῖ αὐτὴν τὴν ἑνότητα τῆς Πίστεως γιὰ τὴν ὁποία κάνει λόγο ὁ Ἀπόστολος.
Ἀλλὰ καὶ πάλι προβάλλει τὸ ἐρώτημα μπροστά μας. Πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ ἀγαπήσουμε καὶ πῶς θὰ κρατήσουμε πλήρως καὶ τελείως τὴν ἑνότητα τῆς Πίστεώς μας, ἂν δὲν γνωρίσουμε καὶ δὲν μελετήσουμε σὲ βάθος καὶ πλάτος τὴν ἀλήθεια; Καὶ στὴν συνέχεια, πῶς αὐτὴν τὴν Πίστη θὰ τὴν ἐνσαρκώσουμε; Διότι, σὲ θεωρητικὸ ἐπίπεδο, τὴν Πίστη, ἂς μὴν ξεχνοῦμε ὅτι τὴν γνωρίζει καὶ ὁ διάβολος, τέλεια. Τὸ θέμα λοιπὸν εἶναι πῶς αὐτὰ ποὺ θὰ μελετήσουμε καὶ σὲ θεωρητικὸ ἐπίπεδο γνωρίσουμε, πῶς θὰ τὰ ἐφαρμόσουμε καὶ στὴν πράξη; Ἄλλο τεράστιο κεφάλαιο τοῦτο τῆς Πνευματικῆς μας ζωῆς τὸ ὁποῖο θὰ πρέπει νὰ μὴ μᾶς ἀφήνει νὰ κλείνουμε μάτι...
Τὸ μήνυμα ἑπομένως ἀδελφοί μου εἶναι, νὰ γνωρίζουμε ἀλλὰ καὶ νὰ ζοῦμε τὴν Πίστη μας. Ὄχι ὅπως θέλουν κάποιοι «νεορθόδοξοι» πλανεμένοι νὰ τὴν παρουσιάσουν (καλὰ μὲ τὸν κόσμο καὶ καλὰ μὲ τὸν Χριστό), ἀλλὰ βιωματικῶς, ὅπως τὴν ἔζησαν καὶ μᾶς τὴν παρέδωσαν οἱ Ἅγιοί τῆς Ἐκκλησίας μας. Οἱ φωτεινοὶ αὐτοὶ ὁδοδεῖκτες μας πρὸς τὴν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν.
Αὐτὴ ἀκριβῶς ἡ Πίστη, ἡ ζωντανὴ Πίστη νὰ εἶναι ἡ πνοὴ καὶ ἡ ἀναπνοή μας.
Αὐτὴ ἡ δύναμις, τὸ εἶναι καὶ ἡ ζωή μας. Ἐπιτέλους, ὅσο καὶ νὰ ζήσουμε, κάποια ἡμέρα θὰ φύγουμε ἀπὸ τὸν μάταιο τοῦτο κόσμο γιὰ τὴν ἄλλη ζωή.
Ξεκάθαρα πράγματα, καὶ ἂς μὴν παίζουμε τὸ κρυφτούλι μὲ τὸν ἑαυτό μας καὶ τὸν Θεό. Θέλοντας καὶ μη κάποια ἡμέρα θὰ βρεθοῦμε πρόσωπο μὲ πρόσωπο ἀπέναντί Του. Τότε οὔτε τὰ χρήματα καὶ οἱ περιουσίες, οὔτε οἱ «ὀργανώσεις καὶ τὰ συμβούλια τῶν ἐκκλησιῶν», οὔτε οἱ λυκοφιλίες μὲ τοὺς αἱρετικοὺς καὶ τοὺς ἀντιχρίστους θὰ μᾶς σώσουν. Οἱ ἄνθρωποι καὶ οἱ «εὐγενεῖς», τὸ πολὺ πολὺ νὰ μᾶς συνοδεύσουν ἕως τοῦ τάφου. Οἱ δὲ γνωριμίες μὲ τὰ δῆθεν ὑψηλὰ πρόσωπα, ὄχι μόνο δὲν μποροῦν νὰ μᾶς βοηθήσουν, ἀλλὰ μᾶλλον ἐπιβαρύνουν καὶ καταδικάζουν ὅσους παίζουν μὲ τὰ τῆς Πίστεως. Τὸ μόνο ποὺ μᾶς σώζει τότε εἶναι ἡ Ἁγία μας Ὀρθόδοξη Πίστη μὲ τὴν ὁποία πρέπει νὰ ζήσουμε καὶ γιὰ τὴν ἑνότητα τῆς ὁποίας εἶναι ἀνάγκη νὰ ἀγρυπνοῦμε. Νὰ ἀγρυπνοῦμε καὶ νὰ ἀφυπνίζουμε τοὺς ἀδελφοὺς ἐναντίον τῶν πλανεμένων καὶ αἱρετικῶν, ἔσωθεν καὶ ἔξωθέν της παρεμβολῆς.
Τὸ λοιπὸν ἀδελφοί, ἂς συνειδητοποιήσουμε ὅτι ἡ ζωὴ κυλᾶ καὶ φεύγει γρηγορότερα καὶ ἀπὸ τὸ νερὸ κατὰ τὸ κοινῶς λεγόμενο, καὶ ἂς ξεκινήσουμε τὸν ἀγώνα τῆς γνώσεως καὶ τὴν ἐφαρμογὴ τῆς ἑνότητος τῆς Πίστεως.
«Θεὸς οὐ μυκτηρίζεται»
Ἀμήν.
Θέλω να δώσω συγχαρητήρια στον πατέρα Ιωήλ Κωνστάνταρο. Βεβαίως, με αυτά που λέει ο πατήρ, και εννοώ τον Οθόδοξο αντιαιρετικό - αντιοικουμενιστικό - αντιμασσωνικό και ομολογιακό αγώνα, το Πατριαρχείο και η Αρχιεπισκοπή θα τον έχουν τοποθετήσει σίγουρα στην "μαύρη λίστα"...
ΑπάντησηΔιαγραφή