29 Μαρ 2023

Ὁ Ἅγιος Μάρκος Ἀρεθουσιῶν καί οἱ σύν αὐτῷ (29 Μαρτίου †)

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου - Καθηγητοῦ
Μιά ἀπό τίς ἡρωικότερες χρονικές περιόδους τῆς Ἐκκλησίας μας εἶναι ἡ, σύντομη εὐτυχῶς, βασιλεία τοῦ Ἰουλιανοῦ τοῦ Παραβάτη (361-363), κατά τήν ὁποία ἀναδείχτηκαν πλῆθος ὁμολογητῶν καί μαρτύρων. Ἡ ἀπέλπιδα προσπάθεια τοῦ ἀνεδαφικοῦ νεαροῦ, ἄπειρου καί θρησκομανή αὐτοκράτορα νά νεκραναστήσει τήν θνήσκουσα ἀρχαία εἰδωλολατρική ἐθνική θρησκεία, τόν ὁδήγησε σέ πράξεις ἀνείπωτης θηριωδίας κατά τῶν Χριστιανῶν. Χιλιάδες Χριστιανοί μάρτυρες ἔχυσαν τό αἷμα τους καί...ἔδωσαν τή ζωή τους τή φοβερή ἐκείνη περίοδο.

Ἕνας ἀπό αὐτούς εἶναι καί ὁ ἅγιος Μάρκος, ἐπίσκοπος Ἀρεθουσίων καί οἱ σύν αὐτῷ, Κύριλλος ὁ διάκονος, ἀγνώστων ὀνομάτων ἱερωμένοι καί νεαρές παρθένες, οἱ ὁποῖοι μαρτύρησαν καί συνεορτάζουν τήν ἴδια ἡμέρα, στίς 29 Μαρτίου.

Ὁ ἅγιος Μάρκος ἔζησε τόν 4ο αἰῶνα, τά χρόνια τοῦ Μ. Κωνσταντίνου (312-337, τοῦ Κωνστάντιου (337-361) καί Ἰουλιανοῦ (361-363). Δέ γνωρίζουμε δυστυχῶς τίποτε γιά τήν πρότερη ζωή του. Ἐκλέχτηκε καί χειροτονήθηκε ἐπίσκοπος Ἀρεθουσίων, ἡ ὁποία βρισκόταν στά ἀνατολικά τῆς Θεσσαλονίκης, προφανῶς γιά τήν εὐσέβειά του καί το ζῆλο του γιά τήν Ἐκκλησία. Φαίνεται ὅτι ἄσκησε τήν ἐπισκοπική του διακονία μέ συνέπεια καί γι' αὐτό ἀπέκτησε τή φήμη τοῦ δυναμικοῦ ἐπισκόπου. Τό 341 ἔλαβε μέρος στή Σύνοδο τῆς Ἀντιόχειας. Τό 343 ἔλαβε μέρος στή Σύνοδο τῆς Φιλιππουπόλεως, τό 351 στή Σύνοδο τοῦ Σιρμίου καί τό 358 στή Σύνοδο τῆς Σελεύκειας. Ἰδιαιτέρως ἀγωνίστηκε κατά τῆς εἰδωλολατρίας, μεταστρέφοντας πλῆθος εἰδωλολατρῶν στήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ καί στή σωτηρία. Εἶχε ὅμως ἀντιπάλους τούς σκοταδιστές εἰδωλολάτρες ἱερεῖς, οἱ ὁποῖοι βλέποντας νά ἐρημώνουν τά «ἱερά» τους καί ὡς ἐκ τούτου οἱ πρόσοδοί τους, φανάτιζαν τούς εἰδωλολατρικούς ὄχλους, οἱ ὁποῖοι βιαιοπραγούσαν κατά τῶν χριστιανῶν κληρικῶν, θεωρῶντας τούς ὑπεύθυνους γιά τήν μεταστροφή τῶν εἰδωλολατρῶν στήν χριστιανική πίστη.

Τά πλέον σοβαρά προβλήματα στήν ποιμαντική του διακονία ἄρχισαν ὅταν ἀνέβηκε στό θρόνο ὁ Ἰουλιανός τό 361. Εἶναι γνωστό πώς ὁ τελευταῖος αὐτός παγανιστής αὐτοκράτορας,  καταγόταν ἀπό χριστιανική οἰκογένεια, εἶχε λάβει τό ἅγιο Βάπτισμα μικρός καί ἔφηβος εἶχε χειροθετηθεί ἀναγνώστης, ὅπου διάβαζε τά ἀναγνώσματα στίς ἱερές ἀκολουθίες. Ὅμως ἄλλαξε στάση ὅταν διδάχτηκε μαθήματα ἀπό κάποιον Σκύθη δάσκαλο ὀνόματι Μαρδόνιο, ὁ ὁποῖος τόν μύησε στήν ἀρχαιοελληνική εἰδωλολατρική θρησκεία καί τοῦ στάλαξε στήν ψυχή μῖσος καί ἀποστροφή γιά τόν Χριστιανισμό. Ἡ ἀποστασία του ὁλοκληρώθηκε ὅταν σπούδαζε στήν Ἀθήνα καί εἶχε μυηθεῖ στά ἐλευσίνια μυστήρια. Ὅταν ἔγινε αὐτοκράτορας, μέ τή βοήθεια μάγων καί εἰδωλολατρῶν ἱερέων, κατασκεύασε μιά ὑβριδική παγανιστική θρησκεία, μέ στοιχεῖα τοῦ Παρσισμοῦ, τῆς ἀρχαιοελληνικῆς θρησκείας καί τοῦ Χριστιανισμοῦ.  Πρώτη του ἐνέργεια ἦταν νά θέσει στό περιθώριο τήν Ἐκκλησία, τήν ὁποία μισοῦσε θανάσιμα. Ἐπανέφερε ἀπό τήν ἐξορία του ὀρθοδόξους ἐπισκόπους, πού εἶχε ἐξορίσει ὁ ἀρειανόφρονας Κωνστάντιος, γιά νά δημιουργήσει ἐσωτερικές ἔριδες. Κατόπιν ἀπαγόρευσε στούς Χριστιανούς δασκάλους νά διδάσκουν  στά σχολεῖα καί στούς Χριστιανούς μαθητές νά φοιτοῦν σ' αὐτά, γιά νά ἀποστερήσει τήν Ἐκκλησία ἀπό τήν παιδεία καί νά τήν καταδικάσει στήν ἀμάθεια. Ἀκόμα εἶχε ἀπαγορεύσει στούς χριστιανούς νά βρίσκουν τό δίκιο τους στά δικαστήρια. Ὕστερα ἄρχισε τίς διώξεις καί τά μαρτύρια γιά νά ἀναγκάσει τούς Χριστιανούς νά ἀσπασθοῦν τήν εἰδωλολατρία, ἀναβιώνοντας τούς διωγμούς τῶν εἰδωλολατρῶν αὐτοκρατόρων.

Ἕνας ἀπό αὐτούς πού δεινοπάθησαν ἦταν καί ὁ ἐπίσκοπος Ἀρεθουσίων Μάρκος. Τό 363 κατεδάφισε τά ἐρείπια εἰδωλολατρικοῦ ναοῦ καί μέ τά ὑλικά ἔχτισε ἐκκλησία. Τό γεγονός αὐτό στάθηκε ἀφορμή γιά συλληφθεῖ ἀπό τίς ἀρχές. Οἱ φανατικοί εἰδωλολάτρες στρατιῶτες, ἀφοῦ ἔγδυσαν τό γέροντα ἐπίσκοπο, τόν μαστίγωσαν μέχρι λιποθυμίας καί τόν ἔριξαν σέ χαντάκι μέ βρομόνερα. Κατόπιν ἔβαλαν ἀλητόπαιδα εἰδωλολατρῶν, τά ὁποῖα πῆραν σιδερένιες βελόνες καί τοῦ τρυποῦσαν γιά ὧρες τό πληγωμένο γέρικο σῶμα του. Μετά ἀπό αὐτό τόν ἄλειψαν μέ ἅλμη καί μέλι καί τόν κρέμασαν ἀνάποδα στόν ἥλιο, ὥστε νά ὑποστεῖ μαρτυρικό θάνατο ἀπό τά τσιμπήματα τῶν σφηκῶν, τῶν μελισσῶν καί τῶν ἄλλων ἐντόμων. Γιά ὧρες ὁλόκληρες ὁ ἡρωικός ἐπίσκοπος ὑπόμεινε τό φοβερό μαρτύριο μέ πρωτοφανῆ ἀνδρεία καί ὑπομονή, προσευχόμενος καί συγχωρῶντας τούς δημίους του. Βλέποντας οἱ στρατιῶτες τόν ἡρωισμό καί τήν ἀνεξικακία τοῦ Μάρκου, μετανόησαν γιά τό ἀνοσιούργημα τους, τόν ἀπάλλαξαν ἀπό τό μαρτύριο, πίστεψαν στό Χριστό καί ἔγιναν μαθητές του. Λίγους μῆνες μετά σκοτώθηκε ὁ Ἰουλιανός καί ἔπαψαν οἱ διωγμοί. Ὁ ἐπίσκοπος Μάρκος κοιμήθηκε ἐν εἰρήνῃ λίγο ἀργότερα. Ἡ μνήμη του ἑορτάζεται στίς 29 Μαρτίου.

Τήν ἴδια ἡμέρα ἑορτάζεται καί ἡ μνήμη ἄλλων Μαρτύρων, οἱ ὁποῖοι μαρτύρησαν ἐπί Ἰουλιανοῦ. Ἑορτάζει ὁ διάκονος Κύριλλος, τό καύχημα τῆς Ἐκκλησίας τῶν Φοινίκων. Οἱ φανατικοί εἰδωλολάτρες, κατ' ἐντολήν τοῦ Ἰουλιανοῦ, ἀνέκριναν τό Μάρτυρα. Ἐκεῖνος ὁμολόγησε τήν πίστη του στό Χριστό καί καταφρόνησε τά ἄψυχα εἴδωλα, μέ ἀποτέλεσμα νά ἀνοίξουν τήν κοιλιά του καί νά χυθοῦν τά σπλάχνα του καί νά στεφθεῖ μέ το στέφανο τοῦ μαρτυρίου. Μέ τόν ἴδιο τρόπο μαρτύρησαν καί ἔδωσαν τή ζωή τους πολλές παρθένες γυναῖκες ἀπό τήν Ἀσκάλωνα καί τή Γάζα τῆς Παλαιστίνης καί πολλοί ἱερεῖς, πού δέν μᾶς διασώθηκαν τά ὀνόματά τους. Μέ διαταγή τοῦ Ἰουλιανοῦ της ἄνοιξαν τίς κοιλιές τους, ἄδειασαν τά σωθικά τους, τίς γέμισαν μέ κριθάρι καί ἔριξαν τά σώματά τους σέ πεινασμένα γουρούνια, τά ὁποῖα κατέφαγαν τίς σάρκες τους!

Παρ' ὅλο πού ἡ ἱστορία ἔχει ἀποφανθεῖ ὅτι ὁ θρησκομανής καί ἀνεδαφικός Ἰουλιανός ὑπῆρξε ἕνας ἀποτυχημένος ἡγέτης σέ ὅλους τούς τομεῖς καί κύρια στόν θρησκευτικό τομέα, σύγχρονοι χριστιανομάχοι ἐπιχειροῦν νά τόν ωραιοποιήσουν, ἐπειδή ὑπῆρξε χριστιανομάχος. Νά τόν παρουσιάσουν ὡς δῆθεν ἰδανικό βασιλιᾶ, φιλόσοφο, ἀνθρωπιστῆ καί φιλέλληνα. Λησμονοῦν προφανῶς ὅτι διακατέχονταν ἀπό φρικτά συμπλέγματα καί φοβίες, προφανῶς κατάλοιπα τῆς παιδικῆς του ζωῆς, τά ὁποῖα ἐκδήλωσε ὡς μῖσος κατά τοῦ Χριστιανισμοῦ. Λησμονοῦν ὅτι ὑπῆρξε φαινόμενο θρησκομανή καί δεισιδαίμονα ἡγέτη. Τέλος λησμονοῦν πώς ἡ μόνη ἀγάπη του γιά τήν Ἑλλάδα ἦταν ὁ ἀρχαιοελληνικός παγανισμός. Ό, τί δέν συμφωνοῦσε μέ τήν ἀρχαία θρησκεία τό μισοῦσε θανάσιμα, ὅπως τά συγγράμματα τῶν ἀρχαίων (τῶν προσωκρατικῶν φιλοσόφων καί τῶν σοφιστῶν), πού ἔκαναν κριτική στή θρησκεία, τά ὁποῖα παρέδωσε στή φωτιά! Αὐτός ἦταν ὁ δῆθεν «ἐστεμμένος φιλόσοφος», ὁ δολοφόνος μυριάδων Χριστιανῶν Μαρτύρων!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΚΑΝΤΕ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ ΜΑΣ.