Πέρασαν 30 χρόνια ἀπὸ τὴν 18η Ἀπριλίου 1994, τὴν «μαύρη νύχτα» στὰ χρονικὰ τῆς μεταπολίτευσης στὴν Ἀλβανία σὲ βάρος τῆς Ἐθνικῆς Ἑλληνικῆς Μειονότητας, ποὺ μπῆκε στὴν ἱστορία ὡς «Ἡ νύχτα τοῦ Ἁγίου Βαρθολομαίου».
Ἡ ἵδρυση τῆς Ὀργάνωσης «ΟΜΟΝΟΙΑ», στὰ πλαίσια τοῦ πλουραλισμοῦ στὴν Ἀλβανία, τὴν 11η Ἰανουαρίου 1991, ἀναπτέρωσε τὶς ἐλπίδες τοῦ Βορειοηπειρωτικοῦ Ἑλληνισμοῦ, διότι τὴν «ΟΜΟΝΟΙΑ» τὴν ἀγάπησε καὶ τὴν ὑποστήριξε ἀπὸ τὴν ἀρχὴ ὅλος ὁ λαὸς τῆς ΕΕΜ, συσπειρώθηκε γύρω της καὶ στὸ διάστημα ποὺ ἀκολούθησε ἡ «Ὁμόνοια» αὔξησε τὸ κῦρος καὶ τὴν ὑπόληψή της μὲ τὴν πολιτισμένη ἐμφάνιση καὶ τὴν δημοκρατικὴ μορφὴ διεκδίκησης καὶ προάσπισης τῶν συμφερόντων... της ὄχι μόνον στὰ πλαίσια τῆς Ἀλβανίας, ἀλλὰ καὶ τῆς Εὐρώπης. Ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τῆς ἱδρύσεώς της ἐπιμένει, ἀντιδρᾶ, ἀγωνίζεται, διαμαρτύρεται γιὰ τὰ δίκαια τοῦ πολίτη καὶ τῶν μειονοτήτων.
Μὲ καχυποψία εἶδαν τὴν ἵδρυση καὶ τὴν ἀναβάθμισή της οἱ ἐθνικιστικοὶ κύκλοι, οἱ ὁποῖοι ἄρχισαν ἕνα ὀργανωμένο καὶ μεθοδευμένο ἀγῶνα ἐναντίον της μέχρι ἐσχάτων, διαμέσου τοῦ τύπου, στὴν ἀρχή, κατηγορῶντας την ὡς ὀργάνωση φασιστικὴ καὶ ἐθνικιστική, ἐξαπολύοντας μετὰ ἕνα κῦμα βίας τρομοκρατίας, πίεσης, ληστειῶν, ἀκόμη καὶ ἄσκησης βίας μὲ τὴ χρήση ὅπλων.
Τὸ 1993 οἱ προκλήσεις τοῦ καθεστῶτος κατὰ τῶν Βορειοηπειρωτῶν ἐντάθηκαν πιὸ πολύ. Ἀκολούθησαν διαδοχικὲς παράνομες κρατήσεις στελεχῶν τῆς Ὁμόνοιας, δημογερόντων, ἀλλὰ καὶ ἁπλῶν πολιτῶν μὲ τὴν κατηγορία τῆς ἀνάρτησης στὸ χῶρο μας τοῦ Ἐθνικοῦ μας Συμβόλου, τῆς ἀπαίτησης γιὰ ἄνοιγμα σχολείων στὴν ἑλληνικὴ γλῶσσα στὶς πόλεις τοῦ Ἀργυροκάστρου, Ἁγίων Σαράντα, Δελβίνου καὶ στὰ χωριὰ μὲ μεικτὸ πληθυσμό, γιὰ τὴν στάση μας στὸν ἄδικο διωγμὸ τοῦ Ἀρχιμανδρίτη Μητροπόλεως Ἀργυροκάστρου Χρυσόστομου Μαϊδώνη, τὴν ἀπέλαση τοῦ Γενικοῦ Προξένου Χρήστου Ἰακώβου, χρησιμοποιῶντας ἀκόμη καὶ ἀσήμαντες ἢ σκηνοθετημένες ἀφορμές, ὅπου κρατήθηκαν παράνομα, κακοποιήθηκαν στὰ κρατητήρια καὶ ἄλλοι τιμωρήθηκαν μὲ μεγάλα χρηματικὰ ποσὰ γιὰ τὴν «παραβίαση» τοῦ νόμου.
Ἀρχὲς τοῦ 1994 ἡ κατάσταση στὴν Ἀλβανία ἦταν πολὺ ρευστή. Ἡ τρομοκρατία κατὰ τῶν Βορειοηπειρωτῶν ἀποκορυφώνεται. Οἱ προκλήσεις εἰς βάρος τῆς Ἑλλάδος ἔχουν ἐνταθεῖ.
Στὶς 10 Ἀπριλίου συνέβη τὸ ἐπεισόδιο τῆς Ἐπισκοπῆς ὅπου δολοφονεῖται ἕνας φαντάρος κι ἕνας ἀξιωματικός. Γιατί ἔγινε, ποιός τὸ σχεδίασε καὶ σὲ τί ἀποσκοποῦσαν, παραμένει ἀκόμα ἕνα αἴνιγμα. Αὐτὸ ἦταν τὸ κίνητρο γιὰ νὰ ἐξαπολύσουν ἕνα κῦμα βίας καὶ τρομοκρατίας σὲ ὅλη τὴν Ἐθνικὴ Ἑλληνικὴ Μειονότητα. Οἱ ἄνθρωποι τῆς ΣΙΚ, σὰν λυσσασμένα θηρία, παρακολουθοῦσαν κατὰ πόδι δεκάδες Βορειοηπειρῶτες καὶ εἰδικὰ τοὺς ἡγέτες τῆς ΟΜΟΝΟΙΑΣ. Ἔτσι κρατήθηκαν καὶ παράνομα κακοποιήθηκαν στὰ κρατητήρια τῶν περιοχῶν οἱ: Β. Παπαχρῆστος Γ. Γραμματέας Ὁμόνοιας, Θ. Βεζιάνης πρόεδρος Ὁμόνοιας Ἀργυροκάστρου, Β. Μπάγκας ἀρχισυντάκτης τῆς ἐφημερίδας «Ἡ φωνὴ τῆς Ὁμόνοιας», Μ. Νταλιάνης, Κ. Κυριακοῦ, Θ. Κυριακοῦ, Α. Μπόμπολης, Λ. Λιάτσης καὶ πολλοὶ ἄλλοι.
Τὸ ἀποκορύφωμα τῆς τρομοκρατίας εἶναι ἡ 18η Ἀπριλίου1994, ἡ ἀποκαλούμενη «Νύχτα τοῦ Ἁγίου Βαρθολομαίου». Ἡ ὥρα 22.00 τῆς νύχτας δεκάδες ἀστυνομικοὶ καὶ ἄνθρωποι τῆς μυστικῆς ὑπηρεσίας, μὲ δεκάδες κλοῦβες, περικύκλωσαν καὶ εἰσέβαλλαν σὲ δεκάδες σπίτια Βορειοηπειρωτῶν, γιὰ νὰ τὰ ἐλέγξουν, ψάχνοντας ἐνοχοποιητικὰ στοιχεῖα εἰς βάρος τους, ἀναποδογυρίζοντας ὅλα τὰ πράγματα τοῦ σπιτιοῦ μετατρέποντάς το σὲ πεδίο μάχης, παραβιάζοντας καὶ τοὺς πιὸ βασικοὺς κανόνες καὶ νόμους γιὰ τὴν προστασία τῆς οἰκογένειας καὶ τοῦ ἀτόμου. Μὲ τὸν πιὸ χυδαῖο τρόπο, μὲ τὴν πιὸ ἄγρια συμπεριφορά, ἔλεγξαν κατοικίες, συλλάβανε ἀνθρώπους.
Στὴ φάση αὐτὴ καλέστηκαν γιὰ ἀνακρίσεις γύρω στὰ 500 ἄτομα ἀπὸ τὸ Ἀργυρόκαστρο, Ἁγίους Σαράντα, Δέλβινο, Κορυτσά, Χιμάρα, Τεπελένι, Τίρανα, Φίερι, Αὐλῶνα, Πρεμετή, Κλεισούρα κλπ. οἱ ὁποῖοι τρομοκρατήθηκαν καὶ πιέστηκαν νὰ καταθέσουν μὲ στόχο νὰ κατηγορήσουν καὶ νὰ διαλύσουν τὴν «ΟΜΟΝΟΙΑ», συνάμα νὰ κατηγορήσουν καὶ τὴν Ἑλλάδα. Ὁ χρόνος μετὰ τὸ ἀπέδειξε.
Πέντε ἡγέτες τῆς Ὁμόνοιας, οἱ: Θοδωρῆς Βεζιάνης, Βαγγέλης Παπαχρῆστος, Παναγιώτης Μάρτος, Κώστας Κυριακοῦ καὶ Ἡρακλῆς Σύρμος, ὁδηγήθηκαν στὰ κάτεργα τῶν Τιράνων, γιὰ νὰ ὑποστοῦν τὰ φρικτὰ βασανιστήρια, μὲ τὶς μεσαιωνικὲς ἀνακρίσεις καὶ μὲ τὴν δίκη παρωδία, τὴν 15η Αὐγούστου τῆς ἴδιας χρονιᾶς.
Ἡ νύχτα αὐτὴ θὰ μείνει γιὰ πάντα στὴν ἱστορία τοῦ Βορειοηπειρωτικοῦ Ἑλληνισμοῦ, ὡς «Ἡ νύχτα τοῦ Ἁγίου Βαρθολομαίου».
Ἡ ἱστορία ἐπαναλαμβάνεται.
Σχεδὸν τὸ ἴδιο σκηνικὸ βλέπουμε μετὰ ἀπὸ τριάντα χρόνια, μὲ τὴν σύλληψη καὶ τὴν φυλάκιση τοῦ ἐκλεγμένου δημάρχου Χιμάρας Φρέντη Μπελέρη ἢ ὅπως γράφει ὁ πρέσβης ἐπὶ τιμῇ κ. Ἀλέξανδρος Μαλλιὰς στὸν πρόλογο τοῦ βιβλίου «Ἡ Ἐθνικὴ Ἑλληνικὴ Μειονότητα στὴν Ἀλβανία».
«Ἡ σημερινὴ ἀλβανικὴ τραγωδία, κωμωδία ἢ παρωδία στὴ Χιμάρα καὶ ὁ διωγμὸς τοῦ κ. Φρέντη Μπελέρη ἀντικατοπτρίζουν ἀκριβῶς τὴν πραγματικότητα καὶ τὸ προηγούμενο τῆς δίκης τῶν «5» τῆς Ὁμόνοιας πρὶν τριάντα χρόνια. Ἴδιο σκηνικό, ἴδια χορογραφία, στημένο κατηγορητήριο, στημένοι μάρτυρες-πράκτορες, στημένο δικαστήριο. Ἐπαναλαμβάνεται καὶ σήμερα ἡ γνωστὴ ἐπωδός-τὴν ἀκούγαμε καθημερινὰ πρίν, κατὰ τὴν διάρκεια καὶ μετὰ τὴν δίκη τῶν «5» τῆς Ὁμόνοιας, περὶ «ἀνεξαρτησίας τῆς ἀλβανικῆς δικαιοσύνης».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου