Ὁ Ἅγιος Γεώργιος ἦταν Ἱερέας καὶ καταγόταν ἀπὸ τὴ Νεάπολη τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, ποὺ τούρκικα λέγεται «Νὲβ Σεχήρ». Διέπρεπε σὰν ἐφημέριος στὸν Ἱερὸ Ναὸ Κοιμήσεως Θεοτόκου στὴ Νεάπολη «ἐν ἀληθεία καὶ ὀσιότητι καὶ δικαιοσύνη, πορευόμενος ἐν πάσαις ταῖς ἐντολαῖς καὶ δικαιώμασι τοῦ Κυρίου ἄμεμπτος».
Κατὰ τὸ 1797 μ.Χ. προσκλήθηκε ἀπὸ τοὺς χριστιανοὺς τοῦ χωρίου Μαλακωτῆ νὰ Ἱερουργήσει, ἀναπληρώνοντας τὸν ἐφημέριό τους, ποὺ τὸν καταδίωκαν οἱ Τοῦρκοι. Ὁ Ἱερέας Γεώργιος εὐχαρίστως δέχτηκε καὶ ἀναχώρησε γιὰ τὸ χωριό. Ξαφνικὰ ὅμως, κοντὰ στὴ θέση «Κόμπια-Ντερέ», συνελήφθη ἀπὸ ἐξαγριωμένους βοσκοὺς Τούρκους, οἱ ὅποιοι τὸν λήστεψαν, τὸν βασάνισαν καὶ... τελικὰ τὸν ἀποκεφάλισαν.
Τὸ Λείψανο τοῦ Νεομάρτυρα Γεωργίου ἀνακομίσθηκε «σῶον καὶ ἀκέραιον καὶ ἄφθαρτον καὶ πλῆρες οὐρανίου εὐωδίας καὶ χάριτος», μετὰ ἀπὸ ἐμφάνισή του «ἐν ὀράματι εἰς τινὰ γυναίκα χήραν, εὐλαβῆ καὶ φοβουμένην τὸν Θεόν». Ἀρχικὰ φυλάχθηκε στὴν κατοικία τοῦ συνεφημερίου του, Νεοφύτου, καὶ μετὰ τὸν θάνατό του στὸν ἐνοριακὸ ναὸ τῆς Νεαπόλεως. Ἐκεῖ τὸ προσκύνησαν καὶ «οἱ ἀείμνηστοι Μητροπολίται Καισαρείας Παϊσιος, Κλεόβουλος καὶ Ἰωάννης, οἵτινες τακτικῶς ἤρχοντο εἰς Νεάπολιν καὶ ἐθαύμαζον καὶ ὠμολόγουν τὴν χάριν τὴν ὁποίαν ἔλαβεν παρὰ Θεοῦ, ἀναδειχθεῖς θαυματουργός». Μετὰ τὴν Μικρασιατικὴ καταστροφὴ τοῦ 1922 μ.Χ., τὸ Ἱερὸ Λείψανο μεταφέρθηκε στὴν Ἑλλάδα (μὲ τὴν εὐκαιρία τῆς ἀνταλλαγῆς τῶν πληθυσμῶν, τὸ 1924 μ.Χ.), ἀπὸ τὸν τότε ἐφημέριο Νεαπόλεως Ἀρχιμανδρίτη Ἰγνάτιο καὶ κατατέθηκε στὸν Ἱερὸ Ναὸ Ἁγίου Εὐσταθίου Περισσοῦ Ἀττικῆς, ὅπου καὶ σήμερα φυλάσσεται, σὲ ἀρίστη κατάσταση μέχρι καὶ σήμερα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου