Τὶς ἡμέρες ποῦ πῆγε νὰ προσκύνηση στὰ Ἱεροσόλυμα ἦλθε μία παρέα νέων νὰ τὸν δεῖ. Ἐνῶ ἀπουσίαζε ἀπὸ τὸ Κελλί του, αὐτοὶ τὸν βρῆκαν! Τοὺς ἄνοιξε ὁ Γέροντας, τοὺς κέρασε λουκούμι, συζήτησαν καὶ ἔφυγαν πολὺ χαρούμενοι. Διανυκτέρευσαν στὴν Μονὴ Φιλόθεου καὶ ἐκεῖ ἀνέφεραν ὅτι εἶδαν τὸν Γέροντα. Οἱ πατέρες ἀποροῦσαν, πῶς τὸν βρῆκαν, ἐνῶ ἔλειπε. Τὴν ἑπομένη κάποιος Φιλοθεΐτης πῆγε στὴν «Παναγούδα», ἀλλὰ δὲν βρῆκε τὸν Γέροντα. Ρώτησε σὲ γειτονικὸ Κελλὶ καὶ ἐπιβεβαίωσαν τὴν ἀπουσία του.Τὸ γεγονὸς αὐτὸ εἶχε πληροφορηθῆ καὶ ὁ τότε πορτάρης τῆς Μονῆς Κουτλουμουσίου, ὁ νῦν ἡγούμενος Βατοπεδίου Ἀρχιμανδρίτης Ἐφραὶμ καὶ ἄλλοι πατέρες, καὶ εἶχε γίνει εὐρύτερα γνωστὸ στὸ Ἅγιον Ὅρος.
Πηγή: Ἱερομονάχου Ἰσαάκ, Βίος Γέροντος Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου, σελίδες: 595-596, ἔκδοσις Καλύβης Ἀναστάσεως, Καψάλα Ἅγιον...
Ὅρος, Ἅγιον Ὅρος 2004.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου