Ἀρχιμ. Φιλόθεος Ζερβάκος γιὰ τὴν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ

ΠΡΟΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΝ ΜΟΝΑΧΟΝ

ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 1977

Ἡ ταπεινή μου γνώμη, ἀναφορικῶς μὲ τὸ ἑνωτικὸν πνεῦμα πρὸς τὴν παναίρεσιν τοῦ Οἰκουμενισμοῦ τὸ ὁποῖον διακατέχει τὸ Οἰκουμ. Πατριαρχεῖον, εἶναι, ὅτι ὀφείλομεν ὡς ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ καὶ μάλιστα ὡς μοναχοὶ νὰ ἀκολουθήσωμεν ὄχι τὴν γνώμην τὴν ἰδικήν μας, ἀλλὰ τὴν γνώμην τῶν Ἁγίων Πατέρων μας, Προφητῶν, Ἀποστόλων, Διδασκάλων καὶ κηρύκων τῆς ἀληθοῦς πίστεως ἠμῶν.

Ὁ προφητάναξ Δαβὶδ λέγει, ἐπειδὴ εἶδον ἀνομίαν καὶ ἀντιλογίαν ἐν τὴ πόλει, ἰδοὺ ἐμάκρυνα φυγαδεύων καὶ ηὐλίσθην ἐν τὴ ἐρήμω, προσδεχόμενος τὸν Θεὸν τὸν...
σώζωντα μὲ ἀπὸ καταιγίδος καὶ ὀλιγοψυχίας. Ὁ δὲ κορυφαῖος τῶν Ἀποστόλων Πέτρος πρὸς τοὺς πρώτους χριστιανοὺς τοὺς βαπτισθέντας καὶ πιστεύσαντας εἰς τὸ ἀληθινὸν Θεόν, τοὺς ἔδωκε τὰς ἀναγκαίας νουθεσίας καὶ τοὺς εἶπε, Σώθητε ἀπὸ τῆς γενεᾶς τῆς σκολιᾶς ταύτης. Ἐπίσης καὶ ὁ ἕτερος τῶν κορυφαίων Ἀποστόλων Παῦλος, τὸ στόμα τοῦ Χριστοῦ μᾶς παραγγέλλει λέγων, Μὴ συγκοινωνεῖτε τοῖς ἔργοις τοῖς ἀκάρποις τοῦ σκότους, μᾶλλον δὲ καὶ ἐλέγχετε, τὰ γὰρ κρυφὴ ὓπ αὐτῶν γινόμενα αἰσχρόν ἐστι καὶ λέγειν. Ἔργα ἄκαρπά του σκότους εἶναι αἳ ἁμαρτίαι παντὸς εἴδους καὶ αἳ αἱρέσεις, καὶ ἡ ἐσχάτη παναίρεσις τοῦ Οἰκουμενισμοῦ τὴν ὁποίαν μᾶς προσφέρουν οἱ ἐργᾶται τοῦ σκότους, δόλιοι, μὲ πονηρίαν καὶ πανουργίαν διὰ νὰ δηλητηριάσουν καὶ θανατώσουν τὰς ψυχᾶς μας τὰς ἀθανάτους. Ὄτε κατ’ ἀρχὰς ὁ μὴ διὰ τῆς θύρας εἰσελθῶν εἰς τὴν αὐλὴν τῶν προβάτων, ἀλλὰ ἀλλαχόθεν ἐκ τῆς θύρας τῆς μασσωνίας εἰσελθῶν Ἀρχιμασσῶνος Ἀθηναγόρας. Ὁ μὴ οὔτε Θεὸν φοβούμενος οὔτε ἀνθρώπους ἐντρεπόμενος εἰς...

 τὸν ἐνθρονιστήριον λόγον τοῦ ἐν μέσω τῆς Ἐκκλησίας ὁμολόγησε ὅτι εἶναι Τοῦρκος καὶ θὰ ἐνδιαφερθῆ πρῶτον διὰ τοὺς συμπατριώτας του καὶ ἔπειτα διὰ τοὺς ξένους Ἕλληνας. Ὁ μεταβὰς εἰς Ρώμην πρὸς τὸν Πάπαν Ρώμης τὸν ὁποῖον ἀνεγνώρισε ὡς πρῶτον ἄρχοντα καὶ κεφαλὴν τῆς Ἐκκλησίας καὶ πεσῶν εἰς τὰς ἀγκάλας τοῦ τὸν ἐξελειπάρει, ὡς ὁ Ἄσωτος Υἱός, νὰ τὸν δεχθῆ καὶ τὸν καταξιώση τῆς κοινωνίας ἐκ τοῦ ἀκαθάρτου ποτηρίου τῆς παπικῆς αἱρέσεως.

Ταῦτα πληροφορηθεῖς ἐστοχάσθην, ὅτι δὲν ἔπρεπε νὰ σιωπήσω, ἀλλὰ νὰ κηρύξω τὴν ἀλήθειαν καὶ χωρὶς νὰ χάσω καιρὸν τῷ ἔγραψα ἐπιστολήν. Εἰς ὁποίαν τῷ γράφω, Μακαριώτατε, ἐὰν ἀληθῶς ἠγάπας τὸν Πάπα ἔπρεπε νὰ τοῦ εἴπης τὴν ἀλήθειαν. Ἄκουσον φίλε Πάπα, σὺ εἶσαι πρῶτος εἰς τὴν ὑπερηφάνειαν καὶ δεύτερος ἐγώ, διότι σὺ λέγεσαι Ἀλάθητος καὶ ἐγὼ Παναγιώτατος, ἡ ἀλήθεια ἐστὶν ὅτι οὔτε σὺ εἶσαι ἀλάθητος οὔτε ἐγὼ Παναγιώτατος.

Μέρη τῆς ἐπιστολῆς ἐδημοσίευσα εἰς τὸ φυλλάδιον 4ον σωτήριον σάλπισμα ἡ Ταπείνωσις. Ἀλλ’ οὔτε ὁ Πατριάρχης οὔτε ὁ Πάπας ὠφελήθησαν ἐκ τῆς ἀληθείας.

Ὁ μὲν Πατριάρχης μου ἐπέστρεψε τὴν ἐπιστολὴν μὲ παραπόνον ὅτι δὲν ὑποφέρεται τοιαύτη ἐπιστολὴ ἀπὸ τὸν Ἡγούμενον Λογγοβάρδας καὶ τοιαύτη ἐπιστολὴ δὲν ἔπρεπε νὰ φυλαχθῆ εἰς τὰ ἀρχεῖα τῆς Μεγάλης Ἐκκλησίας. Ὁ δὲ Πάπας μοὶ ἔγραψε ὄχι ὁ ἴδιος ἀλλὰ διὰ τινὸς ἰδικοῦ του. Ὅτι νὰ μὴ ἐμποδίζω τὴν ἕνωσιν διότι θὰ ὑπάγω εἰς τὴν κόλασιν. Ἐγὼ τῷ ἀπήντησα νὰ εἴπη εἰς τὸν πάτρωνά του Πάπαν, ἐφ’ ὅσον ὁ Θεὸς τὸν ἔκανε ἄνδρα, ἔπρεπε νὰ ἀκούση τὸν Θεὸν καὶ οὐχὶ τὸν διάβολον ποὺ τὸν ἐδίδαξε νὰ μεταφορφωθῆ εἰς γυναίκα ὅπως ἐκεῖνος μεταμορφώνεται. Νὰ ἐπανέλθη εἰς τὴν ἀνδρικήν του μορφὴν νὰ βαπτισθῆ εἰς τὸ βάπτισμα ποὺ μᾶς παρέδωκαν οἱ στύλοι τῆς Ἐκκλησίας, καὶ εἰς ὅλα ὅσα μᾶς παρέδωσαν νὰ φυλάξωμεν καὶ ἐκεῖνος ἠθέτησε.

Ἐπανέρχομαι εἰς τὸ προηγούμενον ζήτημα. Ἡ γνώμη τῶν Ἁγίων Πατέρων εἶναι νὰ κάμης διαμαρτυρίαν ἐνώπιόν του Ἡγουμένου καὶ τῆς ἀδελφότητος, νὰ εἴπης εὐθαρσώς, ἐγὼ δὲν συμφωνῶ μὲ τὴν γνώμην τοῦ Οἰκουμενιστοῦ Πατριάρχου καὶ τῶν ἄλλων οἰκουμενιστῶν καὶ αἱρετικῶν, Λατινοφρόνων καὶ Διαμαρτυρομένων. Ἐὰν ἡ Μονὴ συμφωνῆ μὲ τοὺς τοιούτους, ἐγὼ θὰ προτιμήσω νὰ ἀκούσω τὴν φωνὴν τὴν ὁποίαν ἤκουσε ἀοράτως ὁ Μέγας Ἀρσένιος.

Φεῦγε – σιώπα – σώζου.

Μετὰ πατρικῆς ἀγάπης καὶ εὐχῶν ἐγκαρδίων

Ἀρχιμ. Φιλόθεος

πηγὴ κειμένου: Τριμηνιαῖο τεῦχος ὀρθοδόξου πνευματικῆς οἰκοδομῆς

Ὑπεύθυνος: Στυλιανὸς Ν. Κεμεντζετζίδης

Τεῦχος 20. Μάιος – Αὔγουστος 2007

Ἔκδοσις: «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»