Κάποια νέα στοιχεῖα γιά τό θαῦμα πού συγκλόνισε τήν κομμουνιστική Σοβιετική Ἕνωση τό 1956,γεγονός πού ἔγινε ταινία μέ τόν τίτλο "Τό θαῦμα" (The Miracle) θέλω νά προσθέσω μέ αὐτό τό ἄρθρο.Πρόκειται γιά μαρτυρίες ἀνθρώπων πού ἔζησαν τό γεγονός,ἀλλά καί μαρτυρίες πού ἀποδεικνύουν ὅτι ἐνῶ ἡ Ζωή ἔμεινε πετρωμένη γιά 128 ἡμέρες,τήν εἰκόνα τοῦ Ἁγίου Νικολάου τελικά τήν εἶχε πάρει ἀπό τά χέρι τῆς ὁ ἱερομόναχος Σεραφείμ Τσιαπότκιν (ὁ εἰκονιζόμενος) Ὅπως εἴδαμε στό παραπάνω ἄρθρο τήν Ζωή τήν ἐπισκέφθηκαν
1) Ἐγνωσμένου κύρους καθηγητής τῆς ἰατρικῆς πού κατέφθασε ἀπό τήν Μόσχα. Αὐτός βεβαίωσε ὅτι ἡ καρδιά δέν σταμάτησε νά χτυπᾶ.
2) Ἐπίσκοποι καί ἱερεῖς, τούς ὁποίους προσκάλεσε ἡ μητέρα της γιά νά πάρουν ἀπό τά χέρια τῆς Ζωῆς τήν εἰκόνα τοῦ Ἅγιου Νικόλαου καί3)Ὁ γέροντας Σεραφείμ(Τσιαποτκιν) ἀπό τήν ἔρημό του Γκλίνσκ, ὁ ὁποῖος ἦρθε στό Κουιμπίσεβ γιά τήν ἑορτή τῶν Χριστουγέννων καί τέλεσε ἁγιασμό καί ἁγίασε τήν εἰκόνα. Κατόπιν εἶπε: «Τώρα πρέπει νά περιμένουμε κάποιο σημεῖο τό Πάσχα! Ἄν δέν γίνει τίποτε , σημαίνει ὅτι πλησιάζει τό τέλος τοῦ κόσμου!», δείχνοντας μέ τά λόγια αὐτά τήν βαθειά του πίστη σ’ ἕνα θαῦμα. Μετά ἀπό πολλά χρόνια ἀπ’ὅταν ἔλαβε μέρος αὐτό τό γεγονός ὁ γέροντας Σεραφείμ ρωτήθηκε ἐάν...
αὐτός πῆρε τήν εἰκόνα ἀπό τά χέρια τῆς ζωῆς.
Ὁ πρωθιερέας Ἀνατόλι Λιτβίνκο,κληρικός στήν ἐπαρχία τῆς Σαμάρας, θυμᾶται ὅτι ἀπέφευγε ν’ἀπαντήσει:Ἔσκυψε τό κεφάλι ταπεινά καί ἀπό τήν σιωπή τοῦ κατάλαβα ὅτι ναί,αὐτό εἶχε συμβεῖ.Τό ἔκρυβε ἀπό ταπείνωση ἀλλά καί ἐπειδή οἱ ἀρχές μπορεῖ νά τόν συλλάμβαναν ἐκ νέου,ἐπειδή εἶχαν ἀρχίσει νά ἔρχονται στήν ἐκκλησία του γιά νά προσκυνήσουν τήν θαυματουργή εἰκόνα.Οἱ ἀρχές ζήτησαν ὅπως ἡ εἰκόνα νά μεταφερθεῖ στό ἱερό γιά νά μήν μαζεύεται κόσμος.
Πολλοί πιστοί ἀπό τήν Σαμάρα γνώριζαν τήν Ἄννα Ἰβάνοβνα Φεντοτνοβα.Ἡ ἴδια θυμᾶται:«Ἐκεῖνες τίς ἡμέρες εἶχα πάει δύο φορές στό σπίτι τῆς Ζωῆς.Τό σπίτι ἦταν περικυκλωμένο ἀπό ἀστυνομικούς.Ρώτησα ἕναν ἀστυνομικό ἐάν εἶναι ἀλήθεια ὅτι ἡ Ζωή κοκκάλωσε.Αὐτός μου εἶπε:«Μέ ρωτᾶτε ὅπως ἀκριβῶς ἡ σύζυγός μου.Δέν θά σού πῶ ὅμως τίποτα.Κόιτα μόνη σου…»
Τότε ἔβγαλε τό καπέλο του καί τῆς ἔδειξε τά μαλλία τοῦ τά ὁποία εἶχαν ἀσπρίσει σέ μία νύχτα!«Αὐτό σου φτάνει.Κάθε κουβέντα εἶναι περιττή.Ἄλλωστε ἔχουμε ὑπογράψει νά μήν μιλήσουμε.Ἄν ἤξερες ὅμως τί φόβο πῆρα κοιτάζοντας τήν»
Πρόσφατα ὁ ἐφημέριος της ἐνορίας τῆς Ἁγίας Σοφίας τῆς πόλης τῆς Σαμάρας,π.Βιτάλιος Καλάσνικωβ,ἀνέφερε:«Ἡ θεία τῆς μητέρας μου,Ἄννα Πάβλοβνα Κλάσνικοβα,ἦταν γιατρός στό ἀσθενοφόρο στό Κοθιμπάσεβ.Τό πρωί τῆς ἡμέρας ἐκείνης ἦρθε νά μᾶς βρεῖ καί μᾶς εἶπε:”Ἐσεῖς κοιμάστε ἀλλά ἡ πόλη ὅλη εἶναι στό πόδι”Αν καί εἶχε ὑπογράψει ἄρχισε νά μᾶς διηγεῖται πώς εἶχε δεῖ τήν Ζωή νά μοιάζει σά μία πέτρα.Εἶχε δεῖ καί τήν εἰκόνα τοῦ Ἁγίου Νικολάου στά χέρια της.Ἐπίσης μᾶς διηγήθηκε πώς ὅσες ἐνέσεις καί ἄν τῆς ἔκανε,οἱ βελόνες ἔσπαγαν.ὅλοι μείναμε συγκλονισμένοι.
Η Α.Π.Καλασνίκοβα ἐργάστηκε γιά πολλά χρόνια στό ἀσθενοφόρο.Πέθανε τό 1996.Ἐγώ ἔγινα ἱερέας πρίν ἀπό τήν κοίμησή της.Πολλοί πού ἄκουσαν ἐκεῖνο τό πρωί αὐτήν τήν διήγηση ζοῦν ἀκόμη»
Ἡ Βαλεντίνα Νικολάεβνα Μ.(ἀπό τήν πόλη Μπέλγκοροντ)θυμᾶται:«Εἶχα ἔρθει στόν π.Σεραφείμ.Τήν νύχτα ἔμεινα στό σπίτι τῆς Μαρίας Ρομάνοβνα,ὅπου εἶχαν μαζευτεῖ πολλοί χριστιανοί.Ἔκανε πολλή ζέστη καί δέν μποροῦσα νά κοιμηθῶ.Μετά ἀπό λίγο βγῆκαν ἔξω καί δύο νεαροί.Ἀρχίσαμε νά συζητοῦμε.Ἦταν φοιτητές στό Θεολογικό Σεμινάριο.Τούς ρώτησα γιά τήν Ζωή.Ὅταν ἔγινε τό θαῦμα ἦταν μικροί.Χάρη σέ συτό τό θαῦμα πίστεψαν στόν Χριστό.Τώρα εἶχαν πνευματικό τόν γέροντα Σεραφείμ καί μοῦ ὁμολόγησαν ὅτι ὁ γέροντας ἦταν ἐκεῖνος πού πῆρε τήν εἰκόνα ἀπό τά χέρια τῆς Ζωῆς»…
…Μετά τήν ἀκολουθία ἡ πρεσβύτερα Αἰκατερίνη Λούτσινα(ἀργότερα ἔγινε μοναχή μέ τό ὄνομα Σεραφίμα) μέ ρώτησε ἐάν προσκύνησα τήν εἰκόνα τοῦ Ἁγίου Νικολάου
-Ναί,τῆς ἀπάντησα
-Ποιάν εἰκόνα ἀκριβῶς προσκύνησες,μέ ξαναρώτησε
Τῆς ἔδειξα τήν μεγάλη εἰκόνα τοῦ Ἁγίου Νικιολάου στόν τοῖχο
-”Όχι αὐτήν”μου εἶπε.Προσκύνα ἐκείνην πού εἶναι στό ἀναλόγιο.εἶναι ἡ εἰκόνα πού πῆρε ὁ γέροντας Σεραφείμ ἀπό τά χέρια τῆς Ζωῆς.Ὁ γέροντάς μου εἶπε νά μήν τό πῶ σέ κανέναν.Ἐάν μαθευτεῖ ὑπάρχει κίνδυνος νά τόν ξανασυλλάβουν»
Πολλά πνευματικά παιδιά τοῦ γέροντα Σεραφείμ μαρτυροῦν ὅτι ἦρθε μία γυναίκα ἀπό τό Κουιμπάσεβ ἡ ὁποία ἐπιβεβαίωσε ὅτι ὁ γέροντας Σεραφείμ ἦταν ἐκεῖνος πού πῆρε τήν εἰκόνα.
Ἡ Ἀλεξάνδρα Ἰβάνοβνα Α.θυμᾶται:«Ἦταν Πέμπτη ἑβδομάδα τῶν νηστειῶν τοῦ 1982 ὅταν ἔφτασα στό Ρακίτνοε.Κάποια στιγμή τόλμησα νά ρωτήσω”Γεροντα ποῦ εἶναι ἡ εἰκόνα τοῦ Ἁγίου Νικολάου ποῦ πήρατε ἀπό τά χέρια τῆς Ζωῆς;
Ἔπεσε βαθειά ἡσυχία.Μέ κοίταξε αὐστηρά.Δέν ξέρω πώς μου ἦρθε νά ρωτήσω τήν στιγμή ἐκείνη γιά τήν εἰκόνα.Στό Κουιμπάσεβ οἱ συγγενεῖς μου ἔμεναν στόν ἴδιο δρόμο μέ τήν Ζωή.Ἐγώ ἤμουν τότε 14 ἐτῶν.Τό βράδυ ἔσβηναν τά φῶτα γιά νά μήν μαζεύεται κόσμος.
Τά οὐρλιαχτά τῆς Ζωῆς τούς κατατρόμαζαν ὅλους.Οἱ συγγενεῖς μου οἱ ὁποιοί ἦταν αὐτόπτες μάρτυρες ἄρχισαν ἀπό τότε νά πιστεύουν καί νά ἐκκλησιάζονται.Αὐτό τό θαῦμα ἔμεινε βαθιά χαραγμένο στό μυαλό μου.
Τήν στιγμή ἐκείνη,πού ὁ γέροντας μέ κοίταζε, πέρασε ἀπό τό μυαλό μου ἡ φράση”αλοιμονο μού”. Ὁ γέροντας τότε εἶπε:”Ἡ εἰκόνα εἶναι στήν ἐκκλησία στό ἀναλόγιο.Ὑπῆρξαν φορές πού ἤθελαν νά τήν ἀπομακρύνουμε τελείως ἀπό τήν ἐκκλησία”,ἐπιβεβαιώνοντας ἔτσι ὅτι ἐκεῖνος ἦταν πού πῆρε τήν εἰκόνα ἀπό τά χέρια τῆς Ζωῆς.Μετά ἀπό 2 ἑβδομάδες ὁ γέροντας ἐκοιμήθη»
Ἡ Κλαύδια Ἰβάνοβνα Πετρουνένκο ἀπό τήν Ἁγία Πετρούπολη καί πνευματική κόρη τοῦ μητροπολίτου Νικολάου Γιαρούσεβιτς ἀναφέρει τά ἑξῆς« Ρώτησα τόν ἐπίσκοπο ἐάν πῆγε στό Κουιμπάσεβ καί ἐάν εἶδε τήν Ζωή».Μοῦ ἀπάντησε:”Πῆγα ἐκεῖ γιά νά προσευχηθῶ ἀλλά τήν εἰκόνα δέν τήν πῆρα ἐγώ-δέν ἦταν ἀκόμη ἡ στιγμή.Τήν εἰκόνα τήν πῆρε ὁ π.Σεραφείμ”(τότε λέγονταν Δημήτριος)
Ὁ πρωθιερέας Ἀντρέι Ἀντρέεβιτς Σάβιν,ὁ ὁποῖος ἦταν τότε γραμματέας στήν Σαμάρα θυμᾶται«Τότε ἐπίσκοπος ἦταν ὁ Σεβασμιώτατος Ἱερώνυμος.Κάποιο πρωί πρόσεξα κάποιους ἀνθρώπους νά στριμώχνονται κοντά σ’ἕνα σπίτι.Τό βράδυ εἶχαν μαζευτεῖ γύρω στούς χίλιους.Οἱ ἀστυνομικοί περιπολοῦσαν, ἀλλά τίς πρῶτες ἡμέρες δέν τούς ἐδίωχναν.Μετά ἄρχισαν νά τούς διώχνουν μέ πρόσχημα τήν διατάραξη τῆς κοινῆς ἡσυχίας καί τήν παρακώλυση τῆς συγκοινωνίας.Παρόλα αὐτά ἐρχόνταν ἀκόμη πιό πολύ ἄνθρωποι.Ἡ ἀτμόσφαιρα ἦταν τεταμένη.Οἱ ἄνθρωποι περίμεναν ἀπό ἐμᾶς τούς ἱερεῖς ἐξηγήσεις.Κανένας ὅμως ἀπό τούς ἱερεῖς δέν πλησίαζε τό σπίτι.Φοβόνταν ὅλοι.Ἄλλωστε μᾶς παρακολουθοῦσαν στενά καί μποροῦσαν νά μᾶς διώξουν ἀπό τήν θέση μας ἀνά πάσα στιγμή.
Μία μέρα ἀκούστηκε ὅτι ἡ Ζωή συγχωρήθηκε καί ὅτι θά συνέλθει τήν ἡμέρα τοῦ Πάσχα(ὅπως εἶχε πεῖ ὁ γέροντας Σεραφείμ δηλαδή).
Στήν πόλη εἶχαν βγεῖ ἐκεῖνες τίς ἡμέρες τά μέλη τῆς Κομσομόλ(κομμουνιστική νεολαία)καί ὑποστήριζαν φωνάζοντας, ὅτι εἶχαν μπεῖ σ’ἐκεῖνο τό σπίτι καί ὅτι δέν ὑπῆρχε τίποτα ἐκεῖ.Αὐτό ἔριξε λάδι στήν φωτιά.Τότε καί αὐτοί πού εἶχαν κάποιες ἀμφιβολίες πίστεψαν ὅτι κάτι θαυμαστό συνέβη στό σπίτι τῆς Ζωῆς στό Κουιμπάσεβ.
Ὁ ἀρχιεπίσκοπος Σαμάρας καί Σαρζανσκ,Εὐγένιος ἐκφράζει τήν δική του γνώμη γιά τά τεκταινόμενα:«Πολλοί ἄνθρωποι ὑπῆρξαν μάρτυρες τοῦ θαύματος.
Ἐγώ προσωπικά πληροφορήθηκα τό γεγονός τό 1957,ὅταν σπούδαζα στό Θεολογικό Σεμινάριο.Δέν χωράει ἀμφιβολία ὅτι πρόκειται γιά ἕνα μεγάλο θαῦμα.Σέ αὐτά τά δύσκολα χρόνια ὅπου ἡ ἐκκλησία διωκόνταν καί λοιδωροῦνταν ἀπό τούς ἄθεους,αὐτή ἡ θαυμαστή ἐμφάνιση τῆς θείας δύναμης προκάλεσε μεγάλη αἴσθηση.Ὄχι μόνο στούς κατοίκους τῆς Σαμάρας.Γιά ὅλους μας ἦταν ἕνα μάθημα.Ἕνα μάθημα γιά τό πώς πρέπει νά φερόμαστε μέ τά ἱερά ἀντικείμενα.Ἕνα μάθημα καί γιά τούς ἄπιστους.Κανείς δέν σέ ὑποχρεώνει νά πιστέψεις ἀλλά μήν χλευάζεις τά ἱερά ἀντικείμενα ἐπειδή θά τιμωρηθεῖς!Ἐάν ἡ ἄπιστη Ζωή δέν ἄγγιζε τήν εἰκόνα δέν θά συνέβαινε τίποτα.Πολλές φορές οἱ ἄπιστοι τιμωρήθηκαν γιά τήν ἀσέβειά τους στά ἱερά.
Ὑπῆρξαν περιπτώσεις ὅπου ρίχνοντας τίς καμπάνες τῶν ναῶν κάτω,ἔπεφταν καί οἱ ἴδιοι.Στούς χαλεπούς ἐκείνους καιρούς οἱ ἄνθρωποι εἶχαν ἀνάγκη γιά θαύματα καί τά θαύματα ἐμφανίζονται ὅταν θέλει ὁ Θεός.Ὅταν πῆρε τήν εἰκόνα ἀπό τά χέρια τῆς Ζωῆς ὁ γέροντας Σεραφείμ,οἱ ἀρχές τόν τιμώρησαν,ἐνῶ ὁ μητροπολίτης Ἱερώνυμος ἐκδιώχθηκε ἀπό τόν θρόνο.
Τό 1989 ὁ ἡγούμενος Γερμανός,ὁ ὁποῖος πρωτοστάτησε στήν ἐπαναλειτουργία τῆς Ὄπτινα καί ὁ ὁποῖος τήν δεκαετία τοῦ ’50 ὑπηρετοῦσε στόν Καθεδρικό Ναό τοῦ Κουιμπάσεβ,διηγεῖται:«Γιά ὅτι δέν εἶδα δέν θά μιλήσω.Θά μιλήσω γιά ὅσα εἶδα.Ὁ δρόμος μπροστά στό σπίτι τῆς Ζωῆς ἦταν γεμάτος ἀστυνομικούς.Μάζευαν ἀπό τούς ἀνθρώπους ὑπογραφές γιά νά τούς ὑποχρεώσουν νά μήν μιλοῦν.Ἕνα ἀπό τά ἐξέχοντα μέλη τοῦ κόμματος τηλεφώνησε σ’ἕναν ἀπό τούς ἱερεῖς τοῦ καθεδρικοῦ ναοῦ καί τοῦ εἶπε νά ἀνακοινώσει στούς ἀνθρώπους ὅτι δέν συνέβη τίποτα.
Ὁ ἱερέας τότε τοῦ εἴπε”Αφηστε μέ νά πάω ἐπιτόπου νά δῶ τί συμβάινει γιά νά ξέρω τί νά πῶ στούς ἀνθρώπους”Αυτός του εἶπε ὅτι θά τηλεφωνήσει πάλι.Μετά ἀπό μία ὥρα πῆρε τόν ἱερέα τηλέφωνο καί τοῦ εἶπε ὅτι δέν χρειάζεται νά ἀνακοινώσει τίποτα.
Οἱ φῆμες εἶχαν ἀρχίσει νά κυκλοφοροῦν στήν πόλη καί οἱ ἐφημερίδες δέν μποροῦσαν νά μείνουν ἀμέτοχες.Μόνο πού τό παρουσίαζαν σάν ἕνα ΄΄ψέμα τῶν παπάδων΄΄.
Λίγο καιρό μετά τό γεγονός ὁ γέροντας Σεραφείμ φυλακίστηκε γιά τρία χρόνια.Ὅταν τόν ἔβγαλαν ἀπό τήν φυλακή τόν ἔστειλαν σ’ἕνα μακρινό χωριό,στό Ντνεπροπερτρόβσκ,ἐνῶ ἀργότερα στό Μιχαίλβσκοε.
μετάφραση-ἐπιμέλεια -Προσκυνητής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου