Ἡ Α΄ στάση τῶν Χαιρετισμῶν τῆς Παναγίας μας

Ἀπολυτίκιον

Τό προσταχθέν μυστικῶς λαβῶν ἕν γνώσει,

ἐν τή σκηνή τοῦ Ἰωσήφ σπουδή ἐπέστη,

ὁ ἀσώματος λέγων τή Ἀπειρογάμω.

Ὁ κλίνας τή καταβάσει τούς οὐρανούς,

χωρεῖται ἀναλλοιώτως ὅλος ἐν σοῖ·

ὄν καί βλέπων ἐν μήτρα σου,

λαβόντα δούλου μορφήν,

ἐξίσταμαι κραυγάζειν σοί·

Χαῖρε Νύμφη ἀνύμφευτε.

΄Ἄγγελος πρωτοστάτης, οὐρανόθεν ἐπέμφθη,

εἰπεῖν τή Θεοτόκω τό Χαῖρε· (ἐκ γ')

καί σύν τή ἀσωμάτω φωνή, σωματούμενον σέ

θεωρῶν Κύριε, ἐξίστατο καί ἵστατο, κραυγάζων

πρός αὐτήν τοιαῦτα·

χαῖρε...

δί ἤς ἡ χαρά ἐκλάμψει

χαῖρε δί' ἤς ἡ ἄρα ἐκλείψει

χαῖρε τοῦ πεσόντος Ἀδάμ ἡ ἀνάκλησις

χαῖρε τῶν δακρύων τῆς Εὕας ἡ λύτρωσις

χαῖρε ὕψος δυσανάβατον ἀνθρωπίνοις λογισμοῖς

χαῖρε βάθος δυσθεώρητον καί Ἀγγέλων ὀφθαλμοῖς

χαῖρε ὅτι ὑπάρχεις Βασιλέως καθέδρα

χαῖρε ὅτι βαστάζεις τόν βαστάζοντα πάντα

χαῖρε γαστήρ ἐνθέου σαρκώσεως

χαῖρε δί' ἤς νεουργῆται ἡ κτίσις

χαῖρε δί' ἤς βρεφουργεῖται ὁ Κτίστης

Χαῖρε Νύμφη ἀνύμφευτε.

Βλέπουσα ἡ Ἁγία, ἑαυτήν ἐν ἁγνεία,

φησί τῷ Γραβριήλ θαρσαλέως·

τό παράδοξόν σου τῆς φωνῆς, δυσπαράδεκτόν μου τή ψυχή φαίνεται·

ἀσπόρου γάρ συλλήψεως, τήν κύησιν πῶς λέγεις κράζειν·

Ἀλληλούϊα.

Γνῶσιν ἄγνωστον γνῶναι, ἡ Παρθένος ζητοῦσα,

ἐβόησε πρός τόν λειτουργοῦντα·

ἐκ λαγόνων ἁγνῶν,

Υἱόν πῶς ἐστι τεχθῆναι δυνατόν; λέξον μοί·

πρός ἤν ἐκεῖνος ἔφησεν ἐν φόβω, πλήν κραυγάζων οὕτω·

χαῖρε βουλῆς ἀπορρήτου μύστις

χαῖρε σιγῆς δεομένων πίστις

χαῖρε τῶν θαυμάτων Χριστοῦ τό προοίμιον

χαῖρε τῶν δογμάτων αὐτοῦ τό κεφάλαιον

χαῖρε κλίμαξ ἐπουράνιε δί' ἤς κατέβει κατέβη ὁ Θεός

χαῖρε γέφυρα μετάγουσα τούς ἐκ γής πρός οὐρανόν

χαῖρε τό τῶν Ἀγγέλων πολυθρύλητον θαῦμα

χαῖρε τό τῶν δαιμόνων πολυθρήνητων τραῦμα

χαῖρε τό φῶς μηδένα διδάξασα

χαῖρε σοφῶν ὑπερβαίνουσα γνῶσιν

χαῖρε πιστῶν καταυγάζουσα φρένας

Χαῖρε Νύμφη ἀνύμφευτε.

Δύναμις του Ὑψίστου, ἐπεσκίασε τότε,

πρός σύλληψιν τή Ἀπειρογάμω·

καί τήν εὔκαρπον ταύτης νηδύν, ὡς ἀγρόν ὑπέδειξεν ἠδύν ἄπασι,

τοῖς θέλουσι θερίζειν σωτηρίαν, ἐν τῷ ψάλλειν οὕτως·

Ἀλληλούϊα.

Ἔχουσα θεοδόχον ἡ Παρθένος τήν μήτραν,

ἀνέδραμε πρός τήν Ἐλισάβετ,

τό δέ βρέφος ἐκείνης εὐθύς, ἐπιγνόν τόν ταύτης ἀσπασμόν, ἔχαιρε!

Καί ἄλμασιν ὡς ἄσμασιν, ἐβόα πρός τήν Θεοτόκον.·

χαῖρε βλαστοῦ ἀμαράντου κτῆμα

χαῖρε γεωργόν γεωργοῦσα Φιλάνθρωπον

χαῖρε φυτουργόν τῆς ζωῆς ἠμῶν φύουσα

χαῖρε ἄρουρα βλαστάνουσα εὐφορίαν οἰοκτιρμῶν

χαῖρε τράπεζα βαστάζουσα εὐθηνίαν ἱλασμῶν

χαῖρε ὅτι λειμώνα τῆς τρυφῆς ἀναθάλλεις

χαῖρε ὅτι λιμένα τῶν ψυχῶν ἑτοιμάζεις

χαῖρε δεκτόν πρεσβείας θυμίαμα

χαῖρε παντός του κόσμου ἐξίλασμα

χαῖρε Θεοῦ πρός θνητούς εὐδοκία

χαῖρε θνητῶν πρός Θεόν παρρησία

Χαῖρε Νύμφη ἀνύμφευτε.

Ζάλην ενδοθεν ἔχων, λογισμῶν ἀμφιβόλων,

ὁ σώφρων Ἰωσήφ ἐταράχθη, πρός τήν ἄγαμον σέ θεωρῶν,

καί κλεψίγαμον ὑπονοῶν ἄμεμπτε·

μαθῶν σέ σού τήν σύλληψιν ἐκ Πνεύματος Ἁγίου ἔφη·

Ἀλληλούϊα.

Κοντάκιον

Ἦχος πλ. δ'. Τή ὑπερμάχω.

Τή υπερμαχω στρατηγῶ τά νικητήρια

Ὡς λυτρωθεῖσα τῶν δεινῶν εὐχαριστήρια

Ἀναγράφω σοί ἡ πόλις σου Θεοτόκε.

Ἀλλ' ὡς ἔχουσα τό κράτος ἀπροσμάχητον

Ἐκ παντίων μέ κινδύνων ἐλευθέρωσον

Ἴνα κράζω σοί·

Χαῖρε Νύμφη ἀνύμφευτε.