μακαριστὸς Γέροντας Ἰωσὴφ Βατοπαιδινὸς (1921-2009). Ὁ Γέροντας τῆς καρδιάς μας. (μέρος α΄)

Ένας χρόνος συμπληρώνεται σήμερα ἀπὸ τὴν ἐκδημία-μετάβαση «ἀπὸ τῆς γὴς εἰς τὰ ἄνω» του μακαριστοῦ Γέροντα καὶ πνευματικοῦ πατέρα μας. Σὲ πολλὰ συναξάρια διαβάζουμε καὶ αὐτό• «ἐὰν θέλετε νὰ μὲ καλεῖτε πατέρα, μιμηθεῖτε τὸ βίο καὶ τὶς πράξεις μου». Ἐὰν ὅμως δὲν μποροῦμε νὰ τὸν μιμηθοῦμε, τουλάχιστον ἂς θυμηθοῦμε τοὺς λόγους παρακλήσεως καὶ ἀγάπης, τὶς συμβουλές, τοὺς κόπους, τὶς προσπάθειες, τὴν ἀνοχὴ καὶ ἀπέραντη ὑπομονή του καὶ κυρίως «τὰ σπλάχνα τῶν οἰκτιρμῶν» καὶ τὴν φιλανθρωπία του, τὸ σεβασμὸ τῆς ἐλευθερίας καὶ τῆς προσωπικότητας τοῦ καθενός μας στὸ δρόμο πρὸς τὴν θέωση καὶ τὴν μεταμόρφωσή μας. Ἀπὸ τὰ γραπτὰ καὶ προφορικὰ κείμενα ποὺ μᾶς ἄφησε καθὼς καὶ τὰ γράμματά του, ξεχωρίσαμε μερικά, ἐλάχιστα, ἀλλὰ χαρακτηριστικὰ ἀποσπάσματα ποὺ δείχνουν τὴν ἀρχοντιὰ καὶ τὸ μεγαλεῖο της πατρικῆς του καρδιᾶς, τὰ σπλάχνα τῶν οἰκτιρμῶν του καὶ τὸ μέγεθος τῶν πατρικῶν του κόλπων ποὺ μὲ περισσὴ ἀγάπη ὅλα τὰ...χωροῦσε.

ΛΟΓΟΙ ΠΑΡΑΚΛΗΣΕΩΣ. ΛΟΓΟΙ ΑΓΑΠΗΣ ( ἃ΄ μέρος)

* “Πανάγαθε Δέσποτα, ποὺ δὲν βδελύχθηκες τὴν πτωχεία μας, ἀλλὰ τὴν φόρεσες ὑποστατικὰ καὶ κατέβηκες ὄχι μέχρις ἐμᾶς ἀλλὰ μέχρις καὶ αὐτοῦ του Ἅδη γιὰ νὰ μᾶς ἀνασύρεις ἀπ’ ἐκεῖ. Μετάδωσε, Πανάγαθε, καὶ σὲ μᾶς τὰ ἰδιώματα τῆς παναγάπης σου καὶ ἐξόρισε ἀπὸ μέσα μας, τὴ μοχθηρὴ κακία ποὺ σφήνωσε μέσα μας ὁ ἐχθρός.”
* Κάθε σταυρὸς ἔχει καὶ τὴν ἀνάστασή του, ὅπως κάθε χειμώνας τὴν ἄνοιξη. Ἂν ὅμως αὐτὰ εἶναι προοίμια, πόσα θὰ εἶναι τὰ ἐπερχόμενα;
* Ἡ διασπασμένη προσωπικότητα τοῦ ἀνθρώπου μεταπτωτικά, δημιουργεῖ τὶς διαιρέσεις καὶ τὴ διάσταση. Ἐδῶ εἶναι ἡ φιλοσοφία• νὰ βαστάζεις τὶς ἀδυναμίες τῶν ἄλλων καὶ ὄχι νὰ τοὺς κρίνεις. Δὲν ἔχει σχέση ποιὸς εἶναι καὶ τί πιστεύει• τοῦ χρειάζεται ἀνοχὴ καὶ μακροθυμία.
* Οἱ πειρασμοὶ δὲν νυστάζουν, οὔτε κουράζονται! Ἂν καὶ πάντα εἶναι ὠφέλιμοι, στὴ φύση τοὺς ὅμως εἶναι βαρεῖς καὶ κοπιαστικοί. Μόνον ὅταν ἀνοίξουν τὰ μάτια τῆς ψυχῆς μὲ τὴ φιλοπονία καὶ τὸ ταπεινὸ φρόνημα, γίνονται κατὰ κάποιο τρόπο, ὑποφερτοί, ἀκόμα καὶ ἐπιθυμητοί.
* Ἂν κάναμε χρήση τῆς αὐτομεμψίας ἴσως βρίσκαμε ὠφέλεια, γιατί τίποτε δὲν γίνεται χωρὶς Θεό.
*Καύσωνας, καύσωνας στὴν οἰκουμένη, ἐσωτερικὸς καὶ ἐξωτερικός, ἠθικὸς καὶ φυσικός. Ὁ πανάγαθος Κύριός μας, γιὰ νὰ δείξει συνέπεια στὶς ἀνθρώπινες διαθέσεις ἀνάγκασε τὰ στοιχεῖα τῆς φύσης νὰ συμμορφωθοῦν μὲ τὶς προθέσεις τῶν ἀνθρώπων.
* Εἶναι καὶ τὸ γενικὸ κακό, ἡ αὔξηση τῶν πειρασμῶν στὶς δύσκολες μέρες μας, καὶ παντοῦ ἀκούγονται κραυγὲς ἀπελπισίας. Εὐχόμαστε, ἀλλὰ γιὰ ποιὸν πρῶτα καὶ πόσο, ἀπὸ ποῦ καὶ πότε; Ὁ Θεὸς ἂς ἐλεήσει ὅλους μας.
* Πρόσεχε, ἀγωνίζου, πίστευε καὶ προσεύχου. Δύσκολες μέρες ἔρχονται καὶ ὁ Θεὸς νὰ μᾶς σώσει ἀπὸ τὴν ὀργὴ «τῶν ἐρχομένων νὰ πειράξουν τοὺς κατοικοῦντας ἐπὶ τῆς γής».
* Τὸ μεγάλο τραῦμα στὸ σύγχρονο ἄνθρωπο εἶναι τοῦτο• ἔχασε τὴ πίστη του, σὰν βάση καὶ ἀρχή. Καὶ καμιὰ μορφὴ θεραπείας δὲν τὸν ὠφελεῖ!
* Ὅλα ρυθμίζονται μὲ τὴ καρτερία καὶ τὴν ὑπομονή. Τὸ νόημα τοῦ σταυροῦ ὅσο οἱ ἄνθρωποι τὸ ξεχνοῦν, τόσο αὐξάνει καὶ γενικεύεται τὸ κακό, μὲ τὶς διάφορες πιέσεις ποὺ φυσικὰ καὶ τεχνητὰ συμβαίνουν. Μακάριος ὅποιος ἐπαγρυπνεῖ καὶ προσεύχεται.
* Γιὰ τοὺς πειρασμοὺς τί θὰ ποῦμε; Ἄραγε γιὰ ποιούς, τοὺς παρόντες ἢ τοὺς ἐρχόμενους; Οἱ παρόντες εἴτε πέρασαν εἴτε ἀκόμα δροῦν, εἶναι ἠπιότεροι ἀπὸ τοὺς ἐπερχόμενους καὶ ἑπομένως πρέπει νὰ συνειδητοποιήσουμε, ὅτι μᾶς εἶναι ἀπαραίτητη ἑτοιμασία μεγαλύτερη ἀπ’ αὐτὴ ποὺ ὡς τώρα γνωρίζαμε.
* Βρισκόμαστε στὴν περίοδο ποὺ οἱ Πατέρες πρόβλεψαν ὅτι, «θὰ πειρασθοῦν οἱ κατοικοῦντες στὴ γῆ». Ὅλα τείνουν στὸ νὰ ἀγαπήσουμε τὸ Χριστὸ καὶ νὰ συνειδητοποιήσουμε τὸ νόημα τοῦ Σταυροῦ ποὺ εἰδικὰ στὶς μέρες μᾶς ἔχει ἰδιαίτερο λόγο.
*Τὰ ἀνθρώπινα, ὅλα, τρέπονται καὶ ἀλλοιώνονται καὶ μεταποιοῦνται, καὶ μεῖς παραμένουμε οἱ ἴδιοι καὶ πολλὲς φορές μας… φταῖνε καὶ τὰ ροῦχα μας.
* Οἱ διωγμοὶ καὶ οἱ θλίψεις εἶναι τὰ σημερινὰ χαρακτηριστικὰ στὸν κόσμο τῆς ἀδικίας ποὺ ζοῦμε. Αὐτὰ δὲν εἶναι οὔτε καν ἡ ἀρχὴ τῶν ὅσων ἔρχονται ἐντὸς ὀλίγου γιὰ τὴν κοινωνικὴ δικαιοσύνη. Γι’ αὐτὸ μὴν ἀπορεῖτε γιατί ὅλα αὐτά; Ἀλλὰ νὰ τὰ ἀντιμετωπίζετε μὲ καρτερία, προσευχὴ καὶ ὑπομονή.
* Πειρασμοί, ἀρρώστιες, χωρισμοί, περιπέτειες στὴ ζωὴ κάθε μέρα. Τ’ ἀκοῦς καὶ πικραίνεσαι συνεχῶς! Πῶς ἔγινε ὁ κόσμος χωρὶς Θεό! Μία ζούγκλα, ἕνα ἀνθρωποσφαγεῖο! Ὁ Θεὸς νὰ μᾶς λυπηθεῖ.
* Παρακολουθῶ τὴν ὀργιάζουσα ὁρμὴ τοῦ κακοῦ ποὺ ἀπὸ μέρα σὲ μέρα κατακτᾶ τὰ πάντα καὶ ἤδη τὸ μυστήριο τῆς ἀνομίας ὄχι μόνο ἐκτελεῖται ἀλλὰ βασίλεψε καὶ αἰχμαλώτισε τὰ πάντα. Πόση προσοχὴ καὶ θάρρος μᾶς χρειάζεται!
* Χρειάζεται θάρρος καὶ στροφὴ πρὸς τὸ Θεὸ ὁλόψυχη καὶ ἐπίμονη γιατί, δὲν ἀπέχει πολὺ ὁ καιρός, ποὺ θὰ πλανοῦνται καὶ οἱ φρόνιμοι καὶ οἱ συνετοί.
Α.-Μ.
ΠΗΓΗ:ΑΠΟΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΟΝΗ ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΟΥ