Ἡ ὁμάδα Ρεπούση ξανακτυπᾶ...
Ὅλοι θυμόμαστε τὸ ἀνεπανάληπτο «Χιλιάδες Ἕλληνες συνωστίζονται στὸ λιμάνι προσπαθώντας νὰ μποῦν στὰ πλοῖα καὶ νὰ φύγουν γιὰ τὴν Ἑλλάδα», ποὺ «ἀπέδιδε ἐπὶ τὸ ἐπιστημονικότερον» τὴ μεγάλη σφαγὴ ἀμάχων Ἑλλήνων στὴ Σμύρνη τὸν Αὔγουστο τοῦ 1922.
Τὸ 2007, μὲ ἀπόφασή του τότε ὑπουργοῦ Παιδείας Εὔρ. Στυλιανίδη, δόθηκε τέλος στὸ ...«περίφημο» βιβλίο τῆς Ἱστορίας ΣΤ΄ τάξης Δημοτικοῦ της κ. Ρεπούση, ἕνα βιβλίο ποὺ γράφτηκε στὸ πλαίσιο τῆς φιλοσοφίας τοῦ «Προγράμματος κοινῆς Ἱστορίας», ποὺ «ἐμπνεύσθηκε» τὸ «Κέντρο γιὰ τὴ συμφιλίωση καὶ τὴ Δημοκρατία στὴν Κεντρικὴ Εὐρώπη» (CDRSEE), μὲ δράση ποὺ περιλαμβάνει καὶ τὴν παρέμβαση στὸν χῶρο τῶν βιβλίων τῆς Ἱστορίας τῶν σχολείων. Κεντρικὴ ἐπιδίωξη νὰ συντριβεῖ κάθε ἀντίσταση κι ἐμπόδιο στὸν δρόμο ποὺ θὰ ὁδηγήσει σὲ ὁμογενοποίηση λαῶν, συστημάτων, ἰδεῶν καὶ θρησκευμάτων.
Καὶ ἕνα ἀπὸ τὰ βασικότερα ἐμπόδια σ’ αὐτὸ εἶναι ἡ μνήμη. Εἶναι αὐτὴ γιὰ τὴν ὁποία ὁ Σεφέρης («Δοκιμὲς») ἔγραψε: «Εἴμαστε ἕνας λαὸς μὲ παλικαρίσια ψυχή, ποὺ κράτησε τὰ βαθιὰ κοιτάσματα τῆς μνήμης του σὲ καιροὺς ἀκμῆς καὶ σὲ αἰῶνες διωγμῶν καὶ ἄδειων...
λόγων. Τώρα ποῦ ὁ τριγυρινὸς μᾶς κόσμος μοιάζει νὰ θέλει νὰ μᾶς κάνει τρόφιμους ἑνὸς οἰκουμενικοῦ πανδοχείου, θὰ τὴν ἀπαρνηθοῦμε ἄραγε αὐτὴ τὴ μνήμη; Θὰ τὸ παραδεχτοῦμε τάχα νὰ γίνουμε ἀπόκληροι;»Τὸν ἑπόμενο χρόνο, 2008, ἀνατέθηκε ἡ συγγραφὴ νέου βιβλίου Ἱστορίας γιὰ τοὺς μαθητὲς τῆς ΣΤ΄ τάξης τοῦ Δημοτικοῦ σὲ ὁμάδα ἱστορικῶν ὑπὸ τὸν καθηγητὴ Νεώτερης Ἱστορίας τοῦ Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης Γιάννη Κολιόπουλο, στὴν ὁποία συμμετεῖχαν ὁ καθηγητὴς ἐπίσης νεώτερης Ἱστορίας Ἰάκωβος Μιχαηλίδης, ὁ φιλόλογος Χαράλαμπος Μηνάογλου καὶ ὁ σχολικὸς σύμβουλος Ἀθανάσιος Καλλιανιώτης. Τὸ βιβλίο τῆς Ἱστορίας τῆς ΣΤ΄ Δημοτικοῦ ἦταν ἕτοιμο –ἀκόμα καὶ στὴν ἠλεκτρονική του μορφὴ– ἤδη ἀπὸ τὶς ἀρχὲς τοῦ 2010 καὶ παραδόθηκε στὸ Παιδαγωγικὸ Ἰνστιτοῦτο (Π.Ι.) πρὸς κρίση.
Ἔπειτα ἀπὸ πολλὲς παρατηρήσεις ἀπὸ τοὺς κριτές, τὶς ὁποῖες οἱ συγγραφεῖς ἀποδέχθηκαν καὶ ἐνσωμάτωσαν στὸ βιβλίο ὥστε τὸ τελικὸ κείμενο νὰ συμφωνεῖ ἀπόλυτα μὲ τὴν ἀντιληπτικὴ ἱκανότητα τῶν μαθητῶν, τὸ Ἰνστιτοῦτο ἐνέκρινε τὸ περιεχόμενο καὶ εἰσηγήθηκε στὴν ὑπουργὸ Παιδείας τὴν ἐκτύπωση καὶ διανομή του στὰ σχολεῖα.
Μέσα ἀπὸ αὐτὸ τὸ βιβλίο ἡ συγγραφικὴ ὁμάδα ἐπιδιώκει νὰ «προωθήσει τὴν ἐθνικὴ συνείδηση χωρὶς μισαλλοδοξία» καὶ μάλιστα τὴν ὥρα ποὺ οἱ ἀπὸ ἀνατολὴ γείτονές μας ἐπιδίδονται σὲ κατάφωρες παραβιάσεις τοῦ ἐθνικοῦ μας χώρου καὶ μὲ κάθε τρόπο ἐπιδεικνύουν τὴν περιφρόνηση καὶ τὴν ἐχθρότητα ποὺ αἰσθάνονται γιά μας, ἐνῶ οἱ Σκοπιανοὶ ἑτοιμάζονται γιὰ τὴ νέα «Ἀλεξάνδρεια».
Ἐπιπλέον, στὸ νέο βιβλίο ἡ Ἐπανάσταση τοῦ 1821 εἶναι ἡ «Μεγάλη Ἐπανάσταση» καί, σὲ ἀντίθεση μὲ τὸ σύγγραμμα τῆς κ. Ρεπούση, ἀναφέρει τὸ ἱστορικὸ δεδομένο ὅτι οἱ Ἕλληνες ὑπέφεραν κυρίως τοὺς πρώτους αἰῶνες τῆς Ὀθωμανικῆς Αὐτοκρατορίας, ἐνῶ γίνονται ἐκτενεῖς ἀναφορὲς στοὺς Δασκάλους τοῦ Γένους, στοὺς ἀγῶνες τῶν Σουλιωτῶν, στοὺς ἥρωες τοῦ 1821, στὸν Παῦλο Μελὰ καὶ στὸν Μακεδονικὸ Ἀγώνα.
Ὅσον ἀφορᾶ τὴν ἐπίμαχη φράση γιὰ τὴ Μικρασιατικὴ Καταστροφή, τὸ νέο σχολικὸ ἐγχειρίδιο χαρακτηρίζει «διωγμὸ» τὰ ὅσα συνέβησαν στὸ λιμάνι τῆς Σμύρνης τὸ 1922.
Ὅλα, ὅμως, αὐτά, φαίνεται ὅτι εἶναι «ἀσυγχώρητα λάθη» γιὰ τὴν ἡγεσία τοῦ ὑπουργείου Παιδείας, ἡ ὁποία καὶ ἀποφάσισε, μετὰ μάλιστα καὶ ἀπὸ εἰσήγηση τῆς συμβούλου τῆς ὑπουργοῦ κ. Ἑλένης Μπούντα, δασκάλας, τὴ μὴ ἐκτύπωση τοῦ βιβλίου (!), ρίχνοντας στὸ καλάθι τὴ σχετικὴ πρόταση τοῦ Π.Ι., τὸ ὁποῖο καὶ κατάργησε στὴν οὐσία ἡ ὑπουργὸς τὸν περασμένο Μάιο, «ἀναβαθμίζοντας τὸ» σὲ Ἰνστιτοῦτο Ἐκπαιδευτικῆς Πολιτικῆς (θέμα γιὰ τὸ ὁποῖο ἔχουμε ἀσχοληθεῖ ἀναλυτικὰ σὲ προηγούμενα φύλλα μας).
Πιθανότατα ἡ ἀπόρριψη τοῦ βιβλίου κινεῖται στὸ πλαίσιο τῶν ἐπιδιώξεων ξένων κέντρων γιὰ τὴν ὑποβάθμιση καὶ «ἀλλοτρίωση» τοῦ μαθήματος τῆς Ἱστορίας ποὺ μοιραία θὰ ὁδηγήσει σὲ ἱστορικὸ ἀναλφαβητισμό.
Τὸ κεντρικὸ ἐρώτημα εἶναι: «Θὰ τὸ παραδεχτοῦμε τάχα νὰ γίνουμε ἀπόκληροι»;
Ἂς ἐλπίσουμε ἡ κ. ὑπουργὸς νὰ ξαναδεῖ ψυχραιμότερα τὸ θέμα, ὅπως τὸ ἀπαιτοῦν οἱ κρίσιμες στιγμὲς ποὺ ὅλοι βιώνουμε. Ἔργο τοῦ διορατικοῦ πολιτικοῦ εἶναι νὰ διαβάζει σωστὰ τὰ μηνύματα τῶν καιρῶν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου