Μήπως ζοῦμε σέ ἐποχή χριστιανοφοβίας;

Τοῦ Τάσου Μητσόπουλου
(Βουλευτῆ Λάρνακας, Ἐπιτρόπου Εὐρωπαϊκῶν Ὑποθέσεων)

Ἡ πρόσφατη ἀπόφαση τοῦ Ε.Δ.Α.Δ. μέ τήν ὁποία καλεῖται ἡ ἰταλική κυβέρνηση νά ἀποσύρει τούς σταυρούς ἀπό τίς σχολικές αἴθουσες, ἔχει ξεσηκώσει θύελλα ἀντιδράσεων. Ἄρθρα στόν ἐγχώριο καί διεθνῆ Τύπο ἐπιχειροῦν νά ἑρμηνεύσουν τήν ἀπόφαση αὐτή μέσα ἀπό τή σκοπιά ἑνός ἰδεολογικοῦ διαφωτισμοῦ, παρουσιάζοντάς την ὡς μία ἀπόφαση πού κινεῖται στή λογική τῆς διάκρισης τῶν ρόλων κράτους καί Ἐκκλησίας. Εἶναι ὅμως ἔτσι τά πράγματα;.

Τί γίνεται μέ τά δικαιώματα τῶν πλειοψηφιῶν πού στίς περισσότερες μάλιστα φορές εἶναι σιωπηρές; Πῶς στήν ἀλήθεια διασφαλίζονται στόν σύγχρονο κόσμο τῶν δομικῶν ἀμφισβητήσεων; Μέ τήν ἴδια ἀκριβῶς λογική εἶναι ἀναμενόμενο καί προβλεπτό ὅτι τό ἀμέσως ἑπόμενο βῆμα, ἡ ἑπόμενη προσφυγή, θά ἀφορᾶ πιθανότατα τήν...ἀπόσυρση τοῦ σταυροῦ ἀπό τίς σημαῖες. Καί μετά, σειρά θά πάρει ὁ σταυρός στά νοσοκομεῖα, πού ἀποτελεῖ γιά τούς πιστούς καί πολλές φορές ἀκόμη καί γιά τούς ἀπίστους, σύμβολο ἐλπίδας, ἐγκαρδίωσης καί προσδοκίας. Πρέπει νά εἶναι σαφές ὅτι ὁ σταυρός δέν ἀποτελεῖ μόνον ἕνα χριστιανικό σύμβολο, ἀποτελεῖ ἕνα ἀναπόσπαστο στοιχεῖο τῆς ταυτότητας καί τοῦ εὐρωπαϊκοῦ μας πολιτισμοῦ. Ἡ ἰδεολογικοῦ τύπου ἀνάλυση - προσέγγιση τοῦ θρησκευτικοῦ φαινομένου πού ἐπιχειρεῖται εἶναι ἄκρως ἐπικίνδυνη. Ἡ θρησκεία εἶναι αὐθύπαρκτη καί δέν μπορεῖ νά χωρέσει μέσα σέ ἰδεολογικά στερεότυπα καί στεγανά. Τά σύγχρονα προβλήματα πού ταλανίζουν τίς πολυσύνθετες κοινωνίες μας δέν μποροῦμε νά τά λύσουμε κηρύσσοντας συλλήβδην τόν πόλεμο στίς θρησκεῖες . Καί ὀφείλουμε νά ἀναγνωρίσουμε ὅτι ὁ Χριστιανισμός ἔχει σφραγίσει καταλυτικά τή διαμόρφωση τοῦ εὐρωπαϊκοῦ γίγνεσθαι σέ βαθμό πού ὁποιαδήποτε προσπάθεια ἀποσιώπησης ἤ ὑποβάθμισης τῆς συμβολῆς του νά συνιστᾶ ἕνα ἀσυγχώρητο ἱστορικό ἔλλειμμα. Διερωτῶμαι εἰλικρινά γιατί ἕνας Μουσουλμάνος ἤ ἕνας Ἑβραῖος ἤ μία θρησκευτική ἤ ἐθνοτική μειονότητα, νά αἰσθάνεται ἀσφαλής σέ μία κοινωνία πού ἀπαρνεῖται τήν ταυτότητα καί τελικά τόν ἴδιο τόν ἑαυτό της; Μήπως ζοῦμε πιά σέ μία ἐποχή "χριστιανοφοβίας" μέσα ἀπό τή συνεχῆ στοχοποίηση τῶν συμβόλων; Μήπως τελικά ἀπό τή φάση τῆς ἀνεξιθρησκίας, τῆς ἐλευθερίας τῆς θρησκείας, ἔχουμε περάσει στό αἴτημα γιά δικαίωμα στή θρησκεία;

Ἀκόμη καί ὁ δεδηλωμένα ἄθεος Βολταῖρος, τό μεγάλο αὐτό τέκνο τοῦ εὐρωπαϊκοῦ διαφωτισμοῦ, ἀναγνώρισε καί ὁμολόγησε τόν χριστιανικό χαρακτήρα τῆς Εὐρώπης. Μία ἄλλη σημαντική μαρτυρία, μᾶς ἔρχεται ἀπό τόν Ἑβραῖο διανοούμενο, καθηγητή Weiler ὁ ὁποῖος σημειώνει: "Εἶναι ὄντως γελοῖο νά μήν ἀναγνωρίζεται ὁ Χριστιανισμός ὡς ἕνα ἐξόχως σημαντικό στοιχεῖο στόν καθορισμό τοῦ τί ἐννοοῦμε ὡς εὐρωπαϊκή ταυτότητα, στό καλό καί τό κακό της, στήν τέχνη, στή λογοτεχνία, στή μουσική καί στή γλώσσα, ἀκόμη καί στήν πολιτική μας κουλτούρα". Ἄς προσέξουμε λοιπόν! Στήν προσπάθειά μας νά οἰκοδομήσουμε τήν Εὐρώπη τῆς πολυμορφίας, τῆς ἑτερότητας καί τῆς ἀνεκτικότητας, ἄς μήν διαπράξουμε ἕνα ἱστορικό καί μοιραῖο ἴσως ὀλίσθημα. Ἡ συνειδητή καί ἀδιαπραγμάτευτη ἀντίθεσή μας σέ πάσης φύσεως καί προελεύσεως θρησκευτικούς φονταμενταλισμούς δέν θά πρέπει νά μᾶς ὁδηγεῖ σέ ἕναν ἐξίσου ἐπικίνδυνο κοσμικό, ἀθεϊστικό καί ἰσοπεδωτικό φονταμενταλισμό.
ΠΗΓΗ:ΕΝΩΜΕΝΗ ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ