Γράφει ὁ π. Διονύσιος Ταμπάκης
Ἐὰν τὸ καλοσκεφτοῦμε θὰ διαπιστώσουμε πὼς τελικὰ οἱ περισσότεροι Ἅγιοι καὶ μάρτυρες ἦταν παράνομοι σ'αὐτὸν τὸν κόσμο. Παράνομοι γιὰ τοὺς ἀνθρώπους ἀλλὰ σύννομοι μὲ Τὸν Θεό. Ἐκ πεποιθήσεως, ἐκ προθέσεως, ἐκ προμελέτης καὶ ἐνσυνείδητα παράνομοι, περιθωριακοὶ, ἀτίθασοι, ἀναρχικοὶ, ἀδάμαστοι καὶ παραβατικοὶ στὸν νόμο, ὅταν αὐτὸς μεταμορφώνονταν σὲ παρανομία μπροστὰ στοῦ Θεοῦ τὰ μάτια.
Καὶ πρῶτος ὁ Ἴδιος ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός, ποὺ καταδικάστηκε ἀπό τὴν Ρωμαϊκὴ καὶ Ἰουδαϊκὴ νομοθεσία γιὰ ἀντιποίηση ἐξουσίας καὶ παρακίνηση σὲ ἐξέγερση, βλασφημία καὶ ἄλλα πολλά... καὶ καταδικάστηκε στὴν πιὸ ἐπαίσχυντη καὶ ἐπώδυνη ἐκτέλεση, τὸ Σταύρωμα καὶ μάλιστα ἐν μέσω δύο μεγαλοκακούργων. Ἀλλὰ καὶ ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος ἐθεωρήθη ὅτι ἔπραξε καθύβριση Δημοσίου προσώπου καὶ δὴ ἄρχοντος, ἐλέγχοντας τὸν γιὰ τὸ ἀδίκημά της μοιχείας. Ἀκόμη καὶ ΄Ἅγιος Ἰωσὴφ ὁ μνήστωρ τῆς Παρθένου Παναγίας μᾶς, παρέβη τὸν μωσαϊκὸ Νόμο ἀφοῦ δὲν κατέδωσε τὴν Θεοτόκο πρὸς λιθοβολισμὸ, ὅπως θὰ ἔκανε ἕνας σωστὸς καὶ ἔννομος Ἰουδαῖος στὴν θέση του.
Ἐπίσης ὁ Ἅγιος Νικόλαος τόλμησε νὰ χαστουκίσει ἐνώπιόν του Βασιλέως Κωνσταντίνου τὸν συνομιλητὴ τοῦ αἱρετικὸ Ἄρειο καὶ νὰ προβεῖ ἔτσι σὲ ἐνσυνείδητη ἐξάσκηση βίας . Ἀλλὰ καὶ ὁ Ἅγιος Διονύσιος παρέβη τὸν νόμο, ποιώντας ὑπόθαλψη ἐγκληματία καὶ βοηθώντας τὸν Δολοφόνο τοῦ ἀδελφοῦ του νὰ δραπετεύσει καὶ λιποτακτήσει ἀπὸ....
τὶς ὑφιστάμενες ἀρχὲς καὶ ἐξουσίες.
Τόσοι καὶ τόσοι Ἅγιοι Μάρτυρες , νεομάρτυρες ἀλλὰ καὶ Ἥρωες ποὺ ἐθεωρήθησαν ὡς ἀνυπάκοοι τῶν δημοσίων καὶ αὐτοκρατορικῶν ἢ Σουλτανικῶν νόμων, μὴ θέλοντας νὰ ἀποδώσουν τὴν πρέπουσα τιμὴ στὰ εἴδωλα καὶ στὸ πρόσωπο τοῦ αὐτοκράτορα ... καὶ τόσοι ἄλλοι ποὺ ἀκόμη καὶ εἰδωλολατρικοὺς-δαιμονικοὺς ναοὺς ἔκαιγαν καὶ κατέστρεφαν κάνοντας ἐμπρησμοὺς ἐκ πρὸ μελέτης καὶ δὴ Ἱερῶν χώρων καὶ παρενόχληση δημοσίας λατρείας....
Καὶ ὅλα αὐτὰ διότι ὅπως λέει καὶ ὁ Πορφήτης Ἠσαΐας «Πάσα δικαιοσύνη ἄνθρωπου ὡς ράκος ἀποκαθημένης ἔστιν ἐνώπιον αὐτοῦ» (πρβλ. Ἤσ. ξδ' 6). Δηλαδὴ ἡ ἀνθρώπινη δικαιοσύνη καὶ ἀξιοκρατία ἐνώπιόν Του Θεοῦ λογίζεται σὰν βρώμικο πανὶ ἤτοι (ἐπιτρέψατέ μου)σὰν μεταχειρισμένη σερβιέτα.
Ὅταν λοιπὸν ὁ νόμος ταυτίζεται μὲ τὴν ὑποκρισία ,τὴν ἐμπάθεια ,τὴν ἀπανθρωπιὰ καὶ τὴν ἔλλειψη ἀγάπης τότε γίνεται παρανομία. Καὶ ὅταν οἱ ἀνθρώπινοι νόμοι γίνονται παρὰ-νόμοι, τότε ἡ «παρὰ-νομία τοῦ Θεοῦ» γίνεται νόμος .
Καὶ ὅπως εἶπε κάποτε ὁ μακαριστὸς Αὐγουστίνος -Φλωρίνης «ἀπὸ τότε ποὺ ἡ ἀνθρώπινη δικαιοσύνη κατεδίκασε τὸν Θεὸ σὲ θάνατο, στιγματίσθηκε αἰώνια».
ΠΩΣ ΕΝΑΣ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΑΣ ΑΝΑΚΗΡΥΧΘΗΚΕ ΑΓΙΟΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Μέγας Κωνσταντίνος (Αυτοκράτορας λατινικής καταγωγής, δεν γνώριζε καθόλου ελληνικά) αγιοποιήθηκε.
Οι Έλληνες ιστορικοί Ζώσιμος και Δέξιπος, αναφέρουν ότι ο Κωνσταντίνος θέλησε να εξαγνιστεί για τα εγκλήματα του εναντίον της οικογένειας του και απευθύνθηκε αρχικά στον Έλληνα φιλόσοφο Σώπατρο. Είχε σκοτώσει τον γιό του Πρίσκο, (με πνιγμό στα λουτρά)επειδή υποψιάστηκε ότι είχε σχέση με την μητριά του την Φαύστα.
Αργότερα με την συμβουλή της μητέρας του, της Ελένης (και αυτή έγινε αγία), δολοφόνησε και την Φαύστα, (την έριξαν σε βραστό νερό στα λουτρά).
Δολοφόνησε και τον γαμπρό του Μαξιμίνο αλλά και τον Λικίνιο, ο οποίος αφού είχε νικηθεί είχε γίνει ικέτης του και ζούσε στην Θεσσαλονίκη. Ο φιλόσοφος Σώπατρος αρνήθηκε να τον εξαγνίσει από τις δολοφονίες και ο Κωνσταντίνος έτσι πήγε στους Ορθόδοξους χριστιανούς.
Ο χριστιανός ιστορικός Ερμείας γράφει ότι ο Κωνσταντίνος ήταν ήδη χριστιανός και είχε ευνοήσει με πολλά διατάγματα τους χριστιανούς όταν δολοφονήσει τον Πρίσκο. Δεν αρνείται δηλαδή τα εγκλήματα του αυτοκράτορα αλλά μόνο τον λόγο για τον οποίο εισχώρησε στην εκκλησία. Δεν πιστεύει ο ιστορικός Ερμείας πως ο Σώπατρος θα αρνιόταν τον εξαγνισμό στον Κωνσταντίνο, γιατί όπως γράφει οι Έλληνες αναφέρουν τον εξαγνισμό του Ηρακλή.
Ο Σώπατρος του ζητούσε να αλλάξει την στάση του απέναντι στους Έλληνες κάτι που ο Κωνσταντίνος δεν δέχθηκε να κάνει.
Ο Κωνσταντίνος ήταν ο αρχηγός των εκτός της εκκλησίας χριστιανών για όλη του την ζωή και λίγο πριν το θάνατο του βαπτίστηκε στην Ορθόδοξη εκκλησία.
Έτσι ένας εγκληματίας έγινε άγιος!
τό νά καθήσουμε νά πείσουμε κάποιους γιά τήν ἁγιότητα τοῦ Μ. Κωνσταντίνου εἶναι ἀνώφελο. Τό θέμα εἶναι ἡ ἀγραμματοσύνη καί ἡμιμάθεια κάποιων.
ΑπάντησηΔιαγραφήὉ Μ.Κωνσταντῖνος ὡς προεδρεύων τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου προσφώνησε ὅλους τούς Πατέρες στά ἑλληνικά, κ μάλιστα ὅπως ἀναφέρουν πολλοί Πατέρες, ἐξεπλάγησαν μέ τά ἑλληνικά του. Ἡ Ἁγία Ἑλένη μιλοῦσε ἑλληνικά, γλῶσσα πού μετέδωσε καί στόν γιό της.
Ὅσον ἀφορᾶ ἀνώνυμε τίς ὑπόλοιπες κατηγορίες πρός τόν Ἅγιο, εἶναι ὅλες ἐπίπλαστες. Δέν σκότωσε ὁ ἴδιος κανέναν, οὔτε ἔδωσε ἐντολή. Ὅσοι σκοτώθηκαν πέρασαν ἀπό νόμιμη δίκη εἴτε αὐτοί ἀκοῦνε στό ὄνομα Φαῦστα (κατήγγειλε μέ ψευδῆ στοιχεῖα τόν νόμιμο διάδοχο τοῦ θρόνου Κρίσπο, γι αὐτό καί ὅταν ἀποδείχθηκε ἡ πλεκτάνη τήν καταδίκασαν σέ θάνατο) εἴτε ὅταν πρόκειται γιά τόν μοναδικό γιό του ἕως τότε Κρίσπο (λίγα χρόνια νωρίτερα εἶχε καταδικαστεῖ σέ θάνατο ἀπό ρωμαϊκό δικαστήριο ὁ Κρίσπος, λόγω τοῦ ὅτι η Φαῦστα τόν εἶχε κατηγορήσει μαζί με ψευδομάρτυρες γιά βιασμό είς βάρος της.)
Τό ἐπιχείρημα ὅτι ὁ Μ.Κωνσταντῑνος γιά πολιτικούς λόγους ἔγινε χριστιανός εἶναι ἐντελῶς γελοῖο. Οἱ δυτικοί ἱστορικοί (καί μάλιστα πολλοί ἀνθέλληνες ὅπως ὁ Βόλφ) ὑποστηρίζουν ὅτι οἱ χριστιανοί τήν ἐποχή τοῦ Μ.Κωνσταντίνου δέν ξεπερνούσαν τά 5-8 ἐκατομύρια. ποιός ἡγέτης, άκόμη καί σήμερα, στηρίζεται στήν μειοψηφία, τήν στιγμή πού ἡ αὐτοκρατορία τότε ἀριθμοῦσε περί τά 40 ἐκατομύρια;
Τό παίζετε "ἑλληνάρες" πολλοί, ὅμως ἐνστερνίζεστε ἀκρίτως καί ἀδιακρίτως τήν προπαγάνδα τῆς Δύσης. Τό ὄνομα Κωνσταντῖνος εἶναι τό πλέον ἀγαπημένο καί συχνό ἑλληνικό ὄνομα, ἐν ἀντιθέσει μέ τήν Δύση τό ὁποῖο ἀπό τό Σχίσμα καί ἑξῆς "καταργήθηκε" ὡς τό πιό μισητό ὄνομα.
Κωνσταντίνος: προέρχεται από τη λατινική λέξη Constantinus < constans που σημαίνει ο σταθερός, ο αποφασισμένος, ο βέβαιος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓαλλικά η λέξη σταθερός είναι constant.
Ο Κωνσταντίνος όπως προκύπτει και από το όνομα, ΔΕΝ ήταν Έλληνας, αλλά Λατίνος.
Τα ελληνικά του υπήρξαν πενιχρότατα, όπως αναφέρει ο Έλληνας ιστορικός Ζώσιμος.
Εχρησιμοποιούσε την λατινική γλώσσα, εμπλουτισμένη με ελληνικές λέξεις που έμαθε μετά την
ενθρόνισή του!
τό θέμα δέν εἶναι ἄν ἦταν Ἕλληνας φυλετικά ἤ ὄχι, ἀλλά τό ὅτι μετεῖχε τῆς ἑλληνικῆς παιδείας. ἡ ἑλληνικότητα (ὁπως καί ἡ Ὀρθοδοξία) εἶναι οἰκουμενική. ὅπως κάλλιστα μπορεῖ κάποιος (ὅπως συμβαίνει σήμερα) ἄν καί φυλετικά ἕλληνας νά εἶναι καθωσπρέπει γραικῦλος.
ΔιαγραφήὍσον ἀφορᾶ τά λατινικά καί τό λατινικό ἀλφάβητο, εἶναι τό λεγόμενο χαλκιδικό. Κατά Ρωμανίδη (γεγονός πού ἐοιβεβαιώθηκε ἀπό γλωσσολόγους) τά λατινικά εἶναι τά ἀρχαῖα βλάχικα.
ἡ ἑλληνικότητα κάποιου σέ καμμία περίπτωση δέν ταυτίζεται μόνο μέ τήν γλῶσσα.
Απόσπασμα από ομιλία του θεολόγου-φιλολόγου κ. Νικολάου Σωτηρόπουλου με θέμα ο ΜΕΓΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΜΙΣΟΣ ΕΛΛΗΝΟΛΑΤΡΩΝ ΚΑΤΑ Μ.ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
http://www.youtube.com/watch?v=nLa8IMCLMVY&feature=plcp
Καλά κάνατε και το ξαναδημοσιεύσατε αυτό το καλό κείμενο.
ΑπάντησηΔιαγραφή