19 Μαρ 2010

Ἡ σχέση τοῦ Ἀριστοφάνη μὲ τὴν 25η Μαρτίου


Ὅπως ἔχει τονισθεῖ ἀπὸ ἀνθρώπους τοῦ Θεοῦ, οἱ ὁποῖοι βλέπουν πολὺ μακρύτερα καὶ βαθύτερα ἀπὸ ἐμᾶς τοῦ κοντοπίθαρους, τὰ πραγματικὰ αἴτια τῶν κρίσεων καὶ τῶν προβλημάτων (ὅπως αὐτὰ ποὺ ταλανίζουν τώρα τὴν πατρίδα μᾶς) πρέπει νὰ ἀναζητηθοῦν σὲ πνευματικὸ ἐπίπεδο. Δὲν εἶναι τυχαῖο πὼς συγχρόνως πρὸς τὴν περιρρέουσα ἄθλια ἀτμόσφαιρα- ποὺ ὅλους προβληματίζει καὶ συνέχει διαρκῶς- ἔχει φτάσει σὲ σκανδαλιστικὸ βαθμὸ τὸ ξεπούλημα τῆς Ρωμηοσύνης. Ἕνας ἀπροκάλυπτος καὶ βάναυσος πόλεμος ἔναντί του Ἑλληνισμοῦ καὶ πρωτίστως ἔναντί της Ἁγίας Πίστης τοῦ Χριστοῦ ποὺ τὸν νοηματοδότησε, τὸν διατήρησε καὶ συνεχίζει νὰ τὸν συνέχει...
Πρέπει νὰ εἶναι κάποιος ἢ τυφλὸς ἢ ἐχθρός της Ρωμηοσύνης γιὰ νὰ μὴν δεῖ ὅλα τὰ γεγονότα ποὺ στηρίζουν τὴν παραπάνω θέση. Μετὰ ἀπὸ τὴν στέρηση τῶν τιμητικῶν παρελάσεων καὶ ἑορτῶν παρατηροῦμε ὅτι ἡ ὀργανωμένη διάβρωση ἔχει προχωρήσει τόσο πολὺ ποὺ θέλει νὰ γαλουχήσει τὰ παιδιά μας χωρὶς Χριστὸ καὶ Ἑλλαδά, δηλαδὴ χωρὶς τὸ αἰώνιο πνεῦμα τῆς Ρωμηοσύνης. Τὸ εἰδεχθὲς ἀποτέλεσμα; Διαβρωμένοι, ψυχοπαθεῖς ἄνθρωποι ἀπὸ τὸ δαιμονικὸ πνεῦμα τῆς Νέας Ἐποχῆς.
Τὸ κείμενο ποὺ δημοσιεύουμε εἶναι μία ἐπιστολὴ ποὺ λάβαμε ἀπὸ ἕναν εὐσυνείδητο γονιὸ ποὺ πονάει τὴν πατρίδα τοῦ κατανοεῖ τὴν μοναδικότητα τῆς Πίστεώς μας καὶ φυσικὰ ἀνησυχεῖ γιὰ τὴν παιδεία τῶν τέκνων του. Ὅπως θὰ διαβάσετε οἱ ἀνησυχίες τοῦ εἶναι δικαιολογημένες διότι οἱ δάσκαλοι τῶν παιδιῶν τοῦ κάπως μπερδεύτηκαν... Ἐπὶ τὴ ἑορτὴ τῆς 25ης Μαρτίου θὰ παρουσιάσουν τὴν "Εἰρήνη" τοῦ Ἀριστοφάνη (!;) Οὐδεὶς λόγος γιὰ τοὺς Ἥρωες τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπανάστασης- περὶ τοῦ κοσμοσωτηρίου γεγονότος τοῦ Εὐαγγελισμοῦ οὔτε λόγος νὰ γίνεται φυσικά! Βλέπετε αὐτοὶ ἦταν πολεμοχαρεῖς ἐνῷ ἐμεῖς σήμερα εἴμαστε τόσο "πολιτισμένοι" καὶ τόσο "μεγαλόψυχοι" ποὺ διδάσκουμε τὴν εἰρήνη. Ὤ! Μέγεθος ἀθλιότητος καὶ ὑποκρισίας! Ἂν δὲν ὑπῆρχαν αὐτοὶ οἱ ἱεροὶ πρόγονοί μας οἱ σύγχρονοι φαφλατάδες κουλτουριοειρονοποιοὶ θὰ φοροῦσαν φερετζέδες ἢ σαρίκια καὶ ἀσφαλῶς δὲν θὰ γνωρίζαν τίποτε περὶ Ἀριστοφάνους...
Θὰ ἔπρεπε νὰ ἔχουμε λίγη περισσότερη εὐγνωμοσύνη πρὸς τὶς θυσίες τῶν προγόνων μας ἂν ἐπιθυμοῦμε νὰ γίνουμε κάποτε... ἄνθρωποι. Ὅσο γιὰ τὴν εἰρήνη εἶναι καλὸ νὰ γνωρίζουμε πὼς ταυτίζεται μὲ τὸ Θεανθρώπινο πρόσωπο τοῦ Κυρίου μᾶς Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἀπαιτεῖ πνευματικοὺς ἀγῶνες καὶ καθαρὴ ζωή. Ἂς δοῦμε τὶς βιοτὲς τῶν Ἁγίων μας καὶ ἂς πάψουμε νὰ ἐλπίζουμε ὡς ἄλλοι Τρυγαίοι στὴν βρωμερὴ ἐκτροφὴ "ἀσκαθάρων".
***
Σεβαστοὶ ἀδελφοί της Ι. Μ. Παντοκράτορος, τὴν εὐχή σας. Εἶμαι πατέρας δύο ἀνήλικων ἀγοριῶν 7,5 καὶ 4,5 ἐτῶν ἀντίστοιχα. Τὸ μικρό μου παιδὶ ἀπασχολεῖται στὸ προνήπιο παιδικοῦ σταθμοῦ τοῦ Δήμου Κορυδαλλοῦ. Ἐνόψει της ἐθνικῆς ἐπετείου τῆς 25ης Μαρτίου ἡ διεύθυνση τοῦ ἐν λόγῳ παιδικοῦ σταθμοῦ ἀπεφάνθη τὴν διενέργεια θεατρικῆς παράστασης μὲ θέμα τὴν «Εἰρήνη» τοῦ Ἀριστοφάνη, ἡ ὁποία θὰ ὑλοποιηθεῖ μὲ τὴν συμμετοχὴ τῶν παιδιῶν. Ἔκπληκτος ἀπὸ αὐτὴν τὴν ἐξέλιξη ἀναρωτήθηκα ποιὰ ἡ σχέση τῆς ἐλευθερίας ἑνὸς λαοῦ μὲ τὸ ἔργο «Εἰρήνη» τοῦ Ἀριστοφάνη; Ποιὰ ἡ σχέση τῆς μαρτυρίας τοῦ γέρου τοῦ Μωριά: «Ἐμεῖς παιδιά μου πήραμε τὰ ὄπλα γιὰ τὴν ἐλευθερία τῆς πατρίδας καὶ τοῦ Χριστοῦ τὴν Πίστη τὴν Ἁγία», μὲ τὴν ἄνοδο τοῦ Τρυγαίου πρὸς τὸν Ὄλυμπο γιὰ νὰ συναντήσει τοὺς δῆθεν θεούς; Εὐτυχῶς ὁ Ὕψιστός μου ἔδωσε τὴν ἀπάντηση καθόσον μὲ πρωτοβουλία τῆς διεύθυνσης τοῦ παιδικοῦ σταθμοῦ προκλήθηκε συνάντηση προκειμένου νὰ ὑπερασπιστοῦν τὴν ἐπιλογή τους. Στὴ συνάντηση, λοιπόν, ἡ διεύθυνση ἀνέπτυξε ὅλο τὸ σκεπτικὸ γιὰ τὴν παράσταση ἐπ' ἀφορμὴ τῆς ἐθνικῆς ἐπετείου ὅπως χαρακτηριστικὰ ἐπεσήμανε, μὲ ἀκατανόητες ἐπιχειρηματολογίες (γιὰ νὰ μὴν ἀποδώσω βαρύτερους χαρακτηρισμοὺς σεβόμενος τὴν πνευματικότητά σας, τὴν σοβαρότητα τοῦ θέματος καὶ τοῦ περιεχομένου τῆς παρούσης ἐπιστολῆς). Προσπαθώντας νὰ κατανοήσω τὰ συμφραζόμενα, κοιτοῦσα τὴν εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ (εὐτυχῶς ὑπάρχει) καὶ ἀναρωτιόμουν: «Μεγαλοδύναμε, γιατί αὐτὴ ἡ δοκιμασία; Γιατί πρέπει νὰ γίνω φονιάς;» Παίρνοντας δύναμη ἀπὸ τὴν Πίστη μας τὴν Ἁγία, παραπονέθηκα ψύχραιμα ὅτι ἡ ἐπιλογὴ τῆς θεατρικῆς θεματολογίας προσβάλει, ἀδικεῖ καὶ γελοιοποιεῖ ὄχι μόνο τὸ ἀληθινὸ νόημα τῆς 25ης Μαρτίου ἀλλὰ καὶ τὸν ἴδιο τὸν Ἀριστοφάνη, ὡς ἀναγνωρισμένη προσωπικότητα ἀρχαίου ποιητῆ. Ἐπίσης τόνισα ὅτι δὲν εἶναι δυνατὸ στὸ ὄνομα τῆς «Εἰρήνης» νὰ ἰσοπεδώνουμε τὸ ἀγαθό της ἐλευθερίας, ἤτοι, ὅπως λέει ὁ λαός: «Σφάξε μὲ ἀγά μου ν' ἁγιάσω». Ἐπιπλέον πρότεινα στὴν διεύθυνση, ἡ θεατρικὴ παράσταση νὰ λάβει χώρα σὲ διαφορετικὴ χρονικὴ στιγμή, καθόσον εἶναι αὐτονόητη ἡ μὴ ἐναρμόνιση στὴν τρέχουσα συγκυρία. Προσπαθώντας δὲ νὰ ἀναστήσω τὸ φιλότιμο καὶ τὰ ἰδανικὰ τῶν παρακολουθούντων γονέων, δέχτηκα τὴν ἐπίθεση δύο γονέων (ἰδιότητας ἐκπαιδευτικοῦ), οἱ ὁποῖοι ἐπεσήμαναν, ἄθελά τους βέβαια, ὅτι ἐκδηλώσεις ἐθνικοῦ περιεχομένου δὲν γίνονται πουθενὰ σὲ κανένα σχολεῖο καὶ ὅτι ἡ μάθηση τῶν γεγονότων τῆς ἐπανάστασης εἶναι καθῆκον μόνο τῶν γονέων. Σὲ ἐρώτησή μου νὰ κατονομάσουν ἕναν λαὸ ποὺ κέρδισε τὴν ἐλευθερία του μὲ εἰρήνη, ὅλοι μὲ κοιτοῦσαν σὰν ξένο στοιχεῖο, ἀποφεύγοντας νὰ ἀπαντήσουν (ὑποθέτω εἴτε ἀπὸ ἄγνοια, εἴτε ἀπὸ φοβία). Ἐπίσης ἐπεσήμανα πρὸς ὅλους τους παρευρισκομένους νὰ μὴν παραπονεθοῦν μελλοντικὰ γιὰ τὴν ἀδυναμία τῶν παιδιῶν νὰ κατανοήσουν τὶς ἱερὲς ἔννοιες τῶν θρησκευτικῶν καὶ ἐθνικῶν ἑορτῶν, ἀλλὰ ἀντιθέτως θὰ γνωρίζουν τὰ πάντα γιὰ τὰ σκάνδαλα τῆς καθημερινότητας. Παρακάλεσα νὰ μὴν ἰσοπεδωθοῦν ἀρχές, ἀξίες καὶ ἰδανικὰ στὸ ὄνομα τοῦ δῆθεν «μοντέρνου καὶ πρωτοποριακοῦ», ἀλλὰ ὅπως προανέφερα ὅλοι μὲ κοιτοῦσαν παγωμένα καὶ ἀνέκφραστα. Ἔκανα τὴν ὕστατη ἔκκληση στὴν διεύθυνση νὰ μὴν συνδέσει τὴν παράσταση μὲ τὴν ἐθνικὴ ἐπέτειο, ἀλλὰ εἰσέπραξα ἄρνηση καὶ ἀπόρριψη. Μὴ ἔχοντας ἄλλη ἐπιλογὴ καὶ ὁρμώμενος εἴτε ἀπὸ ὀργή, εἴτε ἀπὸ φιλότιμο, εἴτε ἀπὸ ὑποχρέωση στὴν ἱερότητα τοῦ αἵματος τῶν προγόνων μας, αὐτοβούλως ἀποχώρησα δηλώνοντας ἄρνηση στὸ παιδί μου νὰ γίνει συνένοχος στὴν σχεδιασμένη ἐκτόπιση καὶ γελοιοποίηση τῆς πραγματικῆς ἔννοιας τῆς 25ης Μαρτίου. Ἀναρωτιέμαι ἂν ἔπραξα ὀρθῶς μὲ τοιαύτην ἀπόφαση, συναισθανόμενος τί εἴδους μεταχείριση θὰ ἔχει τὸ παιδί μου ὕστερα ἀπὸ τὰ προαναφερθέντα γεγονότα; Ἔπραξα κατὰ φώτιση Θεοῦ ἢ ἀπὸ ἐγωισμὸ καὶ ὑπερβολικὸ παρορμητισμὸ καὶ ὀργή; Πρέπει στὸ παιδὶ νὰ ἐπιτρέψω τὴν συμμετοχή του σὲ παράσταση μὲ δωδεκάθεους, ὅταν ἐγὼ καὶ ἡ σύζυγός μου διδάσκουμε τὴν συμβολὴ τῆς Ὀρθόδοξης Πίστης καὶ τοῦ κλήρου στὴν ἀπελευθέρωση ἑνὸς σκλαβωμένου ἐπὶ 400 χρόνια Λαοῦ; Εὐχαριστῶ, τὴν εὐχή σας...
Χάλαρης Αθανάσιος
Αξιωματικός Π. Ναυτικού
www.impantokratoros.gr


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΚΑΝΤΕ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ ΜΑΣ.