Μεγάλος ἀναβρασμός κυριαρχεῖ στίς ΗΠΑ, μέ τή διαρροή τῆς εἴδησης πώς τό Ἀνώτατο Δικαστήριο προτίθεται νά ἀνατρέψει το νόμο πάνω στόν ὁποῖο βασίζεται τό πανεθνικό δικαίωμα στήν ἄμβλωση, καί νά δώσει τή δυνατότητα σέ κάθε πολιτεία... ξεχωριστά νά ἐφαρμόσει τή δική της νομοθεσία.
Μπροστά στό ἐνδεχόμενο νά περιοριστοῦν οἱ ἀμβλώσεις, ἤδη ἔχει ξεσηκωθεῖ μιά θύελλα ἀντιδράσεων, ὑποκινούμενη ἀπό τόν ψευτο - προοδευτισμό τῆς πτέρυγας τῶν Δημοκρατικῶν. Συλλογικότητες, δημοσιογράφοι, Γερουσιαστές, βουλευτές, κυβερνῆτες καί πρώην ὑψηλόβαθμοι πολιτικοί κάνουν λόγο γιά ἀπόφαση ντροπῆς, γιά μεσαιωνισμό, γιά σκοταδισμό.
Ἀκόμα καί ὁ ἴδιος ὁ Τζό Μπάϊντεν ἔκανε ὠμή παρέμβαση στή δικαστική ἐξουσία, ζητῶντας ἀπό τούς πολῖτες νά ὑπερασπιστοῦν τό δικαίωμα στήν ἄμβλωση, κάνοντας λόγο γιά «θεμελιῶδες δικαίωμα» καί καλῶντας τούς Ἀμερικανούς νά ψηφίσουν αἱρετούς ἀξιωματούχους πού θά ὑπερασπίζονται τήν ἔκτρωση, στίς ἐνδιάμεσες ἐκλογές τοῦ Νοεμβρίου.
Τήν ἴδια στιγμή σέ μιά Ἑλλάδα πού ἔχει ἐκτοξεύσει στά ὕψη τήν ἔννοια τοῦ «ἀμερικανόδουλου», τό δικαίωμα στό ἀγέννητο παιδί παραμένει σενάριο ὀργιώδους φαντασίας. Κανένας συντηρητικός πολιτικός καί κανένας Δικαστικός Λειτουργός δέν διανοεῖται νά βάλει τέτοιο θέμα πάνω στό τραπέζι. Ἀπό τήν ἄλλη, ἡ Ἀμερικανική Δημοκρατία πού - κατά τά ἄλλα - τήν θαυμάζει ὁ Κυριάκος Μητσοτάκης, δέν διστάζει νά προβεῖ σέ θεσμικές ζυμώσεις, ὥστε νά ἐπανεξεταστεῖ τό θέμα τῶν ἀμβλώσεων.
Τό ἄν θά ἐφαρμοστοῦν - τελικῶς - περιορισμοί στίς ἀμβλώσεις πού γίνονται στίς ΗΠΑ, ἔχει τή σημασία του, ἄλλα δέν μετράει μόνο ἡ κατάληξη αὐτῆς τῆς ὑπόθεσης. Μπορεῖ στό τέλος ὁ ἰσχύοντας νόμος γιά τίς ἐκτρώσεις νά μήν ἀνατραπεῖ, ἄλλα εἶναι σημαντικό καί μόνο τό ὅτι γίνονται θεσμικές προσπάθειες ὥστε νά σταματήσει νά εἶναι μέθοδος «ἀντισύλληψης» καί «χόμπι», ὁ φόνος τῶν ἐμβρύων. Εἶναι σημαντικό το ὅτι ἡ Ἀνώτατη Δικαστική Ἀρχή τῶν ΗΠΑ δέν διστάζει νά ἐπανατοποθετηθεί πάνω σέ ἕνα τόσο σοβαρό θέμα, καί νά διαμορφώσει ἕνα προστατευτικό πλαίσιο γιά τίς ζωές τῶν ἀγέννητων παιδιῶν.
«Εἴμαστε κι ἐμεῖς Δύση», ἐκτός ἀπό τά δικαιώματα τοῦ ἀγέννητου παιδιοῦ
Γιά νά ἔχουμε ὅμως καλό ἐρώτημα, ἐδῶ στήν Ἑλλάδα, πότε εἴμαστε «μέ τή Δύση» καί πότε βρισκόμαστε στή «σωστή πλευρά τῆς ἱστορίας»;
Μόνο ὅταν θέλουμε νά πουλήσουμε τυφλό ἀντιρωσισμό γιά νά πάρουμε τά νατοϊκά εὔσημα; Μόνο ὅταν ἐξυπηρετοῦνται τά γεωπολιτικά καί οἰκονομικά συμφέροντα τῶν ὀλιγαρχῶν; Οἱ ἡγέτες μας, κατά τά ἄλλα ἀντιγράφουν μέχρι κεραίας τό καπιταλιστικό «Ἀμερικανικό ὄνειρο». Ἄλλα σε ὅτι ἀφορᾶ τίς θανατώσεις ἀγέννητων παιδιῶν, ξαφνικά βλέπουν τό Ἀνώτατο Δικαστήριο τῶν ΗΠΑ, σά νά εἶναι τό παγκόσμιο ἄντρο τοῦ σκοταδισμοῦ. Μεγάλη ἡ ὑποκρισία, δέ νομίζετε;
Στήν κυρίαρχη ἰδεολογία τῆς Ἑλλάδας, ὄχι ἁπλά δέν μπορεῖ νά τεθεῖ ζήτημα περιορισμοῦ τῶν ἀμβλώσεων, ἄλλα δέν μπορεῖ οὔτε κἄν νά σταθεῖ ὄρθια μιά ἀφίσα γιά τά δικαιώματα τοῦ ἀγέννητου παιδιοῦ, δέν μπορεῖ νά λειτουργήσει οὔτε κἄν ἕνα συνέδριο μέ θέμα τήν ὑπογεννητικότητα!
Δύο εἶναι τά τινά. Ἤ εἴμαστε πολύ «πίσω» ἤ πολύ «μπροστά» σέ σχέση μέ τίς νομοθετικές ζυμώσεις πού γίνονται στίς ΗΠΑ. Ἄν κάποιος θεωρεῖ πώς ὁ φόνος ἑνός ζωντανοῦ παιδιοῦ μέ ἰατρικά ἐργαλεῖα ἑνός χασαπογιατροῦ, εἶναι πρόοδος, τότε ἡ Ἑλλάδα εἶναι... «Σουηδία» σέ σχέση μέ τίς ΗΠΑ.
Ἄν κάποιος πιστεύει ὅτι - ὅπως ὁ κάθε εὐάλωτος πρέπει νά ἔχει δικαιώματα - ἔτσι καί τό ἀνυπεράσπιστο ἔμβρυο πρέπει νά ἔχει δικαιώματα, ἄν πιστεύει πώς ἡ ἄμβλωση εἶναι μιά ἀκραία ἐξουσιαστική πράξη πού ὁ δυνατός ἀφαιρεῖ τή ζωή ἀπό τόν ἀδύναμο, ἄν πιστεύει πώς τό ἀγέννητο παιδί δέν πρέπει νά ἀντιμετωπίζεται σάν ἄψυχο ἀντικείμενο δικαιωμάτων ἄλλα ὡς ἀνθρώπινο ὅν πού ἀξιώνει τή ζωή, τότε ἡ Ἑλλάδα ἔχει πολλά νά μάθει ἀπό αὐτά πού συμβαίνουν στίς ΗΠΑ αὐτόν τόν καιρό.
Στό βασίλειο τῆς ὑποκρισίας καί τοῦ παραλογισμοῦ πού λέγεται Ἑλλάδα, ἕνας ἄξεστος κλώτσησε ἕνα γατάκι καί ἡ εἴδηση ἔγινε πρῶτο θέμα στά μέσα ἐνημέρωσης γιά 2-3 μέρες. Καί μάλιστα ἐπενέβη ὁ ἴδιος ὁ ὑπουργός Προστασίας τοῦ Πολίτη, ὥστε νά ἐξαντληθεῖ κάθε αὐστηρότητα. Καί τό ἀγέννητο παιδάκι πού ὄχι ἁπλά κακοποιεῖται ἄλλα φονεύεται, γίνεται ματωμένο λάφυρο «δικαιωματιστῶν». Σκουριασμένα μυαλά πού κόπτονται ὑπέρ τῶν δικαιωμάτων κάθε εὐάλωτης ὁμάδας, βγάζουν ἀφρούς ὅταν ἀκούσουν γιά δικαιώματα στό πιό ἀδύναμο πλάσμα ἀπό κάθε ἄλλο, τό κυοφορούμενο παιδί.
Ἡ προστασία τοῦ ἀγέννητου παιδιοῦ εἶναι θέμα κράτους καί κοινωνίας
Ἀσφαλῶς, ὁπουδήποτε στόν κόσμο θεσπιστεῖ ἕνα νομικό πλαίσιο ὅπου θά περιοριστοῦν οἱ ἐκτρώσεις, αὐτό προϋποθέτει πώς θά ὑπάρχει ἤδη ἡ κατάλληλη στήριξη τοῦ κράτους πρός τή μητέρα καί τόν πατέρα. Εἶναι ἀπολύτως ἀναγκαῖο νά ἔχει δημιουργηθεῖ ὑπόβαθρο γιά κρατική ἀρωγή πρός τά ψυχολογικά, κοινωνικά καί οἰκονομικά ἀδιέξοδα τῶν γονέων.
Κανένας νόμος δέν μπορεῖ νά «σταθεῖ» κοινωνικά, ἄν διαμορφωθεῖ μέ ἄκαμπτα καί στεῖρα στεγανά ἑνός ἄτεγκτου ἠθικισμοῦ. Πάντοτε πρέπει νά ὑπάρχει ἀνοχή σέ ἕνα μεγάλο ἀδιέξοδο. Σέ πραγματικό ἀδιέξοδο ὅμως. Ὄχι στήν εὔκολη λύση μιᾶς ἐπέμβασης ρουτίνας. Ὄχι στίς ἐκτρώσεις πού γίνονται γιά «σπόρ». Ἡ προστασία τοῦ ἀγέννητου παιδιοῦ εἶναι πάνω ἀπ' ὅλα θέμα ἀνθρωπιᾶς, εὐαισθητοποίησης, ἐνημέρωσης, αἰσθήματος κοινωνικῆς εὐθύνης.
Τό φαινόμενο τῶν ἀμβλώσεων εἶναι μιά κακοφορμισμένη πληγή πού ἀφορᾶ ὁλόκληρο τό σῶμα τῆς ἄρρωστης κοινωνίας. Ἡ ἔκτρωση εἶναι φόνος, ὁ φόνος εἶναι ἔγκλημα, καί κάθε κοινωνία ἔχει τά ἐγκλήματα πού τῆς ἀξίζουν. Χρειάζεται κάποιος αὐστηρός νόμος γιά νά μᾶς θυμίσει πώς βαδίζουμε σέ ἐντελῶς λάθος μονοπάτι; Μέ συλλογική συνείδηση πρέπει νά δοθεῖ λύση σέ αὐτή τήν σιωπηλή καί ἀσταμάτητη γενοκτονία πού μᾶς ἀφορᾶ ὅλους.
ΟΙ ΕΚΤΡΩΣΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΘΥΣΙΕΣ ΜΙΚΡΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΣΤΟΝ ΣΑΤΑΝΑ!
ΑπάντησηΔιαγραφή