Ποιμένες καὶ Ποίμνιο

Ἀντώνιος Ι. Βασιλειάδης - θεολόγος

Χαράσσονται οἱ παρακάτω σκέψεις μὲ τὴν ἀφορμὴ τοῦ ἀκούσματος τοῦ ΙΑ΄Ἑωθινοῦ τὴν Κυριακή, 5 -8-2021.

...Φανερῶν σεαυτὸν, τοῖς Μαθηταίς σου Σωτὴρ μετὰ τὴν Ἀνάστασιν...

...¨Ων ταῖς πρεσβείαις Χριστέ, τὴν ποίμνην σου διαφύλαττε ἐκ λύκων λοιμαινομένων αὐτήν...

Ὁ ὑμνογράφος, ἐδῶ, παρακαλεῖ τὸν... Χριστό, διὰ πρεσβειῶν τῶν ἁγίων ἀποστόλων, νὰ φυλάξει τὴν ποίμνην του, ἐκ λύκων λοιμενομένων αὐτήν...

Ἤδη ἀπὸ τὸν πρῶτο αἰῶνα τοῦ Χριστιανισμοῦ, ὁ μεγάλος Παῦλος προφητεύει καὶ τονίζει, ὅτι μετὰ ἀπὸ καιρὸ θὰ ἔρθουν, λύκοι βαρεῖς μὴ φειδόμενοι τοῦ ποιμνίου.

Ὅσα συμβαίνουν στὶς μέρες μας στὴν Ὀρθόδοξη Ἑλλάδα, δείχνουν ὅτι ὑπάρχουν ἐπίσκοποι ποὺ δὲν ἐνδιαφέρονται ὅσο καὶ ὅπως πρέπει γιὰ τὴν ποίμνη τοῦ Χριστοῦ, γιὰ τὸ ποίμνιο ποὺ τοὺς ἐμπιστεύθηκε ὁ Χριστός. Ἀντίθετα πολλοὶ ἀπ’ αὐτοὺς συμπεριφέρονται, ὡς λύκοι βαρεῖς, κατὰ τὸν ἀπόστολο Παῦλο.

Ἑπομένως, ἀφοῦ ἔτσι χαρακτηρίζονται κάποιοι διάδοχοι τῶν Ἀποστόλων, δὲν εἶναι διόλου ἀσεβὲς νὰ ἀλλάξουμε ἐκεῖνο τό: ἐκ λύκων λοιμενομένων αὐτήν, καὶ νὰ λέμε στὸ ἑξῆς: ἐκ λύκων ποιμένομενων αὐτὴν...

Διατὶ ἄλλωστε νὰ τὸ κρύψωμεν; Ποιὸς ἀγνοεῖ ὅτι ὑπάρχουν ἀνάξιοι κληρικοὶ ὅλων τῶν βαθμίδων, ποὺ παρὰ τὰ κωλύματα ποὺ θέτουν οἱ ἱεροὶ κανόνες, καὶ θὰ ἔπρεπε νὰ εἶχαν ἀποκλεισθεῖ τῆς ὑψίστης τιμῆς τοῦ κληρικοῦ, αὐτοὶ τόλμησαν, παρὰ ταῦτα, καὶ καταφρόνησαν αὐτοὺς καὶ τὸ Θεό, προκειμένου νὰ λάβουν τὸ σχῆμα καὶ νὰ ὑπηρετήσουν, οἱ θλιβεροί, ταπεινὰ καὶ ἐμετικά, κάποιους ἄλλους ψευτοθεούς, ἰσχυροὺς κατὰ κόσμον. Αὐτοὺς σέβονται καὶ τιμοῦν καὶ φοβοῦνται, ἀφοῦ ἐξαρτῶνται οἰκονομικὰ ἂπ΄ αὐτοὺς καὶ ἀπολαμβάνουν ἀνάλογες τιμὲς καὶ τίτλους.

Γὶ' αὐτὸ καὶ τοὺς ἀνέχονται, χωρὶς ντροπή, ἀκόμη κι ὅταν προσβάλλεται ὁ Θεὸς, καὶ σιωποῦν καὶ δὲν τολμοῦν νὰ τοὺς κάνουν, ὄχι ἔλεγχο, ἀλλὰ οὔτε καὶ συστάσεις, γιὰ τὰ ἀπαράδεκτα ποὺ λέγονται καὶ γίνονται ἀπὸ αὐτοὺς, τοὺς ἀποδεδειγμένους ἐχθρούς της Ἐκκλησίας, ἀλειτούργητους πολιτικοὺς ἡ καὶ ὑψηλόβαθμους κληρικούς.

Τραγικὸ γιὰ σῶμα ὀρθοδόξων κληρικῶν! Κρῖμα! Χίλιες φορὲς κρῖμα!

Ἀλήθεια ἤθελα νὰ ξέρω ὅταν ὁμιλοῦν γιὰ τοὺς ἠρωϊκοὺς μας Πατέρες, π.χ. γιὰ τὸν ἅγιο Ἀμβρόσιο Μεδιολάνων, τί τονίζουν καὶ τί προβάλλουν ἀπὸ τὴ ζωή του;

Φυσικὰ τὸ θάρρος καὶ τὴν τόλμη του καὶ τὴν ἀδιαπραγμάτευτη πίστη του στὸ Θεό, χάριν τῆς ὁποίας δὲν ἔκαναν τὴν παραμικρὴ ἔκπτωση. Καὶ τοῦτο ὄχι ἀπέναντι σὲ κάποιο νᾶνο πολιτικὸ μίας μικρῆς σὲ ἔκταση χώρας ἀλλὰ στὸν πλανητάρχη τῆς ἐποχῆς ἐκείνης, τὸν Μ. Θεοδόσιο.

Διερωτᾶται ὁ ἁπλὸς πιστός, πόση καὶ ποιὰ σχέση μπορεῖ νὰ ἔχουν οἱ σημερινοὶ ποιμένες, (ὑπάρχουν εὐτυχῶς ἐξαιρέσεις) ποὺ πέρα ἀπὸ τὸν ἑαυτό τους καὶ τὸν στενὸ κύκλο τῶν γνωστῶν τους, πέρα ἀπὸ τὸ βόλεμά τους καὶ τὴν ἀνθρώπινη ζωή, ποὺ ἐξασφάλισαν, γινόμενοι ἐπίσκοποι, τί σχέση μπορεῖ νὰ ἔχουν μὲ τὸν ἅγιο Ἀμβρόσιο καὶ ὅλους γενικά τούς ἠρωϊκοὺς ποιμένες τῆς ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ποὺ δὲν δίσταζαν νὰ δίνουν τὴν μαρτυρία τοῦ Χριστοῦ ἐνώπιον δυνατῶν δυναστῶν καὶ ἀρχόντων τοῦ κόσμου καὶ θυσίαζαν καὶ αὐτὴ τὴ ζωή τους γιὰ τὴν πίστη τους στὸ Χριστὸ καὶ τὴν ἀγάπη τους πρὸς τὸ ποίμνιό τους;

Ὄχι σεβασμιότατοι, δὲν εἶναι ἀσεβεῖς οἱ σκέψεις αὐτὲς .Ἡ ἀγάπη καὶ ὁ πόνος τὶς ὑπαγορεύει.

Προσωπικὰ σέβομαι καὶ τιμῶ τὸ ράσο ἂπ΄ὅταν ἔξι χρονῶν ἡ μακαρίτισσα Μητέρα μου μὲ ὁδήγησε σὲ ἕναν ἅγιο πνευματικὸ καὶ ἐξομολογήθηκα τὶς παιδικές μου ἁμαρτίες.

Δὲν εἶμαι ἀσεβὴς μὰ οὔτε ἀφελὴς καὶ ἀνήμπορος νὰ κρίνω αὐτὰ ποὺ ἀκούω, βλέπω καὶ διαβάζω.

Ὑπάρχουν ἐνέργειες ἐπισκόπων ποὺ βλάπτουν καὶ σιωπὲς ποὺ προδίδουν τὴν μοναδικότητα τῆς πίστεώς μας.

Ξέρω ὅτι ἡ ἀλήθεια εἶναι πικρὴ ἀλλὰ καὶ ἀπαραίτητη γιατί προβληματίζει θετικά, ἰδιαίτερα ὅταν ἀποτελεῖ ἔκφραση ἀγάπης καὶ ἐνδιαφέροντος.

Ἡ ἀγάπη γιὰ τὸν Χριστὸ δὲν εἶναι φυσικὰ προνόμιο μόνο τῶν κληρικῶν, ἀλήθεια πού μου τόνισε κάποτε ὁ φλογερὸς ἱεροκήρυκας καὶ κατόπιν Μητροπολίτης Φλωρίνης, π. Αὐγουστίνος ποὺ ἤξερε νὰ ξεπαγώνει καρδιὲς καὶ νὰ τὶς κάνει νὰ ἀγαπήσουν τὸ Χριστό.

Ἀκόμη σ΄ αὐτὸν χρωστᾶμε καὶ τὴν ἰδιαίτερη ἀγάπη μας στὴν Ἑλλάδα, ὅσοι τὸν γνωρίσαμε καὶ ζήσαμε κοντά του.

Λίγες καὶ μικρὲς σταγόνες ἀπὸ τὸ καζάνι ποὺ βράζει. Μὴ τὶς ἀγνοήσετε. Ὅπως καὶ δὲν πρέπει νὰ ἀγνοεῖτε πὼς ὅσοι σᾶς κολακεύουν καὶ σᾶς βεβαιώνουν πὼς τάχα ὅλα πᾶνε μέλι-γάλα ,δὲν σᾶς ἀγαποῦν, λένε ψέματα. Καὶ τὸ κάνουν αὐτὸ ἀπὸ ἰδιοτέλεια, περνοῦν καλά, εἶναι βολεμένοι. Ὀψέποτε ἐνδέχεται νὰ σᾶς πικράνουν καὶ νὰ σᾶς πονέσουν πολύ.

Ἀφουγκρασθεῖτε τοὺς βόγγους, τὴν ὀργὴ καὶ τὴν ἀντίδραση ποὺ φωλιάζει στὶς ψυχὲς τῶν πιστῶν, ποὺ γιὰ τὴν ὥρα κάνουν ὑπομονὴ καὶ δὲν μιλοῦν, γιατί πιστεύουν –ὄχι γιὰ πολὺ καιρὸ-πὼς θὰ ἀκουσθοῦν οἱ προσευχές τους καὶ θὰ ἀλλάξετε ρότα.

Ἂν δὲν γίνει αὐτὸ, ἐπειδὴ στηρίζεσθε στὶς ἐγγυήσεις καὶ τιμὲς τοῦ καίσαρα, ξεχνώντας προφανῶς τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ ποὺ τονίζει: μὴ πεποίθατε ἒπ΄ ἄρχοντας, τότε θὰ λειτουργήσει ὁ νομοτελειακὸς νόμος, ποὺ θὰ δώσει λύση πολὺ πικρή.

Δῶστε αὐτὶ στὰ μηνύματα ποὺ σᾶς στέλνει ὁ πιστὸς λαὸς τοῦ θεοῦ ποὺ πραγματικά σᾶς ἀγαπᾶ, εἴτε γράφει, εἴτε ὁμιλεῖ, εἴτε ἀκόμα κι΄ὅταν σιωπᾶ, μὲ στεναγμοὺς ἀλάλητους.

Μὴ μᾶς κάνετε νὰ ντραποῦμε ἄλλο, δὲν τὸ ἀντέχει ἡ ψυχή μας, φτάνει πιά.

Μᾶς φτάνει ἡ ντροπὴ ποὺ μᾶς ποτίζουν ἀσταμάτητα οἱ πολιτικοί μας.

Ἐσεῖς μὴ τοὺς ἀκολουθεῖτε. Καιρὸς νὰ γίνετε οἱ Ἱεράρχες τῆς καρδιᾶς μας, οἱ Ὀρθόδοξοι Ἱεράρχες. Οἱ πιστοί σᾶς θέλουν ἡγέτες καὶ ὄχι ἀγόμενους ἀπὸ ἄθεους καὶ ἀθεόφοβους.

Κλονίστηκε ἡ ἐμπιστοσύνη τοῦ λαοῦ καὶ δὲν σᾶς ἀκολουθεῖ μὲ ἀναπαυμένη τὴ συνείδησή του, γιατί πρῶτοι ἐσεῖς δὲν βαδίζετε τὸν δρόμο ποὺ χάραξαν οἱ Μεγάλοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας. Ὑπακοῦστε ἐσεῖς πρῶτοι στὸ Θεὸ καὶ οἱ πιστοὶ θὰ ὑπακούσουν σὲ σᾶς.

Ἀπορεῖ κανεὶς γιὰ τὴν εὐαισθησία ποὺ ἐπιδεικνύουν ἐπίσκοποι καὶ λοιποὶ κληρικοί, προκειμένου νὰ τηρηθοῦν τὰ ὑγειονομικὰ μέτρα τῆς Πολιτείας (νὰ φοροῦν μάσκα ἀκόμη καὶ τὴν ὥρα τῆς θείας Κοινωνίας, νὰ μὴ ἐπιδίδουν ἀντίδωρο, ἀσπασμὸς τῶν εἰκόνων μὲ μάσκες κ. α.), ἐνῷ γιὰ κραυγαλέες παραβάσεις πνευματικῶν διατάξεων, ὅπως συμπροσευχὲς μὲ αἱρετικούς, διανομὴ ἀντιδώρου ἀπὸ παπικὸ κληρικὸ ἐντὸς ὀρθοδόξου Ναοῦ, Θεία Κοινωνία μὲ πλαστικὸ κουταλάκι μίας χρήσης, κ,α, δὲν βρίσκουν τὴν δύναμη ἀρθρώσουν καὶ νὰ ὀρθώσουν λέξη καὶ λόγο.

Οἱ λαλίστατοι κήρυκες τοῦ ἰοῦ τῆς κορώνας δὲν μιλοῦν γιὰ τὸν Υἱὸ τοῦ Θεοῦ, γιατί ὡς φαίνεται ὁ Χριστὸς κοστίζει.

Ἔτσι δίδεται ἡ ἐντύπωση, πὼς τὸ βασικὸ δόγμα τῆς πίστεώς μας, ἡ ἀνάσταση τῶν νεκρῶν, ἡ αἰώνια ζωή, παραχώρησε τὴ θέση του στὴν ἀχαλίνωτη βιολατρεία, στὴν ἐξασφάλιση κάποιων ἐπὶ πλέον χρόνων ζωῆς πάνω στὴ γῆ.

Γνωστὸς ἱεροκήρυκας τόνιζε τὸ Πάσχα ποὺ μᾶς πέρασε: τί νὰ τὴν κάνεις μία ζωὴ χωρὶς ἀνάσταση. Ὑπάρχει αὐτὴ ἡ πίστη;

Ὡς τόσο ὅλοι θὰ κληθοῦμε νὰ δώσουμε μία ἀπάντηση. Μακάρι νὰ εἶναι θετική.

Σεβασμιότατοι,

Σεῖς ὁδηγεῖτε τὸ ὄχημα, ἐμεῖς τὸ πλήρωμα, οἱ ἐπιβάτες.

Ἀλλὰ ὅταν δὲν ἐφαρμόζετε τὸν σχετικὸ κώδικα κυκλοφορίας καὶ περνᾶτε μὲ κόκκινο παραβιάζοντας τὰ φανάρια, μὴν ἀρνηθεῖτε στὸ πλήρωμα, ἀκόμη κι ἂν δὲν ἔχει δίπλωμα ὁδήγησης, νὰ βγάλει τὴν κραυγή: Σ Τ Ο Π…Κ Ο Κ Κ Ι Ν Ο…Σ Τ Α Μ Α Τ Η Σ Τ Ε…

Ναί, ἡ ὁδήγησή σας εἶναι ἐπικίνδυνη…

Ἀντώνιος Ι. Βασιλειάδης

θεολόγος