Ἡ ὀρθόδοξη χριστιανική Δύσῃ ἔχει νά μᾶς ἐπιδείξει μέγα, ἀνάλογο ἀριθμό μαρτύρων, μέ τήν ὀρθόδοξη Ἀνατολή. Ἡ κοσμοκράτειρα Ρώμη ἀποτέλεσε, γιά τρεῖς καί πλέον αἰῶνες τό κέντρο ὅπου διαδραματίζονταν ἡ πάλη τοῦ παλιοῦ καί γερασμένου προχριστιανικοῦ κόσμου μέ τόν νέο καί εὔρωστο χριστιανικό κόσμο, τή νέα ἐλπίδα τῆς ἀνθρωπότητας. Ἐκεῖ συντελέστηκε ἡ μεγάλη σύγκρουση μεταξύ τῆς θνήσκουσας εἰδωλολατρίας καί τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. Ἡ ρωμαϊκή ἐξουσία εἶχε κηρύξει τήν ὁλοκληρωτική ἐξόντωση τοῦ Χριστιανισμοῦ, ὑποβάλλοντας σέ ἀνείπωτους διωγμούς. Ἡ πλειοψηφία τῶν χριστιανῶν Μαρτύρων τῆς ἀρχαίας...Ἐκκλησίας ἦταν Ρωμαῖοι, διότι ὡς πολῖτες τῆς πρωτεύουσας τοῦ ἀπέραντου ρωμαϊκοῦ κράτους, βρισκόταν κοντά στήν ἐξουσία καί ὡς ἐκ τούτου ἦταν πιό εὔκολο νά συλληφθοῦν καί νά μαρτυρήσουν γιά τήν χριστιανική τους πίστη, ἡ ὁποία θεωροῦνταν ἔγκλημα. Ἕνας ἀπό αὐτούς ἦταν καί ὁ ἅγιος Μάρτυρας Λαυρέντιος ὁ Ἀρχιδιάκονος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρώμης.
Γεννήθηκε περί τό 225 στήν πόλη Οὐέσκα της Ἱσπανίας καί ὑπηρετοῦσε ὡς ἕνας ἀπό τούς ἑπτά διακόνους στήν Ἐκκλησία τῆς Ρώμης, ὡς ἀρχιδιάκονος στόν ἅγιο Πάπα Σίξτο Β΄ (+258).
Δέν μᾶς εἶναι γνωστή ἡ πρότερη ζωή του. Τό ὄνομά του Laurentius, σημαίνει στά λατινικά «Στεφανωμένος». Ἀρχαία παράδοση ἀναφέρει ὅτι ἀπό μικρός διδάχτηκε τήν χριστιανική πίστη, ἀποκήρυξε τήν εἰδωλολατρία καί βαπτίστηκε χριστιανός. Κατηχητής του ἦταν ὁ ἑλληνικῆς καταγωγῆς χριστιανός ἱεραπόστολος καί ἀρχιδιάκονος Ξύστος ἤ Ξυστός, στήν Σαραγόσα. Εἶχε μιά ἀσυνήθιστη ἀγάπη γιά τό Χριστό καί ἦταν ἀφοσιωμένο μέλος τῆς Ἐκκλησίας καί ἔγινε ἀκόλουθος καί βοηθός τοῦ Ξύστου.
Περί τό ἔτος 257 ὁ Ξύστος μέ τόν Λαυρέντιο βρέθηκαν στή Ρώμη, ὅπου ὁ Ξύστος ἐκλέχτηκε πάπας (ἐπίσκοπος) Ρώμης μέ τό λατινικό ὄνομα Σίξτος Β΄. Ὁ Σίξτος χειροτόνησε τόν Λαυρέντιο ὡς ἀρχιδιάκονο καί τόν ὅρισε ὡς ἕναν ἀπό τούς ἔμπιστους και πολύτιμους συνεργάτες του. Μάλιστα τοῦ ἀνέθεσε νά φυλάγει τά ἱερά σκεύη τῆς Ἐκκλησίας καί ὅλα τά πολύτιμα ἀντικείμενα καί τιμαλφῆ, κάτι σάν σκευοφύλακας. Μάλιστα λέει ἡ παράδοση ὅτι τό πλέον πολύτιμο ἀντικείμενο πού τοῦ ἐμπιστεύτηκε ἡ Ἐκκλησία τῆς Ρώμης ἦταν τό Ἱερό Δισκοπότηρο, πού εἶχε χρησιμοποιήσει ὁ Κύριος στό Μυστικό Δεῖπνο.
Διευκρινίζουμε πώς ἡ χριστιανική πίστη ἦταν ἀπαγορευμένη καί θεωροῦνταν ὡς ἔγκλημα κατά τοῦ κράτους. Ἡ συνάξεις καί ἡ λατρεία γινόταν κρυφά σέ ἀπομονωμένα ὑπόγεια ἰδιωτῶν χριστιανῶν, στήν ὕπαιθρο καί στίς περίφημες κατακόμβες, οἱ ὁποῖες ἦταν τεράστιες ὑπόγειες στοές, ὑπόγεια νεκροταφεῖα, ἔξω ἀπό τή Ρώμη. Παροιμιώδεις εἶναι οἱ τερατώδεις ἀντιλήψεις στίς λαϊκές μᾶζες γιά τούς χριστιανούς. Ἐπειδή ἡ ἔννοια τῆς ἀγάπης καί τῆς συναδέλφωσης ἦταν ἄγνωστη στόν εἰδωλολατρικό κόσμο, παρεξηγοῦσαν τήν ἄσκηση ἀγάπης στούς χριστιανούς, τούς ἀδελφικούς ἀσπασμούς, ὡς ...οἰδιπόδειους μίξεις! Τήν Θεία Κοινωνία ὡς κανιβαλισμό μικροῦ παιδιοῦ κλπ! Ἐπίσης τή μή συμμετοχή τους στίς παγανιστικές λατρεῖες καί ἰδιαίτερα στούς ἐμετικούς καί αἰσχρούς βακχισμούς καί τήν «ἱερή πορνεῖα» ὡς ...ἀπόκοσμη δεισιδαιμονία. Γι' αὐτό καί τούς μισοῦσαν θανάσιμα καί ὅταν ἀνακάλυπταν τίς συνάξεις τους τίς κατέστρεφαν μέ μανία.
Τόν Αὔγουστο τοῦ 258 ὁ ρωμαῖος αὐτοκράτορας Βαλεριανός (253-259) ἀνανέωσε τούς διωγμούς ἐναντίον τῶν Χριστιανῶν, ὕστερα ἀπό μιά μικρή ἀνάπαυλα. Οἱ Χριστιανοί ἄρχισαν νά προετοιμάζονται γιά νέους ἡρωικούς ἀγῶνες καί μαρτύρια. Ἀπό τίς πρῶτες ἐνέργειές τους ἦταν νά διαφυλάξουν ὅ, τί πολύτιμο εἶχε ἡ Ἐκκλησία.
Γι' αὐτό ὁ πάπας Σίξτος ἔδωσε ἐντολή στό σκευοφύλακα Λαυρέντιο νά κρύψει τά τιμαλφῆ της ρωμαϊκῆς ἐκκλησίας.
Θεώρησε ὅτι ἡ ἀσφαλέστερη κρύπτῃ ἦταν οἱ κατακόμβες. Ἐκεῖ κατάφυγε καί ἔκρυψε τά πολύτιμα ἐκκλησιαστικά σκεύη καί ἰδιαίτερα τό θρυλικό Ἅγιο Ποτήριο. Ὅμως, φαίνεται ὅτι κάποιοι τόν πρόδωσαν καί ρωμαϊκό στρατιωτικό ἀπόσπασμα τόν ἐντόπισε καί τόν συνέλαβε, χωρίς ὅμως νά βρεῖ τά πολύτιμα σκεύη. Τοῦ ἔδωσαν τρεῖς ἡμέρες προθεσμία γιά νά τούς τά παραδώσει.
Ὁ Λαυρέντιος, ἀντί νά παραδώσει τούς θησαυρούς τῆς Ἐκκλησίας στούς εἰδωλολάτρες διῶκτες, τούς μετέφερε κρυφά τή νύχτα καί τούς μοίρασε στούς φτωχούς, στούς ἀρρώστους, τίς χῆρες καί τά ὀρφανά.
Τήν Τρίτη ἡμέρα, πῆρε μαζί του μερικούς ἀπό αὐτούς τούς ἀναξιοπαθοῦντες καί πῆγε στίς ρωμαϊκές ἀρχές, στούς ὁποίους εἶπε ὅτι οἱ θησαυροί τῆς Ἐκκλησίας «ἀποταμιεύτηκαν» σέ αὐτούς τούς ἀνθρώπους! Οἱ Ρωμαῖοι εἰδωλολάτρες ἔγιναν ἔξαλλοι ἀπό τό θυμό τους συνέλαβαν τόν Λαυρέντιο καί τόν παρότρυναν νά θυσιάσει στά εἴδωλα καί νά κάψει θυμίαμα στό ἄγαλμα τοῦ αὐτοκράτορα καί νά ὑπογράψει τόν ἀπαιτούμενο λίβελο, ὅτι ἀπαρνιόταν τήν χριστιανική «δεισιδαιμονία». Ἐκεῖνος ἀρνήθηκε καί ὁμολόγησε τήν πίστη του στό Χριστό, ὡς τόν ἀληθινό Θεό. Ἀποκάλεσε δέ τούς «θεούς» τῶν εἰδώλων δαιμόνια. Ἔτσι τόν ὑπέβαλλαν σέ φρικτά βασανιστήρια. Ἀφοῦ τόν βασάνισαν γιά μέρες, πυράκτωσαν μιά πελώρια σχάρα, ἔβαλαν τό μάρτυρα ἐπάνω καί τόν ἔψησαν ζωντανό. Ἔτσι παρέδωσε τήν ψυχή του στό Θεό. Στή Ρώμη καταδεικνύεται σημεῖο ὅπου μαρτύρησε ὁ ἅγιος Λαυρέντιος καί ὑπάρχει ναός τῶν παπικῶν, ἀφιερωμένος σ' αὐτόν. Εἶναι ἡ γνωστή βασιλική του San Lorenzo in Panisperna.
Ἡ μνήμη του ἑορτάζεται στίς 10 Αὐγούστου.
Ἡ παράδοση ἀναφέρει πώς πρίν συλληφθεῖ ὁ Λαυρέντιος πρόλαβε νά φυγαδεύσει τό Ἱερό Δισκοπότηρο στήν Ἱσπανία. Ἀλλά ἡ παράδοση περί τοῦ «Ἱεροῦ Δισκοπότηρου» δέν ἀνήκει στήν Ἐκκλησία, ἀλλά εἶναι ἕνας μεσαιωνικός μῦθος, τόν ὁποῖο ἐφεῦρε καί καλλιέργησε ὁ αἱρετικός παπισμός καί ἐνέχει ἀφελῆ καί ἀποκρυφιστικά στοιχεῖα. Ὅπως εἶναι γνωστό ὁ μῦθος αὐτός προβλήθηκε ἰδιαζόντως ἀπό τους ναζί τῆς Γερμανίας, γιά νά θεμελιώσουν τή ναζιστική ἰδεολογία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου