Τί εἶναι Θεοσοφία;

(Συνοπτική παρουσίαση)

Θεοσοφία: φιλοσοφικό καί θρησκευτικό «γνωστικό» ρεῦμα, συνέχεια καί σύνθεση τοῦ ἀρχαίου νεοπλατωνισμοῦ καί τοῦ γνωστικισμοῦ, τό ὁποῖο, ὑπό τήν νεοτέρα του μορφή, προβαλλόταν κυρίως ἀπό τή Θεοσοφική Ἑταιρεία (ἱδρυμένη τό 1875), μέ εἰσηγήτρια τή Ρωσίδα «διάμεσο» (“medium”) Ἔλενα Πετρόβνα Μπλαβάτσκυ, τώρα δέ προβάλλεται ἀπό τήν κίνηση τοῦ “New (Aquarian) Age” .

Κύριες ἐπιδιώξεις τῆς Θεοσοφίας εἶναι ἀφ’ ἑνός ὁ σχηματισμός ἑνός παγκοσμίου πυρῆνος τῆς ἀνθρωπότητος χωρίς διακρίσεις θρησκείας, φυλῆς, γένους, τάξεως καί χρώματος, ἄφ΄ ἑτέρου δέ καί σέ συνάρτηση μέ τήν προηγούμενη ἐπιδίωξη, ἡ ἀπόδειξη ὅτι ὅλες οἱ διαφορετικές θρησκευτικές πίστεις καί αἱρέσεις εἶναι οὐσιαστικά ἴδιες, μέ κοινή προέλευση καί ἀμελητέες παραλλαγές. Βάσει τῶν ἐπιδιώξεων τούτων ἡ Θεοσοφία ἐξ ἀρχῆς ἐπεδίωξε τήν προώθηση τῆς συγκριτικῆς θρησκειολογίας (“comparative religion”), ὡς μέσο ἀποδείξεως τῆς προελεύσεως τῶν θρησκειῶν ἀπό κοινούς πρωταρχικούς θρησκευτικούς μύθους. Ἄλλα χαρακτηριστικά της θεοσοφικῆς ἀντιλήψεως, καί λόγω τοῦ...βασικῶς ἰνδουϊστικοῦ (καί - ὡς πρός τήν ἠθική - βουδιστικοῦ) χαρακτῆρος της, εἶναι ἡ πίστη στή μετεμψύχωση καί τή μετενσάρκωση, ἡ ἄρνηση τῆς ὑπάρξεως προσωπικοῦ Θεοῦ, ὁ πνευματικός πανθεϊσμός (καί ἰδίως ἡ παρουσία θεϊκῆς οὐσίας στόν ἄνθρωπο: δήλ. ὁ ἄνθρωπος εἶναι κάτ΄οὐσίαν θεός, σπινθήρ καί σπάραγμα τῆς θεϊκῆς οὐσίας μέ κρυμμένες θεϊκές δυνάμεις), ὁ ἐξελικτισμός (“evolutionism”), ἡ ἐπικοινωνία μέ ἤδη ἐξελιγμένα ὄντα προηγουμένων ἐποχῶν («Πνευματική Ἱεραρχία») μέσω τοῦ πνευματισμοῦ («μεντιουμισμοῦ») καί ἡ ἀναμονή ἑνός μελλοντικοῦ διδασκάλου «Χριστοῦ» - Μαϊτρέγια, «Χριστοῦ τῆς Ἐποχῆς τοῦ Ὑδροχόου», ὁ ὁποῖος θά ὑπερβεῖ ὅλους τους προηγουμένους «διδασκάλους» («Ἀβατάρ»), ἀκόμη καί τόν Ἰησοῦ.

Μετά τή Μπλαβάτσκυ, ἡγέτιδα τῆς Θεοσοφίας ἀνεδείχθη ἡ Ἄννυ Μπεζάντ, κεφαλή τοῦ βρεττανικοῦ τομέως τοῦ μικτοῦ (ἀνδρῶν καί γυναικών) Τεκτονικοῦ (Μασονικοῦ) Τάγματος “Le Droit Ηumain” καί μετά ἀπ’ αὐτήν ἡ Ἀλίκη Μπέηλυ, ἡ ὁποία προέβη στή δημιουργία ἰδιαίτερης θεοσοφικής ὁμάδος, τῆς «Σχολῆς Ἀρκέην» (“The Arcane School”, ἰδρ. 1923), ἡ ὁποία δημιούργησε καί προώθησε τό σήμερα πασίγνωστο κίνημα τοῦ New Age, πού ἔχει ἔντονο μεσσιανικό καί ἀντιχριστιανικό χαρακτήρα. Εἶναι τεκμηριωμένη ἡ ἐπίδραση τῆς Θεοσοφίας ἐπί τῆς μυστικῆς θρησκείας τῆς Μασονίας, μέ κυριότερο χαρακτηριστικό τή μεταδιδόμενη στή Μασονία θεοσοφική διδασκαλία περί ἑνός μελλοντικοῦ, τελευταίου «Παγκοσμίου Ἐκπαιδευτοῦ». Βάσει τόσο τῶν γραπτῶν της Μπλαβάτσκυ, τῶν ἐπαινετικῶν γιά τόν σατανᾶ – ὄφι, ὅσο καί τῆς ὀνομασίας ἑνός ἐκ τῶν περιοδικῶν τῆς «Ὁ ἑωσφόρος» (“The Lucifer”), προκύπτει ὅτι ὁ ὅρος «θεοσοφία» προέρχεται κάτ΄ ἀλήθεια ἀπό τό «θεός-ὄφις καί ὄχι ἀπό τή «θεοῦ σοφία».

Παρακλάδι τῆς Θεοσοφίας, μετά τή διάσπαση τοῦ 1913 εἶναι ἡ «Ἀνθρωποσοφία» (ἤ «Ροδοσταυρική Θεοσοφία») μέ ἱδρυτή τόν Rudolf Steiner.

Ἡ Ἔλενα Μπλαβάτσκυ ἔγραψε χαρακτηριστικῶς στό ἔργο της «Ἡ μυστική διδασκαλία» (“The Secret Doctrine”): «Ὁ σατανᾶς εἶναι ἐκεῖνος ὁ ἄγγελος ὁ ὁποῖος ἦταν ἀρκετά ὑπερήφανος γιά νά πιστεύει ὅτι εἶναι ὁ ἴδιος θεός• ἀρκετά γενναῖος γιά νά ἐξαγοράσει τήν ἀνεξαρτησία τοῦ ἔναντί του τιμήματος νά ὑποφέρει καί νά βασανίζεται αἰωνίως [...] Ὁ σατανᾶς, ὁ ὄφις τῆς Γενέσεως, εἶναι ὁ ἀληθής δημιουργός καί εὐεργέτης, ὁ πατέρας τῆς πνευματικῆς ἀνθρωπότητος [..] Καί αὐτός πού πρῶτος ψιθύρισε “ἐν ἡ ἄν ἡμέρα φάγητε ἀπ’ αὐτοῦ ἔσεσθε ὡς Ἐλοχίμ, γινώσκοντες καλόν καί πονηρόν” μπορεῖ νά ἐκτιμηθεῖ μόνον ὑπό τό φῶς ἑνός σωτήρα»....

ΠΗΓΗ:Ι.Μ.ΠΑΝΤΟΚΡΑΤΟΡΟΣ