«Ἔτσι χάσαμε ἀπό αὐτούς πού νικήσαμε...»

Ἔτσι βίωσα τήν προδοσία
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ:Ὁ Ἑλλαδίτης Νίκος Ἀργυροπουλος, πρόεδρος τοῦ Συλλόγου «Βετεράνοι Κύπρου 1974, καταθέτει τή μαρτυρία του γιά τήν τουρκική εἰσβολή, ἀλλά καί γιά γεγονότα πού ἀκολούθησαν καί τό πῶς βίωσε τήν προδοσία.
Μέ τή Μαρία Ψαρά

Πολέμησε μέ ὅλες του τίς δυνάμεις στήν Κύπρο τό 1974 ὅταν ἦταν μόλις 20 χρονῶν. Ἔζησε τήν προδοσία «στό πετσί» του, ὅταν ἐνῷ πίστευε ὅτι ὁ πόλεμος μποροῦσε νά κερδηθεῖ, ἐξαναγκάστηκε νά δεχθεῖ μιά ἧττα. Κι ὅταν γύρισε στήν Ἑλλάδα ἔζησε μία δεύτερη προδοσία, σάν νά ἦταν λάθος ἤ σάν νά ἔφταιγε πού ἦταν ἀκόμη ζωντανός...
Ὁ 57χρονος σήμερα Νίκος Ἀργυροπουλος,...... πρόεδρος τοῦ συλλόγου «Βετεράνοι Κύπρου 1974», τοῦ μοναδικοῦ συλλόγου μέ μέλη Ἑλλαδῖτες καί Κύπριους ἀξιωματικούς καί ὁπλῖτες, μιλᾶ στόν Φιλελεύθερο γιά ὅ,τι ἔζησε πρίν ἀπό 36 χρόνια στήν Κύπρο ὡς μαχητής τοῦ Ἑλληνικοῦ Στρατοῦ ἐνταγμένος στίς τάξεις τῆς Ἐθνικῆς Φρουρᾶς τῆς Κύπρου. Καί, χωρίς νά μασάει τά λόγια του, ἀσκεῖ κριτική γιά τίς προσπάθειες παραχάραξης τῆς ἱστορίας τῆς Κύπρου, πού ἐπιχειρεῖται ἀπό μυθιστορήματα γεμάτα ψέματα καί «ἀνύπαρκτους καταδρομεῖς».

- Κύριε Ἀργυροπουλε, πῶς βρεθήκατε στήν Κύπρο;
- Βρέθηκα στήν Κύπρο τόν Ἰανουάριο τοῦ 1974. Εἶχα παρουσιαστεῖ στό 6ο Τάγμα Πεζικοῦ Κορίνθου τόν Ἰανουάριο τοῦ 1973 καί μετά τοποθετήθηκα στά τεθωρακισμένα μέ εἰδικότητα ἀρχηγοῦ πληρώματος μέσων ἁρμάτων. Πέρασα ἀρκετές ἐκπαιδεύσεις σέ Γουδί, Θεσσαλονίκη καί Λιτόχωρο. Στή συνέχεια ἐπιλέχθηκα νά μετατεθῶ στήν Κύπρο. Ὅπως μου εἶπε ὁ διοικητής μου ἴλαρχος Γιῶργος Ἀσλανίδης, μέ ἐπέλεξαν γιατί κατά τή διάρκεια τῆς ἐκπαίδευσής μου στήν Ἴλη Ὑποψηφίων Βαθμοφόρων στό Λιτόχωρο εἶχα συγκεντρώσει πολύ ὑψηλή βαθμολογία σέ ὅλους τους τομεῖς τῆς ἐκπαίδευσης.

Τό μεσημέρι τῆς 10ης Ἰανουαρίου φύγαμε ἀπό τή Σχολή Μηχανικοῦ στό Λουτράκι γιά Κύπρο. Ἡ ἀναχώρησή μας ἔγινε τά μεσάνυχτα μέ τό ἁρματαγωγό «Ρόδος» καί φτάσαμε στήν Ἀμμόχωστο τήν 14η Ἰανουαρίου 1974.

Παρουσιάστηκα στήν 21η Ἐπιλαρχία Ἀναγνωρίσεως (ΕΑΝ) στή Λευκωσία, πού ἕδρευε στό παλιό βρετανικό νοσοκομεῖο. Τή μονάδα ἐπάνδρωναν Κύπριοι στρατιῶτες καί Ἑλλαδῖτες ἦταν ὁ διοικητής, ὁ ὑποδιοικητής, ἀξιωματικοί καί ὑπαξιωματικοί ἐκπαιδευτές.

- Ἐνημερωθήκατε γιά τήν κατάσταση ποῦ ἐπικρατοῦσε τότε στήν Κύπρο;
- Ἀσφαλῶς. Πρίν μεταβοῦμε στήν Κύπρο, μᾶς εἶχαν κάνει… σεμινάρια. Τό πολιτικό κλίμα ἦταν ἔντονο στή νεοϊδρυθεῖσα τότε Κυπριακή Δημοκρατία καί ἔπρεπε νά ἐνημερωθοῦμε ὅτι αὐτό πού θά λέγαμε, ἀλλιῶς θά τό ἐκλάβανε ἕνας ὀπαδός τοῦ Γρίβα, ἀλλιῶς ἕνας ὀπαδός τοῦ Μακάριου. Ἐπίσης, κάτι πού λέγαμε σέ ἕναν Ἑλλαδίτη μπορεῖ νά ἐκλαμβανόταν διαφορετικά ἀπό ἕναν Κύπριο στρατιώτη… - Ποιά ἦταν ἡ κατάσταση πού ἐπικρατοῦσε στή μονάδα σας, ἀλλά καί γενικότερα στόν Κυπριακό Στρατό ἐκείνη τήν περίοδο;

- Ἄν καί ἦταν νέος στρατός -μόλις 10 ἐτῶν- τό ἐπίπεδο ἦταν σχετικά καλό. Ἀσφαλῶς, οἱ Κύπριοι δέν εἶχαν στρατιωτικό αἴσθημα, ὅπως οἱ Ἑλλαδῖτες πού εἴχαμε γαλουχηθεῖ μέ τήν ἱστορία τοῦ Ἑλληνικοῦ Στρατοῦ. Ἡ ἐμπειρία τῶν γονιῶν τούς τό διάστημα 1955-59 τούς εἶχε «ἐκπαιδεύσει» σέ δολιοφθορές ἐκτός στρατεύματος. Θυμᾶμαι ἕνα στρατιώτη ποῦ τοῦ λέγαμε νά φτιάξει μία βόμβα μέ τά ὑλικά ποῦ τοῦ δίναμε κι ἐκεῖνος ἁπλῶς ρωτοῦσε: «Νά σκάει ἀπό μακριά ἤ ἀπό κοντά;».
Πάντως, ἦταν ἀρκετά τά δυσάρεστα περιστατικά μεταξύ Ἑλλαδιτῶν στρατιωτικῶν καί ἀνδρῶν τοῦ Ἐφεδρικοῦ, τό ὁποῖο ἦταν οὐσιαστικά ὁ στρατός τοῦ Μακαρίου. Τόσο πού ὁ διοικητής μᾶς ἐξέδωσε διαταγή νά κυκλοφοροῦμε ἀρκετοί μαζί ὅταν εἴχαμε ἔξοδο. Τό κλίμα ἦταν ἔντονα διχαστικό… - Καί κάπως ἔτσι φτάνουμε στό πραξικόπημα κατά τοῦ Μακαρίου…

- Παραμονές τοῦ πραξικοπήματος παρατηρήσαμε πώς ὑπῆρχε ἀνησυχία καί ἔντονη κινητικότητα. Ἀκούγαμε φῆμες ὅτι ἑτοιμαζόταν πραξικόπημα ἀπό τήν Πολιτεία πρός τόν Στρατό, ὅτι δηλαδή ὁ Μακάριος θά ἐπιχειροῦσε νά καταλάβει τά στρατόπεδα τῆς Ἐθνικῆς Φρουρᾶς χρησιμοποιώντας τό Ἐφεδρικό. Εἶχε προηγηθεῖ ἡ ἀπόφαση τοῦ Μακάριου νά μειώσει τή στρατιωτική θητεία στό μισό. Αὐτό ἦταν μία προσπάθεια ἀποδυνάμωσης τῆς Ἐθνικῆς Φρουρᾶς. Τότε ἀπολύθηκαν ὅλοι οἱ ἔμπειροι στρατιῶτες, ξηλώθηκε ἕνα ὁλόκληρο σύστημα. Ὑπῆρχε λοιπόν ἐξ αὐτοῦ μεγάλη ἔνταση… Τίς ἑπόμενες ἑβδομάδες εἴχαμε ἔγκυρες πληροφορίες ὅτι ἀναμενόταν ἐπίθεση τοῦ Ἐφεδρικοῦ στή μονάδα μου, ὅποτε ἀπό τίς 10 Ἰουλίου ἐγκαθιστούσαμε ἐνέδρες γύρω ἀπό τό στρατόπεδο.

Τό πρωί τῆς 15ης Ἰουλίου συγκεντρωθήκαμε ὅλοι στό ΚΨΜ καί ἔκλεισαν τά παράθυρα. Ἀναστατωθήκαμε γιατί δέν ξέραμε τί συνέβαινε. Ὁ ὑποδιοικητής μᾶς καθησύχασε ὅτι θά γινόταν κάποια προβολή. Ἀποδείχθηκε ἐκ τῶν ὑστέρων ὅτι μᾶς ἔριχνε στάχτη στά μάτια γιά νά ἑτοιμαστοῦν τά ἅρματα καί νά ἐπανδρωθοῦν ἀπό «ἔμπιστους» στρατιῶτες. Ὅταν βγήκαμε ἔξω, μᾶς ὑπέδειξαν σέ ποιό ἅρμα θά πήγαινε ὁ καθένας. Ὅταν τούς ρώτησα ποῦ πᾶμε, μοῦ ἀπάντησαν πώς εἴχαμε ἄσκηση.

Στό δρόμο τό ἅρμα πού διοικοῦσα δέχθηκε πυρά. Δέν ἤξερα ποιό κτήριο ἦταν. Ὅταν ρώτησα, ἕνας Κύπριος καταδρομέας ἐθελοντής πού ἦταν μαζί μου στό τεθωρακισμένο, μοῦ ἀπάντησε ὅτι ἦταν τό Προεδρικό. «Θά τόν φᾶμε τόν π… τόν Μοῦσκο», μοῦ εἶπε.

- Ποῦ βρισκόσασταν κατά τήν τουρκική εἰσβολή; - Τά χαράματα τῆς 20ής Ἰουλίου, τουρκικά ἀεροπλάνα πέρασαν πάνω ἀπό τά κεφάλια μας καί προσέβαλαν τό στρατόπεδο τοῦ Πυροβολικοῦ τῆς Ἀθαλάσσας. Ἡ πρώτη μου σκέψη ἦταν: «Ἔχουμε στρατιωτικά ἀεροπλάνα στήν Κύπρο;» Δέν πρόλαβα νά τό καλοσκεφτῶ καί ἔσκασαν οἱ δύο πρῶτες ρουκέτες. Ἀμέσως ἔλαβα διαταγή νά ἐπανδρώσω ἕνα ἅρμα μέ πυροβολητή τόν Ἀνδρέα Μιχαήλ καί ὁδηγό τόν ἐπίστρατο Κυριάκο Πελεκάνο. Ἕνας οὐλαμός (πέντε ἅρματα) μέ διοικητή τόν ὑπίλαρχο Γιῶργο Μαστοράκη πήγαμε στό στρατόπεδο τῆς ΕΛΔΥΚ καί ἀπό ἐκεῖ ἐπιτεθήκαμε στό πολύ καλά ὀχυρωμένο Κιόνελι. Ἡ 21 ΕΑΝ διέθετε συνολικά 40 ἅρματα καί ὁ κύριος στόχος ἦταν νά ἀμυνθοῦμε στή Λευκωσία, στό στρατόπεδο τῆς ΕΛΔΥΚ καί στό ἀεροδρόμιο.

Ἐπιστρέφοντας ἀπό τό Κιόνελι στήν ΕΛΔΥΚ πήραμε διαταγή νά μεταβοῦμε στό Γερόλακκο ὅπου ἀναμενόταν ρίψη ἀλεξιπτωτιστῶν. Αὐτό καί κάναμε. Ἐμεῖς καταλάβαμε θέση σέ ἕνα ὕψωμα πού μπορούσαμε νά ἐλέγχουμε μεγάλη περιοχή μεταξύ Κιόνελι καί Λευκωσίας. Ξαφνικά, βλέπω ἕνα τουρκικό μαχητικό νά πετᾶ σέ πολύ χαμηλό ὕψος. Ἕσφιξα ἐνστικτωδῶς μέ τά χέρια μου τό πολυβόλο. Μία ριπή βρῆκε τό ἀεροπλάνο στήν «κοιλιά». Σχεδόν ἀμέσως ἔβγαζε καπνό. «Λοχία τό ἔριξες!», μοῦ εἶπε τό πλήρωμα. Τό ἔκτακτο πολεμικό ἀνακοινωθέν ἐπιβεβαίωσε αὐτό πού ζήσαμε: «Πρό ὀλίγων λεπτῶν κατερρίφθη τό ὄγδοον ἐχθρικόν ἀεροσκάφος εἰς τήν περιοχή τοῦ Γερολάκκου».

- Συμμετείχατε μέχρι τέλους στίς μάχες; Μέχρι τήν τελευταία μέρα. Μέχρι τήν τελευταία μέρα πίστευα πώς ὁ πόλεμος δέν εἶχε χαθεῖ. Τό ἔχω ξαναπεῖ, χάσαμε ἀπό αὐτούς ποῦ νικήσαμε… Ὅταν βλέπεις ὅτι τούς σταματᾶμε, πῶς μπορεῖς νά δεχθεῖς ὅτι ἔχασες; Ὅταν ἀπομακρυνθήκαμε ἀπό τίς μάχες χωρίς νά τό θέλουμε, τότε ἦρθε ἡ κατάληψη. Ἀναρωτιόμασταν γιατί φύγαμε. Μᾶς ἐπέβαλαν τήν ἠττοπάθεια.

- Ποιά ἦταν ἡ ἀντιμετώπιση τῆς ἐπίσημης ἑλληνικῆς Πολιτείας ἀπέναντι σέ ἐσᾶς, τούς βετεράνους τῆς Κύπρου τοῦ 1974;
- Ἡ ἑλληνική Πολιτεία «ἀγνοοῦσε» ὅτι ἔγινε πόλεμος στήν Κύπρο! Γιά νά δώσουν σέ κάποιους συμπολεμιστές μᾶς ἀναπηρικές συντάξεις, τούς ἐνέγραψαν ὡς ἀναπήρους πολέμου τῆς περιόδου 1940-1949! Εἴχαμε τήν αἴσθηση ὅτι τούς ἐνοχλοῦσε πού ἐπιστρέψαμε ζωντανοί… Τό 1998 ὁ τότε ὑπουργός Ἐθνικῆς Ἄμυνας Ἄκης Τσοχατζόπουλος χαρακτήρισε τήν περίοδο 20 Ἰουλίου-20 Αὐγούστου 1974 πολεμική. Στίς 16 Ἰουλίου 2007 μᾶς ἀπονεμήθηκαν μετάλλια ἀπό τόν τότε ὑπουργό Ε. Μεϊμαράκη. Τό 2006 ὁ ὑφυπουργός Ἐθνικῆς Ἄμυνας Γιάννης Λαμπρόπουλος μᾶς χορήγησε τό δικαίωμα τῆς ἐνδονοσοκομειακῆς περίθαλψης στά στρατιωτικά νοσοκομεῖα καί πέρασε ἕνα νόμο πού προβλέπει ὅτι μποροῦν ὁρισμένοι νά λάβουν ἄδεια ἐκμετάλλευσης περιπτέρου. Ἀκόμη καί τότε, ὁ βουλευτής τοῦ ΠΑΣΟΚ Παναγιώτης Μπεγλίτης νῦν ἀναπληρωτής ὑπουργοῦ Ἐθνικῆς Ἄμυνας, εἶπε ὅτι «θά τιμήσουμε τούς παραστρατιωτικούς ποῦ τό ’74 στήν Κύπρο ἔδρασαν παραβιάζοντας ἀνθρώπινα δικαιώματα;». Ἄν εἶναι δυνατόν νά ἀκούγονται -καί νά χειροκροτοῦνται- τέτοια λόγια. Μέχρι σήμερα ἀκόμη δέν ἔχουν πάρει τά περίπτερα οἱ συναγωνιστές μου. Καί νά σκεφτεῖτε ὅτι ἐγώ εἶμαι σέ καλή κατάσταση, δέν ἔχω ἀνάγκη. Ἄλλοι εἶναι σέ δεινή οἰκονομική θέση καί ὑποφέρουν…

Τό μυθιστόρημα τοῦ Γκουρογιάννη προσβάλει τούς Ἑλλαδῖτες ἀγωνιστές
- Μέ ὅλα αὐτά πού ἔχετε ζήσει στήν Κύπρο, ἀλλά καί στήν Ἑλλάδα, ἦταν ἔντονη ἡ κριτική σας γιά τό μυθιστόρημα τοῦ Β. Γκουρογιάννη «Κόκκινο στήν Πράσινη Γραμμή»;

- Πῶς ὄχι ἄλλωστε; Ὁ συγγραφέας, μέσῳ τοῦ βιβλίου του, μέ ὕπουλο καί δόλιο τρόπο ὑβρίζει, προσβάλλει καί κατασυκοφαντεῖ τούς Ἕλληνες στρατιῶτες πού πολέμησαν τό 1974 ὑπερασπιζόμενοι μέ τή ζωή τούς τήν τιμή καί τήν ἐλευθερία τῆς Κύπρου, γράφοντας ὅτι ἦταν «ντουμάνι στήν πρέζα, στά χάπια καί στά ναρκωτικά», ὅτι βίαζαν Τουρκάλες, ἔκαναν σφαγές ἀμάχων Τουρκοκύπριων κατά ἑκατοντάδες, ὅτι «ἦταν δειλοί καί φοβισμένοι στόν πόλεμο», ἀλλά ταυτόχρονα ἦταν καί «ἐγκληματίες πολέμου» καί πολλά ἄλλα πού ἐξισώνουν τό θύτη μέ τό θῦμα. Τό βιβλίο αὐτό τό ὑποδέχθηκαν πανηγυρίζοντας οἱ Τοῦρκοι καί οἱ ἐφημερίδες τούς γράφουν ὅτι ὁ Β. Γκουρογιάννης ἀποκαλύπτει στό βιβλίο του μέ στοιχεῖα καί ἀποδείξεις ὅτι οἱ Ἕλληνες καί οἱ Ἑλληνοκύπριοι ἄρχισαν χειρῶν ἀδίκων βιάζοντας Τουρκάλες καί σκοτώνοντας Τουρκοκύπριους καί ἀνάγκασαν τήν Τουρκία νά ἐπέμβει στήν Κύπρο τό 1974 γιά νά σώσει τούς Τουρκοκύπριους!

- Ὡστόσο, ὑπάρχουν κάποιοι συμπολεμιστές σας πού τόν ὑπό στηρίζουν... - Τούς ὑποστηρικτές τοῦ τούς ἐκθέτει ἀνεπανόρθωτα ὁ ἴδιος ὁ Β. Γκουρογιάννης, ὁ ὁποῖος μέ συνέντευξή του στήν ἐφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ» (28/11/2009), δηλώνει χωρίς ντροπή ὅτι στό βιβλίο τοῦ αὐτό γράφει ψέματα γιά τόν Ἑλληνικό Στρατό πού πολέμησε στήν Κύπρο τό 1974, ἰσχυριζόμενος ὅτι τότε πού τό ἔγραψε δέν εἶχε καλή πληροφόρηση γιά τά ὅσα συνέβαιναν στήν Κύπρο καί ὅτι ἄν ἤξερε, δέν θά τά ἔγραφε. Σέ πρόσφατη συνέντευξή του στήν ἴδια ἐφημερίδα (15-16 Μαΐου 2010) ὅμως, ἀλλάζει τακτική καί λέει πώς «ἐγκλήματα ἔγιναν ἀπό τήν Ἐθνοφρουρά, τούς καταδρομεῖς, τούς ἄτακτους Ἑλληνοκύπριους».

Τόν προκαλοῦμε λοιπόν. Ἄν ἔχει στοιχεῖα καί μαρτυρίες νά μᾶς τά δείξει. Τό βιβλίο τοῦ Β. Γκουρογιάννη, πού τρέμοντας τίς συνέπειες τό βάπτισε μυθιστόρημα, θέλει νά ξαναγράψει τήν Ἱστορία στή λογική του «συνωστισμοῦ» τῆς Μαρίας Ρεπούση... Φοβᾶμαι ὅτι δέν εἶναι μακριά ἡ στιγμή πού αὐτό τό ἀνθελληνικό γράφημα θά γεμίζει τίς βιβλιοθῆκες τῶν σχολείων, μέ σκοπό νά ἀποτελέσει γιά τίς ἑπόμενες γενιές τῶν παιδιῶν μας τήν κύρια, ἄν ὄχι ἀποκλειστική, πηγή ἱστορικῶν πληροφοριῶν γιά τόν πόλεμο τῆς Κύπρου.

ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ
infognomonpolitics.blogspot.com