Τοῦ Φάνη Μαλκίδη, καθηγητῆ Πανεπιστημίου Θρᾴκης
Οἱ διωγμοὶ τῶν Ἑλλήνων, οἱ ὁποῖοι μέσα ἐξελίχθηκαν σὲ γενοκτονία, ἀποτέλεσαν μία ἀπὸ τὶς τραγικότερες σελίδες τῆς ζωῆς τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Ἡ ἀπώλεια 1.000.000 Ἑλλήνων καὶ ἡ προσφυγιὰ 1.200.000, εἶναι ὁ ἀπολογισμός. Τὰ ἑκατοντάδες χιλιάδες θύματα τοῦ μαζικοῦ ἐγκλήματος, μαζὶ μὲ τὰ ὀρφανὰ ποὺ.....
δημιούργησε, ἀποτέλεσαν τὶς σημαντικότερες πληγὲς στὴν κοινωνικὴ ζωὴ τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Ἰδιαίτερη θέση σ’ αὐτὴν τὴν περίοδο, κρατοῦν οἱ γυναῖκες καὶ τὰ παιδιά, τὰ ὁποία ἀποτέλεσαν ἀφενὸς συγκεκριμένο στόχο τοῦ προμελετημένου ἐγκλήματος, λόγω τοῦ εἰδικοῦ τους βάρους στὴν κοινωνία καὶ τὴν οἰκογένεια, ἀφετέρου ἦταν ἀποδέκτες ὅλων τῶν ἐπιπτώσεων τῆς γενοκτονίας (χηρεία, προσφυγιά, βιασμός, ὀρφάνια, ψυχολογικὰ προβλήματα κ.α.).
Μετὰ τὴ δολοφονία τῶν ἀνδρῶν, οἱ γυναῖκες ἀπετέλεσαν τὸ κομμάτι ἐκεῖνο τοῦ πληθυσμοῦ, πάνω στὸ ὁποῖο κάθε χτύπημα θὰ ἐπέφερε σημαντικὸ πλῆγμα συνολικὰ στὸν Ἑλληνισμό. Ἡ γυναῖκα εἶναι ἡ πηγὴ τῆς ζωῆς, κάθε δολοφονία στεροῦσε ἀπὸ τὸν Ἑλληνισμὸ τὴ βιολογική του συνέχεια. Ὅπου δὲν μποροῦσε νὰ γίνει αὐτό, ὑπῆρχε ὁ βιασμὸς καὶ ἡ μητρότητα καὶ ἡ οἰκογένεια, οἱ καρποὶ δηλαδὴ τῆς ἀγάπης, τοῦ ἔρωτα, τῶν πιὸ ὡραίων ἀνθρώπινων συναισθημάτων, μετατρεπόταν σὲ ἀνεπιθύμητη ἐγκυμοσύνη, σὲ ὑπενθύμιση τοῦ ἐγκλήματος γιὰ τὴν ὑπόλοιπη ζωή. Παράλληλα, ὑπῆρχε ὁ βιασμὸς τῶν ἐγκύων καὶ μετέπειτα ἡ δολοφονία μητέρας καὶ ἐμβρύου.
Μέσα ἀπὸ τοὺς βιασμοὺς καὶ τὶς ἁρπαγές, ἐπιδιώχθηκε ἡ ταπείνωση, ὁ ἐξευτελισμὸς καὶ ἡ ἀτίμωση ὁλόκληρής της ὁμάδας, ἔγινε προσπάθεια νὰ τὴν τρομοκρατήσουν, μὲ ἀπώτερο στόχο νὰ ἐμποδίσουν μία πολιτισμένη καὶ οἰκογενειακὴ ὀργάνωση τῆς κοινωνίας τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Ἔτσι, στόχος γίνεται ἡ οἰκογένεια ὡς θεμέλιό της κοινωνικῆς ὀργάνωσης, ἀλλὰ καὶ ὡς πυρήνας τῆς βιολογικῆς συνέχειας τῆς ἑλληνικῆς ἐθνικῆς ὁμάδας. Χωρὶς οἰκογένεια καὶ γυναῖκα, δὲν ὑπάρχει ἐθνικὴ συνέχεια, δὲν ὑπάρχει ἔθνος.
Ἐπίσης, σημειώθηκε ὁ ἐγκλεισμὸς χιλιάδων γυναικὼν σὲ τουρκικὰ σπίτια. Ἄλλες γυναῖκες προτίμησαν νὰ πέσουν μαζὶ μὲ τὰ παιδιά τους, κατὰ τὸ πρότυπό του Ζαλόγγου, τὸ Δεκέμβριο τοῦ 1803, σὲ γκρεμοὺς γιὰ νὰ μὴν πιαστοῦν, ἐνῷ ἄλλες ἀναγκάστηκαν νὰ παραδώσουν στοὺς Ἕλληνες ἀντάρτες, εἰδικὰ στὸν Πόντο, τὰ βρέφη τους, ὥστε τὸ κλάμα τους νὰ μὴν τοὺς προδώσει στοὺς διῶκτες τοὺς (Σάντα).
Παράλληλα, ὑπῆρξε μία ὁμάδα γυναικὼν καὶ παιδιῶν, ἡ ὁποία ἔχασε τὴν θρησκευτικὴ καὶ ἐθνική της ταυτότητα καὶ ὁδηγήθηκε γιὰ πάντα στὸ σκοτάδι τῆς ἄγνοιας, τῆς καταγωγῆς καὶ τῆς προέλευσης.
Στὶς περισσότερες ἀπὸ αὐτὲς τὶς γυναῖκες καὶ τὰ παιδιά, εἶχαν κλονισμὸ τῆς ψυχικῆς τους ὑγείας, ἀφοῦ ἐπέζησαν τῶν βιαιοτήτων καὶ τῶν σφαγῶν, ἐκδηλώνονταν ἀργότερα τὸ σύνδρομο καὶ ἡ ἐνοχὴ τοῦ διασωθέντα. Ἡ σκέψη τους καὶ ἡ μνήμη τοὺς σταμάτησε στὰ γεγονότα τῶν διωγμῶν καὶ τῶν σφαγῶν, ἀνέπτυξαν ἕναν ἰδιαίτερο ψυχισμό.
Ὁ ἐπίλογος τῆς μαζικῆς δολοφονίας, ἐξευτελισμοῦ, ἐξανδραποδισμοῦ, χειραγώγησης τῶν γυναικὼν καὶ τῶν ὀρφανῶν, γράφτηκε στὴν Ἑλλάδα καὶ σὲ ἄλλα μέρη τῆς προσφυγιᾶς. Ἐκεῖ ἀποτυπώθηκε τὸ δρᾶμα καὶ μάλιστα ἀποτυπώθηκε καὶ στὰ μνημεῖα γιὰ τὴ Γενοκτονία, ὅπως αὐτὸ ποὺ βρίσκεται στὸν Ἀσπρόπυργο.
Εἶναι γεγονὸς ὅτι παράλληλα μὲ τὴ Γενοκτονία, τελέσθηκε καὶ μία Γυναικοκτονία καὶ μία Παιδοκτονία. Ἡ ἐφαρμογὴ μίας πολιτικῆς μαζικῆς βίας ἐνάντια στὶς γυναῖκες καὶ τὰ παιδιά, ἀποτέλεσε εἰδικὴ παράμετρο τοῦ μαζικοῦ ἐγκλήματος καὶ συνιστᾶ τὴν οὐσία τοῦ ἀδικήματος τῆς γενοκτονίας, σύμφωνα μὲ τὴ σχετικὴ σύμβαση τοῦ ΟΗΕ.
Ἡ δολοφονία τῶν γυναικὼν καὶ παιδιῶν ἔχει μεγάλο ἐνδιαφέρον καὶ γιὰ μᾶς ἀποτελεῖ μία ἄγνωστη παράμετρο τῆς Γενοκτονίας τῶν Ἑλλήνων ἀπὸ τοὺς Τούρκους, τὴν ὁποία ὀφείλουμε νὰ ἀναδείξουμε ἀκόμη περισσότερο τὰ ἑπόμενα χρόνια. Τὸ ζήτημα ἔχει συνέχεια καὶ μάλιστα μὲ ὁλοένα καὶ περισσότερα στοιχεῖα.
*Εἰσήγηση στὸ «Ἀνοιχτὸ Πανεπιστήμιο» τοῦ Δήμου Ἀσπροπύργου. Ἀσπρόπυργος Ἀττικῆς Δεκέμβριος 2009.
«Ρεθεμνιώτικα Νέα»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου