Ἅγιοι Τόποι: Οἱ Ἁγιοταφίτες ἀκλόνητοι κρατοῦν τὴν Ἑλληνορθοδοξία ἀκόμα καὶ στὴν ἀντάρα τοῦ πολέμου – Μᾶς θέλουν στὸ πλευρό τους!

Ἐνῶ ἡ Μέση Ἀνατολὴ γίνεται «μπαρουταποθήκη», οἱ Ἁγιοταφίτες παραμένουν ἀμετακίνητοι στὴν ἱερὴ ἀποστολὴ τους - Δοκιμάζονται, ἀλλά δὲν ἐγκαταλείπουν.

Συντάκτης: Ἐλευθέριος Ἀνδρώνης

Ἁγιοταφίτες: Τὰ μαῦρα σύννεφα τοῦ πολέμου ἔχουν ἁπλωθεῖ πυκνὰ πάνω ἀπὸ τὴν Ἁγία Γῆ τῶν Ἱεροσολύμων, τῆς Παλαιστίνης καὶ ὅλων τῶν ἱερῶν προσκυνημάτων ὅπου γεννήθηκε, περπάτησε, δίδαξε, σταυρώθηκε καὶ ἀναστήθηκε ὁ Χριστός.

Ὁ ἀτελείωτος κύκλος αἵματος στὴν Μέση Ἀνατολὴ ἔχει περιζώσει ὅλους τοὺς ἡρωικοὺς ἀκρίτες τῆς Ὀρθοδοξίας: ἱερεῖς, μοναχούς, λαϊκοὺς καὶ ἐθελοντὲς ποὺ μὲ πνεῦμα αὐτοθυσίας κρατάνε Θερμοπύλες στὸ σημεῖο μηδέν τῶν διεθνῶν ἐξελίξεων. Ὄντας μαθημένοι στὸν κίνδυνο, τὶς ἀπειλὲς καὶ τὰ ἔνοπλα ξεσπάσματα τῆς εὐρύτερης περιοχῆς, ἀκόμα καὶ ἐκεῖνοι μιλοῦν τώρα γιὰ μία πρωτοφανῆ κλιμάκωση τῆς κατάστασης, καὶ βλέπουν μία ἀτμόσφαιρα νὰ μυρίζει μπαρούτι καὶ θάνατο...

Σὲ μία ὑπέροχη συνέντευξη τῆς μοναχῆς Δανιηλίας στὴν «Καθημερινή», ἡ 61χρονη ἀδελφή μας ποὺ ζεῖ στὴν Μονὴ τῆς Μικρῆς Γαλιλαίας, ὅταν ρωτήθηκε ἂν ὑπάρχει περίπτωση νὰ ἐγκαταλείψει τοὺς Ἁγίους Τόπους λόγῳ τῆς ἔκρυθμης κατάστασης στὴν Μέση Ἀνατολή, ἐκείνη ἀπάντησε: «Μερικὲς φορές, ὅταν φτάνω στὰ ὅριά μου, περνάει ἀπὸ τὸ μυαλό μου ὡς ἐνδεχόμενο, ἀλλὰ τὸ μετανιώνω ἀμέσως. Ὁ Χριστὸς διάλεξε αὐτὰ τὰ μέρη γιὰ νὰ σαρκωθεῖ καὶ νὰ γίνει ἄνθρωπος, δὲν πῆγε στὸ Βέλγιο οὔτε στὸ Λουξεμβοῦργο. Ποιὰ εἶμαι ἐγὼ ποὺ θὰ γκρινιάξω, ποὺ θὰ παραπονεθῶ;».

Τί νὰ πεῖ κανεὶς γιὰ αὐτὴν τὴν γενναιόψυχη καὶ γεμάτη αὐταπάρνηση στάση ζωῆς; Σὲ αὐτὴν τὴν ἀπάντηση ποὺ μᾶς γεμίζει ὑπερηφάνεια, ἀντικατοπτρίζεται τὸ ἡρωικὸ πνεῦμα ὁλόκληρης τῆς ἑλληνορθόδοξης ἀδελφότητος ποὺ βρίσκεται ἐκεῖ γιὰ νὰ δίνει ζωὴ στὰ ἅγια προσκυνήματα. Καὶ ἀπὸ αὐτὴν τὴν ἀπάντηση συνειδητοποιοῦμε πόσο «μικροὶ» εἴμαστε ἐμεῖς, ποὺ ζοῦμε στὴν πολυτέλεια καὶ τὴν ἄνεση ἑνὸς χριστιανισμοῦ ποὺ δὲν μᾶς κοστίζει τίποτε τὸ ἰδιαίτερο, καὶ ὅμως νομίζουμε πολλὲς φορὲς ὅτι εἴμαστε «κάποιοι».

Ἀκόμα καὶ τώρα ποὺ οἱ ρουκέτες περικυκλώνουν τὸ Ἰσραὴλ καὶ οἱ ἄρχοντες τῆς γῆς βρίσκονται σὲ ἑτοιμότητα μάχης, οἱ Ἁγιοταφίτες δίνουν τὸν καθημερινὸ ἀγώνα τους σὰν νὰ μὴν ἄλλαξε τίποτα στὸν ροῦ τῶν γεγονότων. Καὶ ὄντως δὲν ἄλλαξε τίποτα τρόπον τινά.

Στὴν ἀνθρώπινη σφαίρα ἔρχονται τὰ πάνω – κάτω, γιατί ἡ ἀνθρωπότητα παραδίδεται ὁλοένα καὶ περισσότερο στὸ χάος. Στὴν πνευματικὴ σφαίρα ὅμως, ἐκεῖνοι οἱ ἀκριτικοὶ μαχητὲς τῆς Ὀρθοδοξίας μεταχειρίζονται τὰ ἴδια «ὄπλα» ὅπως πάντοτε. Τὴν πίστη, τὴν προσευχή, τὴν ἀγρυπνία, τὴν νηστεία, τὴν εὐχὴ «ὑπὲρ τοῦ σύμπαντος κόσμου». Ὅλα αὐτὰ τὰ «ὄπλα» γίνονται «πυρηνικὲς βόμβες» πνεύματος, ποὺ ἀναπέμπονται ἀπὸ τὸν ἱερὸ τόπο ποὺ ἀνέτειλε ἡ σωτηρία τοῦ ἀνθρωπίνου γένους. Εἶναι λίγο αὐτό; Κάθε ἄλλο. Εἶναι μία κορυφαία ἀλλὰ ἀθέατη μάχη στὴν πρώτη γραμμή, ποὺ ἐλπίζουμε ὅτι ἴσως θὰ ἑλκύσει τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ καὶ θὰ διώξει τὴν σκιὰ τοῦ θανάτου ἀπὸ τὴν Μέση Ἀνατολή.

Τὸ γεγονὸς ὅτι οἱ συμπατριῶτες μας δὲν ἐγκαταλείπουν τὰ προπύργια τῆς Ὀρθοδοξίας στοὺς Ἁγίους Τόπους, θὰ ἔπρεπε νὰ μᾶς ἐλέγχει πάρα πολύ. Γιατί αὐτοὶ δὲν ἐγκαταλείπουν τὴν Ἁγία Γῆ οὔτε τώρα ποὺ φλέγεται ἡ Μέση Ἀνατολή, ἐνῶ ἐμεῖς πολλὲς φορὲς θεωροῦμε τὴν παρουσία τους «δεδομένη» καὶ τοὺς ἐγκαταλείπουμε μὲ τὴν ἀδιαφορία μας. Γιατί αὐτοὶ δὲν γκρινιάζουν γιὰ τὶς δυσκολίες καὶ τὰ δεινὰ ποὺ ἀντιμετωπίζουν, ἐνῶ ἐμεῖς χαλᾶμε τὸν κόσμο καὶ γκρινιάζουμε γιὰ ὅλα, καὶ ἂς ζοῦμε σὰν «παραχαϊδεμένοι» χριστιανοί. Γιατί αὐτοὶ ζοῦν τὴν κάθε μέρα μὲ τὴν ἐπίγνωση ὅτι μπορεῖ νὰ εἶναι ἡ τελευταία τους, ἐνῶ ἐμεῖς ζοῦμε τὴν κάθε μέρα σὰν νὰ μᾶς τὴν χρωστάει ὁ Θεός.

Πέρα ἀπὸ τὰ ἀθώα θύματα ποὺ ὑπάρχουν καὶ ἀπὸ τὶς δύο πλευρές, ὀφείλουμε νὰ βάλουμε στὴν προσευχή μας καὶ τὴν ἑλληνορθόδοξη φρουρὰ τῆς πίστεως ποὺ στέκεται ἐκεῖ ἀκοίμητη, στοὺς Ἁγίους Τόπους. Νὰ εὐχόμαστε γιὰ τὴν προστασία τους καὶ νὰ μὴν ἔχουν ἄλλες δοκιμασίες, γιατί ὁ πόλεμος ἔφτασε στὸ κατώφλι τους. Ἔχουν τὴν ἀνάγκη τῆς ἔμπρακτης συμπαράστασής μας ἀκόμα περισσότερο τώρα, ποὺ τὸ πολεμικὸ κλίμα θὰ ἀποτρέπει τοὺς προσκυνητὲς καὶ οἱ ἀδελφοί μας ἐνδέχεται νὰ ἀντιμετωπίσουν μεγάλες δυσκολίες στὸν βιοπορισμό τους καὶ τὴν συντήρηση τῶν προσκυνημάτων. Ἂν ὁ πόλεμος τραβήξει πολὺ ἢ – ἀκόμα χειρότερα- ἂν ἐπεκταθεῖ, τὰ προσκυνήματα θὰ ἐρημώσουν καὶ θὰ μαραζώσουν. Καὶ πολλοὶ εἶναι οἱ «καλοθελητὲς» ποὺ καραδοκοῦν νὰ τὰ ἁρπάξουν, ἐκμεταλλευόμενοι τὶς τρέχουσες ἐξελίξεις.

Εἴναι ὑψίστης σημασίας ζήτημα νὰ μείνει ζωντανὸ τὸ λάβαρο τῆς ἑλληνορθοδοξίας στοὺς Ἁγίους Τόπους μέσα σὲ αὐτὴν τὴν ἀντάρα τοῦ πολέμου, γιατί ἐκεῖ χτυπάει ἡ πνευματικὴ καρδιὰ τῆς ἀνθρωπότητας καὶ θὰ εἶναι τεράστιο πλῆγμα νὰ στερηθοῦμε αὐτὴν τὴν εὐλογία, σὲ αὐτὴν τὴν ἐσχατολογικὴ ἐποχή. Σὲ ἕναν κόσμο ποὺ τρέχει μὲ ραγδαία ταχύτητα πρὸς τὸ χείριστο, χρειαζόμαστε αὐτὴν τὴν πνευματικὴ σταθερά.

sportime