Γράφει ὁ Κωνσταντῖνος Ι. Βαθιώτης,
Καθηγητής Ποινικοῦ Δικαίου - Δικηγόρος Ἀθηνῶν
Προϊδεασμός ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΒΙΑΣΤΙΚΟΥΣ:
Σάν τούς σαλίγκαρους μετά τήν καταιγίδα βρῆκαν πάλι τήν εὐκαιρία νά βγοῦν στό ὑπνωτιστικό γυαλί ἤ νά πιάσουν στά χέρια τους τό ἐλαφρύ πληκτρολόγιο κάποιοι ποινικολογοῦντες, οἱ ὁποῖοι ψοφᾶνε γιά προπαγάνδα ἤ/καί δημοσιότητα ἀλλά στεροῦνται εἰδικῶν γνώσεων.
Στό παρόν ἄρθρο, μέ τήν βοήθεια τοῦ ἐργαλείου πού μᾶς παρέχει ὁ Θαυμαστός Ἀνάποδος Κόσμος, ἐπιχειρεῖται νά ἑρμηνευθεῖ ἡ θεατρική παράσταση πού ἔδωσε ἡ μητσοτακική μαριονέτα ἐνώπιον τῶν.... χαροκαμένων πολιτῶν ἀλλά καί τῶν ἐν γένει τηλεθεατῶν-χαυνοπολιτῶν, ὑποδυόμενη τήν τεθλιμμένη χήρα, ἡ ὁποία ἀπό τίς 26 Μαρτίου 2019 εἶχε προφητεύσει τόν ἐκτροχιασμό τῶν τρένων, χρησιμοποιῶντας σέξι ὁρολογία καί ἐπιδιδόμενη σέ γελάκια:
«Ὅσον ἀφορᾶ τούς σιδηροδρόμους: Ἐπιμένουμε σέ παρεμβάσεις οἱ ὁποῖες δέν εἶναι πολύ ἑλκυστικές, νά τό πῶ πολύ ἁπλά, δέν εἶναι πολύ σέξι, δέν ἀφοροῦνε τρένα τά ὁποῖα ἔρχονται γιά δέκα μέρες ἀπό τήν Ἰταλία γιά νά μᾶς πείσουν ὅτι ξαφνικά, ὡς διά μαγείας, θά κινοῦνται μέ ἀστρονομικές ταχύτητες σέ δίκτυα τά ὁποῖα εἶναι ἐγκαταλελειμμένα, μᾶλλον θά ἐκτροχιαζόντουσαν, ἄν ἐπιχειρούσαμε [στό σημεῖο αὐτό βάζει τά γέλια] νά τά κινήσουμε μέ αὐτές τίς ταχύτητες, γι' αὐτό καί ἐπιμένουμε τόσο πολύ στά ἔργα τῆς συντήρησης καί τῆς ἀναβάθμισης αὐτοῦ τοῦ δικτύου».
Ὅλα τά «ΘΑ» πού ἐξήγγειλε ἡ μητσοτακική μαριονέτα («ἡ Δικαιοσύνη ΘΑ κάνει τή δική της δουλειά, εὐθύνες ΘΑ ἀποδοθοῦν, ΘΑ συσταθεῖ ἀνεξάρτητη καί ὑπερκομματική Ἐπιτροπή Ἐμπειρογνωμόνων, πού ΘΑ ἐξετάσει πλήρως τά αἴτια τοῦ δυστυχήματος καί τίς διαχρονικές καθυστερήσεις στήν ὑλοποίηση τῶν σιδηροδρομικῶν ἔργων) πρέπει νά ἀναποδογυρίσουν σέ ἕνα ἐκκωφαντικό «ΔΕΝ ΘΑ», ὅπως προκύπτει ἀπό τήν πάγια τακτική πού ἀκολουθοῦν μέχρι σήμερα ὅλες οἱ (ἄνθ)ἑλληνικές κυβερνήσεις, ὅταν καλοῦνται νά συμβάλουν στήν αὐτοκάθαρσή τους: Τό διεφθαρμένο σύστημα καί οἱ πιστοί ὑπηρέτες του κάνουν ὅ,τι μποροῦν γιά νά διασφαλίζεται ἡ ἀδιατάρακτη αὐτοαναπαραγωγή του.
Ἡ τυχόν καταδίκη τοῦ ὅποιου σταθμάρχη, ὁ ὁποῖος, πάντως, ἀρχικῶς ὑποστήριξε ὅτι πάτησε τό μπουτόν γιά τήν ἀλλαγή γραμμῶν ἀλλά δέν ὑπάκουσε τό ἠλεκτρονικό σύστημα, ἀφήνει παντελῶς ἀκάλυπτες τίς τεράστιες ποινικές εὐθύνες πού βαρύνουν ἕνα πλῆθος ωχαδερφιστῶν, πολιτικῶν καί μή, οἱ ὁποῖοι δέν εἶχαν κανέναν ἀνασχετικό φραγμό νά ἐπιτρέπουν νά λειτουργεῖ ἕνα προβληματικό σιδηροδρομικό δίκτυο, παίζοντας καθημερινά στά ζάρια τίς ζωές τοῦ ἄμαχου πληθυσμοῦ.
Ἄν ὑπῆρχε ἡ ἐλάχιστη πολιτική εὐθιξία καί, ἐπιπλέον, ἡ ἑλληνική δικαιοσύνη ἀνταποκρινόταν στοιχειωδῶς στήν ἀποστολή της, αὐτήν τήν στιγμή ἡ μέν κυβέρνηση τῶν μαριονετῶν θά ἔπρεπε νά εἶχε παραιτηθεῖ σύσσωμη, οἱ δέ εἰσαγγελεῖς νά εἶχαν βάλει τόν σελιδοδείκτη τους ὄχι μόνο στό ἄρθρο 291 (ἐπικίνδυνες παρεμβάσεις στή συγκοινωνία μέσων σταθερῆς τροχιᾶς, πλοίων καί ἀεροσκαφῶν), ἀλλά πρωτίστως στό ἄρθρο 299 τοῦ Ποινικοῦ Κώδικα (ἀνθρωποκτονία μέ δόλο), θέτοντας στό ποινικό μικροσκόπιο κάθε κρίκο τῆς ἐγκληματικῆς ἁλυσίδας πού μετέτρεψε τίς σιδηροδρομικές ράγιες σέ καρμανιόλα καί τά βαγόνια σέ κουβούκλια τρόμου.
Δύο εἶναι τά κρίσιμα, ποινικά ἐρωτήματα πού φαίνεται ὅτι θά ξανατεθούν μέ ἀφορμή τήν νέα, ὀδυνηρότερη τῶν δύο προηγούμενων (1999, 2003), αἱματοχυσία τῶν Τεμπῶν στήν σημερινή, σιδηροδρομική ἐκδοχή της:
Πρῶτον, ὅποιο πολιτικό ἤ ὑπαλληλικό γρανάζι ἑνός μπαχαλοποιημένου συστήματος, ἐν γνώσει μάλιστα τοῦ ἀναλαμβανόμενου ρίσκου, ἐνστερνίζεται τό δόγμα «πᾶμε κι ὅπου βγεῖ», μπορεῖ νά ὑποστηρίξει πειστικά ὅτι ἐνεργεῖ ἀμελῶς, ἐπειδή κατά βάθος ἤλπιζε ὅτι ὅλα θά πᾶνε καλά, ἤ μήπως ἡ ωχαδερφιστική αὐτή στάση του πρέπει νά ἀξιολογηθεῖ ὑπό τό πρίσμα τοῦ ἐνδεχόμενου δόλου, διότι διαφορετικά εὐεργετεῖται κάποιος πού ποντάρει ἁπλῶς στό τυχερό του ἄστρο;
Δεύτερον, ἄν γίνει δεκτό ὅτι ἡ ἁπλή, ἀστήρικτη ἐλπίδα δικαιολογεῖ κατάφαση τοῦ ἐνδεχόμενου δόλου, εἶναι ὀρθό νά ἐφαρμοσθεῖ μιά σολομώντειος λύση, σύμφωνα μέ τήν ὁποία ὁ δόλος αὐτός καλύπτει μόνο τόν κίνδυνο διατάραξης τῆς ἀσφάλειας τῆς συγκοινωνίας, ὄχι ὅμως καί τήν ἐνδεχόμενη ἐπέλευση τοῦ θανάτου ὅσων λαμβάνουν μέρος στήν συγκοινωνία;
Πάντως, τό γεγονός ὅτι ὁ ωχαδερφιστής μπορεῖ νά παίζει κορώνα-γράμματα καί τήν δική του ζωή εἴθισται νά ἀντιμετωπίζεται ὡς ἀντενδείκτης τοῦ ἐνδεχόμενου δόλου ἀνθρωποκτονίας. Τί πρέπει νά ἰσχύσει, ὅμως, ὅταν γίνεται τζογαδόρος τῆς ζωῆς τῶν τρίτων; Ἐπίσης, ἄν κάποιος ἔχει συνηθίσει νά ἐνεργεῖ ριψοκίνδυνα ἐπί μεγάλο χρονικό διάστημα χωρίς νά ἔχει συμβεῖ ποτέ τό μεγάλο κακό, νομιμοποιεῖται νά ὑποστηρίξει πρός ὄφελός του τό ἐπιχείρημα τῆς συνήθειας στόν κίνδυνο καί, κατ' ἀκολουθίαν, τῆς ἀπώθησης τῆς ὑλοποίησής του στό ὑποσυνείδητο; Ἐν τέλει, πρέπει τά πολύνεκρα δυστυχήματα, ἀκόμη κι ὅταν ὀφείλονται σέ ἀμέλεια τοῦ δράστη, νά εἶναι λόγος γιά τήν αὐστηρότερη τιμώρησή του;
Ἡ ἀπάντηση τῶν παραπάνω ἐρωτημάτων προϋποθέτει συζήτηση στόν ἀκραιφνῶς ἐπιστημονικό χῶρο τοῦ Ποινικοῦ Δικαίου. Ἐπί τοῦ παρόντος, εἶναι σημαντικό νά κατανοήσει ὁ ἀναγνώστης ἀφ' ἑνός πόσο πολύ μας ἐμπαίζουν ἡ μητσοτακική μαριονέτα καί οἱ χειροκροτητές λακέδες της, ἀφ' ἑτέρου πόσο ὑποκριτικά λειτουργοῦν οἱ ἐλεγκτικοί θεσμοί, προεξαρχούσης τῆς δικαστικῆς ἐξουσίας.
Παραφράζοντας τό σύνθημα «Ποτέ Ξανά» πού εἶχε διατυπωθεῖ μέ ἀφορμή τό Ὁλοκαύτωμα τῶν Ἑβραίων καί κατά περίεργο τρόπο τό ἐπανέφερε ἡ μητσοτακική μαριονέτα στό διάγγελμά της, πρέπει ὅλοι οἱ ἀφυπνισμένοι νά βροντοφωνάξουμε:
ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ ΜΑΡΙΟΝΕΤΕΣ!
Τό βράδυ της 1η Μαρτίου 2023, μέ ἀφορμή τό νέο μακελλειό στά Τέμπη, ὁ πιό ἀνίκανος, ἐπικίνδυνος καί ἀνάλγητος πρωθυπουργός πού βρέθηκε ποτέ, ὑπό τήν μορφή μαριονέτας, στό πηδάλιο μιᾶς (ἄνθ)ἑλληνικῆς κυβέρνησης, ὁ Πρόεδρος τῆς Νέας Δικτατορίας Κυρ. Μητσοτάκης (ἐφεξῆς: μητσοτακική μαριονέτα), ἀπευθύνθηκε, κατά τήν προσφιλῆ του τακτική, στόν ἑλληνικό λαό μέσῳ τῆς τηλεόρασης, δηλαδή τῆς ψηφιακῆς γκουβερνάντας τῶν βρεφοποιημένων πολιτῶν, πού νανουρίζονται καθημερινά μέ τά ἀναρίθμητα ψέματα τῶν Φαρισαίων πολιτικῶν καί τῶν βδελυρῶν δημοσιογραφίσκων, ἀλλά καί μέ τήν νεοταξίτικη-ἀντίχριστη προπαγάνδα πού ὑλοποιεῖται μέσα ἀπό τά θλιβερά σίριαλς, τίς ἐκμαυλιστικές ψυχαγωγικές ἐκπομπές καί τά λοιπά τηλεσκουπίδια.
Ἡ μητσοτακική μαριονέτα ἐμφανίσθηκε στό ὑπνωτιστικό γυαλί ἐλαφρῶς ἀξούριστη γιά νά δείχνει κουρασμένη ἀπό τήν μετάβασή της στόν τόπο τοῦ ἐγκλήματος ἤ, σύμφωνα μέ τήν ὀπτική πού προτιμοῦν οἱ διαχειριστές τῶν κρίσεων: στό πεδίο τῆς μάχης. Ἐπίσης, δίνοντας τήν ἐντύπωση ὅτι πήγαινε χαλαρή ἐκδρομή στό βουνό, ἦταν ντυμένη μέ τήν ἴδια, ἀκατάλληλη γιά τήν περίσταση, στολή πού φοροῦσε κατά τήν ἐπιθεώρηση τῶν συντριμμιῶν τοῦ σιδηροδρομικοῦ δυστυχήματος, τά ὁποῖα παρέπεμπαν σέ βομβαρδισμένο τοπίο μετά ἀπό πολεμική ἤ τρομοκρατική ἐπίθεση, παρόμοια μέ τό σιδηροδρομικό μακελλειό πού εἶχε γίνει στήν Ἱσπανία την 11η Μαρτίου 2004 καί εἶχε στοιχίσει τήν ζωή 192 ἀνθρώπων1. Φοροῦσε δηλαδή μιά μπλέ ζακέτα μέ σηκωμένους γιακᾶδες καί ἀνοιχτή μέχρι τό δεύτερο κουμπί τοῦ πουκαμίσου. Ἔτσι, πέρασε τό μήνυμα ὅτι, μέ το πού ἐπέστρεψε στήν Ἀθήνα, δέν προλάβαινε κἄν νά ἀλλάξει ροῦχα, ἀλλά τό μόνο πού τόν ἐνδιέφερε ἦταν νά βγάλει τό διάγγελμά της.
Ἀξίζει νά παρακολουθήσουμε τό βίντεο μέ τίς δηλώσεις πού ἔκανε ἡ μητσοτακική μαριονέτα στόν τόπο τοῦ ἐγκλήματος καί νά ἐπικεντρώσουμε τήν προσοχή μας στήν θεατρική παράσταση πού ἔδωσε, ὑποδυόμενος τήν τεθλιμμένη χήρα καθ' ὑπόδειξιν τῆς ἐντολῆς τοῦ εἰδικοῦ νά ἔχει κάτω τό κεφάλι.
Τό πρῶτο πρᾶγμα πού ἔγραψαν στήν μητσοτακική μαριονέτα νά μᾶς πεῖ, καθώς θά κουνοῦσε μέ τόν γνωστό ρομποτικό τρόπο τα, συνήθως ἑνωμένα στό ὕψος τῆς κοιλιᾶς, τερατόμορφα χέρια της, ἦταν:
«Μόλις ἐπέστρεψα ἀπό τόν τόπο μιᾶς τραγωδίας πού θά μείνει γιά πάντα χαραγμένη στήν συλλογική μας μνήμη».
Ὅποιος ἔχει τήν τάση νά παρατηρεῖ πῶς ἀντιδροῦν οἱ κυβερνήσεις τῶν κρατῶν ὅταν συμβαίνει ἕνα πολύνεκρο δυστύχημα ἤ μιά φυσική καταστροφή μεγάλων διαστάσεων, θά ἔχει διαπιστώσει ὅτι συμβαίνει πάντοτε τό ἴδιο πρᾶγμα, σάν νά χρησιμοποιεῖται μεμβράνη καρμπόν:
Ἐνεργοποιεῖται ἕνας θεατρινίστικος, ἐπιθετικός μηχανισμός πλύσης ἐγκεφάλου γιά τήν ἐπίδειξη ἀλληλεγγύης πρός τά θύματα καί τούς συγγενεῖς τους, ὥστε νά δημιουργηθεῖ ἡ ἀκλόνητη πεποίθηση στούς πολῖτες ὅτι, ἀπό τήν μιά πλευρά, ἡ κυβέρνηση καί, ἀπό τήν ἄλλη πλευρά, οἱ πολῖτες συναπαρτίζουν ἕνα ἀρραγές μέτωπο κατά τοῦ ἐχθροῦ, σάν νά διεξάγουν ἕναν καλοσυντονισμένο πόλεμο ἐνάντια στήν συμφορά.
Ἐπί παραδείγματι, ἀπευθύνεται ἔκκληση στόν πληθυσμό νά προσέλθει γιά αἱμοδοσία, ἐνῶ στό σημεῖο τῆς ἀνθρωποθυσίας συρρέουν ἑκατοντάδες πολῖτες γιά νά τιμήσουν τά θύματα κρατῶντας ἀναμμένα κεριά ἤ ἐναποθέτοντας λουλούδια.
Μέ αὐτόν τόν τρόπο, ἡ ἑκάστοτε νέα τραγωδία ἔρχεται πράγματι νά πάρει τήν θέση της δίπλα στίς προηγούμενες, μέ τά λόγια τῆς μητσοτακικής μαριονέτας: νά χαραχθεῖ στήν συλλογική μας μνήμη, ἡ ὁποία μοιάζει μέ ἕναν σκληρό δίσκο, στόν ὁποῖο ἐγγράφονται ἀνεξίτηλα ὅλα τά ζοφερά, οἱονεί πολεμικά γεγονότα πού ἔπληξαν τόν ἄμαχο πληθυσμό.
Ὁ παγιωμένος αὐτός μηχανισμός, ὁ ὁποῖος δέν εἶναι μόνο ἐγχώριο, ἀλλά παγκοσμιοποιημένο φαινόμενο, ὑπηρετεῖ ἕναν διπλό στόχο:
Ὁ πρῶτος στόχος εἶναι νά συνειδητοποιήσουν οἱ πολῖτες ὅτι ἡ νέα συμφορά πού τούς βρῆκε δέν ἦταν προϊόν μιᾶς φονικῆς ἐπίθεσης πού ὀργάνωσε ὕπουλα π.χ. μιά ἀποκρυφιστική σέχτα προσφέροντας σπονδή σέ σκοτεινές δυνάμεις, ἀλλά ὀφειλόταν σέ κάτι γιά τό ὁποῖο δέν φταίει καθόλου, ἤ φταίει ἔστω περιορισμένα, ἡ κυβέρνηση, ἡ ὁποία εἶχε νά παλέψει ἄνισα μέ τά στοιχεῖα τῆς φύσης ἤ μέ τό ἀνθρώπινο λάθος.
Τό λάθος αὐτό ἔσπευσε ἀκριβῶς νά δηλώσει ὡς πηγή τοῦ προβλήματος ἡ μητσοτακική μαριονέτα, προεξοφλῶντας τό πόρισμα τῶν εἰδικῶν:
«Τό δρᾶμα ὀφείλεται δυστυχῶς κυρίως σέ τραγικό ἀνθρώπινο λάθος».
Προφανῶς, χρησιμοποίησε τό ἐπίρρημα «κυρίως», γιά νά διασώσει ἐκ τῶν προτέρων τήν ἐγκυρότητα τῆς προφητείας του!
Ὁ δεύτερος στόχος εἶναι νά νιώσουν οἱ πολῖτες τήν θαλπωρή τῆς συστράτευσης στό κοινό πολεμικό μέτωπο ἐναντίον τῆς συμφορᾶς καί νά ἔχουν ὡς κυρίαρχη εἰκόνα μέσα στό μυαλό τους τό καλοκάγαθο προφίλ τῆς φρικαλέας κυβέρνησης, ἡ ὁποία νοιάζεται τάχα νά καταπραΰνει τόν πόνο τῶν τραυματιῶν καί τῶν συγγενῶν των θυμάτων, προσφέροντάς τους ὅ,τι χρειάζονται γιά νά μήν κατασπαράξουν τά φαρισαϊκά στελέχη της.
Γι' αὐτό, ἡ μητσοτακική μαριονέτα δήλωσε ὅτι:
«θά μείνουμε ἑνωμένοι καί σέ αὐτήν τήν τραγωδία / ἡ Πολιτεία θά σταθεῖ δίπλα στίς οἰκογένειες τῶν θυμάτων».
Μέ τόν τρόπο αὐτόν, ἀπωθεῖται γρήγορα καί εὔκολα στό ὑποσυνείδητο ἡ διάθεση τῶν πολιτῶν νά τοποθετήσουν στό κάδρο τῶν ἐνόχων ἐκείνους πού πραγματικά εὐθύνονται γιά τό νέο μακελλειό, δηλαδή τούς σαλτιμπάγκους-ὑποκριτές πολιτικούς πού στήν πραγματικότητα δέν δίνουν δεκάρα γιά τήν ζωή τῶν ὑπάκουων ὑπηκόων τους ἀλλά τούς ἀντιμετωπίζουν ὡς ὀχληρά κουνούπια πού ἐπιβαρύνουν τόν οἰκονομικό προϋπολογισμό καί διαταράσσουν τό οἰκοσύστημα. Ἀντ' αὐτοῦ, ἡ προσοχή τῶν πολιτῶν πρέπει νά ἐπικεντρωθεῖ σέ ἕνα ἐξιλαστήριο θῦμα, πάνω στό ὁποῖο θά ἐκτονωθεῖ τό μένος καί ἡ πίκρα τῶν συγγενῶν των θυμάτων ἀλλά καί τῶν λοιπῶν εὐαισθητοποιημένων.
Ἕνα ἀκόμη μεγάλο ψέμα τῆς μητσοτακικής μαριονέτας, βεβαίως, βρίσκεται κρυμμένο στήν μαγική λεξούλα «καί». Διότι στήν προηγούμενη τραγωδία, ἡ ὁποία ἀποδόθηκε στήν ἐπέλαση τοῦ ἀόρατου ἐχθροῦ κατά τῆς δημόσιας ὑγείας, οἱ πολῖτες δέν ἔμειναν ἑνωμένοι, ἀλλ' ἀντιθέτως διασπάσθηκαν σέ δύο ἀντίπαλα στρατόπεδα, τῶν ἐμβολιασμένων καί τῶν ἀνεμβολίαστων, τήν ἔχθρα τῶν ὁποίων ἐξακολουθεῖ νά ὑποδαυλίζει μέχρι σήμερα ὁ συρφετός τοῦ ἰατροφασιστικοῦ θιάσου.
Μάλιστα, ὅπως καί στόν πόλεμο κατά τοῦ κορωνοϊοῦ, ἔτσι καί στήν συμφορά τῶν Τεμπῶν, ὁ γαλάζιος δικτάτωρ εὐχαρίστησε προσωπικά ὅλους ἐκείνους πού ἔδωσαν τήν μάχη τους γιά νά κάνουν τό αὐτονόητο, δηλαδή νά ἐπιτελέσουν τό καθῆκον τους, ὥστε νά κρατηθοῦν στήν ζωή οἱ πληγέντες ἀπό τήν σύγκρουση τῶν ἁμαξοστοιχιῶν. Πυροσβέστες, διασῶστες, ἀστυνομικοί, γιατροί, ὑγειονομικοί, ψυχολόγοι ἦσαν οἱ ἥρωες πού πρωταγωνίστησαν αὐτήν τήν φορά στό νέο ἐπεισόδιο τῆς ἀτελείωτης (καί ταυτοχρόνως ποικιλόμορφης) πολεμικῆς σαπουνόπερας.
Μόλις πού χρειάζεται νά ἀναφερθεῖ ὅτι, κατά τήν προσφιλῆ της τακτική, ἡ μητσοτακική μαριονέτα δέν θά εἶχε καμία ἀπολύτως δυσκολία νά ἀναποδογυρίσει τίς μεγαλόστομες εὐχαριστίες σέ σκληρόκαρδες ἀποδοκιμασίες, ἄν οἱ τωρινοί ἥρωες τολμήσουν νά ἐναντιωθοῦν σέ κάποιο ἐπικίνδυνο, ἀντιεπιστημονικό φιρμάνι πού θά βγάλει ἡ κυβέρνηση, καλῶντας ἅπαντες νά τό ἐφαρμόσουν χωρίς δεύτερη κουβέντα. Ἔτσι ἀκριβῶς, ἄλλωστε, μετατράπηκαν οἱ ἥρωες ὑγειονομικοί τῆς ἀρχόμενης πανδημίας σέ παρίες-ἀρνητές τοῦ πειραματικοῦ ἐμβολιασμοῦ. Ἑπομένως, οἱ εὐχαριστίες τῆς μαριονέτας δέν εἶναι παρά πολιτικάντικα ἔπεα πτερόεντα, ἕτοιμα νά διαλυθοῦν μέ τό πρῶτο φύσημα τοῦ ἀγέρα.
Ἡ μητσοτακική μαριονέτα δέν παρέλειψε νά ἐπαινέσει τήν καραμανλική μαριονέτα, ἕνα ἀκόμη ἀνδρείκελο τῆς γαλάζιας νομενκλατούρας, γιά τήν παραίτηση πού ὑπέβαλε ἀπό τήν θέση τοῦ Ὑπουργοῦ Ὑποδομῶν καί Μεταφορῶν. Ἀντιστοίχως, οἱ χειροκροτητές λακέδες τῆς Νέας Δικτατορίας δέν ἔχασαν τήν εὐκαιρία νά ἐμφανίσουν ἀνάποδα ὡς πράξη ἀξιέπαινης εὐθιξίας τήν παραίτηση ἑνός τζάμπα μάγκα, πού οὕτως ἤ ἄλλως, ἐξαιτίας τῶν ἐπικείμενων ἐκλογῶν, θά ἔπαυε νά εἶναι ὑπουργός.
Δέν πρέπει, πάντως, νά περάσει ἀπαρατήρητη ἡ ὕπουλη ἀναφορά πού ἔκανε ἡ μητσοτακική μαριονέτα στήν ἀντικειμενική πολιτική εὐθύνη τήν ὁποία ἀνέλαβαν ὁ Κ. Καραμανλῆς καί οἱ λοιποί παραιτηθέντες. Ἐφόσον πρόκειται γιά ἀντικειμενική πολιτική εὐθύνη, ἡ παραίτηση δέν δηλώθηκε ἐπειδή οἱ παραιτηθέντες ἀναγνώρισαν τό φταίξιμό τους, ἀλλά ἐπειδή σέ μιά συμφορά μεγάλου βεληνεκοῦς ἡ παραίτηση πρέπει νά ὑποβάλλεται σάν νά πρόκειται γιά ρεφλέξ ἑνός καθωσπρέπει κράτους δικαίου. Ἄρα ἑνός κράτους πού ὑπηρετεῖ τό δίκαιο μόνο στά χαρτιά!
Ἰδού ἕνα ἀποκαρδιωτικό συμπέρασμα γιά τό κατάντημα τῶν πολιτικῶν:
Ἀκόμη καί στίς μεγάλες σφαγές τοῦ ἄμαχου πληθυσμοῦ, οἱ μαριονέτες ἀποδεικνύουν ὅτι δέν διαθέτουν ἴχνος ψυχῆς γιά νά ψελλίσουν ἔστω λίγες λέξεις ἀντρίκειας συγγνώμης. Ἴσως δέν εἶναι τυχαῖο ὅτι, ὅσον οὔπω, θά διαγραφεῖ ἀπό τά λεξικά τῆς Νέας Τάξης Πραγμάτων τό λῆμμα «ἀντρίκειος» ἀπορριπτόμενο ὡς ἀπαραδέκτως σεξιστικό. O tempora, o mores!
Ἀλήθεια, τί νά πεῖ κανείς γιά τήν ἐπιλογή τῆς μητσοτακικής μαριονέτας νά ἐπιλέξει γιά ἀντικαταστάτη τοῦ Κ. Καραμανλῆ στό Ὑπουργεῖο Ὑποδομῶν καί Μεταφορῶν τόν Γ. Γεραπετρίτη, τόν ἐν πολλοῖς ἀόρατο μαριονετίστα αὐτῆς τῆς ἀσύλληπτα διεφθαρμένης κυβέρνησης: Ὅποια γερή πέτρα κι ἄν σηκώσεις, τόν Γεραπετρίτη θά βρεῖς ἀπό κάτω2. Εἶχαν τελικά πολύ δίκιο οἱ Λατῖνοι πού μας ἐφοδιάσαν μέ τό ρητό «τό ὄνομα εἶναι οἰωνός» (nomen est omen).
Ἐν συνεχείᾳ, ἡ ἐμπέδωση τοῦ τρόπου λειτουργίας τοῦ Θαυμαστοῦ Ἀνάποδου Κόσμου θά μᾶς βοηθήσει νά ἀντιληφθοῦμε τό ἀληθές περιεχόμενο τῆς τετριμμένης ὑπόσχεσης πού δίνουν οἱ πρωθυπουργοί καί οἱ ὑπουργοί σέ ἀντίστοιχες περιπτώσεις, ἀκολουθῶντας ἕνα ἄγραφο σαβουάρ βίβρ διαχείρισης συμφορῶν. Εἶπε ἡ μητσοτακική μαριονέτα:
«Ἡ Δικαιοσύνη θά κάνει τή δική της δουλειά. Εὐθύνες θά ἀποδοθοῦν».
Γνωρίζοντας πλέον ἄριστα ὅτι «ἡ ἀνεξαρτησία τῆς δικαστικῆς ἐξουσίας στήν Ἑλλάδα ἀνοιγοκλείνει σά φυσαρμόνικα πού τήν παίζει ἡ Διοίκηση»3, ἡ Δικαιοσύνη θά κάνει τήν δουλειά της, μόνο ἄν της τό ἐπιτρέψει ἡ ἐκτελεστική ἐξουσία. Καί ἐπειδή ἡ τελευταία θά φροντίσει νά καλύψει τά νῶτα της ὅσο μπορεῖ καλύτερα, ἡ ἐντολή πού θά δώσει στήν Δικαιοσύνη θά εἶναι ἴδια μέ αὐτήν πού δίνει στήν πλειονότητα τῶν ἀντίστοιχων περιπτώσεων:
Κωλυσιεργία ἐπί μακρόν, ὥστε νά ξεθυμάνει ἡ ὀργή καί νά μειωθεῖ ὁ πόνος τῶν χαροκαμένων, μέ τελική κατάληξη ἀφ' ἑνός ἕνα γενικό κουκούλωμα καί ἀφ' ἑτέρου μιά ἐπιλεκτική ἐπίρριψη εὐθυνῶν σέ κάποιους ἀκίνδυνους γιά τήν ἀμφισβήτηση τοῦ πυρῆνα τοῦ συστήματος ἀποδιοπομπαίους τράγους.
Στό πλαίσιο τοῦ ἴδιου ἀνάποδου κόσμου, ἡ ὑπόσχεση γιά σύσταση ἀνεξάρτητης καί ὑπερκομματικῆς Ἐπιτροπῆς Ἐμπειρογνωμόνων, πού δῆθεν θά ἐξετάσει πλήρως τά αἴτια τοῦ δυστυχήματος καί τίς διαχρονικές καθυστερήσεις στήν ὑλοποίηση τῶν σιδηροδρομικῶν ἔργων (ἐδῶ γελάει καί τό παρδαλό κατσίκι!) σημαίνει τό ἀκριβῶς ἀντίθετο:
Ἡ Ἐπιτροπή τῶν ἐμπειρογνωμόνων θά εἶναι ἀπολύτως ἐλεγχόμενη, ὁ δέ ὑπερκομματικός της χαρακτῆρας θά εἶναι στήν οὐσία μονοκομματικός, ἀφοῦ ὅλα τά κόμματα ἐκπληρώνουν τήν ἴδια ἀποστολή: τῆς ἀπαξίωσης τῶν δημοκρατικῶν θεσμῶν καί τῶν δικαιωμάτων τοῦ πολίτη. Τά αἴτια τοῦ δυστυχήματος καί οἱ διαχρονικές καθυστερήσεις στήν ὑλοποίηση τῶν σιδηροδρομικῶν ἔργων δέν ὑπάρχει καμία περίπτωση νά ἐξετασθοῦν πλήρως.
Ὅτι ὅλα τά «ΘΑ» πού ἐξήγγειλε ἡ μητσοτακική μαριονέτα πρέπει νά ἀναποδογυρίσουν σέ ἕνα ἐκκωφαντικό «ΔΕΝ ΘΑ» προκύπτει ἀπό τήν πάγια τακτική πού ἀκολουθοῦν μέχρι σήμερα ὅλες οἱ (ἄνθ)ἑλληνικές κυβερνήσεις, ὅταν καλοῦνται νά συμβάλουν στήν αὐτοκάθαρσή τους:
Τό διεφθαρμένο σύστημα καί οἱ πιστοί ὑπηρέτες του κάνουν ὅ,τι μποροῦν γιά νά διασφαλίζεται ἡ ἀδιατάρακτη αὐτοαναπαραγωγή του.
Λόγῳ τῆς παροιμιώδους κρατικῆς ἀδιαφορίας καί τῶν ἀβελτηριῶν πού συνέβαλαν στήν νέα τραγωδία (διάβαζε ὀρθότερα: κτηνωδία) τῶν Τεμπῶν δέν θά ἦταν ἄστοχο νά συγκρινόταν μέ τήν ἀντίστοιχη στό Μάτι. Δεδομένου ὅτι, ὅσο περνοῦν οἱ ὧρες, ἡ λίστα τῶν νεκρῶν ἀπό τήν σύγκρουση τῶν ἁμαξοστοιχιῶν θά μεγαλώνει, ὁ τελικός ἀπολογισμός ἐνδέχεται νά μήν ἀπέχει πάρα πολύ ἀπό τήν αἱματοχυσία τῆς 23ης Ἰουλίου 2018. Δέν ἀποκλείεται οἱ ὁμοιότητες τῶν δύο συμφορῶν νά εἶναι περισσότερες ἀπ' ὅσες μπορεῖ κάποιος νά φανταστεῖ μέ μιά πρώτη ἀνάγνωση.
Ἡ τυχόν καταδίκη τοῦ ὅποιου σταθμάρχη, ὁ ὁποῖος, πάντως, ἀρχικῶς ὑποστήριξε ὅτι πάτησε τό μπουτόν γιά τήν ἀλλαγή γραμμῶν ἀλλά δέν ὑπάκουσε τό ἠλεκτρονικό σύστημα, ἀφήνει παντελῶς ἀκάλυπτες τίς τεράστιες ποινικές εὐθύνες πού βαρύνουν ἕνα πλῆθος ωχαδερφιστῶν, πολιτικῶν καί μή, οἱ ὁποῖοι δέν εἶχαν κανέναν ἀνασχετικό φραγμό νά ἐπιτρέπουν νά λειτουργεῖ ἕνα προβληματικό σιδηροδρομικό δίκτυο, παίζοντας καθημερινά στά ζάρια τίς ζωές τοῦ ἄμαχου πληθυσμοῦ.
Ἄν ὑπῆρχε ἡ ἐλάχιστη πολιτική εὐθιξία καί, ἐπιπλέον, ἡ ἑλληνική δικαιοσύνη ἀνταποκρινόταν στοιχειωδῶς στήν ἀποστολή της, αὐτήν τήν στιγμή ἡ μέν κυβέρνηση τῶν μαριονετῶν θά ἔπρεπε νά εἶχε παραιτηθεῖ σύσσωμη, οἱ δέ εἰσαγγελεῖς νά εἶχαν βάλει τόν σελιδοδείκτη τους ὄχι μόνο στό ἄρθρο 291 (ἐπικίνδυνες παρεμβάσεις στή συγκοινωνία μέσων σταθερῆς τροχιᾶς, πλοίων καί ἀεροσκαφῶν), ἀλλά πρωτίστως στό ἄρθρο 299 τοῦ Ποινικοῦ Κώδικα (ἀνθρωποκτονία μέ δόλο), θέτοντας στό ποινικό μικροσκόπιο κάθε κρίκο τῆς ἐγκληματικῆς ἁλυσίδας πού μετέτρεψε τίς σιδηροδρομικές ράγιες σέ καρμανιόλα καί τά βαγόνια σέ κουβούκλια τρόμου.
Πέραν τούτου, ἐκεῖνο πού πρέπει βαθιά νά μᾶς προβληματίσει εἶναι ἡ συσσώρευση τῶν συμφορῶν σέ παγκόσμιο ἐπίπεδο: Τό πρόσφατο σιδηροδρομικό μακελλειό ἔρχεται νά προστεθεῖ στόν ἐκτροχιασμό τρένου πού συνέβη πρίν ἀπό ἕναν περίπου μῆνα στό Ὀχάϊο, ὅπου ὑπῆρξε ἐλεγχόμενη ἀπελευθέρωση χλωριούχου βινυλίου, ἑνός ἐξαιρετικά εὔφλεκτου καί καρκινογόνου ἀερίου, ἀλλά καί στόν πρόσφατο φονικό σεισμό τῆς Τουρκίας. Καί ὅλα αὐτά, βεβαίως, μέ σταθερό φόντο τόν... λοιμό τοῦ αἰῶνα!
Ἄραγε, ἡ παγκόσμια συσσώρευση τῶν συμφορῶν εἶναι τυχαῖο φαινόμενο ἤ θά μποροῦσε νά ὑποθέσει κανείς ὅτι συνδέονται μέ κάποιο κοινό νῆμα; Οἱ καιροί εἶναι τόσο πονηροί, πού ἡ βιαστική ἐπίκληση τῆς τυχαιότητας δέν εἶναι σίγουρα ἡ ἐνδεδειγμένη ἀντίδραση.
Ἐξάλλου, δέν πρέπει νά παροραθεί καί τοῦτο: Ἡ μητσοτακική μαριονέτα μᾶς ξεφούρνισε ὅτι συγγενεῖς τῶν θυμάτων τόν ρωτοῦσαν «γιατί» καί τοῦ ἔλεγαν «ποτέ ξανά»! Τό πιθανότερο εἶναι ὅτι τήν τελευταία φράση δέν του τήν εἶπε ποτέ κανείς, ἀλλά τήν σκαρφίστηκε ὁ ἴδιος ἤ ὁ λογογράφος του. Τό μεγάλο ἐρώτημα εἶναι γιά ποιόν λόγο ἐπανῆλθε στό προσκήνιο ἕνα σύνθημα πού ἀφορᾶ τό ὁλοκαύτωμα τῶν Ἑβραίων. Μήπως μέσῳ αὐτοῦ ἐστάλη κάποιο κωδικοποιημένο μήνυμα πρός τρίτους;
Γριφώδης ἦταν ἐπίσης ἡ ἀκόλουθη φράση τῆς μητσοτακικής μαριονέτας:
«Θά σκύψουμε τό κεφάλι καί μετά θά σφίξουμε τά δόντια, θά δουλέψουμε, ὥστε αὐτό τό "ποτέ ξανά" πού ἄκουσα στή Λάρισα νά μή μείνει λόγος κενός».
Τό σκύψιμο τοῦ κεφαλιοῦ, ὅμως, ἀποτελεῖ πρωτίστως ἔνδειξη ὑποταγῆς καί ὄχι ἀφοσίωσης γιά τήν ὑλοποίηση κάποιου στόχου, ἐνῶ τό σφίξιμο τῶν δοντιῶν συνδέεται μέ καλλιέργεια τῆς ὑπομονῆς καί τήν συγκράτηση τῆς ἀγανάκτησης. Τί ἤθελε, ἄραγε, νά πεῖ ἕν προκειμένω ὁ ἀπαράδεκτος ποιητής;
Φταῖνε τώρα οἱ διαβόητοι «συνωμοσιολόγοι» πού θά σκεφθοῦν ὅτι μετά τό Μάτι μπορεῖ νά ἔγινε στά Τέμπη μία ἀκόμη κατά παραγγελίαν ἀνθρωποθυσία, καί δή νέων ἀνθρώπων; Πῶς ἐξηγεῖται, ἀλήθεια, τό γεγονός ὅτι γιά τρίτη (καί φαρμακερή;) φορά τό μακελλειό ἔλαβε χώρα στήν περιοχή τῶν Τεμπῶν, ὅπου καί στό παρελθόν εἶχε χυθεῖ νεανικό αἷμα; 7 οἱ νεκροί στίς 4.10.1999 ἀπό σύγκρουση λεωφορείου φιλάθλων τοῦ ΠΑΟΚ μέ φορτηγό καί 21 νεκροί στίς 13.4.2003 ἀπό σύγκρουση μαθητικοῦ λεωφορείου πάλι μέ φορτηγό!4
Τό δεύτερο πολύνεκρο δυστύχημα τοῦ 2003 εἶχε τροφοδοτήσει μέ πλούσιο ὑλικό τόν ἐπιστημονικό διάλογο γιά τήν ὁριοθέτηση τοῦ ἐνδεχόμενου δόλου ἔναντι τῆς ἀμέλειας καί εἶχε ὠθήσει τόν γράφοντα νά ἀφιερώσει ἕνα μεγάλο μέρος τῆς ζωῆς του στήν ἀνάλυση τοῦ δυσχεροῦς αὐτοῦ δογματικοῦ ζητήματος, ἐπανεκδίδοντας τήν μονογραφία «Δόλος: Θεμελίωση καί ἀποκλεισμός του στό Ποινικό Δίκαιο»5.
Δύο εἶναι τά κρίσιμα, ποινικά ἐρωτήματα πού φαίνεται ὅτι θά ξανατεθούν μέ ἀφορμή τήν νέα, ὀδυνηρότερη τῶν προηγούμενων, αἱματοχυσία τῶν Τεμπῶν στήν σημερινή, σιδηροδρομική ἐκδοχή της:
Πρῶτον, ὅποιο πολιτικό ἤ ὑπαλληλικό γρανάζι ἑνός μπαχαλοποιημένου συστήματος, ἐν γνώσει μάλιστα τοῦ ἀναλαμβανόμενου ρίσκου, ἐνστερνίζεται τό δόγμα «πᾶμε κι ὅπου βγεῖ», μπορεῖ νά ὑποστηρίξει πειστικά ὅτι ἐνεργεῖ ἀμελῶς, ἐπειδή κατά βάθος ἤλπιζε ὅτι ὅλα θά πᾶνε καλά, ἤ μήπως ἡ ωχαδερφιστική αὐτή στάση του πρέπει νά ἀξιολογηθεῖ ὑπό τό πρίσμα τοῦ ἐνδεχόμενου δόλου, διότι διαφορετικά εὐεργετεῖται κάποιος πού ποντάρει ἁπλῶς στό τυχερό του ἄστρο;
Τό ἐρώτημα αὐτό ἀφορᾶ πρωτίστως τήν μητσοτακική μαριονέτα, ἡ ὁποία, στίς 26.3.2019, μέ σέξι φρασιολογία καί γελάκια, εἶχε κάνει μιά προφητική δήλωση πού ἀποδεικνύει πόσο καλά γνώριζε τόσο ἡ ἴδια ὅσο καί ὅλοι οἱ ἐμπλεκόμενοι τό αἶσχος τοῦ σιδηροδρομικοῦ δικτύου:
«Ὅσον ἀφορᾶ τούς σιδηροδρόμους: Ἐπιμένουμε σέ παρεμβάσεις οἱ ὁποῖες δέν εἶναι πολύ ἑλκυστικές, νά τό πῶ πολύ ἁπλά, δέν εἶναι πολύ σέξι, δέν ἀφοροῦνε τρένα τά ὁποῖα ἔρχονται γιά δέκα μέρες ἀπό τήν Ἰταλία γιά νά μᾶς πείσουν ὅτι ξαφνικά, ὡς διά μαγείας, θά κινοῦνται μέ ἀστρονομικές ταχύτητες σέ δίκτυα τά ὁποῖα εἶναι ἐγκαταλελειμμένα, μᾶλλον θά ἐκτροχιαζόντουσαν, ἄν ἐπιχειρούσαμε [στό σημεῖο αὐτό βάζει τά γέλια] νά τά κινήσουμε μέ αὐτές τίς ταχύτητες, γι' αὐτό καί ἐπιμένουμε τόσο πολύ στά ἔργα τῆς συντήρησης καί τῆς ἀναβάθμισης αὐτοῦ τοῦ δικτύου» (βλ. τό βίντεο πού ἀκολουθεῖ).
Διαβάζοντας καί ἀκούγοντας τήν παραπάνω δήλωση μέ τήν σέξι φρασιολογία, τά γελάκια καί τήν προφητεία τοῦ ἐκτροχιασμοῦ, τό προαναφερθέν σύνθημα πού πλάσθηκε γιά τό Ὁλοκαύτωμα τῶν Ἑβραίων πρέπει νά (ἀναδια)τυπωθεῖ, πάνω σέ μπλουζάκια πού θά τά φοροῦν καί θά κυκλοφοροῦν διαρκῶς μέ αὐτά ὅλοι οἱ ἀφυπνισμένοι Ἕλληνες, ὡς ἑξῆς:
Ποτέ ξανά πρωθυπουργικές μαριονέτες!
Μάλιστα, τό παράπλευρο ἠθικό δίδαγμα τῆς ἀνωτέρῳ δήλωσης καί τῆς μετέπειτα στάσης πού κράτησε ἡ κυβέρνηση μέχρι τήν ἡμέρα τοῦ σιδηροδρομικοῦ μακελλειοῦ εἶναι ὅτι ὁ ἑλληνικός λαός ἐπέδειξε ἀσυγχώρητη εὐκολοπιστία ἔναντι τῆς μητσοτακικής μαριονέτας καί τῶν διαχειριστῶν τῆς ὑγειονομικῆς κρίσης κατά τήν διάρκεια τῆς πανδημίας τοῦ κορωνοϊοῦ, οἱ ὁποῖοι, μέ τίς ψυχοπονιάρικες δηλώσεις τους, κατάφεραν νά τούς πείσουν ὅτι κάθε ζωή, ἀνεξαρτήτως ἡλικίας, μετράει, καί γι' αὐτό πρέπει ὅλοι νά μεταμορφωθοῦμε σέ ὑπερήρωες, ἐπιτρέποντας νά καρφωθεῖ στό μπράτσο μας μιά πειραματική βελόνα, πού τώρα ξέρουμε καλά ὅτι ἔμοιαζε περισσότερο μέ ὅπλο ρώσικης ρουλέτας.
Μιά κυβέρνηση ἡ ὁποία ἔχει γραμμένη στά παλιά της τά παπούτσια ἕνα σιδηροδρομικό δίκτυο πού μεταφέρει καθημερινά χιλιάδες πολῖτες, ἦταν δυνατόν νά πείσει ὅτι ἐνδιαφέρεται γιά τήν προστασία τῆς ὑγείας καί τῆς ζωῆς τους ἀπό τόν κορωνοϊό; Στήν Ἑλλάδα εἴχαμε τήν μεγάλη εὐκαιρία νά γνωρίζουμε ἀπό πρῶτο χέρι πόσο παλιάτσοι εἶναι ὅλοι οἱ πολιτικοί πού ἀναλαμβάνουν νά κυβερνήσουν, κι ὅμως, ὡς χαυνοπολίτες, πετάξαμε αὐτήν τήν εὐκαιρία στόν κάλαθο τῶν ἀχρήστων!
Δεύτερον, ἄν γίνει δεκτό ὅτι ἡ ἁπλή, ἀστήρικτη ἐλπίδα δικαιολογεῖ κατάφαση τοῦ ἐνδεχόμενου δόλου (αὐτό εἶχε δεχθεῖ στήν δεύτερη ὑπόθεση τῶν Τεμπῶν ὁ Ἄρειος Πάγος μέ την ὑπ' ἀριθμόν 1527/2010 ἀπόφασή του), εἶναι ὀρθό νά ἐφαρμοσθεῖ μιά σολομώντειος λύση, σύμφωνα μέ τήν ὁποία ὁ δόλος αὐτός καλύπτει μόνο τόν κίνδυνο διατάραξης τῆς ἀσφάλειας τῆς συγκοινωνίας, ὄχι ὅμως καί τήν ἐνδεχόμενη ἐπέλευση τοῦ θανάτου ὅσων λαμβάνουν μέρος στήν συγκοινωνία;
Πάντως, τό γεγονός ὅτι ὁ ωχαδερφιστής μπορεῖ νά παίζει κορώνα-γράμματα καί τήν δική του ζωή εἴθισται νά ἀντιμετωπίζεται ὡς ἀντενδείκτης τοῦ ἐνδεχόμενου δόλου ἀνθρωποκτονίας. Τί πρέπει νά ἰσχύσει, ὅμως, ὅταν γίνεται τζογαδόρος τῆς ζωῆς τῶν τρίτων; Ἐπίσης, ἄν κάποιος ἔχει συνηθίσει νά ἐνεργεῖ ριψοκίνδυνα ἐπί μεγάλο χρονικό διάστημα χωρίς νά ἔχει συμβεῖ ποτέ τό μεγάλο κακό, νομιμοποιεῖται νά ὑποστηρίξει πρός ὄφελός του τό ἐπιχείρημα τῆς συνήθειας στόν κίνδυνο καί, κατ' ἀκολουθίαν, τῆς ἀπώθησης τῆς ὑλοποίησής του στό ὑποσυνείδητο; Ἐν τέλει, πρέπει τά πολύνεκρα δυστυχήματα, ἀκόμη κι ὅταν ὀφείλονται σέ ἀμέλεια τοῦ δράστη, νά εἶναι λόγος γιά τήν αὐστηρότερη τιμώρησή του;6
Ἡ ἀπάντηση τῶν παραπάνω ἐρωτημάτων προϋποθέτει συζήτηση στόν ἀκραιφνῶς ἐπιστημονικό χῶρο τοῦ Ποινικοῦ Δικαίου. Ἐπί τοῦ παρόντος, ἦταν σημαντικό νά κατανοήσει ὁ ἀναγνώστης ἀφ' ἑνός πόσο πολύ μας ἐμπαίζουν ἡ μητσοτακική μαριονέτα καί οἱ χειροκροτητές λακέδες της, ἀφ' ἑτέρου πόσο ὑποκριτικά λειτουργοῦν οἱ ἐλεγκτικοί θεσμοί, προεξαρχούσης τῆς δικαστικῆς ἐξουσίας.
ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ ΜΑΡΙΟΝΕΤΕΣ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου