Ἀποστολικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς τῶν Βαϊων

Γράφει ο Ἀρχ. Ἰωήλ Κωνστάνταρος Ἱεροκήρυκας - Γενικός Ἀρχιερατικός Ἐπίτροπος Ἱερᾶς Μητροπόλεως Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καί Κονίτσης

ΦΙΛΙΠ. Δ΄ 4-9

Ὁ Κύριος μας Ιησούς Χριστός, κάνει θριαμβευτικά την είσοδο του στα Ἱεροσόλυμα. Αὐτό που είχαν προκαταγγειλει οἱ προφῆτες, πραγματοποιεῖται, καί ἠ χαρά ἔχει πλημμυρίσει τις καρδιες των ανθρώπων. Ἀκριβῶς δέ ἐπειδή ἡ Κυριακή τῶν Βαΐων εἶναι ἡμέρα μεγάλης χαρᾶς, καί ἡ χαρά, ἐκτός τῶν ἄλλων, θά πρέπει νά εἶναι τό μόνιμο γνώρισμα τῶν πιστῶν χριστιανῶν, θά δοῦμε στή συνέχεια τή μετάφραση τοῦ ἱεροῦ κειμένου, καί κατόπιν...

ὁ λόγος μας θά ἐπικεντρωθεῖ στό μεγάλο θέμα πού μᾶς ἀναπτύσσει ὁ θεῖος ἀπόστολος.
«4Αδελφοί, νά χαίρεστε πάντοτε μέ τή χαρά πού δίνει ἡ κοινωνία μέ τόν Κύριο. Θά τό πῶ καί πάλι: Νά χαίρεστε. 5Σ’ὅλους νά δείχνετε τήν καλοσύνη σας. Ὁ Κύριος ἔρχεται σύντομα. 6Για τίποτε νά μήν σᾶς πιάνει ἄγχος, ἀλλά σέ κάθε περίσταση τά αἰτήματά σας νά τά ἀπευθύνετε στό Θεό μέ προσευχή καί δέηση, πού θά συνοδεύονται ἀπό εὐχαριστία. 7Και ἡ εἰρήνη τοῦ Θεοῦ, πού εἶναι ἀσύλληπτη στό ἀνθρώπινο μυαλό, θά διαφυλάξει τίς καρδιές καί τίς σκέψεις σᾶς κοντά στόν Ἰησοῦ Χριστό. 8Τέλος, ἀδελφοί μου, ὅ,τι ἀληθινό, σεμνό, δίκαιο, καθαρό, ἀξιαγάπητο, καλοφημο, ὅ,τι ἔχει σχέση μέ τήν ἀρετή καί εἶναι ἄξιο ἐπαίνου, αὐτά νά ἔχετε στό μυαλό σας. 9Αυτά πού μάθατε, παραλάβατε καί ἀκούσατε ἀπό μένα, αὐτά πού εἴδατε σέ μένα, αὐτά νά κάνετε κι ἐσεῖς. Καί ὁ Θεός πού δίνει τήν εἰρήνη θά εἶναι μαζί σας».
Δέν ὑπάρχει φυσιολογικός ἄνθρωπος, ἀδελφοί μου, πού νά μή διψᾶ μέ ὅλη του τήν καρδιά τή χαρά καί τήν εὐτυχία. Αὐτό συνέβαινε πάντοτε, συμβαίνει καί θά ἐξακολουθεῖ νά ἰσχύει ἕως ὅτου ὑπάρχουν ἄνθρωποι ἐπάνω στή γῆ. Καί ἄν τοῦτο ἰσχύει γιά ὅλους τους ἀνθρώπους, ὁπωσδήποτε ἰσχύει γιά τούς πιστούς πού ἀναγνωρίζουν τόν Ἰησοῦ ὡς Κύριον καί Θεόν τους καί οἰκοδομοῦνται ὡς γνήσια μέλη τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας Του.
Αλλά τί εἴναι επιτελους η χαρα πού ὅλοι μας τόσο ποθοῦμε; (Ὅταν κάνουμε λόγο περί χαρᾶς, φυσικά ἐννοοῦμε ὄχι τήν «χαρά τοῦ κόσμου καί τῆς ἁμαρτίας», ἀλλά μιλοῦμε γιά τήν πνευματική χαρά).
Η κατασταση αυτή εἴναι δωρο τού Ἁγίου Πνευματος και μας την χαρίζει ο ιδιος ο Κυριος, μαζί μέ τούς ἄλλους καρπούς τοῦ Πνεύματος. Εἶναι ἀποτέλεσμα καί καρπός τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ πρός ἐμᾶς. Καί ὅσο στενότερα συνδέεται ὁ ἄνθρωπος μέ Αὐτόν, τόσο καί περισσότερο τόν αἰσθάνεται ὡς Σωτήρα καί Λυτρωτή καί χαίρεται νά ζεῖ σύμφωνα μέ τό πανάγιον Θέλημά Του. Ὅσο δέ περισσότερο βιώνει τή ζωή τοῦ Χριστοῦ, τόσο καί περισσότερο ἀποκτᾶ τό χάρισμα τῆς χαρᾶς.
Νά σχολιάσουμε, ἀπό τήν ἀντίθετη τώρα πλευρά τί αἰσθάνεται ὁ ἄνθρωπος ποῦ ἔχει ἀπομακρυνθεῖ ἀπό τήν πηγή τῆς χαρᾶς; Ὅλοι μας ζοῦμε μέσα στήν κοινωνία καί καθημερινῶς βλέπουμε τά πρόσωπα τῶν συνανθρώπων μας. Πόσες φορές, ἀλήθεια, ἡ θλίψη εἶναι ἀποτυπωμένη στά μάτια τῶν ἀδελφῶν μας!... Πόσοι ἄνθρωποι σήμερα εἶναι ταραγμένοι; Πόσο ἔχουν γίνει εὐέξαπτοι καί νευρικοί; Καί πόσο κατάντησαν κατηφεῖς καί ἀνικανοποίητοι;
Μά γιατί ολα αὐτά; Ρωτοῦν ἀρκετοί, λές καί οἱ ἴδιοι πού ρωτοῦν ζοῦν σέ ἄλλον πλανήτη.
Γιατί; Διότι αντιμετωπιζουν τά προβλήματά τους χωρίς τον Ιησου και εξω ἀπο την κιβωτό της σωτηρίας πού εἴναι η Εκκλησιά μας.
Και ἐνώ αυτη ἠ θλιβερή κατασταση ἰσχύει για τους μακράν της χάριτος ἀνθρώπους, ἀντιθέτως, οἱ συνειδητοί πιστοί, ἀγωνίζονται, ὅλα τά θέματα τῆς προσωπικῆς καί οἰκογενειακῆς τους ζωῆς, νά τά τακτοποιοῦν «ἐν Κυρίω». Νά τά βλέπουν καί νά τά ρυθμίζουν κάτω ἀπό τό φῶς τῆς παρουσίας τοῦ Θεοῦ, ἔχοντας μέσα στή συνείδησή τους ζωντανή τήν πανταχοῦ παρουσία τῆς Ἁγίας Τριάδος.

Αυτή δέ ἠ διαυγής καί γλυκύτατη ἀτμόσφαιρα τῆς πίστεως καί τῆς ἀπολύτου ἐμπιστοσύνης πρός Αὐτόν, ἔχει ὡς ἐπακόλουθο, τό δῶρο τῆς χαρᾶς νά γίνεται ὁλοένα καί περισσότερο μόνιμη καί φυσική κατάσταση στά βάθη τῆς ὑπάρξεώς μας.
Φυσικά, θά ἤμασταν εκτος πραγματικοτητας ἄν ὑποστηρίζαμε ὄτι ο χριστιανος δεν θα ἀντιμετωπίσει και δυσκολες και μάλιστα πολυ δύσκολες καταστάσεις. Ναί, ἔρχονται και θα ἔρχονται οἱ θλίψεις και γενικώς οι στενόχωρες καταστάσεις στη ζωή μας. Αὐτά ὅμως μόνο ἐξωτερικά, ἔστω καί ἄν οἱ θλίψεις καί δοκιμασίες, κάποιες φορές εἶναι μόνιμες. Ὅπως ἀκριβῶς ὁ ὠκεανός παρουσιάζεται κατά καιρούς καί φουρτουνιασμένος, καί νομίζει κανείς ὅτι δέν θά μπορέσει νά τόν διαπλεύσει, στά βάθη τοῦ ὅμως τά ὕδατα παραμένουν ἀτάραχα καί ἡ ζωή στά «σπλάγχνα» τοῦ συνεχίζεται μέ κάθε ρυθμό καί ἠρεμία, ἔτσι ἀκριβῶς καί ὁ πιστός, μπορεῖ ἐξωτερικῶς νά θλίβεται καί νά πονᾶ, στά βάθη ὅμως τῆς καρδιᾶς τοῦ βιώνει τήν χαρά καί τήν «εἰρήνην τήν πάντα νοῦν ὑπερέχουσαν».
Ἄς μάθουμε, λοιπόν, ἀγαπητοί νά ζοῦμε τήν ζωή τῶν ἐντολῶν τοῦ Χριστοῦ σέ ὅλες τίς ἐκφάνσεις τοῦ βίου μας, ὅπως μᾶς περιγράφει τό ἀποστολικό μας ἀνάγνωσμα, καί νά εἴμαστε ἀπολύτως βέβαιοι ὅτι τόσο ἡ χαρά, ὅσο καί τά ἄλλα δῶρα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, θά μᾶς χαρίζουν αὐτό ἀκριβῶς πού ὡς ἄνθρωποι λογικοί ἐπιθυμοῦμε, λαχταροῦμε καί γιά τό ὁποῖο εἴμαστε πλασμένοι.

Ἀμήν.