Μιά κατηγορία ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας εἶναι καί οἱ Ἀνάργυροι καί Ἰαματικοί, οἱ ὁποῖοι ἀνάλωσαν τή ζωή τους στήν ἀνακούφιση τῶν πασχόντων καί ἐνδεῶν ἀνθρώπων. Ἕνας ἀπό αὐτούς ὑπῆρξε καί ὁ ἅγιος Σαμψῶν ὁ Ξενοδόχος.
Γεννήθηκε στή Ρώμη τό 511 ἀπό πλούσιους γονεῖς. Ἕλκε δέ τήν καταγωγή του ἀπό βασιλική γενιά. Ἦταν ἀπόγονος τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου. Οἱ γονεῖς του ἦταν πιστοί ἄνθρωποι καί γι' αὐτό τόν μεγάλωσαν μέ παιδεία καί νουθεσία Κυρίου. Χάρις στήν οἰκονομική τους εὐμάρεια ἔδωσαν στό γιό τους σπουδαία μόρφωση. Σπούδασε πολλές ἐπιστῆμες, ἀλλά μία τόν κατέκτησε, ἡ ἰατρική. Κι' αὐτό διότι θά τοῦ... ἔδινε τήν δυνατότητα νά ἀσκεῖ τήν ἀγάπη του στούς συνανθρώπους του, τούς ὁποίους θεωροῦσε ὡς εἰκόνες τοῦ Θεοῦ.
Ὅταν ἀποφοίτησε ἀσκοῦσε τό ἐπάγγελμα τοῦ ἰατροῦ, ὄχι γιά βιοπορισμό ἤ γιά πλουτισμό, ἀλλά ὡς προσφορά στόν πάσχοντα ἄνθρωπο δωρεάν. Ἐδῶ θά πρέπει νά διευκρινίσουμε πώς γιά τούς ἀρχαίους λαούς καί ἰδιαίτερα τούς Ρωμαίους, τό ἰατρικό ἐπάγγελμα, θεωροῦνταν παρακατιανό καί γι' αὐτό τό ἀσκοῦσαν κυρίως οἱ δοῦλοι καί οἱ πληβεῖοι, οἱ φτωχοί καί ἄσημοι. Ἡ ἰατρική ἀναδείχτηκε ὡς ὑψηλό λειτούργημα ἀπό τό Χριστιανισμό. Μιά πληθώρα ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας ὑπῆρξαν ὀνομαστοί γιατροί καί θεράπευαν τούς πάσχοντες δωρεάν καί γι' αὐτό ὀνομάζονταν Ἀνάργυροι.
Ὁ Σαμψῶν ἐκτός ἀπό τήν καλῇ γνώση τῆς ἰατρικῆς ἐπιστήμης ἔλαβε ἀπό τό Θεό καί τό χάρισμα ἀπό τό Θεό νά θαυματουργεί μέ τήν ἐπίκληση τοῦ ἁγίου ὀνόματος τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Χιλιάδες ἐνδεεῖς ἄνθρωποι ἔτρεχαν σ' αὐτόν νά θεραπευτοῦν καί νά ἐλεηθοῦν.
Μετά τόν θάνατο τῶν γονέων του ἔνοιωσε ὥριμος νά ἀφιερωθεῖ ὁλοκληρωτικά στό φιλανθρωπικό του ἔργο. Μοίρασε τή μεγάλη πατρική του περιουσία στούς φτωχούς, ὥστε πλῆθος ἀναξιοπαθούντων νά ἀνακουφιστοῦν, νά βροῦν τροφή καί στέγη. Ἡ φήμη τοῦ φιλάνθρωπου γιατροῦ Σαμψῶν βγῆκε καί ἔξω ἀπό τή Ρώμη. Ἀκόμα καί ἀπό μακρινά σημεῖα τῆς Ἰταλίας ἔφταναν στή Ρώμη γιά νά βροῦν γιατρειά καί ἐλεημοσύνη ἀπό ἐκεῖνον.
Ὅμως ἡ μεγάλη κοσμοσυρροή τόν ἐνοχλοῦσε, ὅπως καί ἡ φήμη, ἀπό ταπείνωση. Δέ θεωροῦσε ὅτι ἔκανε κάτι σπουδαῖο, ἀλλά τό χριστιανικό του καθῆκον, τό ὁποῖο εἶναι καθῆκον κάθε χριστιανοῦ. Ἤθελε νά εἶναι ἀφανής καί ἄσημος καί νά μήν ἐπαινεῖται ἀπό τούς ἀνθρώπους. Γι' αὐτό ἀποφάσισε νά ἐγκαταλείψει τή Ρώμη καί νά πάει στήν Κωνσταντινούπολη γιά νά συνεχίσει ἐκεῖ τό φιλανθρωπικό του ἔργο.
Ὅταν ἔφτασε στή Βασιλεύουσα ἐγκαταστάθηκε σέ κάποιο σπίτι, ἀνάμεσα στους ναούς τῆς Ἁγίας Σοφίας καί Ἁγίας Εἰρήνης, τό ὁποῖο μετέβαλε σέ νοσοκομεῖο, μέ ὅσα χρήματα τοῦ εἶχαν ἀπομείνει καί ἄρχισε νά ἐπιτελεῖ τό θεάρεστο ἔργο του. Παράλληλα ἐπιδόθηκε στήν ἄσκηση, στήν προσευχή καί τή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς. Τήν ἡμέρα ἀσκοῦσε δωρεάν τήν ἰατρική καί τό βράδυ ἀφιέρωνε στό δικό του πνευματικό ἀγῶνα. Τό σπίτι του τό εἶχε μεταβάλλει σέ ἄμισθο ἰατρεῖο. Ἡ φήμη του ὡς Ἀνάργυρος ἰατρός διαδόθηκε σέ ὅλη τή Βασιλεύουσα καί γιά τοῦτο χιλιάδες ἀσθενεῖς ἔτρεχαν ἐκεῖ γιά νά βροῦν θεραπεία καί νά πάρουν ψυχική δύναμη ἀπό αὐτόν. Μοίραζε ἀφειδῶς στούς φτωχούς καί πεινασμένους της πόλεως ὅ, τί ἄφηναν προαιρετικά οἱ θεραπευμένοι.
Ἡ φήμη του ἔφτασε καί στούς ἄρχοντες τῆς Βασιλεύουσας. Ὁ Πατριάρχης Μηνάς (536-552) κάλεσε τόν Σαμψῶν νά τόν γνωρίσει καί νά τόν ἐπαινέσει γιά τό σπουδαῖο καί θεάρεστο ἔργο του. Βλέποντας τά σπάνια χαρίσματά του καί τή βαθειά πίστη του στό Θεό, τοῦ πρότεινε νά γίνει κληρικός. Ὁ Σαμψῶν ὑπάκουσε καί ἔγινε ἱερέας στήν ἡλικία τῶν τριάντα ἐτῶν.
Ἡ εἴσοδός του στόν κλῆρο του ἔδωσε ἀκόμα περισσότερο ζῆλο γιά τόν καλό του ἀγῶνα καί τήν προσφορά του στούς συνανθρώπους του. Παράλληλα μέ τά ποιμαντικά του καθήκοντα συνέχιζε νά ἀσκεῖ τήν ἰατρική του διακονία ἐντελῶς δωρεάν. Πλῆθος ἀσθενῶν συνέρρεαν στό ἵδρυμά του γιά νά λάβουν σωματική καί ψυχική θεραπεία.
Τήν ἐποχῇ ἐκείνη αὐτοκράτορας ἦταν ὁ Ἰουστινιανός (527-565), ὁ ὁποῖος κάποτε ἀρρώστησε ἀπό ἀνίατη ἀσθένεια. Ζήτησε διάσημους γιατρούς ἀπό ὅλη τήν αὐτοκρατορία νά τόν θεραπεύσουν. Ὅμως δέν κατάφεραν τίποτε καί ὁ αὐτοκράτορας στράφηκε στό Θεό. Μέ δάκρυα στά μάτια καί ὁλόθερμη προσευχή παρακαλοῦσε τό Θεό νά τόν γιατρέψει. Κάποιο βράδυ εἶδε στόν ὕπνο του διάφορους γιατρούς. Ἕνας ἀπό αὐτούς του ὑπέδειξε ἕναν ταπεινό καί σεμνό νέο ἰατρό, ὁ ὁποῖος, μόνος αὐτός, μποροῦσε νά τόν θεραπεύσει. Ὅταν ξύπνησε ἔδωσε διαταγῇ νά παρουσιαστοῦν μπροστά του ὅλοι οἱ γιατροί τῆς Κωνσταντινουπόλεως.
Δέν ἔμοιαζε ὅμως κανένας μέ ἐκεῖνον πού εἶχε δεῖ στό ὄνειρό του καί γι' αὐτό λυπήθηκε πολύ. Ἄρχισε νά τόν ἀναζητεῖ σέ ὅλη τήν πόλη. Κάποιος γιατρός τόν πληροφόρησε γιά τόν Σαμψῶν καί τή δύναμη νά θεραπεύει στό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ. Διέταξε νά τόν φέρουν μπροστά του. Ὅταν τόν ἀντίκρισε, τόν ἀναγνώρισε ἀμέσως, ἦταν ὀλόϊδιος μέ τόν νεαρό γιατρό τοῦ ὀνείρου του. Ὁ ἅγιος γιατρός προσευχήθηκε μέ ὅλη τή δύναμη τῆς ψυχῆς του, ὁ Θεός ἄκουσε τίς ἱκεσίες του καί θεράπευσε τόν ἀσθενῆ αὐτοκράτορα.
Ὁ Ἰουστινιανός ἀπό εὐγνωμοσύνη θέλησε νά τοῦ δώσει χρήματα. Ὁ ταπεινός καί ἀφιλοχρήματος Σαμψῶν δέν τά δέχτηκε, ἀλλά τόν συμβούλεψε νά κτίσει μεγάλο νοσοκομεῖο γιά τή θεραπεία καί ἀνακούφιση τῶν φτωχῶν ἀσθενῶν. Ἐκεῖνος δέχτηκε τήν πρότασή του καί ἀνακαίνισε ἕναν μεγαλοπρεπῆ ξενῶνα, πού εἶχε καταστραφεῖ ἀπό τήν πυρκαγιά τοῦ 532 καί ὀργάνωσε σ' αὐτό νοσοκομεῖο, δίνοντας τήν ὀνομασία: «Σαμψῶν ὁ ξενοδόχος». Ὁ ἅγιος ὑπηρέτησε γιά πολλά χρόνια στό πρότυπο αὐτό εὐαγές ἵδρυμα, εὐεργετῶντας χιλιάδες ἀνθρώπους. Τό ἵδρυμα αὐτό ἐπέζησε 600 χρόνια προσφέροντας ἀνεκτίμητο φιλανθρωπικό ἔργο.
Κοιμήθηκε εἰρηνικά σέ βαθύ γῆρας καί τό ἱερό του λείψανο τοποθετήθηκε στό ναό τοῦ Ἁγίου Μάρτυρα Μωκίου. Ἀξιώθηκε καί μετά τήν κοίμηση του νά εὐεργετεῖ τούς πάσχοντες, θαυματουργῶντας. Ἡ μνήμη του τιμᾶται στίς 27 Ἰουνίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου