Τό τελευταῖο ρεπορτάζ τοῦ Σωκράτη Γκιόλια

Τέτοιες ὧρες εἶναι εὔκολο νά κυλήσεις στόν συναισθηματισμό. Εἶναι εὔκολο νά χαθεῖς καί στό φόβο. Νά φτάσεις στό σημεῖο νά πιστεύεις πώς ἡ ἀσφάλειά σου εἶναι ὁ φόβος σου. Νά ζεῖς σάν σκιά πού φοβᾶται σκιές. Ἄν κάνω τό πρῶτο θά εἶναι λάθος, ἐνῶ ἄν κάνω τό δεύτερο δέν θά σέβομαι τόν ἑαυτό μου καί τό τελευταῖο ρεπορτάζ τοῦ Σωκράτη Γκιόλια. Αὐτό στό ὁποῖο ὁ ἴδιος ἔπεσε νεκρός.
Ὁ Σωκράτης μέ πῆρε τηλέφωνο πρίν ἀπό δέκα μέρες γιά νά βγῶ στήν ἐκπομπή του στό «Θέμα». «Κανόνισε τήν βδομάδα αὐτή νά βρεθοῦμε γιά νά ξεκινήσεις μία ἐκπομπή στό ραδιόφωνο» εἶπε πρίν κλείσει τό τηλέφωνο. «Καλά ρέ Σωκράτη μή βιάζεσαι,.......... δέν πρόκειται νά χαθοῦμε» τοῦ ἀπάντησα. Χαθήκαμε τελικῶς. Ὁ Σωκράτης χάθηκε. Ἀπό τά χέρια κάποιων πού αὐτοαπακολοῦνται «Σέχτα Ἐπαναστατῶν». Φαντάζομαι πώς κάποια στιγμή θά βγάλουν καί μία προκήρυξη ὅπου θά λένε διάφορα. Ἄν ἔχεις τήν ἱκανότητα νά σκοτώνεις ἀνθρώπους ἔχεις σίγουρα καί αὐτή νά δημιουργεῖς αἰτίες.
Δέν θυμᾶμαι κανέναν ἐπαναστάτη νά σκοτώνει δημοσιογράφους. Μόνο παρακρατικούς. Στήν Ἑλλάδα τό 1946 οἱ ταγματασφαλίτες σκότωσαν στήν Μαγνησία τόν δημοσιογράφο τοῦ Ριζοσπάστη Κώστα Βιδάλη. Καί τό 1948, ἄγνωστοι, τόν δημοσιογράφο τοῦ CBS Τζώρτζ Πόλκ. Ἡ δολοφονία τοῦ Πόλκ πού ἀποδόθηκε στούς ἀντάρτες, εἶχε τελικῶς γιά ἀρχιτέκτονες τίς μυστικές ὑπηρεσίες Βρετανίας καί ΗΠΑ.
Ἔμελλε ὁ Σωκράτης νά ἀποδείξει, σέ αὐτό τό τελευταῖο ρεπορτάζ τῆς ζωῆς του, πώς στήν Ἑλλάδα οἱ δημοσιογράφοι δολοφονοῦνται ἀκόμη. Μήπως ἀπέδειξε καί πῶς ὑπάρχουν ἀκόμη παρακρατικοί;
Ὅταν ἐμφανίστηκε μέ προκήρυξή της ἡ Σέχτα Ἐπαναστατῶν, ἤμουν ἀπό τούς πρώτους πού εἶχα γράψει, πώς καμιά ἀριστερή ὁμάδα, δέν αὐτοαποκαλεῖ τόν ἑαυτό της μέ τόν προσδιορισμό «σέχτα». Ὁ ὅρος σέχτα, εἶναι ἀρνητικός γιά ὁποιονδήποτε ἀριστερό. Καί εἶχα ἀφήσει νά ἐννοηθεῖ πώς τό πιθανότερο εἶναι κάποιος νά τόν ἐπέλεξε ξεφυλλίζοντας ἕνα μαρξιστικό λεξικό προσπαθώντας νά κάνει ἀριστερά βαφτίσια. Ἀλλά ἦταν πολύ ἀπολίτικος ἤ ἐπαγγελματίας προβοκάτορας.
Αὐτοί οἱ «ἰδεολογικοί τιμωροί» πού φαίνονται νά ἀγνοοῦν ἀκόμη καί τό τί σημαίνει σέχτα, σκότωσαν ἕναν δημοσιογράφο χωρίς φρουρά, πού ἦταν ταυτισμένος μέ τήν δημιουργία τῶν ἰσχυρῶν blogs στήν Ἑλλάδα. Δηλαδή μέ τήν ἀποδυνάμωση τῶν παραδοσιακῶν καί διαπλεκόμενων ΜΜΕ. Ἔκαναν ἔτσι ἑκατοντάδες ἄλλους νά φοβηθοῦν. Σίγουρα ὄχι τούς φυλασσόμενους ἤ τούς παρακοιμώμενους. Τό ἔκαναν ἁπλῶς γιατί αὐτός εἶναι ὁ ρόλος τους.
Νομίζω πώς ἡ Ἑλλάδα ζεῖ, ὅτι ἔζησε ἡ Ἰταλία τήν δεκαετία τοῦ 70 καί τοῦ 80. Ὅταν οἱ Μυστικές Ὑπηρεσίες καί ὁ παρακρατικός μηχανισμός τῆς Gladio δημιούργησαν στήν γειτονική χώρα μέ βομβιστικές ἐπιθέσεις καί δολοφονίες,ἕνα κλίμα φόβου καί ἔντασης, πού ἔκανε νά φαντάζει ἀναγκαῖο ἕνα σκληρό κράτος
Ἡ χώρα μᾶς μπῆκε σέ αὐτήν τήν τροχιά ἀπό τό 2004. Ὅταν τό κράτος, στό ὄνομα ἐξυπηρέτησης κάποιων «συμφερόντων» του, ἐπέτρεψε σέ ὁμάδες νά κινηθοῦν ἐξωθεσμικά. Ἀποκαλύφθηκε πώς αὐτές οἱ ὁμάδες παρακολουθοῦσαν πολιτικούς καί τόν πρωθυπουργό, μέσα ἀπό τό δίκτυο τῆς κινητῆς τηλεφωνίας. Ὁ διευθύνων σύμβουλος τῆς ἑταιρείας, ἔσβησε τά ἴχνη τῶν παρακολουθήσεων-κυκλοφόρει σήμερα ἐλεύθερος- καί τρεῖς ὑπουργοί τῆς κυβέρνησης Καραμανλῆ ἀνέλαβαν νά δώσουν τήν παράσταση τῆς μπουρδολογικῆς συγκάλυψης. Δέν πιάστηκε κανένας. Τό κράτος συνέχισε ἥσυχο νά κυνηγάει «τρομοκράτες» ἴσως γιατί ἦταν πολύ βέβαιο πώς δέν κινδύνευε ἀπό τούς ὑποκλοπεῖς πού μαγνητοφωνοῦσαν τόν ἴδιο τόν πρωθυπουργό καί τά κρατικά μυστικά. Ἀργότερα ἀποκαλύφθηκε πώς τήν περίοδο ἐκείνη εἶχε πεθάνει ὁ ὑπάλληλος τῆς Vodafone Τσαλικίδης. Στό ἀρχεῖο μου ἔχω μερικές φωτογραφίες τοῦ νεκροῦ Τσαλικίδη. Εἶναι ἤρεμος σάν κοιμισμένος. Ὅλοι γνωρίζουν πώς ἕνας ἄνθρωπος πού αὐτοκτονεῖ ἀποφασίζοντας νά κρεμαστεῖ δέν ἔχει αὐτή τήν ὄψη. Ἐκτός ἄν τόν πάρει ὁ ὕπνος τήν ὥρα πού κρεμιέται.Ἡ ἐπίσημη ἐκδοχή ὅμως εἶναι πώς αὐτοκτόνησε.
Πρόσφατα ἀποκάλυψα πώς ἕνας μηχανισμός τῆς ΕΥΠ ἔκανε ἰδιωτικές παρακολουθήσεις. Ἀνώτερα στελέχη τῆς Ἐθνικῆς Ὑπηρεσίας εἶχαν διαμορφώσει ἕνα παραμάγαζο. Τό θέμα ἔληξε «ὁμαλά» καί πάλι.
Ἕνα τέτοιο σύστημα χρειάζεται νεκρούς. Μπορεῖ νά εἶναι αὐτοί πού ἐνοχλοῦν, αὐτοί πού ξέρουν ἤ αὐτοί πού θά παραδειγματίσουν. Οἱ πολίτες θά γίνουν αὐτοί πού θά φοβοῦνται. Καί δέν γίνεται νά τούς σκοτώσουν ὑπογράφοντας ὡς παρακράτος. Μποροῦν νά ὑπογράψουν ὡς ἐπαναστάτες. Σημασία ἔχει ὁ νεκρός καί τό μήνυμα καί ὄχι ὁ δολοφόνος.
Ἡ Ἐλάδα ἔχει μπεῖ σέ ἕναν κύκλο ἀνωμαλίας. Εἶναι εὔκολο νά χαθοῦμε στά δάκρυα καί στό φόβο μας. Αὐτό θέλουν. Ἄς μήν γελιόμαστε. Τά blogs ἦταν γιά τό σύστημα μία κατάσταση ἐκτός ἐλέγχου. Ὅποιες ἀνεξάρτητες φωνές, ἐπίσης. Ἡ φράση τῆς Σέχτας , «ὅποιος δημοσιογράφος βρεθεῖ μπροστά μας θά τόν πυροβολήσουμε στό κεφάλι», δέν εἶναι οὔτε τυχαία, οὔτε ἐπαναστατική ρήση. Εἶναι ἐκ τῶν πρωτέρων δικαιολόγηση μίας ἐπιλογῆς πού μπορεῖ νά δημιουργήσει τήν κατακραυγή τοῦ κόσμου. Ἔτσι τώρα φαντάζουν συνεπεῖς καί σκληροί ἐνῶ εἶναι ἁπλῶς δολοφόνοι.
Γιά τούς δημοσιογράφους διαμορφώνεται μία νέα κατάσταση. Μετρᾶμε καί κλαῖμε ἕναν νεκρό,πού γιά πολλούς ἦταν ἕνας φίλος, ἀλλά πρέπει νά μετρήσουμε τίς εὐθύνες. Ἄν φοβηθοῦμε θά ἔχουμε χάσει. Ἄν φοβηθοῦν, θά ἐξαφανιστοῦν. Πρέπει νά μιλήσουμε ἀνοιχτά στόν κόσμο, καί μαζί μέ τήν μνήμη τοῦ Σωκράτη νά ὑπερασπίσουμε τήν τιμή μας. Δέν ἔχουμε δικαίωμα νά ἀφήνουμε μία χώρα νά θεωρεῖ φυσικά φαινόμενα τή βρωμιά, τήν ἀτιμωρησία, τό παρακράτος, τίς δολοφονίες καί τούς τρομοκράτες. Καί τήν ἀφήνουμε
Δέν χρειάζεται μνημόσυνα ὁ Σωκράτης. Χρειάζεται ἐμεῖς νά μήν νεκρωθοῦμε.
ΥΓ 1 :Κύριε Χρυσοχοίδη, ἡ ἀρχική βεβαιότητα τῆς ΕΛΑΣ ὅτι πρόκειται γιά ἐκτελεστές του κοινοῦ ἐγκλήματος δέν ἦταν ἀπαραίτητα λάθος. Ἴσως ἦρθε ἡ ὥρα ὡστόσο νά προσεγγίσετε τό θέμα πολιτικά καί ὄχι ἀστυνομικά
ΥΓ2: Πρός Σέχτα. Ἡ φράση τοῦ Μάο «χτύπα ἕναν γιά νά φοβίσεις 100» ποῦ σᾶς εἶναι ἀρεστή ποῦ ἀκριβῶς ἀποσκοπεῖ στή περίπτωσή σας; Τί κάνουν ἀλήθεια οἱ φοβισμένοι δημοσιογράφοι;
Συντάκτης: Κώστας Βαξεβάνης
koutipandoras.gr=3205