Τουρκικὰ σήριαλ: Στήν Ἑλλάδα ἀποβλακώνουν, στήν Τουρκία φανατίζουν (ἀνθελληνικὰ)

Γράφει ὁ ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ

Δημοσιογράφος –Συγγραφέας -Τουρκολόγος

Κάποτε ὁ Ὀζὰλ εἶχε πει ὅτι δεν θὰ χρειαστεῖ πόλεμος για να κατακτήσουμε τὴν Ἑλλάδα ἀλλὰ θὰ πέσει μόνη τῆς σὰν ὤριμο φροῦτο στια ἀγκαλιὲς μας. Ποῦ να τὸ φαντάζονταν ὅτι εἴκοσι σχεδὸν χρόνια μὲ τὰ τὸν θάνατο τοῦ, (δολοφονία ), ἡ Ἑλλάδα θὰ εἶχε πραγματικὰ κατακτηθεῖ σὰν «χαζὸ φροῦτο» ἀπὸ μία τουρκικὴ τηλεοπτικὴ ἐπελάσῃ που ἔχει καθηλώσει τοὺς Ἕλληνες μέσα στην μεγάλη τοὺς κρίσῃ, καθὼς τὰ ἑλληνικὰ κανάλιά σου δίνουν πλέον τὴν ἐντύπωση ὅτι δεν βρίσκεσαι σὲ κάποια ἑλληνόφωνη ἐπικράτεια, ἀλλὰ κάπου στην Κωνσταντινούπολη, στην Ἄγκυρα, στον Ντιαρμπακὶρ καὶ δεν συμμαζεύετε.

Τρίβουν τὰ χέρα τοὺς οἲ Τούρκοι καθὼς οἷ τηλεοπτικὲς τοὺς σειρὲς ἔχουν βρει τον καλύτερο πελάτη στο ἑλληνικὸ κοινὸ γεμίζοντας τὰ τουρκικὰ ταμεῖα καὶ παράλληλα σπάνε πλάκα μὲ τοὺς «χαϊβάνηδες γιουνάνληδες», καθὼς τοὺς πασάρουν ὅτι θέλουν για μεταξωτὲς κορδέλες ἐνῶ στην ἴδια τὴν Τουρκία προβάλλονται τηλεοπτικὲς σειρὲς μὲ ἔντονο ἀνθελληνικὸ...

περιεχόμενο. Ποῦ ξέρει κανείς, μπορεῖ σὲ λίγο καιρὸ να φτάσουμε στο σημεῖο να εἰσάγουμε καὶ αὐτές τις τουρκικὲς τηλεοπτικὲς σαπουνόπερες, θάβοντας ὁριστικὰ τὴν ἑλληνικὴ μας κουλτούρα στο μπιτ παζὰρ τῆς Ἀνατολίας, πρὸς δόξα τοῦ Μακρυγιάννη τοῦ Κολοκοτρώνη καὶ Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλού. Ἐξ ἅλλου οἷ Τούρκοι θεωροῦν πως μας κανοῦν μεγάλη χαρῇ να μας πουλάνε ὅτι τηλεοπτικὸ φροῦτο παραγοῦν, καθώς, ὅπως ἰσχυρίζονται, μέσα στην μεγάλη κακομοιριὰ τῆς Ἑλλάδας οἷ τηλεοπτικὲς τοὺς σειρές… ἀναπαύουν τοὺς κακομοίρηδες τοὺς Ἕλληνες καὶ τοὺς δίνουν λίγη χαρὰ μέσα στο ζοφερὸ περιβάλλον τῆς μαύρης τοὺς καθημερινότητας. Εἲναι χαρακτηριστικὸ ἕνα δημοσίευα τῆς τουρκικὴς ἐφημερίδας Βατάν, μὲ τὸν τίτλο, «Turk dizileri Yunanl?lara krizi unutturuyor», δηλαδή, «Οἷ τουρκικὲς σειρὲς κανοῦν τοὺς Ἕλληνες να ξεχνοῦν τὴν κρίσῃ». Παράλληλα μία προσφάτη ἔρευνα τοῦ γνωστοῦ τουρκικοὺ καναλιού, NTV, ἀπὸ τὴν ἐκπομπή, «Pasaport» τοῦ Mete Cubukcu, μὲ τὸν τίτλο, «Turk dizileri krizdeki Yunanistn’ ? nasil etkiliyor», δηλαδή, «πὼς ἐπιδροὺν οἷ τουρκικὲς σειρὲς στην ἑλληνικὴ κρίσῃ», οὔτε λίγο οὔτε πολὺ ὑποστηρίχτηκε ὅτι οἷ τουρκικὲς σαπουνόπερες ἐμφανίζονται σᾶς οἷ …ψυχολογικοὶ σωτῆρες τῶν Ἑλλήνων.

Ἀλλὰ τὸ θέμα εἲναι πολὺ πιὸ σοβαρὸ καθὼς διὰ μέσῳ αὐτῶν τῶν σειρῶν καλλιεργεῖτε ἕνα κλίμα εἰκονικῆς φιλίας, μιᾶς ἀτμοσφαῖρα ἑλληνικῆς ὑποχωρήσῃς καὶ σταδιακῆς ἀποδοχῆς ὅλων τῶν τουρκικὼν ἐπεκτατικὼν ἀπόψεων καὶ φυσικὰ δημιουργεῖτε τὸ ἔδαφος για να γίνουν φιλικὲς ὄλες οἷ τουρκικὲς διεκδικήσεις που θὰ μας «ἁπαλλάξουν» ἀπὸ ὄλες τις «σύγχρονες ἁμαρτίες» μας σὰν ἔθνος καὶ σὰν λαός. Μὲ λίγα λόγια, αὐτό που εἶχε πει ὁ Ὀζάλ, ἔρχονται σήμερα να τὸ ὑλοποιήσουν μὲ τὸν καλύτερο τρόπο τὰ μεγάλα ἑλληνικὰ κανάλια σὰν σύγχρονες κερκόπορτες τῆς τουρκικὴς τηλεοπτικῆς εἰσβολῆς.

Ἡ ἀρχὴ ἔγινε ἀπὸ τὴν περιφήμη «Ἱστορία Ἀγάπης» μὲ τὴν γνωστὴ τηλεοπτικὴ σειρὰ τοῦ Μέγα. Ἀλλὰ ὁ θριαμβρος τῆς τουρκικὴς τηλεοπτικῆς εἰσβολῆς ἔγινε μὲ τὸν περιφημο Ἐζέλ. Ἔδω θὰ κάνουμε μία στάσῃ καθὼς τὸ θέμα χρειάζεται καὶ κοινωνιολογικὴ ἑρμηνεία. Τρεῖς ἤταν κυρίως οἷ αἰτίες τῆς μεγάλης ἐπιτυχίας τοῦ Ἐζέλ. Α). Ἡ πρώτη εἲναι ἢ καθαρὰ κινηματογραφικὴ- τηλεοπτική. Συγκρίνοντας τὸν ΕΖΕΛ μὲ τὰ ἑλληνικὰ σήριαλ, (μὲ τις λατινοαμερικάνικες σαπουνόπερες οὔτε λόγος να γίνετε για κάποια σύγκριση, καθὼς ἐκεῖ ἡ ἠλιθιότητα εἲναι ὃ κύριος πρωταγωνιστὴς ), ἀμέσως διαπιστώνει κανεὶς ὅτι ὑπερέχει κατὰ πολὺ σὲ ποιότητα. Ἡ συνταγὴ μεγάλης καὶ συνεχὴς δράσης μὲ φοβερὴ πλοκή, ἄριστοι ἠθοποιοὶ μὲ φοβερὸ παίξιμο, ἔντεχνη καὶ πράγματα ποιοτικὴ μουσική, μία εἰκόνα πολυτελείας καὶ χλιδῆς, (ἀσχέτη μὲ τὴν τουρκικὴ πραγματικότητα ), πέτυχε να ὑπνωτίσει ἕνα ἑλληνικὸ κοινό που ἔχει βαρεθεί τις ἑλληνικὲς τηλεοπτικὲς βλακεῖες. Β). Ἡ δεύτερη διαστάσῃ εἶναι ἡ ψυχολογική. Ἔδω θὰ ἤθελα να σταθῶ περισσότερο. Στο σήριαλ αὐτό, (ὅπως καὶ στα ἄλλα τουρκικὰ σήριαλ), ἐμφανίζεται μία χαμένη διαστάσῃ τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας που ἔχει θαφτεῖ τὰ τελευταῖα χρόνια ἀπὸ ἕνα πολυδιαφημιζόμενο ἑλληνικὸ ἐκσυγχρονισμό. Ἐνῶ στα ἑλληνικὰ κανάλια κυριαρχεῖ μία ἐπιμονὴ στην σεξουαλικότητα καὶ σὲ κάθε εὐκαιρία τὸ γυμνὸ εἲναι ὃ σημαντικότερος τηλεοπτικὸς παράγοντας τηλεθέασης, ἐνῶ καθημερινὰ βομβαρδιζόμαστε ἀπὸ τηλεοπτικὲς σειρές που προάγουν τὴν ἀποχαύνωση τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας, ἔδω ἔχουμε τὴν προβολὴ μιᾶς κοινωνίας που ὑποτίθεται ὅτι σέβεται τὴν τιμὴ τῆς γυναίκας, τὴν οἰκογένεια μὲ τὸ κοινὸ τραπέζι, τὴν μάννα, τὸν πατέρα, τὶς ἀδελφικὲς σχέσεις, τὴν τιμὴ τῆς φιλίας καὶ ὅλα αὐτά που ἤταν τὸ κύριο χαρακτηριστικὸ τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας μέχρι ἴσως καὶ τὴν δεκαετία τοῦ ἐβδομήντα. Ο «ΕΖΕΛ» ξυπνάει στον σημερινὸ Ἕλληνα κάποια χαμένη τοῦ ταυτότητα καὶ αὐτὸ εἲναι ἴσως ὁ κυριότερος λόγος τῆς μεγάλης τοῦ ἐπιτυχίας, (οὔτε να τὸ φανταστεῖ κανεὶς ὅτι θὰ μποροῦσε να προβληθεῖ στην Γερμανία ἢ σὲ ἄλλη εὐρωπαϊκὴ χώρα). Ὑπάρχει ὅμως καὶ ἡ τελευταία καὶ πιὸ ἐνδιαφέρουσα διαστάσῃ, Γ). Χωρὶς να τὸ κανοῦν συνειδητά, ἀλλὰ αὐτὸ ἤταν ἀναπόφευκτο, ὁ «ΕΖΕΛ» δείχνει ἀκριβῶς μία ἀπὸ τὶς σημαντικότερες διαστάσεις τῆς συγχρόνης Τουρκιάς. Μία ἀσταμάτητη βία καὶ μία ἀδίστακτη τουρκικὴ μαφία. Τὸ πιὸ ἐπικίνδυνο εἲναι ὅτι ἔδω ὁ Ἕλληνας ἐξοικειώνετε μὲ κάτι τὸ μέχρι χτες πρωτογνωρο. Τὸ ἔγκλημα, ἡ ἐκδίκηση, τὸ αἷμα, τὰ πιστολίδια καὶ οἷ δολοφονίες, προβάλλονται σὰν κάτι τὸ φυσιολογικό, κάτι τὸ ἀπαραίτητο, συχνὰ ἀναγκαῖο για τὸ ξεπλῦμα τῆς τιμῆς, για τὴν ἀποδοση τῆς δικαιοσύνης. Αὐτὴ εἲναι ἢ συγχρόνη Τουρκία. Ἔνας κόσμος βουτηγμένος στο αἷμα, ὅπου οἷ «ἥρωες» καὶ οἷ «σοφοὶ» εἲναι οἲ μεγαλύτεροι ἐγκληματίες τῆς τουρκικὴς μαφίας.

Ἔδω ὅμως βρίσκεται καὶ τὸ πιὸ ἐπικίνδυνο σημεῖο για τοὺς Ἕλληνες καὶ τὸν ἑλληνισμό. Ἔχοντας ὑποφέρει ἐπὶ αἰώνιες ἀπὸ μία ἀφυσίκη, συχνὰ πρωτογνωρη βαρβαρότητά που πήγαζε ἀκριβῶς ἀπὸ τὸ ψυχολογικὸ ὑποβαθρο μιᾶς κοινότητας καὶ μιᾶς θρησκείας ὅπου δεν καταδικάζετε ἡ βία ὅπως στον χριστιανισμό, ἀλλὰ ἀντίθετα συχνὰ ἐξυψώνετε σὰν ἡ ἀπαραίτητη κάθαρση, σήμερα ἐξοικειωνόμαστε μὲ τηλεοπτικὸ τρόπο καὶ θαυμάζουμε αὐτὸ τὸ αἱματοβαμμένο «δημιούργημά» που μπροστὰ τοῦ ἄκομα καὶ οἷ γκάγκστερς τοῦ Σικάγο φαντάζουν μωρὲς παρθένες. Καὶ παράλληλα, ὁ θαυμασμὸς αὐτὸς μετατρέπεται σταδιακά, ὑποσυνείδητα ἀλλὰ σταθερά, σὲ ἕνα αἴσθημα ὑποταγῆς μπροστὰ σὲ ἔναν ἀδίστακτο, ὅπως προβάλλετε, γείτονα, ποὺ εἲναι ἱκανὸς για ὅλα, ἄκομα καὶ να.. πίνει τὸ αἷμα σὰν λεμονάδα.

Ἐνῶ ὅμως στην Ἑλλάδα οἷ Ἕλληνες μενοῦν μὲ ἀνοιχτὸ τὸ στόμα παρακολουθώντας τις τουρκικὲς τηλεοπτικὲς σειρές, στην ἴδια τὴν Τουρκία κανοῦν θραύσῃ οἷ ἀνθελληνικὲς τηλεοπτικὲς σειρὲς ὅπως αὐτή που μεταδίδετε στην τουρκικὴ κρατικὴ τηλεόραση μὲ τὸν τίτλο, «Mazi kalb?mde yarad?Ταὐτὸν» δηλαδή, «Τὸ παρελθὸν πληγὴ στην καρδία μου». Στην ἀνθελληνικὴ αὐτὴ σειρὰ παίζουν ὁ Ozgur Cevik, γνωστὸς Νῖκος μας ἀπὸ τὴν τουρκικὴ τηλεοπτικὴ σαπουνόπερα «Ἱστορία ἀγάπης» καὶ ἡ Sedef Avci, ἢ γνωστὴ μας Μπαχὰρ ἀπὸ τὸν Ἐζέλ. Ἡ ἱστορία εἲναι καὶ αὐτὴ ἱστορία ἀγάπης μὲ φόντο ὅμως τὴν κυπριακὴ τραγωδία τοῦ 1974. Ο Ozgur Cevik, ἀξιωματικὸς τοῦ τουρκικοὺ ναυτικοῦ μετέχει στην τουρκικὴ εἰσβολὴ στην μεγαλονησο καὶ σὲ διαφορὲς πολεμικὲς ἐπιχειρήσεις μὲ πολὺ μελὸ σκοτώνει ἀβέρτα τοὺς «κακοὺς» Ἕλληνες. Κάποια στιγμὴ ὁ ἥρωας μας πιάνετε αἰχμάλωτος ἀπὸ τοὺς «αἱμοσταγεῖς ἐγκληματίες» τῆς ΕΟΚΑ καὶ βασανίζετε φρικτὰ ἐνῶ ἡ ἀγαπημένη τοῦ Sedef Avci, νοσοκόμα τοῦ τουρκικοὺ στρατοῦ, ψάχνει ἀπεγνωσμένα να τὸν ἀπελευθερώσει ἀπὸ τοὺς κακοὺς καὶ ἐγκληματίες Ἕλληνές που διαπράττουν «φρικτὴ γενοκτονία» σὲ βάρος τῶν Τουρκοκυπρίων. Ἄραγε θὰ τολμήσει κανένα ἑλληνικὸ κανάλι να φέρει καὶ αὐτὴ τὴν σειρὰ στην Ἑλλάδα ; Τότε πραγματικὰ θά.. γελάσει ὁ κάθε πικραμένος.

Ἀλλὰ εἲναι ἀτελειωτες οἷ ἀνθελληνικὲς σειρὲς ὅπως τὰ «Kirik Kanatlar», ἢ «Σπασμένα Φτερά». Ἔδω ἔχουμε καὶ τὴν τουρκικὴ ἐκδοχὴ τῆς γενοκτονίας τῶν ἑλλήνων τῆς Μικρὰς Ἀσιὰς πρὸς δόξα καὶ τιμὴ τῆς κ Ῥεπούση. Ἡ σκηνὴ ἀπὸ τὴν προκυμαία ἀπό που θὰ ἀναχωρήσουν οἷ Ἕλληνες πρόσφυγες μετὰ τὴν μικρασιατικὴ καταστροφή. Ὁ τουρκικὸς στρατός, ὄχι μονὸ συνοδεύει καὶ κουβαλὰ μὲ μεγάλη εὐγένεια τὰ ὑπάρχοντα τῶν προσφύγων, μὴν τυχὸν καὶ κουραστούν, ἀλλά… ἔχει στήσει καὶ ἕνα μεγάλο πάγκο στην προκυμαία ὅπου τοὺς προσφερεῖ… τρόφιμα ποτὰ καὶ ὅτι ἄλλο που θὰ τοὺς κάνει εὐχάριστο τὸ ταξίδι τῆς προσφυγιάς. Μάλιστα κάποιοι Τούρκοι στρατιῶτες κλαῖνε γιατὶ θὰ χάσουν τὸν φίλο τούς, κάποιο Νίκο καὶ κάποιο Κώστα. Ἔνας λοχαγὸς εἲναι ἀπαρηγόρητος για κάποια Μαρία, ποὺ τὸν χαιρετὰ μὲ ἐμφανῆ τὴν στενοχώρια γιατὶ φεύγει στην προσφυγιά. Σὲ λίγο τὰ πλοῖά που θὰ τοὺς παραλάβουν φτάνουν καὶ ἀφοῦ οἷ Τούρκοι φαντάροι φορτώσουν τὰ ὑπάρχοντα τούς, τότε βγάζουν τὰ μαντήλια. Ἀπὸ τὴν μία ὁ τουρκικὸς στρατὸς τοῦ Κεμάλ που… κλαίει ἀπαρηγόρητος γιατὶ φεύγουν οἷ Ῥωμιοὶ πρόσφυγες καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη οἷ Ῥωμιοὶ κλαῖνε καὶ αὐτοὶ καθὼς ἀνεμίζουν τὰ μαντήλια τοῦ ἀποχαιρετισμοῦ. Κάπως ἔτσι ἔγινε… ἡ Μικρασιατικὴ καταστροφὴ καὶ ἡ ἄρχισε ἡ μεγάλη ἑλληνικὴ προσφυγιά, για τὸ περιφημο αὐτὸ τουρκικὸ σήριαλ.

Τέλος πρόσφατα ἄρχισε ἡ προβολὴ ἑνὸς νέου σήριαλ ἀγάπης καὶ …μοιχείας μὲ τὸν τίτλο, «Bir Ismail iki yaka», δηλαδή, «Ἔνας Ἰσμαὴλ δυο ἀκτές». Ἔδω ὁ Τοῦρκος μάγκας, ψαράς, Ἰσμαὴλ ἀπὸ τὸ Ἀϊβαλή, τὰ «φτιάχνει» μὲ μία Ἑλληνίδα ἀπὸ τὴν Μυτιλήνη, (Ἑλένη Φιλίνη), ἐνῶ ἔχει καὶ οἰκογένεια στο Ἀϊβαλή. Ὁ μεγάλος Τοῦρκος ἐραστής που γοητεύει τὴν Ἑλληνίδα καὶ τὸ παίζει δίπορτο. Σίγουρα ἡ σειρὰ αὐτὴ δεν θὰ ἀργήσει να ἔρθει καὶ στις ἑλληνικὲς ὀθόνες πρὸς δόξα τῆς ἑλληνοτουρκικῆς, (βλέπε ἑλληνικῆς ὑποκλισης στην τουρκικὴ …ἐρωτικὴ ἐπελάσῃ), φιλία.

olympia.gr