Εἶναι στ’ ἀλήθεια παράξενη καί μυστήρια ἡ ψυχή κάθε ἀνθρώπου. Μεγάλοι διανοούμενοι ἀπό τόν Ἀριστοτέλη ἕως τόν Σοπενχάουερ ἔχουν μιλήσει γι’ αὐτήν τήν ἀντίφαση ἀνάμεσα στή λογική καί στήν πορεία τοῦ κάθε ἀνθρώπου. Ὁ Ἀριστοτέλης - ὁ πατέρας τῆς λογικῆς - ἔλεγε ὅτι ὁ ἄνθρωπος συμβατικά θεωρεῖται λογικό ζῶο. Ὁ Σοπενχάουερ ἔλεγε πώς ὑπάρχει κάτι βαθύτερο μέσα σέ κάθε ἄνθρωπο ἀπό τή λογική, ἡ Βούληση. Ὁ Μακαρένκο ὁ μεγάλος καί παραγκωνισμένος αὐτός παιδαγωγός τῆς Ρωσίας, ἐπαναστάτης, ὁμολόγησε πώς κάτι μυστήριο ὑπάρχει στή ψυχή κάθε ἀνθρώπου (πού προφανῶς ὁ διαλεκτικός ὑλισμός ἀδυνατοῦσε νά ἐξηγήσει). Ἄς σταματήσουμε ἐδῶ καί ἄς δοῦμε ἕνα ἀντιφατικό ταξίδι... Τό ταξίδι τοῦ Χαρίλαου Φλωράκη στό Ἅγιο Ὅρος καθώς καί τά τῆς κηδείας του.
Γύρω στό 1995 μία τριμελής ὁμάδα πού ἀποτελεῖται ἀπό τό Χαρίλαο Φλωράκη, τό συμμαθητή καί φίλο του ἠθοποιό Τίτο Βανδή καθώς καί ἕνα νέο δημοσιογράφο, ἐπισκέπτονται τό Ἅγιο Ὅρος. Ὁ Χαρίλαος συνοδεύεται καί ἀπό δύο ἄτομα τῆς προσωπικῆς φρουρᾶς. Ζητᾶ ἐπιτακτικά ἀπό τούς συνοδούς ἀστυνομικούς ν’ ἀφήσουν τά ὄπλα τούς στήν Οὐρανούπολη, πράγμα πού ἔγινε. Ὅμως μέ τό μπάσιμο στό Ὅρος ἄρχισαν νά....
γίνονται μερικά εὐτράπελα ἀπό θερμόαιμους - πού πάντα ὑπάρχουν - πράγμα πού ἀναγκάζει τούς ἀστυνομικούς νά δανεισθοῦν δύο ὄπλα ἀπό τήν Δάφνη. Αὐτό εἶναι τό καλαμπούρι μας καθώς καί τό ὅτι συνάντησε συναγωνιστές νά εἶναι τώρα μοναχοί πού μαζί του θυμήθηκαν τά παλιά!!!
Στίς Καρυές τόν ξενάγησε ὁ λόγιος μοναχός π. Μωυσῆς πού μου τόνισε μέ πόσο σεβασμό ἄκουγε τήν ἐνημέρωση πού τοῦ ἔγινε. Μία μέρα φιλοξενήθηκε στό κελλί τοῦ π. Ἰερόθεου τοῦ βιβλιοπώλη τῶν Καρυῶν. Ἦταν ἡμέρα νηστείας καί ἔφαγε τά νηστίσιμα πού τοῦ παρέθεσαν. Τά βρῆκε πολύ νόστιμα καί στήν κουβέντα μέ τά καλογέρια τῆς συνοδείας μίλησε μέ σεβασμό γιά τό ἄβατο καί τούς νόμους τοῦ Ἁγίου Ὅρους πού ὄφειλε νά σεβαστεῖ ἡ Εὐρώπη. Δέν ἔκανε ὅμως τό Σταυρό του.
Ἰδού καί τό μυστήριο. Μ’ ἕνα τζίπ μόνος μέ τόν ὁδηγό του, ἐξαφανίζεται πρός ἄγνωστη κατεύθυνση. Κρύος ἱδρώτας ἀρχίζει νά λούζει τούς ἀστυνομικούς. Τί ἔγινε ὁ Χαρίλαος...;
Ἐπιστρέφει μετά ἀπό ἀρκετές ὧρες ἔχοντας ἀφήσει ἄναυδη τή συνοδεία τοῦ χωρίς νά τούς πεῖ πού πῆγε. Εἶναι πολύ πιθανό, μοῦ πᾶν οἱ πατέρες στήν Ἰβήρων, νά ἐπισκέφθηκε τό Ρουμάνο Μοναχό πού πρόσφατα ἀπεβίωσε. Ἔχουμε καί μία ἐπίσκεψη στή Σιμωνόπετρα πού μέ σεβασμό γράφει στό βιβλίο τοῦ προσκυνητῆ. Κάπως ἔτσι λοιπόν ἔγινε τό ταξίδι αὐτό. Φτάνοντας στήν Οὐρανούπολη κάνει τίς ἀκόλουθες δηλώσεις:
Βρέ παιδιά, περίμενα νά βρῶ μέσα στό Ὅρος γέρους μοναχούς καί ἀπεναντίας εἶδα νέα παιδιά, σπουδαγμένα...
Τί ἦταν λοιπόν ἡ ἐπίσκεψη αὐτή; Μόνο τουριστική; Ὄχι ὅπως θά δείξουμε στό ἑπόμενο. Ἀρχικά πρέπει νά τονίσουμε ὅτι ὁ Χαρίλαος, ὅπως καί κάθε Ἕλληνας, ἔχει τήν Ὀρθοδοξία ἀπό τά γεννοφάσκια του, ἀπό τή μάνα του. Πῶς ἀλλιῶς θά ἐξηγήσουμε ὅτι ζήτησε νά ταφεῖ στόν «Ἀϊ Λια» δύο μέτρα ἀπό τό Ἄγ. Βῆμα; Ἀλλά πάνω στό θέμα τῆς κηδείας του θά ἐπανέλθουμε ἀργότερα. Ἄς ἐπιστρέψουμε στήν ἀποχώρηση τοῦ Χαρίλαου ἀπό τό Ὅρος ὅπου δήλωνε συγκλονισμένος.
Πολλοί γνωστοί του τόν ρωτοῦν, ἀνάμεσά τους καί ἡ Μαρία Δαμανάκη: Kαί ἐσύ Χαρίλαε στό Ὅρος; Ἀπαντοῦσε εὐθέως: «Μακάρι νά χᾶ πάει νωρίτερα καί γῶ θά μοῦν καλύτερα καί ὁ τόπος»!!! «Ὁ νοῶν νοείτω». Καί ὄχι μόνο αὐτό. Εἶμαι σέ θέση νά σᾶς διαβεβαιώσω ὅτι μετά ἀπ’ αὐτήν τήν ἐπίσκεψη, στό γραφεῖο του στόν Περισσό ἐξομολογήθηκε σέ Ἱερομόναχο τοῦ Ἄγ. Ὅρους (ἀφοῦ ἀπομακρύνθηκε τό προσωπικό του γραφείου του). Νά ποῦμε καί αὐτό. Στή σύζυγό του πού ἔφυγε (πρίν ἀπ' αὐτόν) ἔκανε θρησκευτικό μνημόσυνο, ὅπως μέ διαβεβαίωσαν.
Καί τώρα φίλοι ἄς κάνουμε μία θεωρητική ἀνακεφαλαίωση τῆς σχέσης ἐκκλησίας - ἀριστερᾶς στήν Ἑλλάδα. Τό ΚΚΕ, τό πλέον ἡρωικό ἀλλά καί πλέον ἠλίθιο κατά τό σύντροφο ΜΑΟ κομμουνιστικό κόμμα τῆς Εὐρώπης, ἀντέγραψε στό θέμα τῆς σχέσης Θεοῦ-κομμουνιστῆ ὅλα τά τσιτάτα τῶν Μάρξ καί Λένιν. Ἡ ἀθεΐα καί ὁ διαλεκτικός ὑλισμός ἔγινε ὁ νέος Θεός. Βέβαια δέν εἶναι καθόλου τυχαῖο πού ἡ ἀθεΐα ἔγινε λάβαρο γιά τούς Μάρξ, Ἔγκελς καί Λένιν.
Ἡ «ἐκκλησία» (σ.μπλ.: τά εἰσαγωγικά δικά μας, διότι οἱ αἱρέσεις δέν εἶναι οὔτε Ἐκκλησία οὔτε μέρος τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἡ Ὀρθοδοξία καί μόνον!) στήν Εὐρώπη, μέ κύριο τόν Παπισμό, ἦταν καί εἶναι ὑπεύθυνη γιά πολλά ἐγκλήματα στήν Ἱστορία, μέ τελευταία πιό τρανά παραδείγματα τήν ἄνοδο τοῦ Χίτλερ καί τό διαμελισμό τῆς Γιουγκοσλαβίας. Ὅμως τό νά γενικεύουμε τά πάντα - καί εἰδικά γιά τήν Ὀρθοδοξία - εἶναι καί λάθος καί στό κάτω κάτω ἀντιδιαλεκτικό. Ναί, ἡ Ὀρθοδοξία, ἄν καί στό ὄνομα τῆς ἔγιναν ἐγκλήματα καί λάθη (σ. μπλ.: ἴσως νά ἀναφέρεται ὁ συγγραφεύς στόν «ὑπερβάλλοντα ζῆλο» κάποιων Ρωμηῶν Αὐτοκρατόρων τίς πράξεις τῶν ὁποίων οὔτε ἐνέπνευσε, οὔτε «εὐλόγησε» οὔτε καί «νομιμοποίησε» ποτέ ἡ Ὀρθοδοξία, σέ ἀντίθεση μέ τήν αἱρετική Δύση: π.χ. «σταυροφορίες»…), τά ἀποκήρυξε ὡς ξένο σῶμα ὅσο τό δυνατόν συντομότερα, καί δέν ἄφησε νά δηλητηριάσουν τό σῶμα της.
Ὅλοι μας γνωρίζουμε στελέχη τοῦ ΚΚΕ μέ ἀγῶνες καί ἐξορίες, μέ ἔντονα ὅμως θρησκευτική ἀγωγή. Θυμᾶμαι ἕνα γνωστό μου ἥρωα κομμουνιστή πού χαρακτήρισε ἀνάγωγο κάποιον πού μιλοῦσε ἀνόητα στή διάρκεια τῆς Θείας Λειτουργίας (σ. μπλ.: καί ἐμεῖς γνωρίζουμε ὅτι τόσο ὁ Ἄρης Βελουχιώτης ὅσο καί ὁ Λεονίντ Μπρέζνιεφ βρέθηκαν νά φοροῦν ἐπιστήθιο Σταυρό, ὅταν ἀπεβίωσαν…).
Εἶναι πρός τιμήν τῆς ἡγεσίας τοῦ ΚΚΕ ὅτι στό νέο καταστατικό του κόμματος, ὅπως τροποποιήθηκε τό 1996, ἔχει ἀπαλειφθεῖ ὁ ὅρος «ἀθεΐα». Ὅμως τό ΚΚΕ μέ πολλές κόκκινες σημαῖες, ἐλάχιστες Ἑλληνικές, θάβει κομμουνιστικά τόν Χριστιανό Ὀρθόδοξο ἀρχηγό τοῦ παρά τή θέληση τοῦ ἰδίου καί τῶν οἰκείων. Ἔχουμε λοιπόν τό ἐπαναλαμβανόμενο μοτίβο τοῦ Ἕλληνα κομμουνιστῆ ἀλλά καί ταυτόχρονα ἑνός θρησκευόμενου πού δέν μπορεῖ ἄμεσα νά τό ὁμολογήσει. Γνωρίζετε φίλοι ὅτι ὁ Μπελογιάννης ἀπαίτησε στό χωριό του νά χτιστεῖ ἐκκλησία γιά νά ἑνώνει ὅλους τους ἐξόριστους Ἕλληνες;
Υ. Γ. Εὐχαριστῶ τοῦ πατέρες τοῦ Ὅρους πού μου ἔδωσαν τίς πληροφορίες πάνω στίς ὁποῖες στηρίχτηκε τό προηγούμενο κείμενο, ἰδιαίτερα τόν π. Μάξιμο, τόν π. Πρόδρομο ἀπό τήν Ι. Μ. Ἰβήρων, τόν π. Κύριλλο καί π. Μωυσῆ ἀπό τίς Καρυές, καί σᾶς βεβαιῶ ὅτι ἀναμένονται νεότερες δημοσιεύσεις ἀπό πατέρες τοῦ Ὅρους πάνω στό θέμα αὐτό.
Πηγή: περιοδικό Ρεσάλτο, τ. 13 (Ἰανουάριος 2007), σ. 16-17
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου