ΝΑ ΠΡΟΣΕΥΧΟΜΑΣΤΕ ΠΟΛΥ

Ὁ Κύριός μας δὲ θὰ μᾶς ὁδηγοῦσε ποτὲ σὲ μία ἀσήμαντη καὶ ἄσκοπη ἐνέργεια.

Εἶναι Ἐκεῖνος ποὺ δίνει νόημα σὲ καθετὶ στὴ ζωή μας.

Ἂν εἶναι ἐντολή Του νὰ....
προσευχόμαστε, τότε ἡ προσευχὴ ἔχει ἰδιαίτερη ἀξία καὶ σημασία.
Μᾶς ὁδηγεῖ μέσα ἀπὸ τὴν προσευχὴ νὰ τιμήσουμε τὸν Ἴδιο, νὰ Τοῦ ἀποδώσουμε τὴ δόξα ποὺ Τοῦ ἀνήκει, ν' ἀναζητήσουμε τὸ Πρόσωπό Του, ν' ἀνακαλύψουμε τὸ θέλημά Του καὶ νὰ στηριχθοῦμε στὴ δύναμή Του.

Ἡ προσευχὴ βεβαιώνει τὴ μοναδικότητα τοῦ ἀνθρώπινου γένους, ποὺ φτιάχτηκε γιὰ νὰ ἐπικοινωνεῖ μὲ τὸ Θεὸ καὶ ἀποτελεῖ μέσο γιὰ τὴν πραγματοποίηση αὐτοῦ του σκοποῦ.

Καθὼς ἀπομακρυνθήκαμε ἀπὸ τὸ Δημιουργό μας καὶ ἡ ματαιότητα μπῆκε στὸν κόσμο μᾶς (Ἐκκλησιαστῆς 1:2): "ματαιότης ματαιοτήτων, τὰ πάντα ματαιότης"), ἡ προσευχή, ἡ προσευχὴ μὲ πίστη, ἡ προσευχὴ σὰν ἀπάντηση τῆς πρόσκλησης τοῦ Θεοῦ, εἶναι ἕνα βῆμα μακριὰ ἀπ' αὐτὴ τὴ ματαιότητα πρὸς τὴν ὁλοκλήρωση καὶ ἀξία ποὺ χαρίζει ὁ Θεός.

Ἡ προσευχὴ μᾶς φέρνει ἕνα βῆμα πιὸ κοντὰ στὸ Θεό.

Ἀκόμη κι ἂν νιώθουμε ὅτι τίποτα δὲν ἔχει ἐπιτευχθεῖ, ὁ Θεὸς ἐνεργεῖ.

Στὴν Καινὴ Διαθήκη ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς δὲ λέει στοὺς μαθητὲς "ἂν προσεύχεστε" ἀλλὰ "ὅταν προσεύχεστε" (Ματθαῖος 6:5-7,9), ἐνῷ ἀπὸ τὴν ἄλλη, ὅπως καταγράφει ὁ εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς στὸ 18' κεφάλαιο καὶ στὸ 1 ἐδάφιο, ἀφηγεῖται ξεχωριστὴ παραβολὴ γιὰ νὰ τονίσει στοὺς μαθητές Του ὅτι "πρέπει νὰ προσεύχονται καὶ νὰ μὴν ἀποκάμουν".

Ξέχωρα ἀπ' ὅλα τοῦτα, ἡ προσευχὴ στὴν Καινὴ Διαθήκη συνοδεύεται ἀπὸ ρήματα ὅπως "Αἰτεῖτε... Ζητεῖτε... Κρούετε..." (Λουκᾶς 11:9) κι ἡ ἐνεργητικὴ ἀπόδοση τῶν ρημάτων αὐτῶν ὑποδηλώνει τὴν ἀνάγκη τῆς συνεχοῦς παρουσίας τῆς προσευχῆς στὴ ζωὴ τοῦ Χριστιανοῦ
ΠΗΓΗ:ΔΙΈΥΧΩΝ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ