Στά τόσα ἀξιόλογα κείμενα πού δημοσιεύτηκαν μέ ἀφορμή τήν ἄδικη προφυλάκιση τοῦ Γέροντα Ἐφραίμ τοῦ Βατοπαιδινοῦ, παρατηρεῖται μία «ὑποβάθμιση» τῶν ἐξής βασικῶν κειμένων.Α.Τῆς Ἐπιστολῆς Συμπαράστασης τῆς Ἱερᾶς Κοινότητας πρός τόν ἡγούμενο καί τήν Ἀδελφότητα τῆς Ι.Μ.Μ.Βατοπαιδίου.
Β.ΤηςΑνακοίνωσης τῆς Ἀδελφότητας τῆς Ι.Μ.Μ.Βατοπαιδίου.
Στά παραπάνω κείμενα σκιαγραφεῖται σύντομα ἀφενός μέν ἡ προσωπικότητα τοῦ Γέροντα Ἐφραίμ, ὡς Ἁγιορείτη Ἡγουμένου καί μοναχοῦ,ἀφετέρου δέ φαίνεται ἡ σημασία τοῦ Γέροντα στήν ζωή μίας μοναστικῆς ἀδελφότητας.
Ὁ Γέροντας στήν Ὀρθόδοξη Μοναστική Παράδοση.
Σύμφωνα μέ τήν ὀρθόδοξη μοναστική παράδοση ὁ Γέροντας σέ κάθε ὀρθόδοξη μονή εἶναι «πατήρ τέκνων γνησίων, εἶναι χειραγωγός εἰς Χριστόν»,εἶναι ὁ ὑπεύθυνος γιά τό μέλλον τῆς ἀδελφότητας.Εἶναι διά τήν ἀδελφότητα ὁ φορεύς τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ καί τοῦ πνεύματος τῆς Ὀρθοδόξου Παραδόσεως.Εἶναι «ἀρχέτυπον παντός ἀγαθοῦ», γνώστης τῶν Γραφῶν, μηδέν προτιμῶν τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ,ἑλκύων τάς ψυχᾶς εἰς τήν θείαναγαπησιν….
(ὙπομνημαΑρείας)Ὁ Ἁγιορείτης Γέροντας Αἰμιλιανός Σιμωνοπετρίτης γράφει καί τά ἑξῆς.
«Ὁ ὁρατός ἄνθρωπος ζεῖ γιά νά ἔχει τόν ἀόρατο Θεάνθρωπο.Δέν εἴμαστε τυχαῖοι!Πνεῦμα θεῖο μᾶς ἐποίησε καί πνοή Παντοκράτορος μᾶς διδάσκει.Γί΄αὐτό οἱ καρδιές μᾶς ζητοῦν ἕνα πρόσωπο πατρικό γιά νά αἰσθάνονται υἱοί Θεοῦ…Γιά τήν ἀδυναμία μας ὅμως χρειάζεται ἕνας ὁρατός καί συμμορφος συνάνθρωπος, γιά νά κατέχει τήν θέση τοῦ Θεοῦ.Εὐδοκεῖ καί δίνει στό πλάσμα τοῦ ὁ Πλάστης ὡς πλάστην ἔνανομοδουλον καί συμφυρτον Γέροντα, γιά νά εἶναι αὐτός τό ἄκρον, τό τέρμα, τό κέντρον, ὁ ἄξονας τῆς ζωῆς του. Αὐτός γίνεται τό κριτήριο, τό βάθος καί τό ὕψος γιά τόν μοναχό,ὥστε νά φθάσει ὁ μοναχός στήν «ἐλευθερία τῆς δόξης τῶν τέκνων τοῦ Θεοῦ».Γί΄αὐτό οἱ ὑποτακτικοί στίς σχέσεις τους πρός τόν Γέροντα ἀναφέρονται συχνά γιά τήν ζωή τους,γιά τίς πτώσεις καί τίς ἀνορθώσεις καθώς καί γιά τήν πορεία τῆς προσευχῆς μέ τήν ὁποία κατακτοῦν τήν ποθητήπολη». Καί συνεχίζει.
«Ὁ ἡγούμενος ζωογονεῖ τήν ἀδελφότητα καί θά τήν ζωογονεῖ κάθ΄ὅσον αὐτός θά ὑπάρχει.
Ἡ ὁμολογία τοῦ μοναχοῦ στόν ἡγούμενο εἶναι μία συνθήκη μέ τόν Θεό,ἀλλά καί ἕνας δεσμός φυλαττόμενος ἀδιάρρηκτος μέτ΄αὐτοῦ.
Ὁ ἡγούμενος γίνεται πλέον «σκοπός τή ἡμετέρα ζωή», ὁ σκοπός τοῦ μοναχοῦ, σύμφωνα μέ τόν Ἅγιο Γρηγόριο Νύσσης. «Μίμησαι, λέγει τούτου καί πολιᾶν καί νεότητα, μᾶλλον δέ μίμησαι αὐτοῦ τό ἐν μειρακίω γῆρας καί τήν ἐν τῷ γήρα νεότητα»(Λόγος Περί παρθενίας).
Καί ὁ Θεόδωρος Ἐδέσσης γράφει: «Μηδείς σέ χωριζέτω τῆς ἀγάπης αὐτοῦ καί τῆς συναυλίας».Κανείς νά μή σέ χωρίσει ἀπό τήν ἀγάπη τοῦ ἡγουμένου σου, σάν νά εἶναι αὐτός ὁ σκοπός τῆς ζωῆς τοῦ μοναχοῦ.
Ὁ μοναχός, σύμφωνα μέ τόν Ἅγιο Συμεών τόν Νέο Θεολόγο, «βλέπων αὐτόν, αὐτόν βλέπειν τόν Χριστόν λογίζεται.Καί συνῶν ἤ ἀκολουθῶν αὐτῶ,Χριστῷ συνεῖναι καί ἀκολουθεῖν βεβαίως πιστεύει.Ὁ τοιοῦτος μοναχός οὐκ ἐπιθυμήσει ἐτῬρωτινιομιλησαι ποτέ,οὐ προτιμήσει τί ὑπέρ τήν ἐκείνου μνήμην ὁμού καί ἀγάπην»(Κεφάλαια πρακτικά καί θεολογικά ). «Καί ὡς αὐτόν τόν Χριστόν καί ὁρῶν καί λαλῶν, οὕτω σεβάσθητι αὐτόν καί οὕτω διδάχθητιπαρ΄αὐτοῦ τά συμφέροντα» λέγει πάλι ὁ ἴδιος.
Ἡ εὐλογία τοῦ ἡγουμένου συνέχει τήν ἀδελφότητα, χωρίς αὐτό νά σημαίνει ὅτι διοικεῖ ἀδιάκριτα καί αὐθαίρετα.Διοικεῖ μέ βάση τόν κανονισμό τῆς Μονῆς, προεδρεύων τῆς Γεροντικῆς Σύναξης, ἡ ὁποία εἶναι φρουρός τῆς παράδοσης καί ἔκφραση τῆς συνείδησης τῆς ἀδελφότητας.Καί γιά σοβαρές ὑποθέσεις συγκαλεῖται ὁπωσδήποτε ἡ ἀδελφότητα τῆς Μονῆς.
Ἡ πνευματική πατρότητα εἶναι μία ἁρμονική συνεργεῖα μοναχοῦ καί Γέροντα γιά τήν παιδαγωγία τῆς ἐν Χριστῷ ἐλευθερίας καί τήν καλλιέργεια τῆς προσωπικότητας.Ἡ δέ μαθητεία δέν καταντᾶ σέ προσωπολατρεία ἀλλά «εἰς θεοφορίαν ἐν ταπεινώσει καί ἀνδρεία»
Ὁ Γέροντας Ἐφραίμ ὁ Βατοπαιδινός καί ἡ Ἀδελφότητα τῆς Ι.Μ.Μ.Βατοπαιδίου.
Ὁπουδήποτε ὑπῆρξε ἄνθηση πνευματικῆς ζωῆς ἐκεῖ ὑπῆρξε ἕνα πρόσωπο. Καί ὁπουδήποτε ὑπῆρξε ἄνθηση μοναστηριοῦ, ἐκεῖ ὑπῆρξε ἕνας ἡγούμενος πού νά ἤξερε νά ἀγαπᾶ, νά ζεῖ τόν Χριστό καί νά διοικεῖ.Τά χαρακτηριστικά του γνήσιου ὀρθόδοξου Γέροντα,πού ἀναφέρθηκαν παραπάνω,συγκεντρώνονται στό πρόσωπο τοῦ Γέροντα Ἐφραίμ τοῦ Βατοπαιδινοῦ. Ὁ κάθε σχετικός προσκυνητής τό διαπιστώνει, ὅταν ἐπισκέπτεται τό Βατοπαίδι.
Ὁ Γέροντας Ἐφραίμ ὁ Βατοπαιδινός ἡγεῖται τῆς Ἀδελφότητας τῆς Ι.Μ.Μ.Βατοπαιδίου ἀπό τό 1990. Ὡς ἐκλεγμένος ἡγούμενος κατόρθωσε νά αὐξήσει τήν ἀδελφότητα τῆς Μονῆς ἀπό 18 μέλη τό 1990 σέ 120 μέλη τό 2011.Καί ἄν λάβουμε ὑπόψη ὅτι οἱ πατέρες τῆς Μονῆς Βατοπαιδίου εἶναι νέοι στήν ἡλικία καί ἀπό διάφορα μέρη τοῦ κόσμου, οἱ περισσότεροι δέ μέ δύο καί τρία πτυχία, εὔκολα συμπεραίνει κανείς ὅτι ὁ Γέροντας Ἐφραίμ εἶναι μία σύγχρονη χαρισματική προσωπικότητα τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, πού ἐμπνέει καί παραδειγματίζει. Ζυμωμένος στήν ὀρθόδοξη μοναστική παράδοση ἀπό τόν μακαριστό Γέροντα Ἰωσήφ τόν Βατοπαιδινό μέ τίς ἀρχές τοῦ Γέροντα Ἰωσήφ τοῦ Ἡσυχαστῆ , ἀποτελεί ζωντανό καί ἀναντικατάστατο κεφάλαιο τοῦ σύγχρονου Ἁγιορείτικου Μοναχισμοῦ.Ἀκολουθώντας τά βήματα τοῦ Ἁγίου Ἀθανασίου τοῦ Ἀθωνίτου κατόρθωσε τήν σύζευξη τῆς ἡσυχίας καί τῆς ὑπακοῆς μέσα στό μεγάλο κοινόβιο τῆς Μονῆς Βατοπαιδίου,τῆς δεύτερης στήν τάξη Ἁγιορείτικης Μονῆς. Θέτοντας σάν πρῶτο μέλημα τῆς πρώτης κοινοβιακῆς ἀδελφότητας τήν πνευματική ἀποκατάσταση τῆς Μονῆς, κατόρθωσε νά τήν ἐπαναφέρει στήν ἱστορική της θέση.
Γιά τήν ἀδελφότητα ὁ Γέροντας ἀποτελεῖ τό κέντρο τῆς ζωῆς τῶν μοναχῶν, ὅπως φαίνεται καθαρά καί στό παρακάτω ἀπόσπασμα ἀπό τήν ἀνακοίνωση τῆς ἀδελφότητας.
Ὁ Γέροντας Ἐφραίμ εἶναι πρότυπο ζωῆς τῶν μοναχῶν,φορέας Θείας Χάριτος,ἐργάτης καί δάσκαλος τῆς ἀρετῆς καί τῆς ἀκτημοσύνης ,ἄνθρωπος τῆς προσευχῆς καί τῆς νηστείας. Γράφεται συγκεκριμένα:
«Ποιός θά μποροῦσε νά σκεφτεῖ ὅτι ἄνθρωποι οἱ ὁποῖοι θυσιάζονται στήν διακονία τοῦ πλησίον, πού ζοῦν ἀνιδιοτελῶς μέ ἔφ΄ ὄρου ζωῆς ὑπακοή, νηστεία καί προσευχή, νά μεταχειρίζονται ὡς κοινοί ἐγκληματίες καί γι’ αὐτό νά φυλακίζονται;
Ποιός θά φανταζόταν ἕναν φορέα τῆς θείας Χάριτος, ἐργάτη καί δάσκαλο τῆς ἀρετῆς, νά τόν προπηλακίζουν, νά τόν φυλακίζουν, ἐπειδή κάποιοι νομίζουν ὅτι μέ τόν τρόπο αὐτό ὑπηρετοῦν τούς νόμους τῆς Δικαιοσύνης;»(Ἀπό τήν ἀνακοίνωση τῆς Ἀδελφότητας)
Ἡ δημοκρατική διοίκηση τῆς Ι.Μ.Μ.Βατοπαιδίου, καθώς καί ἡ πνευματική σχέση τοῦ ΓέρονταΕφραιμ μέ τήν ἀδελφότητααποδεικνυεται καί στό παρακάτω ἀπόσπασμα τῆς ἀνακοίνωσης τῆς ἀδελφότητας.
«Ὅλες οἱ ἐνέργειες τοῦ Γέροντα εἶχαν τήν ἔγκριση, ἀποδοχή καί ὑποστήριξη ὅλης της Ἀδελφότητάς μας.
Πληροφοροῦμε τόν πιστό λαό τοῦ Θεοῦ ὅτι ὅλη ἡ Ἀδελφότητα εἶναι ἑνωμένη καί ἀγαπημένη, συμπαρίσταται στό Γέροντά της καί σηκώνει μαζί του τόν σταυρό τοῦ μαρτυρίου μέ πίστη καί ἐλπίδα.
….Θά θέλαμε νά γνωρίζουν οἱ ὑπεύθυνοι ὅτι στό πρόσωπο τοῦ Γέροντός μας Ἐφραίμ φυλακίζουν καί ὅλη τήν Ἀδελφότητα τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Βατοπαιδίου, πού ἀποτελεῖται ἀπό ἑκατόν εἴκοσι μοναχούς.»
Ἑπομένως ἀποτελεῖ ἐγκληματική πράξη καί μεγάλο πνευματικό λάθος ἡ στέρηση τοῦ Γέροντα ἀπό τήν ἀδελφότητα. Ἡ ἀλγεινή αὐτή κατάσταση, πού βιώνει ἡ ἀδελφότηταως ἄρση τοῦ σταυροῦ, ἐξαιτίας τῆς στέρησης τοῦ Γέροντα, ἀποτυπώνεται καί στό παρακάτω ἀπόσπασμα τῆς ἐπιστολῆς τῆς Ἱερᾶς Κοινότητας πρός τήν Ἀδελφότητα τῆς Ἱερᾶς Μεγίστης Μονῆς Βατοπαιδίου.
«Ἅγιοι πατέρες καί ἀδελφοί, συμμεριζόμεθα τόν πόνον καί τό μέγεθος τῆς πρωτοφανοῦς δοκιμασίας καί τοῦ σταυροῦ, τόν ὁποῖον αἴρετε κατά τάς ἁγίας ταύτας ἡμέρας, κατά τάς ὁποίας ἀδίκως διασύρεται καί ὁδηγεῖται εἰς προφυλάκισιν ὁ πνευματικός Ὑμῶν Πατήρ, γνωστός ἐκ νεότητος διά τήν ἀγάπην αὐτοῦ πρός τήν Ἐκκλησίαν καί τόν μοναχισμόν καί τήν πολυετῆ προσφοράν, τόσον εἰς τήν Ἱεράν Ὑμῶν Μονήν, ὅσον καί γενικώτερον εἰς τό Ἅγιον Ὅρος. Οὕτως ἐν τῷ προσώπω αὐτοῦ προσβάλλεται ἅπασα ἡ Ἁγιορείτικη Ἀδελφότης.»
Δυστυχῶς οἱ ἐκπρόσωποι τῆς δικαιοσύνης (ἐντελῶς ἀκατήχητοι ὡς πρός τήν Ὀρθόδοξη μοναστική Παράδοση) δέν ἔλαβαν καθόλου ὑπόψη τήν σημαντική θέση τοῦ Γέροντα Ἐφραίμ στή ζωή τῆς Ἀδελφότητας τῆς Μονῆς Βατοπαιδίου καί ἐνήργησαν πολύ βιαστικά γιά λόγους πού ὁ καθένας μᾶς γνωρίζει.Καί προτίμησαν νά ἀθωώσουν τούς φυσικούς αὐτουργούς ἑνός στημένου σκανδάλου καί νά φυλακίσουν ὡς ἠθικό αὐτουργό(;;;;;;) τόν ἀκτήμονα μοναχό,γιά τόν ὁποῖο ἡ παγκόσμια ὀρθοδοξία μιλάει μέ τά πιό ἐπαινετικά λόγια…
Γιά μία ἀκόμα νύχτα, ὁ Γέροντας Ἐφραίμ, ὁ ἡγούμενος τῆς Μεγίστης Μονῆς τοῦ Βατοπαιδίου, ὁ πατέρας ἑκατόν εἴκοσι μοναχῶν καί ποιός ξέρει πόσων ἑκατοντάδων ἤ καί χιλιάδων λαϊκῶν, ὁ γιός τοῦ Γέροντα Ἰωσήφ τοῦ Βατοπαιδινοῦ καί ἐγγονός τοῦ ὁσίου Γέροντα Ἰωσήφ τοῦ Ἡσυχαστῆ, ὁ πράος μοναχός ,ὁ ἄνθρωπος πού συνδυάζει τήν ἁπλότητα μέ τήν ἀρχοντιά, μέ τήν μεγάλη ζεστή καί ἀνοιχτή ἀγκαλιά γιά τόν κάθε ἄνθρωπο,βρίσκεται σέ κάποιο κελί φυλακῆς!Ὅμως εἴμαστε σιγουροι ὅτι ἡ Ἔφορος τοῦ Ἁγίου Ὄρους θά τόν ἀνταμείψει πλουσιοπάροχα, γιατί ὑπομένει ἀγόγγυστα τήν πρωτοφανῆ συκοφαντία.
Ἄς γνωρίζουν δέ ὅλοι αὐτοί πού ποκιλοτρόπως τού ἔστησαν αὐτή τήν παγίδα ὅτι στόν Ἄθωνα τόν πρῶτο καί τόν τελευταῖο λόγο τόν ἔχει ἡ Κυρία Θεοτόκος.Καί αὐτή ἀκόμα δέν μίλησε.Ἀλλοίμονο δέ σέ αὐτούς πού διασύρουν τούς πιστούς ὑπηρέτες Της .
Πρωτοπρεσβύτερος Δημήτριος Ἀθανασίου
Ἐκπαιδευτικός ( Χημικός ).
Ἄρτα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου