ΠΗΓΗ:ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΗΣΣτὶς μέρες τοῦ Ἰβαν τοῦ τρομεροῦ(1553-1584),ζοῦσε στὴν τσαρικὴ αὐλὴ ἕνας εὐλαβὴς καὶ εὔσπλαγχνος ἄνθρωπος,ὁ Ἰουστίνος Νεντιοῦρεβ,ποὺ εἶχε παντρευτεῖ τὴ Στεφανίδα ἀπὸ τὴν πόλη ΜούρομΑυτοι ἀπέκτησαν πολλὰ παιδιά,μεταξὺ τῶν ὁποίων καὶ τὴν μακάρια Ἰουλιανή.Ὅταν ἦταν ἔξι χρονῶν ἡ μητέρα τῆς πέθανε καὶ τὴν μεγάλωσε ἡ γιαγιὰ τῆς ἐν νουθεσιᾷ Κυρίου.Ὅταν ἡ Ἰουλιανὴ ἦταν δώδεκα χρονῶν πέθανε ἡ γιαγιά της καὶ τὸ....
μεγάλωμά της τὸ ἀνέλαβε ἡ θεία τῆς Ναταλία Ἀράποβα ἡ ὁποία εἶχε ὀχτὼ θυγατέρες καὶ ἕναν γιό.Ἡ Ἰουλιανὴ ἦταν ὑπάκουη στοὺς θείους καὶ τὰ ξαδέλφια τῆς ,ἦταν πολὺ ταπεινὴ καὶ ἀγαποῦσε τὴ σιωπή.Νήστευε καὶ προσευχόνταν καὶ παρότι οἱ συγγενεῖς της τὴν πίεζαν κάποιες φορὲς νὰ φάει ἐκείνη δὲν ὑποχωροῦσε.Στὰ δεκαέξι της, τὴν πάντρεψαν μ΄ἕναν εὐγενῆ τὸν Γκεόρκι Ὀσόργκιν καὶ μαζὶ ἀπέκτησαν δεκατρία παιδιά,δέκα ἀγόρια καὶ τρία κορίτσια.Ἀπ’αὐτὰ ἐπέζησαν ἔξι ἀγόρια καὶ ἕνα κορίτσι,ἐπειδὴ ἡ Ἁγία ἔζησε σὲ μία ἔποχη ποὺ χαρακτηρίστηκε ἀπὸ τὴ μεγάλη πεῖνα.
Μετὰ τὸ γάμο τῆς σκλύρηνε τὴν ἄσκησή της καὶ ἔτρωγε ἐλάχιστα μόνο τὸ μεσημέρι.Ἔκανε πολλὲς ἐλεημοσύνες καὶ βοηθοῦσε τοὺς φτωχούς,τοὺς ζητιάνους,τις χῆρες καὶ τὶς οἰκογένειες ποὺ εἶχαν ἀνάγκη.Εἶχε ὅμως καὶ δοκιμασίες.Ἕναν γιὸ τῆς τὸν σκότωσε ἕνας ἀπὸ τοὺς ὑπηρέτες ἐνῷ ἕνας ἄλλος σκοτώθηκε σὲ μία μάχη.Ὁ ἄνδρας τῆς ,τῆς ἐδίωξε κάποιες σκέψεις ποὺ εἶχε γιὰ νὰ πάει στὸ μοναστῆρι.Τότε αὐτὴ ἄρχισε νὰ ἀσκητεύει μὲ μεγαλύτερη ἔνταση καὶ ὁ βίος τῆς ἦταν ἕνα παράδειγμα γιὰ τὸ πῶς μπορεῖς νὰ ζεῖς στὴν καθημερινὴ ζωὴ τὸν αὐθεντικὸ χριστιανισμό.Προσευχόνταν πολὺ τὴ νύχτα,τὴν Παρασκευὴ δὲν ἔτρωγε τίποτα,τὴ Δευτέρα καὶ τὴν Τετάρτη ἔτρωγε ἀλάδωτο καὶ κάθε Σαββατοκύριακο τάιζε τοὺς φτωχούς.Μετὰ τὸ θάνατο τοῦ συζύγου της,ἄρχισε νὰ κοιμᾶται πάνω σὲ μία σόμπα,χωρὶς σκεπάσματα, ἐνῷ τοποθετοῦσε μυτερὰ ξύλα πρὸς τὸ σῶμα της καὶ σιδερένια κλειδιὰ πρὸς τὰ πλευρά της,γιὰ νὰ σκληραγωγεῖ τὸ σῶμα της.
Συμμετεῖχε στὶς ἀκολουθίες τῆς ἐκκλησίας καὶ στὴ Θεία Λειτουργία ἀλλὰ πιὸ πολὺ ἀσκήτευε σπίτι..Μία ἐπέμβαση τῆς Παναγίας τὴν ἔκανε νὰ συμμετέχει καθημερινὰ σ΄’ὅλες τὶς ἀκολουθίες τῆς ἐκκλησίας: Μία μέρα ὁ ἱερέας ποὺ λειτουργοῦσε στὴν ἐκκλησία,ἄκουσε ἀπὸ τὴν εἰκόνα τῆς Παναγίας μία φωνὴ ποὺ τὸν ρωτοῦσε ποὺ εἶναι ἡ Ἰουλιανή.Ἐκεῖνος πῆγε καὶ τὴ βρῆκε καὶ τῆς τὸ εἶπε καὶ ἀπὸ τότε συμμέτειχε ἀνελλιπῶς στὶς ἀκολουθίες..
Ὑπέμεινε τὴν πεῖνα δύο χρόνια δοξάζοντας τὸ Θεό.Οἱ ἐπιδρομές,οἱ ἐπιδημίες,οἱ συμμορῖτες,δὲν τὴν πτόησαν καὶ ἔμεινε σταθερὴ στὴν πίστη της.
Ἐκοιμήθη στὶς 2 Ἰανουαρίου τοῦ 1604.Μετὰ τὴν κοίμησή της ἐμφανίστηκε σὲ μία ὑπηρέτρια καὶ ζήτησε νὰ τὴ μετακινήσουν στὴν ἐκκλησία τοῦ Ἁγίου Λαζάρου,στὸ χωριὸ Λαζάρεβο.
Ὅταν πέθανε ὁ γιὸς τῆς Γεώργιος,καὶ ἔσκαψαν τὸν λάκκο,βρέθηκαν τὰ λείψανα τῆς ἄφθαρτα νὰ εὐωδιάζουν μύρο
Τὸ 2004 καθιερώθηκε στὴ Ρωσία ἡ 21η Αὐγούστου ὡς ‘’Ἐθνικὴ Ἡμέρα ἐλέους’’καὶ εἶναι ἀφιερωμένη στὴν Ἁγία Ἰουλιανή.
Ἐπίσης θεωρεῖται στὴ Ρωσία προστάτιδα τῆς οἰκογένειας.
Σήμερα τὰ λείψανα τῆς βρίσκονται στὴν πόλη Μοῦρομ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου