Δυναμική επέμβαση του Μητροπολίτη Άνθιμου

 

ΟΡΘΕΣ ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ κ. ΑΝΘΙΜΟΥ

Τοῦ Παναγιώτη Τελεβάντου

===========

Ὁ Παναγιότατος Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης κ. Ἄνθιμος δημοσίευσε στὴν “Καθημερινὴ” ἀξιόλογο ἄρθρο ἀναφορικὰ μὲ τὶς ἀπαράδεκτες θέσεις τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἱερωνύμου γιὰ τὴ στάση ποὺ πρέπει νὰ τηροῦν οἱ ἱεράρχες γιὰ τὰ φλέγοντα ἐθνικὰ καὶ κοινωνικὰ θέματα.

Ἐκφράζουμε τὴν ἐλπίδα ὅτι ὁ Παναγιότατος Θεσσαλονίκης θὰ συνεχίσει μὲ τὸ ἴδιο σθένος νὰ προμαχεῖ ὑπὲρ τῶν ἐθνικῶν μας δικαίων.

Τὸν παρακαλοῦμε θερμὰ νὰ ὑψώνει προπαντὸς φωνὴ ἐναντίον τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ τῶν ἄλλων αἱρέσεων. Ἂν γιὰ τὴν ἐπίγεια πατρίδα οἱ ἱεράρχες πρέπει νὰ βρίσκονται στὰ χαρακώματα πόσο μᾶλλον πρέπει νὰ βρίσκονται στὶς ἐπάλξεις γιὰ τὴν αἰώνια πατρίδα τῆς ὁποίας κατεξοχὴν τάχθηκαν φρουροί!

Παρακαλοῦμε τὸν Παναγιότατο νὰ ἀναλάβει γενναῖες πρωτοβουλίες. Ἂς φέρει πρόταση στὴν Ἱεραρχία γιὰ νὰ ἀποχωρήσει ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ἀπὸ τὸ Παγκόσμιο Συμβούλιο τῶν αἱρέσεων γνωστὸ ὡς ΠΣΕ. Οἱ Ἐκκλησίες τῆς Βουλγαρίας καὶ τῆς Γεωργίας ἀπεχώρησαν ἤδη ἀπὸ τὴν προτεστανικὴ πανσπερμία κατόπιν μάλιστα πιέσεων τοῦ ποιμνίου τους. Τί δουλειὰ ἔχει ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος στὸ παγκόσμιο συμβούλιο τῶν προτεσταντικῶν αἱρέσεων;

Ἕνα ἄλλο θέμα ποὺ χρήζει ἰδιαίτερης προσοχῆς καὶ θὰ ἔδινε ἰδιαίτερη χαρὰ στοὺς πιστοὺς εἶναι ἂν ὁ Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης φέρει στὴν ἑπόμενη σύνοδο τῆς Ἱεραρχίας τὸ ἐπιτακτικὸ αἴτημα τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ γιὰ νὰ καθαιρεθεῖ ὁ Μητροπολίτης Μεσσηνίας Χρυσόστομος (Σαββάτος). Ὅπως γνωρίζετε, Παναγιότατε, ὁ Σεβασμιότατος Μεσσηνίας δήλωσε στὴ σύνοδο τῆς Ἱεραρχίας τὸν περασμένο Ὀκτώβριο ὅτι “ἡ Ἐκκλησία εἶναι διαιρεμένη”!!!

Οὐδεὶς φυσικὰ πείστηκε ὅτι ἔδωσε ἐπαρκεῖς ἐξηγήσεις ὁ Μητροπολίτης Μεσσηνίας γιὰ τὴν ξεκάθαρη αἵρεση ποὺ διατύπωσε. Σᾶς παρακαλοῦμε, Παναγιότατε, θέσατε τὸ χέρι στὴν καρδία καὶ ἀτενίσατε τὴν εἰκόνα τοῦ Κυρίου καὶ πέστε μας ἂν εἰλικρινὰ πιστεύετε ὅτι ὁ κακόδοξος ἐπίσκοπος Σαββάτος ἔχει θέση στὴν ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας μας. Καὶ ἀφοῦ εἶναι βέβαιον ὅτι ἡ ἐπισκοπικὴ καρδία σᾶς ἀποκλείεται νὰ μὴ βρεῖ ἔνοχο βαρύτατου ἐκκλησιαστικοῦ ἐγκλήματος τὸ Μητροπολίτη Χρυσόστομό σας παρακαλοῦμε θερμὰ νὰ ἡγηθεῖτε τῆς προσπάθειας νὰ καθαιρεθεῖ ὁ κακόδοξος ἐπίσκοπος καὶ νὰ ἐκδιωχθεῖ ἀπὸ τὴν ἕδρα τῆς συστηματικῆς θεολογίας ποὺ κατέχει στὴ Θεολογικὴ Σχολὴ τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν.

Εἶναι ἀστεία πράγματα νὰ λέμε Παναγιότατε ὅτι ὁ Μεσσηνίας μετανόησε ἢ ὅτι ἔχει λευκὸ δογματικὸ μητρῶο. Τὸ σῶμα ποὺ ἐξεδίκασε τὴ μήνυση τοῦ ὁμολογητῆ Μητρπολίτη Κυθήρων Σεραφεὶμ συνεκροτήθη ἀπὸ τὸν Ἄννα καὶ τὸν Καιάφα. Ὄχι μόνον ὁ Μεσσηνίας “ἀθώωσε” τὸν ἑαυτὸ τοῦ ἀλλὰ καὶ ὁ κ. Χριστινάκης, ὁ ὁποῖος ἔπρεπε νὰ βρίσκεται ὑπόδικος γιὰ τὴν προώθηση τοῦ κ. Σαββάτου στὴν Καθηγεσία καὶ ὄχι κριτὴς τῆς ὀρθοδοξίας του. Ὁ ἴδιος πρέπει νὰ μᾶς ἐξηγήσει πῶς καὶ γιατί ὁ κ. Χρυσόστομος ἔγινε Καθηγητής. Ὄχι νὰ καλεῖται νὰ κρίνει μία ἀνομία γιὰ τὴν ὁποία καὶ ὁ ἴδιος ἔπρεπε νὰ εἶναι ὑπόδικος.

Ἀναμένουμε, Παναγιότατε, νὰ χειροκροτήσουμε κάθε σᾶς ἐπαινετὴ ἐνέργεια. Θὰ χαιρόμαστε χαρὰν μεγάλη ὅταν θὰ σᾶς βλέπουμε ἀκοίμητο φρουρὸ γιὰ τὰ θέματα τῆς πίστεως ὅπως εἶστε καὶ πολὺ ὀρθὰ πράττετε γιὰ τὰ θέματα τῆς πατρίδας.

Παρατίθεται στὴ συνέχεια τὸ ἄρθρο τοῦ Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης ποὺ μᾶς ἔδωσε ἀφορμὴ γιὰ τὸ πιὸ πάνω σχόλιο.

*****

ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ

ΚΑΙ ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Τοῦ Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης Ἀνθίμου

=================

H οἰκονομικὴ κρίση ἡ ὁποία μαστίζει τὸν ἑλληνικὸ λαὸ ἔχει γίνει ἀποδεκτὸ ὅτι δὲν εἶναι μόνον οἰκονομικὴ κρίση, ἀλλὰ εἶναι κυρίως ἠθικὴ κρίση καὶ κρίση ἀξιῶν. Ὅταν ἡ ἠθικὴ συνείδηση τοῦ ἀτόμου πνίγεται στὰ λιμνάζοντα νερὰ τῶν ὑλικῶν συμφερόντων, τῶν χρηματικῶν καταχρήσεων, τῆς σαρκολατρίας καὶ τοῦ πολυωνύμου ἐρωτισμοῦ, τοῦ παράνομου κέρδους, τοῦ νεοπλουτισμοῦ, τοῦ ἐγωκεντρισμοῦ, τῆς φιλαυτίας καὶ τῆς ἀδικαίωτης φιλαρχίας, τότε ἡ ἀνθρώπινη κοινωνία κυριολεκτικῶς καταρρέει καὶ ἀποσαθρώνεται.

Σὲ ἕνα τέτοιο κλίμα παραμερίζονται καὶ χάνονται οἱ ἀξίες καὶ οἱ ἀρετὲς τῆς ἀγάπης, τῆς εἰρήνης, τῆς ὑπομονῆς, τῆς δικαιοσύνης, τῆς καθαρότητος τοῦ βίου, τῆς καλλιεργημένης συνειδήσεως, τοῦ σεβασμοῦ τῆς ἀνθρωπίνης ὑπάρξεως, καὶ αὐτῆς ἀκόμη τῆς πίστεως πρὸς τὸν Θεὸ Δημιουργό. Ἐνώπιον αὐτῆς τῆς γενικῆς κρίσεως ἡ Ἐκκλησία πρέπει νὰ χρησιμοποιήση προδρομικὸ λόγο πρὸς τὸν Λαὸ τοῦ Θεοῦ γιὰ μετάνοια καὶ ἐπιστροφὴ στὴν πηγὴ τῆς ζωῆς καὶ τῆς λυτρώσεως. Γιὰ νὰ γίνη πρακτικὸς ὁ λόγος μου, ἀλλὰ χωρὶς διάθεση καταλογισμοῦ εὐθυνῶν, οἱ ὑπεύθυνοί της περιπετείας γιὰ τὴν ἀνταλλαγὴ ἀκινήτων μεταξύ του ἑλληνικοῦ Δημοσίου καὶ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Βατοπεδίου ἔπρεπε νὰ αὐτοεγκλεισθοῦν σὲ εἰδικὸ θάλαμο μετανοίας, γιὰ τὴ ζημιὰ ποὺ ἔγινε στὸν λαό μας καὶ στοὺς θεσμούς. Μετάνοια, λοιπόν, ἀπὸ ὅλους καὶ γιὰ ὅλα, καὶ ἐπιστροφὴ στὴ νομιμότητα καὶ στὴ Δικαιοσύνη.

Ἕνα καίριο πλῆγμα γιὰ τὴν ἑλληνικὴ κοινωνία, ὡς συνέπεια ἀπὸ τὴν οἰκονομικὴ κρίση, εἶναι ἡ ἐπελθοῦσα χρηματικὴ δυσπραγία καὶ ἡ ὁλοφάνερη πλέον κατάσταση φτώχειας τῶν χαμηλομίσθων, τῶν μικροσυνταξιούχων καὶ τῶν ἀνέργων. Νέο κύμα ἀνέργων προῆλθε ἀπὸ τὶς ἀπολύσεις τῶν συμβασιούχων, τῶν ὁποίων ἔληξαν οἱ συμβάσεις. Τί θὰ γίνη ὅλος αὐτὸς ὁ κόσμος; Εὐρισκόμεθα ἐνώπιον ἑνὸς ἐκρηκτικοῦ κοινωνικοῦ φαινομένου, ποὺ δὲν γνωρίζομε πότε καὶ πῶς θὰ ἀντιμετωπισθῆ. Τὸ φαινόμενο αὐτὸ εἶναι προσβολὴ τῆς ἀνθρωπίνης ὑπάρξεως καὶ προσβολὴ τῆς ἀτομικῆς ἀξιοπρέπειας. Ἡ Ἐκκλησία διὰ τῶν Μητροπόλεων καὶ κυρίως τῶν ἐνοριῶν θὰ συνεχίση τὴ φιλάνθρωπη ἀποστολή της πρὸς τοὺς ἀπόρους ἀδελφούς μας. Βεβαίως, τὰ συσσίτια δὲν λύουν τὸ ζήτημα τῆς φτώχειας καὶ τῆς στερήσεως τῶν ἀπόρων καὶ τῶν ἀνέργων, ἀλλ’ εἶναι μία χρησιμώτατη προσφορὰ στὴν κατάσταση ποὺ ἀντιμετωπίζομε.

Εἶναι περίεργο, ἀλλ’ ὄχι καὶ ἀνερμήνευτο, ὅτι ἡ οἰκονομικὴ κρίση συμπίπτει μὲ ἐνέργειες καὶ σχεδιασμοὺς ποὺ διευκολύνουν προφανῶς τὴν ἐπιχειρουμένη παγκοσμιοποίηση. Ἔτσι, ἡ Ἐκκλησία μας καὶ ὅλοι οἱ Ἕλληνες χριστιανοὶ πολίτες ἀντιμετωπίζουν μὲ ἀπορία καὶ πικρία τὴν προσπάθεια ποὺ καταβάλλεται νὰ μειωθῆ περαιτέρω ἢ καὶ νὰ καταργηθῆ ἡ διδασκαλία τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν στὸ Λύκειο. Ἡ Ἱερὰ Σύνοδος ἀπεφάσισε ὅπως εἰδικὴ Ἐπιτροπὴ ἐξ Ἀρχιερέων ἐπισκεφθῆ τοὺς ἁρμοδίους ὑπουργοὺς καὶ νὰ παραδώση Ὑπόμνημα τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος γιὰ τὸ ζήτημα αὐτό.

Ἕνα ἄλλο κρίσιμο καὶ εὐαίσθητο πρόβλημα, ποὺ ἔχει καταστῆ σοβαρώτατο ζήτημα γιὰ ὅλες τὶς εὐρωπαϊκὲς κυρίως κοινωνίες, εἶναι τὸ Μεταναστευτικό. Ἡ Ἐκκλησία μᾶς ὑπῆρξε πρωτοπόρος στὴν παροχὴ ἐξυπηρετήσεων πρὸς τοὺς μετανάστες ποὺ κατέκλυσαν τὸ Λεκανοπέδιο τῆς Ἀττικῆς καὶ τὶς ἄλλες μεγάλες πόλεις τῆς χώρας μας καὶ ἐξακολουθεῖ νὰ εἶναι πολλαπλῶς εὐεργετικὴ πρὸς αὐτούς, σύμφωνα μὲ τὴ διδασκαλία τοῦ Εὐαγγελίου. Ἀλλὰ τὸ φαινόμενο αὐτὸ ξεπέρασε τὰ ὅρια ἀντοχῆς τόσο τῆς κρατικῆς μέριμνας ὅσο καὶ τῆς ἐκκλησιαστικῆς προνοίας. Ἡ Ἐκκλησία παρακολουθεῖ μὲ ἀγωνία τὴ δημιουργηθεῖσα κατάσταση καὶ ἐκφράζει τὴν πλήρη συμπαράστασή της πρὸς τοὺς δοκιμαζομένους Ἕλληνες πολίτες καὶ χριστιανούς, ἰδιαιτέρως τῶν περιοχῶν ὅπου οἱ μετανάστες εἶναι περισσότεροι ἀπὸ τοὺς Ἕλληνες κατοίκους. Ἡ Ἐκκλησία μᾶς ἀκούει ἀνήσυχη τὸ κλάμα καὶ τὸν πόνο τῶν χριστιανῶν Ἑλλήνων πολιτῶν, ἰδιαιτέρως τῶν κατοίκων τῶν περιοχῶν τῆς Ἀττικῆς καὶ τῆς Θεσσαλονίκης, καθὼς καὶ τὴν κραυγὴ ἀγωνίας τῶν ἀνέργων συμπατριωτῶν μας, συμπαρίσταται στὴ δοκιμασία τους καὶ ζητεῖ ἀπὸ τὴν Πολιτεία νὰ προστατεύση τὰ δικαιώματά τους.

Τὸ δύσκολο κεφάλαιο τῶν ἐθνικῶν μας θεμάτων μεγιστοποιεῖ τὴν ἀγωνία τοῦ λαοῦ μας γιὰ τὸ μέλλον τῆς πατρίδος μας. Καὶ τὸ ἐρώτημα γίνεται παράπονο, ὅταν διαπιστώνομε οἱ Ἕλληνες πολίτες ὅτι ἀπὸ τὶς 27 χῶρες τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως, μόνον ἡ Ἑλλάδα μᾶς ἀντιμετωπίζει τόσα ἐθνικὰ θέματα, ἐπικίνδυνα γιὰ τὴν κρατικὴ ὑπόστασή της καὶ τὸ μέλλον της. Καὶ βεβαίως εἶναι γνωστὸ στοὺς εἰδικούς, ὅτι οἱ πολίτες τῆς δημοκρατίας μᾶς ἔχουν τρεῖς διεξόδους γιὰ νὰ ἐκφρασθοῦν γιὰ τὰ δημόσια καὶ κοινὰ προβλήματα τῆς πατρίδος μας. Ἡ πρώτη εἶναι ἡ κομματική, ὅταν ὁ πολίτης ἐντάσσεται σὲ κάποιο κόμμα, ἡ δεύτερη εἶναι ἡ πολιτική, ὅταν ἐκφράζει ἐλεύθερες πολιτικὲς ἀπόψεις, καὶ ἡ τρίτη εἶναι ἡ ἐθνική, ὅταν ὁμιλοῦμε, ἀγωνιζόμεθα καὶ ὑπερασπιζόμεθα τὴν ἔνδοξη πατρίδα μας, τὴν Ἑλλάδα.

Γι’ αὐτὸ ἔκαμε λάθος ὁ Μακαριώτατος κ. Ἱερώνυμος ὅταν εἶπε προσφωνῶν τὴν Ἱεραρχία καὶ τὸ ἐπανέλαβε καὶ διὰ τοῦ Τύπου: «Ἄλλο χύνω τὸ αἷμα μου γιὰ τὴν πατρίδα ὅταν χρειασθῆ, καὶ ἄλλο εὐκαίρως - ἀκαίρως προβάλλω μία εἰκόνα τῆς Ἐκκλησίας ὡσὰν νὰ εἶναι θεσμὸς προσόμοιός του στρατοῦ ἢ τῶν κομματικῶν παρατάξεων». Εἶναι κρίμα ποὺ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ἐξέχασε ἢ ἀγνόησε τὴ σαφῆ διδασκαλία τῆς Ὀρθοδόξου Θεολογίας, ἡ ὁποία κατωνόμασε ἐμᾶς τοὺς ζῶντες στὸν κόσμο χριστιανοὺς «Στρατευομένη Ἐκκλησία» καὶ αὐτοὺς ποὺ ἔφυγαν γιὰ τὴν αἰωνιότητα «Θριαμβεύουσα Ἐκκλησία» (βλέπε Ἰω. Καρμίρη, Ἀκαδημαϊκοῦ, Ὄρθ. Ἐκκλησιολογία, σ. 758). Ἐμεῖς οἱ ὀρθόδοξοι Ἕλληνες Ἱεράρχες, ποὺ βλέπομε τὴν πατρίδα μας νὰ κινδυνεύη καὶ τὸν λαό μας νὰ δεινοπαθῆ, πρέπει ἀκατάπαυστα, καὶ νὰ ὁμιλοῦμε, καὶ νὰ παρηγοροῦμε, καὶ νὰ στηρίζωμε τὸν λαό μας, καὶ νὰ διακηρύσσωμε urbi et orbi ὅτι ὁ Ἑλληνισμὸς καὶ ἡ Ὀρθοδοξία ἔχουν ἱερὸ καὶ ἀπαράβατο δικαίωμα ὑπάρξεως στὸν σύγχρονο κόσμο.

Ἐὰν κλείσωμε τὸ στόμα μας καὶ σταυρώσωμε παθητικὰ τὰ χέρια μας καὶ ἀδιαφορήσωμε γιὰ τὰ μεγάλα προβλήματα τοῦ λαοῦ μας, θὰ εἴμαστε ἀνάξιοι τῶν προγόνων μας καὶ τῆς ἱστορίας μας. Ἀφοῦ ἀμφισβητεῖται ἡ ἐδαφικὴ κυριαρχία τῆς Ἑλλάδος μας χάριν τῆς πονηρᾶς παγκοσμιοποιήσεως, πρέπει νὰ εἴμεθα ἕτοιμοι γιὰ κάθε θυσία.

Ὁ Θεὸς τῆς ἀγάπης καὶ τῆς εἰρήνης ἂς εἶναι μαζί μας.

ΠΗΓΗ: Ζωηφόρος,

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_1_17/10/2010_419074