24 Σεπ 2020

Ὁ Καποδίστριας περὶ τῶν σπουδῶν τῶν νέων στὸ ἐξωτερικό!

Στὸ ἐπετειακὸ ἀκαδημαϊκὸ ἔτος 2020-2021, στὴ Διακοσιετηρίδα τοῦ Ἀγώνα τῆς Παλιγγενεσίας, εἶναι ὠφέλιμο γιὰ τὴ φοιτητιώσα νεολαία μας νὰ ἀναλογισθοῦμε τὴν περὶ Παιδείας παρακαταθήκη τοῦ Ἐθνάρχου Καποδίστρια, εἰδικὰ μάλιστα ὅσον ἀφορᾶ στὶς σπουδὲς στὸ ἐξωτερικό.
Ἀγωνιζόμενος ὁ Καποδίστριας γιὰ μία «σωτηριώδη Ἰδιογενὴ Παιδαγωγία» –μὲ βάση τὴ διαχρονικὴ ἑλληνικὴ γλώσσα, τὴν παγκοσμίως διαλάμπουσα Κλασικὴ Γραμματεία καὶ τὶς ἀκατάλυτες πολιτισμικὲς ἀξίες τοῦ ἱστορικοῦ μας Γένους– χαρακτήριζε τὴν πρώιμη μετανάστευση Ἑλλήνων γιὰ σπουδὲς στὸ ἐξωτερικὸ ὡς «ὄνειδος» γιὰ τὴν Ἑλλάδα. 
Εἰδικότερα, ὁ Καποδίστριας θεωροῦσε ὅτι οἱ πρωΐμως ξενιτεμένοι νέοι της Ἑλλάδος διατρέχουν τὸν κίνδυνο πολιτισμικῆς ἀλλοτρίωσης καὶ ἐθνικῆς ἀπομείωσής τους, ὅπως... ἔγραφε στὸν Μουστοξύδη (1827): 

«Τὰ παιδία μας, οὕτως ἐκεῖ σὲ κείμενα [σὲ ξένους τόπους], κινδυνεύουσιν νὰ ἐκστραφῶσι [ἐκτραποῦν] τῆς οἰκείας φύσεως, χάνοντα βαθμηδὸν καὶ τὴν αἴσθησιν τῶν θρησκευτικῶν χρεῶν τῶν καὶ τὴν χρῆσιν τῆς γλώσσης τῶν, καὶ τὴν μνήμην τῶν ἐφεσίων καὶ ἰδιογενῶν ἠθῶν. 

Ἀποσπασμένα πρωΐμως ἀπὸ τὴν ὄντως πατρίδα, ἄραγε δὲν θέλουσιν ἀναπλάση ἐν ἐαυτοῖς πατρίδα τινὰ ἰδανικήν, κατὰ τὸν τύπον τοῦ τόπου ἐν ὢ ἤρχισαν πρῶτον νὰ σκέπτωνται; Ἀνδρωθέντες δέ, ἐπιστρέψουσιν ἄρα εἰς τὰς πατρίους αὐτῶν ἑστίας; Καὶ ἐπιστρέψαντες, ἔσονται ἄρα πολίται ὠφέλιμοι;» 

Ἡ ἀπάντηση τοῦ Καποδίστρια σὲ αὐτὰ τὰ ἐρωτήματα εἶναι καταιγιστική, ἤτοι ὅτι οἱ ξενιτεμένοι νέοι ποὺ θὰ ὑποστοῦν ἐκπαιδευτικὴ ἀλλοτρίωση ἢ καὶ «ἐξέθνωση» (πολιτισμικὴ γενιτσαροποίηση) θὰ ἀποβοῦν «χαμένοι» γιὰ τὴν Ἑλλάδα καὶ «ἄχρηστοι» γιὰ κάθε ἄλλη χώρα: 

«Ἀπεκρίθη πρὸς ταῦτα ἡ πείρα, καὶ ἀποκρίνεται καθ’ ἑκάστην ὅτι, παραδεδομένοι οἱ νέοι οὗτοι μόνως εἰς ἑαυτοὺς καὶ εἰς τῶν ξένων τὰ παραδείγματα [σὲ ξένα ὑλιστικὰ ἀτομικιστικάπροτυπα], χαμένοι θέλουσιν εἶσθαι διὰ τὴν πατρίδα τῶν, καὶ οὒδ ἄλλου τόπου τὴν σήμερον θέλουσιν γείνη χρήσιμον ἀπόκτημα. Ἀλλὰ καὶ τούτου γενομένου, τὸ ὄνειδος τῆς ἐξεθνώσεως τῶν εἰς τὴν Ἑλλάδα θὰ πέση.» 

Σὲ ἐπιστολή του δὲ πρὸς τὸν Κοραὴ (1829), ὁ Καποδίστριας ἐπεσήμανε τὴν ἐπιτακτικὴ ἐθνικὴ ἀνάγκη γιὰ ἐπανάκαμψη στὴν πατρίδα ὅσων Ἑλλήνων σπουδάζουν πρωΐμως στὰ ξένα, ὥστε νὰ ἑξαληφθεῖ τὸ ἐθνικὸ «ὄνειδος» τῆς πολιτισμικῆς τους «διαφθορᾶς»: 

«Καὶ ἐγὼ ἀναγκαιώτατον κρίνω νὰ συλλέξωμεν καὶ ἐπαναγάγωμεν εἰς τὴν Ἑλλάδα τοὺς νέους ΄Ἕλληνας ὅσοι ἐπὶ προφάσει μαθήσεως διαφθείρονται ἐν Εὐρώπη». 

Αὐτὸ τὸ Καποδιστριακὸ προτάγμα ἔγινε ἀκόμα πιὸ ἐπίκαιρο ἐφέτος ἐξ αἰτίας τῆς Πανδημίας, ἡ ὁποία προξένησε μία σαρωτικὴ μετάλλαξη στὴν ἀκαδημαϊκὴ κοινότητα παγκοσμίως: Ἑκατοντάδες πανεπιστήμια καὶ κολέγια στὸ ἐξωτερικὸ ἀναγκάσθηκαν νὰ κλείσουν ἐσπευσμένα τὶς πανεπιστημιουπόλεις τους καὶ νὰ «ἀδειάσουν» ἄρον-ἄρον τὶς φοιτητικές τους ἑστίες. Κατὰ συνέπεια, χιλιάδες ξενιτεμένοι Ἕλληνες φοιτητὲς ἐπανέκαμψαν στὴν Ἑλλάδα, στὴν ἀσφάλεια καὶ τὴν θερμὴ ἀγκαλιὰ τῆς πατρίδος, ἡ ὁποία σήμερα εἶναι πανέτοιμη νὰ καλύψει ἐπαρκῶς τὶς σπουδαστικές τους ἀνάγκες – εἴτε σὲ ΑΕΙ, ποὺ ἐδῶ καὶ δύο δεκαετίες διεξάγουν μεταπτυχιακὰ προγράμματα σύμφωνα μὲ διεθνῆ πρότυπα (ΜΒΑ κ.τ.λ.), εἴτε σὲ κολέγια, ὅπου ὁ σπουδαστὴς ἔχει πλέον τὴν δυνατότητα νὰ λάβει αὐθεντικὸ πτυχίο (Bachelor, Master, Ph.D.) κρατικοῦ πανεπιστημίου Εὐρώπης ἢ Ἀμερικῆς σπουδάζοντας ὅμως μὲ ἀσφάλεια στὸν τόπο του, ἐξ ὁλοκλήρου πλέον στὴν Ἑλλάδα. 

Στὴν προσπάθεια αὐτή, πρέπει ὅλοι νὰ συμβάλουμε μὲ πυξίδα τὴν πατρίδα, τὴν ἀριστεῖα καὶ τὸ μέλλον τῶν παιδιῶν μας. 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΚΑΝΤΕ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ ΜΑΣ.