Πατερικός ἔλεγχος τῆς καινῆς κενοφωνίας κάποιων θεολόγων

τοῦ Ἰωάννη Τάτση, Θεολόγου

Ὁ πρῶτος Θεολογικὸς Λόγος τοῦ ἁγίου Συμεὼν τοῦ Νέου Θεολόγου* γράφτηκε κυρίως γιὰ νὰ ἀντικρούσει τὶς ἀντιλήψεις θεολογικῶν κύκλων τοῦ Βυζαντίου ποὺ ἀπασχολούμενοι μὲ τὸ δόγμα τῆς Ἁγίας Τριάδος προσέδιδαν ἀνωτερότητα στὸν Πατέρα σὲ σχέση μὲ τὰ πρόσωπα τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Τοὺς ἰσχυρισμοὺς τοὺς ὁ ἅγιος Συμεὼν χαρακτηρίζει καρποὺς τῆς «καινῆς κενοφωνίας καὶ ἀσυνέτου θεολογίας».

Στὶς μέρες μᾶς αὐξήθηκαν τὰ κρούσματα θεολόγων ποὺ «κενεμβατούσι», κατὰ τὸν ἅγιο Συμεών, εὐτυχῶς ὄχι σὲ θέματα ποὺ ἀφοροῦν στὸ δόγμα τῆς Ἁγίας Τριάδος. Ὡστόσο οἱ κενοφωνίες σὲ ἄλλα σημαντικὰ θέματα εἶναι πολλές...Κάποιοι προτείνουν καὶ ἐφαρμόζουν στὴν πράξη μεταφράσεις τῶν λειτουργικῶν κειμένων καὶ ἀκολουθιῶν, ἄλλοι χτίζουν τὴν μεταπατερικὴ θεολογία καὶ ἀπροκάλυπτα μιλοῦν γιὰ τὴν ἀνάγκη ὑπέρβασης τῶν ἁγίων Πατέρων καὶ ἄλλοι ἀναλίσκονται στὴν μὲ κάθε τρόπο προώθηση τοῦ συγκρητιστικοῦ οἰκουμενισμοῦ, συμπροσευχόμενοι, διαλεγόμενοι ἀδιακρίτως καὶ χωρὶς προϋποθέσεις, ἀγαπῶντες ὑπέρμετρά τους αἱρετικοὺς ἑτεροδόξους καὶ ἐπιτιμῶντες σκληρά τους Ὀρθοδόξους ἀδελφούς τους ποὺ διαφωνοῦν μὲ τὰ οἰκουμενιστικὰ τοὺς περπατήματα. Ὅλα τὰ παραπάνω δημιουργοῦν σύγχυση ὄχι μόνο μεταξὺ τῶν λαϊκῶν πιστῶν ἀλλὰ πολλὲς φορὲς καὶ στοὺς κύκλους τῶν κληρικῶν καὶ μοναχῶν. 

 Ὁ ἅγιος Συμεὼν μᾶς δίνει ὅμως ἕνα εὔκολο ἐργαλεῖο γιὰ νὰ ἀναγνωρίζουμε τὸν ἀληθινὰ πνευματικὸ ἄνδρα καὶ...

θεολόγο. Πρῶτα πρέπει νὰ βεβαιωθοῦμε ὅτι ὁ βίος καὶ οἱ πράξεις τοῦ εἶναι πνευματικές. Ἔπειτα νὰ ἐξετάσουμε «ἐὰν ταῖς τοῦ Κυρίου καὶ τῶν ἀποστόλων καὶ τῶν ἁγίων πατέρων διδασκαλίαις συνάδωσιν οἱ λόγοι αὐτοῦ καὶ αἳ πράξεις». Ἂν αὐτὸ συμβαίνει τότε μποροῦμε νὰ δεχόμαστε τοὺς λόγους του ὡς λόγους Χριστοῦ. Ἂν ὅμως ὄχι, τότε ἀκόμη καὶ ἂν ἀναστήσει νεκροὺς ἢ κάνει μύρια θαύματα, πρέπει νὰ τὸν ἀποστρεφόμαστε καὶ νὰ τὸν μισοῦμε ὡς δαίμονα, λέγει ὁ ἅγιος Συμεών. Κυρίως μάλιστα ἂν τὸν βλέπουμε ἀπρόθυμο νὰ ἐγκαταλείψει τὸ δικό του ἀντιπατερικὸ φρόνημα, παρόλο ποὺ ἀκούει νουθεσίες καὶ ἂν ἐμμένει στὴ δική του πεπλανημένη γνώση παρὰ τὶς ἀντίθετες πατερικὲς καὶ εὐαγγελικὲς διδαχές. 

Ὁ λόγος τοῦ Κυρίου, τῶν Ἀποστόλων καὶ τῶν Πατέρων εἶναι ὁ κανόνας, τὸ μέτρο μὲ τὸ ὁποῖο μετριοῦνται οἱ πράξεις, οἱ λόγοι καὶ τὰ γραπτὰ ὅλων μας καὶ βρίσκονται ἄρτια, ἐλλιπῆ ἢ καί, Θεὸς φυλάξοι, ἀντιπατερικὰ καὶ ἀντιευαγγελικά.

*Συμεὼν ὁ Νέος Θεολόγος, σειρὰ «Φιλοκαλία τῶν Νηπτικῶν καὶ Ἀσκητικῶν», τόμ. 19Β, Πατερικαὶ ἐκδόσεις «Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς», Θεσσαλονίκη 1988, σέλ. 24-56.

Θρησκευτικὰ