Ὁσίας Φιλοθέης τῆς Ἀθηναίας (19 Φεβρουαρίου)

Τό ἄνθος τῶν Ἀθηνῶν

Στήν τουρκοκρατούμενη Ἀθήνα τοῦ 16ου αἰώνα, μᾶς μεταφέρει ἡ  ἑορτή τῆς Ὁσίας Φιλοθέης τῆς Ἀθηναίας, ἀγαπητοί μου, τήν μνήμη  τῆς ὁποίας τιμᾶ σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας. Καταγόμενη ἀπό την  ἀρχοντική οἰκογένεια τῶν Μπενιζέλων ἔτυχε ἰδιαίτερης ἀνατροφής  καί σπουδαίας μορφώσεως, πού τήν κατέστησαν πολύφερνη νύμφη  στήν κοινωνία τῶν Ἀθηνῶν. Ἄν καί ἀπό τῆς παιδικῆς της ἠλικίας  ἔδειξε θαυμαστή κλίση στόν μοναχικό βίο, οἱ γονεῖς της, παρά τήν θέλησή της, τήν νύμφευσαν μέ ἕναν σκληρό καί δύστροπο ἄνδρα.

Ὑπέμεινε τήν κακομεταχείριση τοῦ συζύγου της γιά τρία μόλις χρόνια, ὥσπου ἐκεῖνος πέθανε καί ἡ Φιλοθέη ἀπερίσπαστη  ἀφιερώθηκε στό ἔργο τῆς ἀσκήσεως καί τῆς προσευχῆς, χωρίς, ἀρχικά νά ἀποσπαστεῖ ἀπό τό γονεϊκό τῆς περιβάλλον.

Μετά τόν θάνατο τῶν γονέων τῆς ἵδρυσε στό κέντρο τῶν Ἀθηνών  Ἱερά Μονή στήν Μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Ἀνδρέου τοῦ Πρωτοκλήτου, τήν ὁποία περιέβαλε μέ μία σειρά φιλανθρωπικῶν ἱδρυμάτων, πού λειτούργησαν παρηγορητικά καί σωτήρια γιά τον  σκλαβωμένο Ἑλληνισμό τῶν...

 Ἀθηνῶν. Ἵδρυσε νοσοκομεῖο, πτωχοκομεῖο καί γηροκομεῖο, διάφορα ἐργαστήρια καί κυρίως σχολεῖα στά ὁποῖα τά παιδιά τῆς Ἀθήνας λάμβαναν χριστιανική μόρφωση.?τό Μοναστήρι τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέου ἡ Μοναχή Φιλοθέη συγκέντρωσε πλῆθος νεαρῶν κοριτσιῶν τῶν Ἀθηνῶν καί συνέστησε εὐλογημένη Μοναστική ἀδελφότητα, ἡ ὁποία ἐργάστηκε μέ ἄπειρη ἀγάπη γιά τήν πτωχούς καί ἀρρώστους πού ζητοῦσαν τήν προστασία της.

Τήν ἴδια ἐποχή ἡ Ἁγία Υἱλοθέη προσέφερε ἄσυλο σέ κυνηγημένους Χριστιανούς πού δραπέτευσαν ἀπό τίς τουρκικές φυλακές γιά ν’ ἀποφύγουν τόν ἐπάρατο ἐξισλαμισμό. Τό γεγονός ἔγινε ἀφορμή οἱ Τοῦρκοι νά πολιορκήσουν τήν Μονή, νά βιαιοπραγήσουν πάνω στήν Ἁγία, πρίν τήν ὁδηγήσουν στόν δικαστή, ὁ ὁποῖος τήν ἀπείλησε μέ τό μαρτύριο τοῦ αἵματος, προκειμένου ν’ ἀπαρνηθεῖ τόν Χριστό. Ἡ Φιλοθέη, μέ τήν φλόγα τῆς πίστεως πού τήν διέκρινε, διακήρυξε τήν πίστη της στόν Ἰησοῦ καί ἔδειξε, μέ τόν τρόπο αὐτό, πώς τό μαρτύριο δέν ἦταν γιά ἐκείνη κίνδυνος καί ἀπειλῆ, ἀλλά ὁ βαθύς πόθος τῆς ψυχῆς της. Σό θέλημα τοῦ Θεοῦ, ὅμως, ἦταν διαφορετικό καί ἡ Ἁγία, μέ τήν μεσολάβηση κάποιων προκρίτων τῆς πόλεως, ἀφέθηκε ἐλεύθερη καί ἐπέστρεψε στό Μοναστήρι της.

Ἡ φήμη καί ἡ παρρησία τῆς ἔναντι τῶν Σούρκων ἔγινε ἀφορμή νά τήν πλαισιώσουν καί ἄλλες κοπέλες τή πόλεως τῶν Ἀθηνῶν, πού διακρίνονταν ἀπό τόν πόθο τῆς ἀσκήσεως καί ἀναζητοῦσαν καταφύγιο καί ἀσφάλεια, μπροστά στόν κίνδυνο τῆς ἀτίμωσης καί κακοποίησής τους. Ἔτσι ἡ Ἁγία ἵδρυσε καί δεύτερη Μονή, πλησίον της πρώτης, ἡ ὁποία, ὅμως, προκάλεσε  περαιτέρω τό μίσος καί τήν μανία τῶν Τούρκων. Κατά τή διάρκεια μίας ἀγρυπνίας εισεβαλαν στή νέα Μονή καί κακοποίησαν βάναυσα τήν Ἁγία, χτυπώντας την ἀπάνθρωπα μέ ραβδιά, ὥστε νά τήν ἀφήσουν ἡμιθανῆ. Ἡ Ἁγία ὑπέμενε τίς συνέπειες τῶν τραυμάτων της μέ θαυμαστή καρτερία καί παρέδωσε τήν μακάρια ψυχή της στόν ἀγαπημένο τῆς νυμφίο Ἰησοῦ Χριστό στίς 19 Φεβρουαρίου 1589, σέ ἡλικία ἑξήντα ἑνός ἐτῶν. Ὁ τάφος της, μόλις λίγες μέρες ἀργότερα, ἄρχισε νά ἀναδύει τήν εὐωδία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί τό Ἱερό Λείψανό της κατέστη πηγή Θείων εὐλογιῶν καί θαυμάτων μέχρι καί σήμερα. Φυλάσσεται δέ, ὡς τιμαλφέστατο θησαύρισμα στόν Καθεδρικό Ναό τῶν Ἀθηνῶν.

Ἡ Ὁσία Φιλοθέη ἡ Ἀθηναία ἀποτελεῖ ἕνα πανεύοσμο λουλούδι πίστεως καί εὐλαβείας, ἕνα ἀπό τά πάμπολλα λαμπρά παραδείγματα τῶν ἀνθρώπων τῆς Ἐκκλησίας, πού στά χρόνια της τουρκοκρατίας, ἔκαναν τά πάντα γιά διασώσουν τόν κατατρεγμένο λαό, ἐργαζόμενοι πρωτίστως γιά τήν προστασία τῆς Ὀρθόδοξης πίστης, τῆς Ἑλληνικῆς Παιδείας, τῆς ἱστορικῆς μνήμης καί τῆς Πολιτιστικῆς ἰδιοπροσωπίας τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Μπροστά της ὀφείλουμε ὅλοι νά κλίνουμε εὐλαβικά τό γόνυ τῆς εὐγνωμοσύνης μας γιά τήν ποικίλη προσφορά της στήν Ἐκκλησία καί στό ἔθνος. Ὀφείλουμε, ὅμως, νά δοξολογήσουμε τόν Πανάγιο Θεό γιατί μᾶς εὐεργέτησε χαρίζοντάς μας τέτοιες εὐλογημένες προσωπικότητες, πού συνιστοῦν ὁδηγό ζωῆς καί πολιτείας γιά τό παρόν καί τό μέλλον μας. ΑΜΗΝ!

Ἀρχιμ. Ἐπιφάνιος Οἰκονόμου

Ἀκτίνες