Ἡ Ἐκκλησία καί ἡ κρίση

Γράφει ὁ Κωνσταντῖνος Χολέβας, Πολιτικός Ἐπιστήμων

«Ζητοῦνται ἀκόμη μεγαλύτερες δόσεις ἑνός φαρμάκου πού ἀποδεικνύεται θανατηφόρο.

Ζητοῦνται δεσμεύσεις πού δέν λύνουν τό πρόβλημα, ἀλλά ἀναβάλλουν μόνο προσωρινά τόν προαναγγελθέντα θάνατο τῆς Οἰκονομίας μας. Καί ὑποθηκεύουν, ταυτόχρονα, τήν ἐθνική μας κυριαρχία. Ὑποθηκεύουν τόν πλοῦτο πού ἔχουμε, ἀλλά καί αὐτόν πού μπορεῖ νά ἀποκτήσουμε στά ἐδάφη καί τίς θάλασσές μας. Ὑποθηκεύουν τήν Ἐλευθερία, τή Δημοκρατία, τήν Ἐθνική μας Ἀξιοπρέπεια. Στή διαμόρφωση τῶν ἀποφάσεων, οἱ φωνές τῶν ἀπελπισμένων, οἱ φωνές τῶν Ἑλλήνων, ἀγνοοῦνται προκλητικά....».

Αὐτά μεταξύ ἄλλων ἀναφέρονται στή συγκλονιστική ἐπιστολή τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερωνύμου πρός τόν Πρωθυπουργό κ. Παπαδῆμο, ἡ ὁποία δημοσιοποιήθηκε στίς 2.2.2012. Ἡ ἐπιστολή καταγγέλλει μέ παρρησία τήν ἀδιέξοδη καί κοινωνικά ἀνάλγητη πολιτική τῶν μνημονίων καί καταλήγει μέ μία ὑπενθύμιση τῶν πνευματικῶν θησαυρῶν μας, πού εἶναι πολυτιμότεροι καί μακροβιότεροι ἀπό τούς ὑλικούς. Ὁ Μακαριώτατος τονίζει ὅτι ἡ Ἑλλάδα τοῦ Πολιτισμοῦ, ἡ Ἑλλάδα τῆς Ἱστορίας, ἡ Ἑλλάδα τῶν παραδόσεων δέν μπορεῖ νά...

 χαθεῖ.... Μπορεῖ καί πάλι νά τραβήξει μπροστά!

Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία στήν μακραίωνα πορεία τῆς πάντα διαφύλαξε τήν οἰκουμενική ἀποστολή της καί τό πανανθρώπινο μήνυμα τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά ἰδιαιτέρως γιά τό Γένος τῶν Ἑλλήνων στάθηκε μητέρα καί τροφός σέ ὅλες τίς δύσκολες περιστάσεις. Ἡ ἀποστολή τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας στό χῶρο τοῦ Ἑλληνισμοῦ ἦταν ποικιλόμορφη. Ἡ ἠθική μας ἀνάπλαση, ἡ κοινωνική ἀλληλεγγύη, ἡ διαμόρφωση χαρακτήρων, ἡ καλλιέργεια τῶν γραμμάτων καί τῆς τέχνης, ἡ ἀγωνιστικότητα ὑπέρ τῆς Ἐλευθερίας καί τῆς Ἐθνικῆς Ἀνεξαρτησίας, αὐτά καί πολλά ἄλλα συνέθεσαν καί συνέδεσαν τούς ἄρρηκτους δεσμούς Ἑλληνισμοῦ καί Ὀρθοδοξίας. Κατά τή διάρκεια τῆς Τουρκοκρατίας ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἀπέδειξε ἐμπράκτως ὅτι μπορεῖ νά συνδυάσει τό ἐθνικό μέ τό οἰκουμενικό, τήν ἀγωνιστικότητα μέ τήν κοινωνική ἀλληλεγγύη. Οἱ ἑλληνορθόδοξες κοινότητες ὑπό δουλείαν βοηθοῦσαν τούς φτωχούς καί τά ὀρφανά, ὀργάνωνα τήν παραγωγή καί τήν οἰκονομία, ἀλλά ταυτοχρόνως καλλιεργοῦσαν τόν πόθο γιά τήν ἐλευθερία. Τό κοινοτικό σύστημα τῶν ὑποδούλων βασίσθηκε στήν Ὀρθόδοξη ἐνορία καί τά καταστατικά πολλῶν κοινοτήτων καί συνεταιρισμῶν εἶναι γραμμένα ἀπό τούς τοπικούς Ἐπισκόπους. Δέν εἶναι τυχαῖο τό γεγονός ὅτι σέ μία ἐποχή κρίσης τοῦ παγκοσμιοποιημένου νεοφιλελευθερισμοῦ καί μετά τήν κατάρρευση τῶν μαρξιστικῶν καθεστώτων ἀμερικανοί κοινωνιολόγοι προτείνουν τόν Κοινοτισμό ὡς τήν Τρίτη λύση γιά τήν κοινωνία καί τήν οἰκονομία.

Στή σύγχρονη κρίση ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος δέν ἔμεινε οὔτε θά μείνει ἀπαθής. Ἤδη χιλιάδες ἄνθρωποι σιτίζονται ἀπό τά συσσίτια τῶν Ἐνοριῶν σέ ὅλες τίς πόλεις τῆς Ἑλλάδας. Ὑπό τίς ὁδηγίες τῶν Ἐπισκόπων οἱ ἱερεῖς καί οἱ ἐθελόντριες κυρίες προσφέρουν δωρεά τό φαγητό τῆς ἡμέρας σέ ὅποιον ἔχει ἀνάγκη χωρίς νά ἐρωτοῦν τό θρήσκευμα ἤ τή ἐθνική του καταγωγή. Ὅμως πέραν τῆς ὑλικῆς συνδρομῆς ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἔχει καί ἕνα ἄλλο ἴσως σημαντικότερο ρόλο. Τήν ἀναζήτηση καί θεραπεία τῶν πνευματικῶν αἰτίων τῆς κρίσης. Κάθε σκεπτόμενος Ὀρθόδοξος κατανοεῖ ὅτι ἡ κρίση τῆς οἰκονομίας προκλήθηκε ἀπό τόν ὑλισμό, τόν εὐδαιμονισμό, τόν καταναλωτισμό, τήν ἀλαζονεία, τή μανία νά δείχνουμε πλουσιότεροι ἀπό τόν γείτονα ἔστω καί ἄν τό σπίτι μᾶς πεινάει. Ὁ ὑπερδανεισμός τῶν νοικοκυριῶν καί ὁ ὑπερδανεισμός τῶν κρατῶν εἶναι ἕνας φαῦλος κύκλος πού ὁδήγησε τίς μέν οἰκογένειες σέ ἀπελπισία καί αὐτοκτονίες, τά δέ κράτη ὅπως τό Ἑλληνικό σέ ταπεινωτικούς ὅρους πού ἐπιβάλλουν οἱ δανειστές. Τό ἄν παραποιήθηκαν στοιχεῖα γιά νά ὑποδουλωθοῦμε στό ΔΝΤ εἶναι κάτι πού ὁπωσδήποτε πρέπει νά διερευνηθεῖ. Ἀλλά τό πνευματικό πρόβλημα παραμένει. Ξεφύγαμε ἀπό τίς ἀρχές καί ἀξίες τῆς Ἑλληνορθόδοξης παράδοσης καί ὑποδουλωθήκαμε στά ὑλιστικά πάθη καί στόν μιμητισμό ξενόφερτων ἠθῶν καί ἐθίμων.

Ὀρθῶς ἐπισημαίνει ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἱερώνυμος ὅτι ἡ μέχρι σήμερα ἀκολουθουμένη συνταγή εἶναι θανατηφόρα καί οἱ δανειστές μᾶς ζητοῦν νά τήν συνεχίσουμε. Ὀρθοτατα ἐπίσης καταγράφει τήν ἐλπίδα πού μᾶς διδάσκει ἡ Ἐκκλησία μας ὅτι αὐτή ἡ προβληματική Ἑλλάδα μπορεῖ καί πάλι νά σταθεῖ στά πόδια της. Ἀρκεῖ νά θυμηθεῖ ὁ λαός μας ὅτι ἀνήκει στήν Ἑλλάδα τοῦ Πολιτισμοῦ καί τῶν παραδόσεων καί νά μήν ἀφήνεται νά ποδηγετεῖται ἀπό τίς προπαγάνδες, ἀπό τά παπαγαλάκια, ἀπό τά τουρκικά σήριαλ, ἀπό τήν παιδεία ἄνευ προτύπων, ἀπό τήν κατατρομοκράτηση καί τήν ἀπαισιοδοξία πού κάποιοι σκοπίμως καλλιεργοῦν. Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ποτέ δέν ἀποδέχθηκε τά ἀπαισιόδοξα κηρύγματα. Διότι γνωρίσει ὅτι μετά τή Σταύρωση πάντα ἀκολουθεῖ ἡ Ἀνάσταση.

Φυσικά μέσα στόν κυκεώνα τῶν προβλημάτων καί τῶν διλημμάτων πολλοί συνέλληνες θά ἀναρωτηθοῦν τί τελικά ὠφελοῦν οἱ διαπιστώσεις τοῦ Ἀρχιεπισκόπου ὅταν ἐπικρέμαται πάνω ἀπό τά κεφάλια μας ἡ Δαμόκλειος σπάθη τοῦ νέου μνημονίου. Πιστεύω ὅτι τέτοιες ἐπισημάνσεις εἶναι εὐεργετικές καί γιά τούς ἄρχοντες καί γιά τούς ἀρχομένους. Διότι δέν βασίζονται στή σκοπιμότητα προσπορισμοῦ συγκεκριμένου ὀφέλους, ἀλλά ἐρείδονται στά ἀκλόνητα θεμέλια της Ἑλληνορθόδοξης Αὐτοσυνειδησίας μας, ἡ ὁποία μᾶς κράτησε ὄρθιους σέ ἀκόμη πιό δύσκολες ἐποχές.

Ἡ ἀγωνιστική παρουσία τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας στά ἑλληνικά πράγματα καταδεικνύει ὅτι ἡ ἐθνική ἀφύπνιση καί ἡ κοινωνική δικαιοσύνη δέν εἶναι ἀσύμβατα στοιχεῖα ὅπως κάποιες ἰδεολογίες πρεσβεύουν. Στήν ἑλληνορθόδοξη παράδοση τό ἐθνικό καί τό κοινωνικό συνυπάρχουν ἁρμονικά καί σήμερα βοηθοῦν τή δημοκρατία μας νά γίνει μία δημοκρατία εὐθύνης. Ἡ παρέμβαση τοῦ Ἀρχιεπισκόπου ἔρχεται στήν κατάλληλη στιγμή γιά νά δώσει μηνύματα στούς κυβερνῶντες καί ἐλπίδα στόν λαό.

πηγή: ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 7/2/2012

θρησκευτικά