ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΟΦΙΑ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ
Χρυσοστομικὰ μαργαριτάρια*Ὅταν διαφθαροῦν οἱ ἄρχοντες, οἱ σύμβουλοι, οἱ δικαστές, οἱ ἱερεῖς, τίποτε πλέον δὲν ὑπάρχει, ποὺ θὰ μπορέσει νὰ ἐμποδίσει τὸν λαὸν νὰ καταστραφεῖ.
*Τὰ πουλιὰ ἔχουν φτερὰ γιὰ νὰ ἀποφεύγουν τὶς παγίδες καὶ οἱ ἄνθρωποι τὸ λογικὸ γιὰ νὰ ἀποφεύγουν τὰ ἁμαρτήματα.
*Δὲν θὰ χρειαζότανε λόγια, ἂν ἔλαμπε ἡ ζωή μας. Δὲν θὰ χρειαζότανε δάσκαλοι, ἂν ἐπιδεικνύαμε ἔργα. Κανεὶς δὲν θὰ παρέμενε ἄπιστος, ἂν ἐμεῖς εἴμασταν πραγματικοὶ Χριστιανοί.
*Νὰ σεβόμαστε ὁ ἕνας τὸν ἄλλον, γιὰ νὰ μάθουμε νὰ σεβόμαστε καὶ τὸν Θεό. Ἐκεῖνος ποὺ εἶναι θρασὺς στοὺς ἀνθρώπους, εἶναι θρασὺς καὶ στὸν Θεό.
*Μὴ μοῦ δείχνεις τὸν ἀθλητὴ τὴν ὥρα τῆς προπονήσεως, ἀλλὰ τὴν ὥρα τοῦ ἀγώνα. Μὴ μοῦ δείχνεις τὴν εὐλάβειά σου τὴν ὥρα ποὺ ἀκοῦς τὰ θεία λόγια, ἀλλὰ τὴν ὥρα τῆς ἔμπρακτης ἐφαρμογῆς.
*Σὲ καμμιὰ ἁμαρτία ὁ διάβολος δὲν καρφώνει μὲ τόσα πολλὰ καρφιὰ τὶς ψυχές, ὅσο στὴ φιλαργυρία.
*Πραγματικὰ πλούσιος εἶναι ἐκεῖνος ποὺ δὲν ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ τίποτε. Δηλαδὴ ὁ ὀλιγαρκής.
*Ἂν θέλεις νὰ ἀφήσεις πολὺ πλοῦτο στὰ παιδιά σου, ἄφησέ τους στὴν πρόνοια τοῦ...
Θεοῦ. Αὐτός, ὅταν δεῖ ὅτι Τοῦ δείχνεις τόση ἐμπιστοσύνη καὶ τὸν ἀναγνωρίζεις συγκληρονόμο, πῶς δὲν θὰ τοὺς ἐξασφαλίσει κάθε ἀγαθό;* ... (Οἱ ἅγιοι) περιεφρόνουν τὰ χρήματα, ἀπέφευγαν την δόξαν, εἶχαν ἀπαλλαγὴ ἀπὸ τὰς βιοτικᾶς φροντίδας. Διότι ἐὰν δὲν εἶχαν αὐτά, ἀλλ' ἤσαν δοῦλοι τῶν παθῶν, καὶ ἂν ἀκόμη ἀνιστοῦσαν ἀπείρους νεκρούς, ὄχι μόνον δὲν θὰ ὠφελοῦσαν εἰς τίποτε, ἀλλὰ θὰ ἦτο δυνατὸν νὰ θεωρηθοῦν καὶ ἀπατεῶνες.
*Τέτοιοι ἄνθρωποι (ποὺ πιστεύουν ἕνεκα θαυμάτων) ὑπάρχουν καὶ σήμερα πολλοί, οἱ ὁποῖοι ἔχουν τὸ ὄνομα τοῦ πιστοῦ, ἀλλ' εἶναι εὐμετάβλητοι εἰς τὴν πίστιν καὶ ἀσταθεῖς. Δὶ' αὐτὸ οὔτε τώρα ὁ Χριστὸς δὲν ἐμπιστεύεται τὸν ἑαυτόν του, ἀλλ' ἀποκρύπτει τὰ περισσότερα....
*Μὴ ζητῆς λοιπὸν θαύματα, ἀλλὰ ζήτει τὴν ὑγείαν τῆς ψυχῆς... Μὴ ζητῆς νὰ ἴδης τυφλὸν νὰ θεραπεύεται, ἀλλὰ πρόσεξε ὅλους ποὺ ἀναβλέπουν τώρα τὴν πιὸ ὡραίαν καὶ τὴν πιὸ ὠφέλιμον ἀναβλέψιν καὶ μάθε καὶ σὺ νὰ βλέπης μὲ σωφροσύνη καὶ προσπάθησε νὰ διόρθωσης τὸν ὀφθαλμόν σου.
*... Οὔτε μᾶς μειώνει τὸ γεγονὸς ὅτι δὲν θαυματουργοῦμε ἐὰν φροντίζωμεν διὰ τὴν ἀρετὴν γενικῶς. Διότι διὰ μὲν τὰ θαύματα εἴμεθα οἱ ἴδιοι ὀφείλεται, διὰ τὸν βίον ὅμως καὶ τὰς πράξεις μᾶς ἔχομεν ὀφειλέτην τὸν Θεόν.
*Πρόσεξε (τὸν Παῦλο) πῶς ἐνεργεῖ, καὶ πουθενὰ νὰ μὴν θαυματουργεῖ χωρὶς λόγο, ἀλλὰ ἀπὸ ἀνάγκη· διότι καὶ κατὰ τὴ διάρκεια τῆς κακοκαιρίας προφήτεψε ἐπειδὴ ὑπῆρχε αἰτία καὶ ὄχι χωρὶς λόγο....
*Κανεὶς λοιπὸν ἂς μὴν ὑπερυψώνη τὰ θαύματα. Διότι ὁ δαίμων ὑποφέρει ὅταν ἐκδιωχθῆ ἀπὸ τὸ σῶμα τοῦ ἀνθρώπου καὶ ἀκόμη περισσότερον, ὅταν ἰδῆ ψυχὴν ν' ἀπαλλάσσεται ἀπὸ τὴν ἁμαρτίαν... Ἂν λοιπὸν τὴν ἀποβάλης αὐτήν... ἐπέδειξες θαῦμα μεγαλύτερον ἀπὸ ὅλα τὰ θαύματα.
*Ἡ Ἐκκλησία ἱδρύθη ὑπὸ τοῦ Θεοῦ καὶ ἐστερεώθη διὰ τοῦ αἵματος τῶν Μαρτύρων. Καὶ ὅμως πολλοὶ τὴν πολεμοῦν καὶ τὴν συκοφαντοῦν, χωρὶς νὰ διδάσκωνται ἀπὸ τὴν ἱστορίαν, ὅτι ὅσοι τὴν ἐπολέμησαν ἐχάθησαν, ἐνῶ ἀντιθέτως ἐκείνη ἔχει ἀνυψωθῆ μέχρι τοῦ οὐρανοῦ. Διότι ἡ Ἐκκλησία ὅταν πολεμῆται, νικᾶ· ὅταν σκέπτωνται ἐναντίον τῆς κακά, αὐτὴ ἐξαγνίζεται, ὅταν ὑβρίζεται, γίνεται πλέον λαμπρά. Δέχεται πολλάκις ἐπιθέσεις, ὅμως δὲν νικᾶται ποτέ, κλυδωνίζεται μέν, χωρὶς ὅμως νὰ καταποντίζεται, ὑφίσταται διάφορα κακά, δὲν ναυαγεῖ ὅμως οὐδέποτε. Παλαίει, χωρὶς ποτὲ νὰ ἡττᾶται.
*Γιὰ τὴν ἔννοια καὶ τὴν ἰδέα τῆς ἀγάπης ἐνομοθέτησε ὁ Θεὸς τὴν ἐλεημοσύνη. Καὶ χωρὶς τὴν ἐλεημοσύνη ἦταν σὲ θέση ὁ Θεὸς νὰ συντήρηση τοὺς φτωχούς. Ἀλλὰ ἀναθέτει τὴ συντήρησή τους σ' ἐμᾶς, γιὰ ν' ἀναπτύξη τοὺς μεταξὺ μας δεσμοὺς τῆς ἀγάπης καὶ τὴ θέρμη τῶν σχέσεών μας.
*Διὰ ποίαν αἰτίαν ὁ ἄπ. Παῦλος, τὸν μὲν θάνατον τοῦ Χριστοῦ, θάνατον ὀνόμασε, τὸν δὲ ἰδικὸν μᾶς κοίμησιν;
Ὄχι ἁπλῶς. Διὰ μὲν τὸν Χριστὸν θάνατον ὠνόμασε διὰ νὰ πιστοποίηση τὸ πάθημά Του, δὶ' ἠμᾶς δὲ κοίμησιν ὠνόμασε, διὰ νὰ παρηγορήση τὴν ὀδύνην μας, διότι ὅστις κοιμᾶται θὰ ἐξεγερθῆ ἐξάπαντος, καὶ τίποτε ἄλλο δὲν εἶναι ὁ θάνατος, παρὰ ὕπνος μακρύς.
*Ἡ Ἐκκλησία εἶναι κιβωτὸς σωτηρίας, πολὺ ἀνώτερη ἀπ' τὴν κιβωτὸ τοῦ Νῶε. Ἐδῶ, λέγει ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος, ἡ Ἐκκλησία «παραλαμβάνει τὰ ζῶα καὶ μεταβάλλει... Εἰσῆλθε κάποιος κοράκι, καὶ ἐξέρχεται περιστερά. Εἰσέρχεται λύκος, καὶ ἐξέρχεται πρόβατον. Εἰσέρχεται ὄφις, καὶ ἐξέρχεται ἀρνίον, οὐ τῆς φύσεως μεταβαλλόμενης, ἀλλὰ τῆς κακίας ἐλαυνομένης».
*«Κανεὶς δὲν θὰ ἦταν εἰδωλολάτρης, ἂν ἤμεθα πραγματικοὶ Χριστιανοί· ἂν ἐφυλάγαμε τὶς ἐντολὲς τοῦ Χριστοῦ ὅταν μᾶς ἀδικοῦσαν καὶ ὅταν μᾶς ἅρπαζαν τὰ ἰδικά μας· ἂν εὐλογούσαμε ὅταν μᾶς ὕβριζαν· ἂν εὐεργετούσα¬με ὅταν ἐδεινοπαθούσαμε. Κανεὶς δὲν θὰ ἦταν τόσο θηρίο, ὥστε νὰ μὴν τρέξη πρὸς τὴν εὐσέβεια, ἂν ἀπὸ ὅλους μας ἐτηρεῖτο αὐτὴ ἡ τακτική».
Πνευματικὰ Ὀρθόδοξα Μηνύματα Σωτήριου Οἰκοδομής
Ἐκδόσεις Ὀρθόδοξος Κυψέλη
Θεσσαλονίκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου