Οἱ Μορμόνοι

ΜΟΡΜΟΝΟΙ Η «ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΤΩΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΩΝ ΗΜΕΡΩΝ»

 (Church of Jesus Christ of Latterday Saints), ἢ «Οἱ ἅγιοί της Ὕστερης Ἡμέρας»

Εἰσαγωγικὲς παρατηρήσεις

Ἡ παραχριστιανικὴ ὁμάδα τῶν Μορμόνων (αὐτοαποκαλούμενοι μὲ τοὺς παραπάνω τίτλους) ἔχει χαρακτηρισθεῖ ὡς «μεταλλεῖο πλανῶν». Ἀπὸ τὴν παρακάτω μελέτη- ἔκθεση τῶν διδασκαλιῶν τοὺς δικαιολογεῖται αὐτὸς ὁ χαρακτηρισμός. Ἡ ἀλήθεια εἶναι πὼς κάποιος εὐλαβὴς μπορεῖ νὰ σοκαριστεῖ ἀπὸ τὸ μέγεθος καὶ τὴν ἀηδία τῶν βλασφημιῶν. Ὅμως τὰ δημοσιεύουμε διότι οἱ Μορμόνοι δραστηριοποιοῦνται καὶ στὴν χώρα μας καὶ μπορεῖ ὁ καθένας νὰ βρεθεῖ ἐνώπιόν του προσηλυτισμοῦ τους. Ἐπίσης εἶναι τραγικὸ τὸ ὅτι πολλὲς ἀπὸ τὶς βλασφημίες ποὺ ὑποστηρίζουν «ἄθεοι κύκλοι» ἔχουν παλαιότερα ἐφευρεθεῖ ἀπὸ αὐτοαποκαλούμενους «χριστιανούς».

 ***

Ἡ αἵρεση τῶν Μορμόνων ἡ «Ἡ Ἐκκλησία τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ τῶν τελευταίων ἡμερῶν», ἐπιβίωσε στὴν περίοδο τοῦ μεγάλου θρησκευτικοῦ ἀναβρασμοῦ τοῦ δεκάτου ἐνάτου αἰώνα στὴν Ἀμερική. Τὸ ὄνομα τῆς αἱρέσεως ὀφείλεται σὲ κάποιο «προφήτη», ἀνύπαρκτο ἱστορικὰ πρόσωπο, τὸν Μόρμον, ὁ ὁποῖος ὑποτίθεται ὅτι ἔζησε τὸν τέταρτο αἰώνα στὴν Ἀμερική.

Τὸ δόγμα τοῦ Μορμονισμοῦ στηρίζεται στὴ μυθώδη διδασκαλία τοῦ Ἰωσὴφ Σμὶθ (Joseph Smith), πού, κατὰ τοὺς Μορμόνους, θεωρεῖται προφήτης. Ὁ Σμίθ, τρίτος γιὸς μίας γεωργικῆς οἰκογένειας, γεννήθηκε στὶς 23 Δεκεμβρίου 1805 στὴ Sharon τῆς πολιτείας Βερμὸντ τῶν Η.Π.Α. Ἔπειτα ἐγκαταστάθηκε οἰκογενειακῶς στὴν πολιτεία τῆς...

Ν. Ὑόρκης, στὴν πόλη Μάντσεστερ. Σύμφωνα μὲ μαρτυρίες τοῦ Σμίθ, στὴν περιοχὴ τοῦ γύρω στὰ 1820 ἀνταγωνίζονταν μεταξύ τους ποικίλες προτεσταντικὲς ὁμάδες. Ὁ ἴδιος ἄνηκε στοὺς πρεσβυτεριανοὺς κι ἀργότερα ἐντάχτηκε στοὺς μεθοδιστές. Ἡ οἰκογένεια τοῦ Σμὶθ εἶχε διχασθεῖ σὲ Καλβινιστὲς καὶ Μεθοδιστές, ἐνῶ ὁ ἴδιος, σύμφωνα μὲ ὁμολογία του, δυσκολευόταν νὰ ἀποφασίσει ποιὰ ὁμάδα εἶχε δίκαιο. Ὁ Σμίθ, πολὺ φιλόδοξο ἄτομο, ζητάει ἀπὸ τὸν Θεὸ νὰ τὸν φωτίσει γιὰ νὰ γνωρίσει τὴν ἀλήθεια. Ἀποσύρθηκε στὸ δάσος καὶ μὲ ὅραμα ποὺ τοῦ ἀποκάλυψε ὁ Θεὸς (Πατὴρ καὶ ὁ Υἱὸς) πληροφορήθηκε ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸ Θεὸ ὅτι ὅλες οἱ ὑπάρχουσες «ἐκκλησίες» εἶχαν διαστρέψει τὴ διδασκαλία τῆς ἀρχικῆς Ἐκκλησίας. Μέχρι τὸ σημεῖο αὐτὸ καὶ ὁ Σμὶθ ἀκολουθεῖ προτεσταντικὲς ἀπόψεις γιὰ ἁμαρτία τῶν ἐκκλησιῶν.

Γιὰ τὸ Σμὶθ ἀρχίζει μία μεγάλη ἀποστολὴ γιὰ τὴν ὁποία ἔπρεπε νὰ εἶναι ἕτοιμος. Μετὰ τρία χρόνια, στὶς 21 Σεπτεμβρίου 1823, τοῦ παρουσιάστηκε ἕνας ἄγγελος, ὁ Μορόνι, ποὺ τοῦ μίλησε γιὰ ἕνα θαμμένο σ' ἕνα λόφο Cumorah, κοντὰ στὸ σπίτι του, στὸ Μάντσεστερ, στὴν πολιτεία τῆς Ν. Ὑόρκης, ἀρχαῖο βιβλίο, γραμμένο σὲ χρυσὲς πλάκες. Τὸ βιβλίο αὐτὸ εἶχε γραφεῖ ἀπὸ τοὺς ἀρχαίους κατοίκους τῆς Ἀμερικῆς, τοὺς πρόγονους τῶν Ἰνδιάνων, καὶ ἦταν περίληψη τῆς ἱστορίας τους, τῆς καταγωγῆς τους καὶ τοῦ πολιτισμοῦ τους. Τὸ βιβλίο συμπεριελάμβανε τὴν καταγραφὴ τῶν θείων νόμων καὶ διαθηκῶν μὲ τὸ λαό. Ὁ ἄγγελος εἶπε ἐπίσης ὅτι θαμμένο μαζὶ μὲ τὸ βιβλίο ἦταν ἕνα εἰδικὸ ὄργανο ἀπὸ δύο διαφανεῖς λίθους δεμένους σ' ἕνα ἀσημένιο σκελετό, τὸ λεγόμενο Οὔριμ καὶ Θουμμὶμ μὲ τὸ ὁποῖο ὁ Σμὶθ θὰ μποροῦσε νὰ μεταφράσει τὸ βιβλίο στὰ ἀγγλικά. Ὁ μύθος λέγει ἀκόμα ὅτι χρειάστηκαν νὰ περάσουν ἀκόμα τέσσερα χρόνια, ὅταν ὁ Μορόνι τὸ 1827 ἔδειξε στὸ Σμὶθ ποὺ εἶχαν θαφτεῖ οἱ κρυμμένες πλάκες. Ἡ μετάφραση ἔγινε ἀπὸ τὸ 1827 ὡς τὸ 1830. Μετὰ τὴ μετάφραση ἐμφανίστηκε καὶ πάλι ὁ ἄγγελος Μορόνι ποὺ πῆρε πίσω τὶς χρυσὲς πλάκες, τὶς ὁποῖες δὲν εἶδε ξανὰ κανένας.

Ἡ τελικὴ μετάφραση τυπώθηκε τὸ 1830 στὴν Palmyra τῆς Νέας Ὑόρκης καὶ ὅλο τὸ ἔργο εἶναι γνωστὸ ὡς τὸ Βιβλίο τοῦ Μόρμον. Ἀπὸ τὸ βιβλίο αὐτοὶ οἱ ὀπαδοὶ τοῦ Σμὶθ ὀνομάστηκαν Μορμόνοι. Ἔτσι ὁ Σμὶθ ἵδρυσε ἐπίσημα τὴν «ἐκκλησία τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ τῶν Ἁγίων της Ὕστερης Ἡμέρας» στὶς 6 Ἀπριλίου 1830.

Γρήγορα ὁ Σμὶθ ἀπόκτησε ὀπαδούς, ἀλλὰ πολὺ γρήγορα περιφρονήθηκαν ἐξαιτίας τῶν κλειστῶν κοινοτήτων, τῆς μὴ ἀποδοχῆς παραδοσιακῶν ἀρχῶν τοῦ Χριστιανισμοῦ καὶ ἀργότερα τῆς πολυγαμίας. Οἱ Μορμόνοι ἀναγκάστηκαν νὰ ἐγκαταλείψουν τὴ Νέα Ὑόρκη καὶ κατέφυγαν στὴν πολιτεία Ὀχάιο. Ἔπειτα στὴ Missouri καὶ τελικὰ ἐγκαταστάθηκαν ὁμαδικὰ στὴν πολιτεία Illinois, ὅπου ἔκτισαν τὴ δική τους πόλη, τὴ Ναβοὺ (Nauvoo). Διωγμοὺς ὑπέστησαν καὶ πάλι λόγω τῆς πολυγαμίας τὸ 1843. Ὁ Σμὶθ καὶ ὁ ἀδελφός του σκοτώθηκαν ἀπὸ ἕνα ἐξαγριωμένο ὄχλο.

Τὸν Ἰωσὴφ Σμὶθ τὸν διαδέχτηκε ὁ Μπρίγκχαμ Γιοὺγκ (Brigham Yougn 1805-1977). Μὲ τὴ νέα ἡγεσία οἱ Μορμόνοι ἔφυγαν ἀπὸ τὴν πολιτεία Illinois καὶ ἔφθασαν ἐκεῖ ποὺ ἔγινε ἡ καινούργια πολιτεία Οὐτάχη (Utah). Ἀπὸ τὸ 1847 ἐγκαταστάθηκαν ἐκεῖ μόνιμα, καὶ μέχρι σήμερα τὸ Σὼλτ Λαίηκ Σίτυ (Salt Lake City), εἶναι τὸ κέντρο τῶν Μορμόνων, ποὺ εἶναι πολυάριθμοι.

Τὸ Βιβλίο τοῦ Μόρμον

Πηγὴ τῆς διδασκαλίας τῶν Μορμόνων εἶναι ὄχι ἡ Ἁγία Γραφὴ ἢ τουλάχιστον ὄχι ἡ Ἁγία Γραφὴ μόνο ὅσο κυρίως καὶ κατ' ἐξοχὴν τὸ Βιβλίο τοῦ Μόρμον. Πιστεύουν ὅτι τὸ βιβλίο τοῦ Μόρμον ἀποτελεῖ συμπληρωματικὴ ἀποκάλυψη τῆς Ἁγίας Γραφῆς, ἐνῶ στὴν πράξη ἀντικαθιστᾶ τὴν Ἁγία Γραφή. Αὐτὸ ἀποτελεῖ τὴ βάση τῶν κακοδοξιῶν τους καὶ ὅλων τῶν τελετῶν τους. Εἶναι ἕνα ὀγκῶδες ἔργο μὲ 239 κεφάλαια. 54 γιὰ πολέμους, 21 γιὰ ἱστορίες, 55 γιὰ προφητεῖες, 71 γιὰ δόγματα, 17 γιὰ ἱεραποστόλους καὶ 21 γιὰ τὴν ἀποστολὴ τοῦ Μεσσία.

Οἱ Μορμόνοι πιστεύουν ὅτι αὐτὸ τὸ «ἅγιο» κείμενο εἶναι γραμμένο ἀπὸ τοὺς προφῆτες τοῦ Θεοῦ, ποὺ ζοῦσαν στὴν ἀρχαία Παλαιστίνη καὶ ἔπειτα στὴν ἀρχαία Ἀμερική. Τὸ βιβλίο εἶναι μυθιστορηματικὸ χωρὶς ἴχνος πραγματικῶν γεγονότων. Σ' αὐτὸ ἀναφέρεται ἡ ὑποτιθέμενη μετανάστευση τὸν πρῶτο αἰώνα στὴν Ἀμερικὴ τῶν δέκα φυλῶν τοῦ Ἰσραήλ, ποὺ διακρίθηκαν σὲ δύο ὁμάδες τοὺς Νεφίτες καὶ τοὺς Λαμίτες. Περιέχει τὴν ἱστορία τοῦ λαοῦ ποὺ ζοῦσε στὴν Ἀμερικὴ αἰῶνες πρὶν ἀπὸ τὴν ἄφιξη ἐκεῖ του Χριστόφορου Κολόμβου. Ἡ ἱστορία αὐτὴ ἀσχολεῖται μὲ τὴν καταγωγὴ τῶν ἐντοπίων Ἀμερικανῶν καὶ ἀφηγεῖται τρεῖς μεταναστεύσεις ἀπὸ τὴν Παλαιστίνη στὸ «νέο κόσμο» τῆς Ἀμερικῆς.

Ἡ πρώτη μετανάστευση ἔγινε λίγο μετὰ τὴ σύγχυση τῶν γλωσσῶν στὸν Πύργο τῆς Βαβέλ. Ἡ δεύτερη ἔγινε τὸ 600 π.Χ. ἐπὶ βασιλέα Σεδεκία, καὶ τελικὰ ἔγινε μία τρίτη μετανάστευση μὲ ἡγέτη τὸν Μοῦλεκ. Οἱ δύο λαοί, τοῦ Λέχι καὶ τοῦ Μοῦλεκ, ἑνώθηκαν σὲ ἕνα κράτος. Στὸ βιβλίο τοῦ Μόρμον οἱ ἄνθρωποι τοῦ λαοῦ αὐτοῦ λέγονται Νεφίτες, κατάγονται ἀπὸ τὸ Ἰσραὴλ καὶ εἶναι ἐκλεκτοί του Θεοῦ. Τὸ βιβλίο τοῦ Μόρμον περιγράφει τὴν ἱστορία τῶν πολέμων, τῶν βασιλιάδων, τῶν διαφόρων κινήσεων, καὶ τῆς θρησκείας τους, ποὺ ἦταν θρησκεία τοῦ Ἰσραήλ, ὁ Νόμος τοῦ Μωυσέως. Ἔχουμε μία συνέχεια σχέσεων νόμων καὶ διαθηκῶν ποὺ δὲν περιλαμβάνονται στὸν κανόνα τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης.

Ἐνδιαφέρον παρουσιάζει ἡ διήγηση τῆς παρακμῆς τοῦ πολιτισμοῦ τῶν Νεφιτῶν. Ἕνα φαῦλο φυλετικὸ παρακλάδι, τῶν Λαμανιτῶν ἀπὸ τὸ ὁποῖο κατάγονται οἱ Ἐρυθρόδερμοι, οἱ σημερινοὶ Ἰνδιάνοι τῆς ἀμερικανικῆς ἠπείρου, πολεμάει εναντιον τῶν Νεφιτῶν καὶ τοὺς καθυποτάσσει. Στὴ διάρκεια τοῦ πολέμου, ὁ τελευταῖος προφήτης τῶν Νεφιτῶν, ὁ Μόρμον, μάζεψε τὰ τεκμήρια τοῦ πολιτισμοῦ καὶ ἔγραψε τὴν ἱστορία τους στὶς χρυσὲς πλάκες ποὺ ἀναφέραμε. Ἔτσι ἔγινε τὸ βιβλίο τοῦ Μόρμον. Τελικὰ ὅλοι οἱ Νεφίτες σκοτώθηκαν ἀπὸ τοὺς Λαμανίτες (Ἰνδιάνους) ἐκτὸς ἀπὸ γιὸ τοῦ Μόρμον, τὸν Μορμόνι, ὁ ὁποῖος ἀργότερα θὰ παρουσιαζόταν στὸν Ἰωσὴφ Σμὶθ ὡς ἄγγελος τῆς ἀποκαλύψεως. Ἦταν ὁ Μορμόνι ποὺ ἔθαψε τὴ χρυσὴ ἱστορία στὸ λόφο τῆς Νέας Ὑόρκης τὸ 421 μ.Χ.

Ὁ Σμὶθ ὀνόμασε τὸ 1827 τὴν κίνησή του «Latter day Saints». Ἀπόκτησε πολλοὺς ὀπαδοὺς ἀλλὰ καὶ πολλοὺς ἐχθρούς.

Διάδοχός του Σμὶθ ὑπῆρξε ὁ φίλος του Μπρίγκαμ Γιὰγκ (1801-1877). Αὐτὸς ὁδήγησε τοὺς ὀπαδούς του σὲ περιπέτειες στὴ Δύση, στὰ βραχώδη ὅρη, μπροστὰ στὴ Μεγάλη Ἁλμυρὴ Λίμνη. Ἐκεῖ ἵδρυσε τὴν πόλη Γιούτα καὶ τὴ χαρακτήρισε ὡς «Γῆ τῆς Ἐπαγγελίας» καὶ «Νέα Ἱερουσαλήμ». Τὸ καθεστὼς ποὺ ἱδρύθηκε ἦταν ἰδιότυπο θεοκρατικό. Ὁ πολλαπλασιασμὸς τῶν Μορμόνων ἦταν ταχύς. Τὸ 1898 ἦταν 254 χιλιάδες. Σήμερα στὴν πρωτεύουσα Σὼλτ Λέικ Σίτυ εἶναι τὸ κέντρο τῆς Μορμονικῆς αἱρέσεως. Ἐκεῖ ἔχει κτισθεῖ τεράστιος «Ναὸς» μεταξὺ τῶν ἐτῶν 1853-1893. Ἡ αἵρεση διασπάστηκε σὲ μία μετριοπαθῆ ὁμάδα, τὴν «Ἀναδιοργανούμενη Ἐκκλησία τῶν Ἁγίων τῶν τελευταίων Ἡμερῶν». Αὐτὴ ὀργανώθηκε ἐπίσημα τὸ 1860 στὸ Ἀμποὺ (Ἰλλινόις).

Ἡ προπαγάνδα τῶν Μορμόνων σ' ὅλο τὸν κόσμο εἶναι τεράστια. Φανατικοὶ Ἱεραπόστολοι στὸ Σὼλτ Λέικ Σίτυ μαθαίνουν ξένες γλῶσσες καὶ ἀποστέλλονται νὰ διαδώσουν τὶς κακοδοξίες τους.

Οἱ Μορμόνοι πιστεύουν ὅτι τὸ Βιβλίο τοῦ Μόρμον εἶναι θεόπνευστο καὶ ὅτι περιέχει τὴ συνέχεια τῆς διδασκαλίας, προφητείας καὶ ἀποκαλύψεως τοῦ Θεοῦ, ποὺ λείπει ἀπὸ τὴν Ἁγία Γραφή. Πρόκειται ὅμως γιὰ ἕνα κράμα διαφόρων δοξασιῶν ποὺ προέρχονται ἀπὸ ἰουδαϊκές, χριστιανικές, ἀρχαῖες αἰγυπτιακὲς καὶ ἀνατολικὲς διδασκαλίες καὶ ἀπὸ διάφορους μύθους. Σήμερα θεωρεῖται ὅτι τὸ βιβλίο τοῦ Μόρμον γράφτηκε ἀπὸ ἕνα Πρεσβυτεριανό, τὸν Σολομώντα Σπώλντιγκ (Solomon Spaulding). Κατὰ τὴ θεωρία τοῦ οἱ ἰθαγενεῖς Ἀμερικανοὶ κατάγονται ἀπὸ τοὺς Ἑβραίους. Τὸ ἀρχικὸ χειρόγραφό του Σπώλντιγκ δὲ δημοσιεύτηκε ποτέ, ἀλλὰ περιῆλθε στὰ χέρια τοῦ Βαπτιστῆ Σύνδεϋ Ρίγντον (Sydney Rigdon), ὁ ὁποῖος προσκολλήθηκε στὸν Σμὶθ καὶ τοῦ τὸ ἔδωσε. Ἔπειτα στὰ χειρόγραφα δόθηκε βιβλικὸ περιεχόμενο καὶ δημοσιεύθηκε τὸ 1830 μὲ τὸν τίτλο «Τὸ Βιβλίο τοῦ Μόρμον».

Ἕκτος ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ Μόρμον, οἱ Μορμόνοι ἔχουν καὶ ἄλλες θρησκευτικὲς γραφές, ὅπως «Δόγματα καὶ Διαθῆκες», καὶ τὸ «Μαργαριτάρι τῆς Μεγάλης Τιμῆς». Πρόκειται γιὰ συλλογὲς ἀποφθεγμάτων, διδασκαλιῶν καὶ ἀποκαλύψεων τοῦ Ἰωσὴφ Σμίθ.

Δογματικὴ Διδασκαλία

Οἱ Μορμόνοι ἔχουν διαμορφώσει ἕνα περίπλοκο σύστημα διδασκαλιῶν ποὺ μόνο καταχρηστικὰ μπορεῖ νὰ ὀνομασθεῖ «χριστιανικό». Οἱ ἴδιοι θεωροῦν τοὺς ἑαυτούς τους ὡς «ἀποκαταστημένους χριστιανοὺς» καὶ ὅτι δὲν ἀνήκουν στὶς προτεσταντικὲς παραφυάδες.

Ὁ Σμὶθ ὑπῆρξε ἱδρυτὴς- οἱ ἀναπτύξαντες ὅμως περαιτέρω τὴν αἵρεση εἶναι οἱ «διάσημοι θεολόγοι» τοὺς Ὄρεσον Πλὰττ καὶ Πάρλεϋ Πάττ. Ὁ τελευταῖος ἔγραψε πλῆθος συγγραμμάτων, ἀπὸ τὰ ὁποία φαίνεται ὁ συγκρητισμὸς καὶ ὁ ἔντονα πολυθεϊστικὸς χαρακτήρας τῆς αἱρέσεως.

Οἱ Μορμόνοι θεωροῦν τὸν Ἰησοῦ Χριστὸ ὡς μέλος τῆς Ἁγίας Τριάδος, ἀλλὰ βέβαια ἡ περὶ Ἁγίας Τριάδος διδασκαλία τοὺς διαφέρει ριζικὰ ἀπὸ τὴ χριστιανική. «Ὁ Πατὴρ ἔχει σῶμα ἀπὸ σάρκα καὶ ὀστᾶ αἰσθητά, ὅπως εἶναι αὐτὸ τοῦ ἀνθρώπου-ἐπίσης ὁ Υἱὸς τὸ ἴδιο· ἀλλὰ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα δὲν ἔχει σῶμα ἀπὸ σάρκα καὶ ὀστᾶ. Ἂν δὲν εἶναι ἔτσι, τὸ Ἅγιο Πνεῦμα δὲ θὰ μποροῦσε νὰ κατοικεῖ μέσα μᾶς» (Δόγματα καὶ Διαθῆκες 130,22).

Ὁ Θεός, κατὰ τὴ μορμονικὴ διδασκαλία, εἶναι Θεὸς μόνο τοῦ γνωστοῦ αὐτοῦ κόσμου ποὺ ἀντιλαμβανόμαστε καὶ ἐμεῖς. Ὁ Μορμόνος πιστεύει πὼς μπορεῖ νὰ γίνει καὶ ὁ ἴδιος θεός. Μετὰ τὴν ἐπίγεια ζωὴ θὰ τοῦ δοθεῖ ὁ δικός του κόσμος νὰ κατοικήσει, ὅπως αὐτὸς ὁ κόσμος ἀνήκει στὸ δικό μας Θεό. Τέτοιος εἶναι ὁ παράδεισος γιὰ τὸν Μορμόνο. Ὁ καθένας θὰ ἔχει τὴν εὐκαιρία νὰ γίνει θεὸς τοῦ δικοῦ του κόσμου, τοῦ δικοῦ του πλανήτη. Ἐκεῖ θὰ συνεχίζονται οἱ γήινες ἀπολαύσεις, δήλ. ἡ ἐργασία, τὰ πλούτη, τὸ σὲξ καὶ ὅλες οἱ ἀνθρώπινες δυνατότητες. Ἐκεῖ περιμένει νὰ δεῖ στὸν παράδεισο τὴν οἰκογένειά του καὶ τοὺς φίλους του.

Τὸν Ἰησοῦ Χριστὸ τὸν δέχονται ὡς μονογενῆ Υἱὸ τοῦ Θεοῦ Πατρός, καὶ σωτήρα τοῦ κόσμου. Ὁ θάνατός του καὶ ἡ ἀνάσταση ἔχουν δευτερεύοντα ρόλο. Τὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἕνα σύστημα ἠθικῆς διδασκαλίας. Ἀκόμα πιστεύουν πὼς μετὰ τὴ σταυρικὴ θυσία καὶ τὸ θάνατό του, τὸ πνεῦμα τοῦ ἔφυγε ἀπὸ τὸ σῶμα γιὰ τρεῖς μέρες καὶ κήρυξε στὰ φυλακισμένα πνεύματα στὸν Ἅδη, γιὰ νὰ μετανοήσουν.

Ὁ Ἰωσὴφ Σμὶθ διδάσκει ἀκόμα ὅτι ὁ Χριστὸς ἐμφανίστηκε ξανὰ κατὰ διαφόρους καιροὺς καὶ σὲ διάφορα μέρη τῆς βορείου καὶ νοτίου Ἀμερικῆς. Ἐκεῖ κήρυττε, θεράπευε, ἔκανε θαύματα καὶ ἐπιπλέον δίδασκε νέες καὶ παραγωγικότερες μεθόδους τῆς γεωπονίας καὶ τῶν μηχανικῶν ἐπιδεξιοτήτων. Ἵδρυσε κυβέρνηση τῆς ἰσότητας καὶ τῆς εἰρήνης στὴν ἀμερικανικὴ ἤπειρο. Τελειώνοντας τὴν ἀποστολή του στὴν Ἀμερικὴ ἔφυγε μὲ τὴν ὑπόσχεση ὅτι θὰ ξανάρθει. Οἱ Μορμόνοι μιλοῦν γιὰ τὴν ἐμφάνιση τοῦ Μεγάλου Λευκοῦ Θεοῦ, τοῦ Θεοῦ τοῦ Φωτὸς καὶ ἄλλων θεῶν καὶ περιμένουν τὴν ἐπιστροφή του στὴ γῆ, γιὰ νὰ στηρίξουν τὶς δοξασίες τους. Ἀκόμα ταυτίζουν τὶς φυλὲς τῶν Ἴνκας, Μάγια καὶ Ἀτζέκων τῆς κεντρικῆς καὶ νοτίου Ἀμερικῆς μὲ τοὺς Νεφίτες τοῦ Βιβλίου τοῦ Μόρμον. Θεωροῦν ὅτι ἡ ἀνάπτυξη τῶν μεγάλων πολιτισμῶν ὀφείλεται στὴν ἐμφάνιση τοῦ Χριστοῦ ἐκεῖ καὶ στὴν ἐφαρμογὴ τοῦ Εὐαγγελίου.

Οἱ Μορμόνοι πιστεύουν ὅτι ὁ Χριστὸς θὰ ἐπιστρέψει στὴ γῆ θὰ ἐγκατασταθεῖ στὶς ΗΠΑ καὶ θὰ βασιλεύσει γιὰ χίλια χρόνια, ἔχοντας πρωτεύουσα στὸ Independence, Missouri, ΗΠΑ.

Μιλοῦν γιὰ προΰπαρξη ὅλων τῶν ἀνθρωπίνων ψυχῶν. Ἐπίσης πιστεύουν στὴ μελλοντικὴ σωτηρία ὅλων καὶ στὴν ἀποκατάσταση τῶν πάντων. Προϋπόθεση γιὰ νὰ γίνει κάποιος μέλος εἶναι:

1.    Πίστη στὸν Ἰησοῦ Χριστὸ καὶ στὸ εὐαγγέλιό του.

2.    Μετάνοια γιὰ τὶς προσωπικὲς ἁμαρτίες.

3.    Βάπτιση διὰ καταδύσεως γιὰ ἄφεση ἁμαρτιῶν.

4.    Χειροθεσία γιὰ νὰ λάβουν τὸ δῶρο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Οἱ Μορμόνοι δὲ θεωροῦν τὸν ἄνθρωπο ὑπεύθυνο γιὰ τὸ προπατορικὸ ἁμάρτημα. Ὁ καθένας εἶναι ὑπεύθυνος μόνο γιὰ τὶς προσωπικές του ἁμαρτίες.

Οἱ Μορμόνοι καλλιέργησαν τὴν ἀρχὴ τῆς πολυγαμίας ἢ τῆς πολυγονίας, γιὰ τὴν κατάκτηση τῆς γής. Σήμερα, ἡ πολυγαμία τῶν μελῶν τῆς μορμονικῆς ἐκκλησίας, ὅταν σπάνια ἀσκεῖται, γίνεται κρυφά, παράνομα καὶ χωρὶς τὴ συγκατάθεση τῆς ἐκκλησίας.

Οἱ Μορμόνοι ὅταν μιλοῦν γιὰ ἱερωσύνη μιλοῦν γιὰ ἱερωσύνη ἀνδρῶν ἀκόμα καὶ μικρῶν παιδιῶν ποὺ μποροῦν νὰ κηρύττουν ἀπὸ τὸν ἄμβωνα. Ἡ ἱερωσύνη διαιρεῖται σὲ δύο μέρη· σ' αὐτὴν τοῦ Μελχισεδὲκ καὶ στὴν ἱερωσύνη τοῦ Ἀαρῶν. Ἡ ἀνώτερη ἱερωσύνη τοῦ Μελχισεδὲκ περιλαμβάνει τὸν προεστώτα, ποὺ παίρνει ἀποκαλύψεις ἀπευθείας ἀπὸ τὸ Θεό. Κάθε δήλωση τοῦ ἔχει ἴση ἰσχὺ μὲ τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ, τοὺς δώδεκα ἀποστόλους, τοὺς ἀρχιερεῖς, τοὺς ἑβδομήκοντα μαθητές, τοὺς πρεσβύτερους καὶ  τοὺς πατριάρχες. Αὐτοὶ διευθύνουν τὰ πνευματικά, ὑλικὰ (οἰκονομικὰ) καὶ ὀργανωσιακὰ ἔργα τῆς ἐκκλησίας. Ἡ κατώτερη ἱερωσύνη, τοῦ Ἀαρῶν, περιλαμβάνει τοὺς ἐπισκόπους, τοὺς ἱερεῖς, τοὺς διδασκάλους καὶ τοὺς διακόνους, καὶ ἀσχολεῖται μόνο μὲ τὶς κοσμικὲς-κοινωνιολογικὲς ὑποθέσεις τῆς ἐκκλησίας. Ὁ Σμὶθ δήλωσε ὅτι οἱ νέγροι ἦταν καταραμένοι ἀπὸ τὸ Θεὸ καὶ γι' αὐτὸ δὲν μποροῦν νὰ συμμετέχουν πλήρως στὴ θρησκεία τους. Νέα ὅμως ἀποκάλυψη τοῦ Θεοῦ στὶς 9 Ἰουνίου 1978 στὸν πρώην πρόεδρο Σπένσερ Κίμπαλ (Spencer Kimball), λέγει ὅτι ὁ νέγρος μπορεῖ νὰ γίνει μέλος τῆς ἐκκλησίας μὲ ὅλα τὰ δικαιώματα, ἀκόμα καὶ τῆς ἱερωσύνης. Γιὰ τὶς γυναῖκες δὲν ἔχουν ἀποκαλύψεις ἂν πρέπει νὰ μποῦν στὴν ἱερωσύνη, ὡστόσο ὅμως μποροῦν νὰ μποῦν στὸν παράδεισο. Ὅσο γιὰ τὰ μυστήρια, χρίσμα καὶ θ. Εὐχαριστία, τὰ τελοῦν ὄχι σὰν μυστήρια, ἀλλὰ σὰν σύμβολα ἀναμνήσεως. Ἐξομολόγηση δὲν ὑπάρχει.

Ἡ «Μορμονικὴ Ἐκκλησία» ἐμφανίζεται ὡς μία ἐκκλησία τῶν συνεχῶν ἀποκαλύψεων. Ἀποκαλύψεις καὶ δόγματα ἀλλάζουν συνεχῶς, ἀνάλογα μὲ τὰ ἑκάστοτε συμφέροντα. Ὁ Ἰωσὴφ Σμὶθ εἶχε συνολικὰ 112 ἀποκαλύψεις, ἀπὸ τὶς ὅποιες 88 ἦταν σχετικὲς μὲ οἰκονομικὰ θέματα. Τοὺς διακρίνει ἡ ἐπιθυμία γιὰ φθαρτὰ πλούτη τοῦ κόσμου αὐτοῦ. Τονίζουν ὅτι ἡ βασιλεία τοῦ Χριστοῦ ἀποτελεῖται ἀπὸ ἀκίνητες περιουσίες, ἀγέλες, κοπάδια, ἄργυρο, χρυσὸ κλπ. Μὲ πέντε ἑκατομμύρια πιστοὺς εἶναι μία ἀπὸ τὶς πιὸ πλούσιες ἐκκλησίες. Ἔχουν δικό τους πανεπιστήμιο, ἑταιρεῖες ἀσφαλείας, μεγάλα καταστήματα, τηλεοπτικοὺς καὶ ραδιοφωνικοὺς σταθμούς, οὐρανοξύστες μὲ γραφεῖα ποὺ ἐνοικιάζονται, ξενοδοχεῖα, ἑκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα ἐκλεκτῶν ἀγροκτημάτων καὶ πολλὰ ἄλλα κοσμικὰ περιουσιακὰ στοιχεῖα.

Οἱ Μορμόνοι ἀναπτύσσουν τεράστιο ἱεραποστολικὸ ἔργο καὶ καθημερινὰ αὐξάνουν. Ὁ βίος τοὺς ἐμφανίζεται καθαρὸς καὶ ὑποδειγματικός. Ἔτσι ἔχουν μορμονικὰ παρακλάδια σ’ ὅλη τὴν Ἀμερική, καὶ σ' ἄλλες χῶρες. Στὴν Ἑλλάδα ἔχουν μικρὴ μόνο διάδοση.

Οἱ Μορμόνοι θεωροῦν ἑαυτοὺς ὡς μόνους γνησίους χριστιανοὺς καὶ τὴν «ἐκκλησία» τους ὡς τὴν πιὸ γνήσια. Τοὺς μὴ ἀνήκοντες σ' αὐτούς, θεωροῦν ἀπίστους.

Χριστιανικὰ στοιχεῖα εἶναι: Ἡ ἀναγνώριση τῆς Βίβλου, ἡ πίστη στὸν Πατέρα, τὸν Υἱὸ καὶ τὸ Πνεῦμα. Ὡστόσο δὲν πρόκειται γιὰ τὴ χριστιανικὴ διδασκαλία περὶ ἑνὸς Θεοῦ καὶ τρεῖς ὑποστάσεις ἢ πρόσωπα, ἀλλὰ γιὰ τρεῖς διαφορετικοὺς θεούς. Πιστεύουν στὸν ἐξιλαστήριο θάνατο τοῦ Χριστοῦ καὶ τὴν ἐπάνοδό του (ἐσχατολογικὴ προσδοκία). Μέσα γιὰ τὴν ἀπόκτηση τῆς θείας χάριτος εἶναι ἡ πίστη, ἡ μετάνοια, ἡ βάπτιση, ὁ Μυστικὸς Δεῖπνος, ἡ ἐπίθεση τῶν χειρῶν, μὲ τὴ ὁποία, πιστεύουν οἱ Μορμόνοι, ὅτι μεταδίδονται τὰ χαρίσματα καὶ τὰ δῶρα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Ὁ πρωταρχικὸς Θεὸς δημιούργησε μέγα πλῆθος ἑτερόφυλων πνευμάτων, ἐπειδὴ σύμφωνα μὲ τὴν αἰώνια τάξη τοῦ κόσμου ὁ σεξουαλισμὸς εἶναι ἡ προϋπόθεση κάθε ὑπάρξεως καὶ κάθε ἠθικῆς ζωῆς. Ἀπὸ τὴν ἕνωση αὐτῶν τῶν πανάρχαιων θεοτήτων γεννήθηκαν πολυάριθμα πνεύματα ποὺ κατοικοῦν σήμερα τὸ Σύμπαν καὶ συνεχῶς αὐξάνονται.

Δημιουργοί της γὴς εἶναι πολλοὶ θεοί, οἱ ὅποιοι παρέδωσαν αὐτὴ στὴ δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ τῆς Βίβλου. Ὁ Θεὸς αὐτὸς εἶναι ἕνα ὂν μὲ πνεῦμα καὶ σῶμα, ἔχει δήλ. ἀνθρώπινη μορφή, μὲ χέρια καὶ πόδια. Ὁ Θεὸς αὐτὸς τρώγει καὶ πίνει. Ἀγαπάει καὶ μισεῖ καὶ μιλάει στοὺς ἀνθρώπους. Ἔχει πολλὲς γυναῖκες, τὸ Χριστὸ ὅμως τὸν γέννησε μὲ τὴ Μαρία. Ὁ Χριστὸς λοιπὸν εἶναι καρπὸς φυσιολογικῆς σεξουαλικῆς ἑνώσεως τοῦ Θεοῦ μὲ τὴ Μαρία. Ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς ἦταν ἔγγαμος καὶ μάλιστα πολύγαμος. Σύζυγοι τοῦ ἦταν ἡ Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ καὶ ἡ Μάρθα.

Ὁ Χριστὸς θὰ ἐπανέλθει καὶ πάλι στὴ γῆ καὶ συγκεκριμένα στὸ μεγάλο ναὸ τῶν Μορμόνων στὴ Γιούτα. Μὲ τὴν ἐπάνοδό του θὰ κρίνει τοὺς ἐθνικοὺς καὶ τοὺς ἄπιστους ἐνῶ τοὺς Μορμόνους θὰ τοὺς ἐπιβραβεύσει. Ὁ Χριστὸς θὰ ἱδρύσει τὴ χιλιετῆ βασιλεία του στὴν Ἀμερικὴ καθιστώντας ἄρχοντες τοὺς Μορμόνους. Ἡ Νέα Ἱερουσαλὴμ θὰ οἰκοδομηθεῖ στὸ Τζάνσον (Μισσόρι).

Οἱ ἄνθρωποι εἶναι καρποὶ θείων ἐρώτων. Οἱ Μορμόνοι διδάσκουν ὅτι οἱ ἄνθρωποι γεννήθηκαν ἀπὸ κάποιον θεϊκὸ ἔρωτα. Παραμένουν ὡς κατώτερα πνεύματα γιὰ χιλιάδες ἢ καὶ ἑκατομμύρια χρόνια. Ὅταν γίνονται ἄνθρωποι εἰσέρχονται στὸ ναὸ τοῦ σαρκικοῦ σώματος. Ὅσοι δεχθοῦν τὴ διδασκαλία τῶν Μορμόνων καὶ γεννοῦν πολλὰ παιδιὰ θὰ γίνουν θεοί. Ὡς θεοὶ μίας συγκεκριμένης περιοχῆς θὰ λατρεύονται ἀπὸ τοὺς κατοίκους ὡς μοναδικοὶ κοσμικοὶ ἄρχοντες. Ἡ αἵρεση καθιέρωσε τὴν πολυγαμία.

Ὅσοι πεθαίνουν χωρὶς πίστη στὴ διδασκαλία τῶν Μορμόνων τὰ πνεύματα τοὺς εἰσέρχονται στὸ σῶμα ἐρυθρόδερμων, μαύρων ἢ ζώων γιὰ νὰ ἐξαγνισθοῦν. Στὸ τέλος τῆς χιλιετοῦς βασιλείας θὰ γίνει ἀνάσταση τῶν νεκρῶν, οἱ ὁποῖοι θὰ κατοικοῦν αἰώνια στὴ γῆ ὡς ἀθάνατοι.

Ἡ «ἐκκλησιαστικὴ ὀργάνωση» τῶν Μορμόνων εἶναι ἱερατικὴ καὶ ταυτίζεται μὲ τὴν πολιτικὴ ἐξουσία (θεοκρατία). Ὁ ἀρχηγὸς τῆς αἱρέσεως εἶναι κυβερνήτης τῆς κοινότητας. Ὁ κλῆρος ἀποτελεῖται ἀπὸ ἐκλελεγμένους προεστούς, οἱ ὁποῖοι φέρουν βιβλικὰ ὀνόματα (Ἀπόστολοι, προφῆτες, ἐπίσκοποι, πρεσβύτεροι, διάκονοι).

Ἰδιαίτερη ἀξία ἔχει τὸ Βάπτισμα ποὺ γίνεται μὲ καταδύσεις, ἡ τελετὴ τοῦ Μυστικοῦ Δείπνου καὶ ἡ χειροτονία ἢ χειροθεσία κληρικῶν.

Ἱερὰ Βιβλία τῶν Μορμόνων εἶναι: Η Π. Διαθήκη, ἡ Κ. Διαθήκη, τὸ Βιβλίο τοῦ Μόρμον, τὸ Βιβλίο τῶν Διδασκαλιῶν καὶ Ἐπιταγῶν, καὶ τὸ Ἀκριβὸ Μαργαριτάρι.

Ὁ Βίος τῶν Μορμόνων εἶναι λιτός. Ἀπέχουν κρεοφαγίας καὶ ποτῶν. Οἱ ἴδιοι χαρακτηρίζονται ἀπὸ ἄκρατο φανατισμό.

Ἡ θεοκρατικὴ πολιτεία τῶν Μορμόνων ἐμφανίστηκε στὶς ΗΠΑ, τὸ 1860 μὲ τὸ ὄνομα Οὐτάχη. Ἡ ὁμοσπονδιακή τους πολιτεία δὲ διαθέτει σήμερα τὸν καθαρὸ μορμονικὸ τῆς χαρακτήρα. Σὲ πολλὲς ἐξωφρενικὲς συνήθειες τῶν Μορμόνων ὑπερίσχυσαν οἱ ὁμοσπονδιακοὶ νόμοι (πολυγαμία), ἐνῶ οἱ ἀλλεπάλληλες μεταναστεύσεις ἔφεραν στὴν Οὐτάχη πολυάριθμους ὀπαδοὺς ἄλλων δογμάτων ἡ θρησκειῶν.

Παρατηρήσεις

Ἡ ἀντιτριαδικὴ καὶ πολυθεϊστικὴ αὐτὴ ὀργάνωση τῶν Μορμόνων χαρακτηρίστηκε ὡς πρωτότυπη αἵρεση τῆς Βορείου Ἀμερικῆς, ἢ ἰδιάζουσα «κομμουνιστικὴ» θεοκρατικὴ αἵρεση.Τὸ ἐρώτημα εἶναι ἐὰν πρόκειται γιὰ αἵρεση ἢ γιὰ μία τὰ νέα θρησκεία, ἢ ἕνα «θρησκευτικὸ» φουνταμενταλιστικὸ κίνημα μὲ κάποια κατ' ὄνομα χριστιανικὴ διδασκαλία.

Στὴ Μορμονικὴ αἵρεση ἢ στὴ μορμονικὴ λατρευτικὴ καὶ «θρησκευτικὴ» ὁμάδα ὁ μελετητὴς αὐτής βρισκει πολλὰ στοιχεῖα ἰνδουιστικά, βουδιστικά, ἰουδαϊκά, καὶ πλατωνικὰ κ.α.Σαφῶς πρόκειται γιὰ μία μορφὴ Νεοσυγκρητισμοῦ. Τὰ ὑπάρχοντα πολυθεϊστικὰ στοιχεῖα, ὅπως και τα πανθεϊστικὰ καὶ θεοσοφιστικά, δὲν μᾶς ἐπιτρέπουν νὰ θεωρήσουμε τὸν Μορμονισμὸ ὡς χριστιανικὴ αἵρεση. Οἱ Μορμόνοι εἶναι ἐξίσου ἐπικίνδυνοι ἢ καὶ περισσότερο ἀπὸ τοὺς Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβά.

Δυστυχῶς καὶ τὸ φονταμενταλιστικὸ αὐτὸ «θρησκευτικὸ» μόρφωμα τῶν Μορμόνων βρῆκε εἴσοδο στὴν Ἑλλάδα, στὴν Ἀθήνα καὶ τὴ Θεσσαλονίκη. Στὴν Ἀθήνα στεγάζονται σὲ πολυτελὲς «εὐκτήριο» οἰκοδόμημα στὰ Ἰλίσια. Οἱ ὀπαδοί τους, ἀλλοδαποὶ ἀμερικάνοι «ἱεραπόστολοι», περιφέρονται στοὺς δρόμους τῆς πρωτευούσης προπαγανδίζοντες.

ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΑΙΡΕΣΕΙΣ «ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΕΣ» ΚΙΝΗΜΑΤΑ ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ

ΑΝΤΩΝΙΟΣ Μ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΟΥΡΝΑΡΑΣ

Ι.Μ.Παντοκράτορος