4 Ιουν 2020

«Ὅπως δὲ οἱ Ἀνθενωτικοὶ στὴν διάρκεια τῆς δουλείας ἔσωσαν τὸ Γένος καὶ τὸ ὁδήγησαν στὸ 1821, ἔτσι καὶ σήμερα οἱ πατερικὰ Ἀνθενωτικοὶ θὰ διαφυλάξουν τὸ Γένος ἀπὸ τὰ ἐπερχόμενα δεινὰ»

π. Γεώργιος Μεταλληνός
Ἀποφρὰς ἡμέρα διὰ τὸ Γένος μας δὲν εἶναι μόνον ἡ 29η Μαΐου 1453, ἀλλὰ καὶ ἡ 12/13η Ἀπριλίου τοῦ 1204, ὅταν ἔπεσε ἡ Βασιλεύουσα καὶ ἡ αὐτοκρατορία τῆς Νέας Ρώμης-Ρωμανίας στοὺς Φράγκους τῆς Δ’ Σταυροφορίας. Ὑπάρχει, μάλιστα, γενετικὴ σχέση μεταξύ τους… 

Τὸ φιλοδυτικὸ ρεῦμα ἀποτελοῦσαν κυρίως διανοούμενοι καὶ πολιτικοί, οὐνίτες ἢ οὐνιτίζοντες… Οἱ Ἀνθενωτικοί, δηλαδή, ὁ Κλῆρος, οἱ Μοναχοὶ καὶ τὸ εὐρὺ Λαϊκὸ σῶμα, διατηροῦσαν μόνιμη, μετὰ τὸ 1204, δυσπιστία ἔναντί της Δύσεως. Ὁ ἀντιδυτικισμὸς τῆς Ἀνατολῆς συνιστοῦσε περισσότερο αὐτοάμυνα καὶ αὐτοπροστασία… 

Ἡ συνείδηση αὐτὴ τῶν Ἀνθενωτικῶν θὰ κωδικοποιηθεῖ στὸ κήρυγμα τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ (18ος αἵ). 
«Καὶ διατὶ δὲν ἤφερεν ὁ Θεὸς ἄλλον βασιλέα, ποὺ ἦταν τόσα ρηγάτα ἐδῶ κοντὰ νὰ τοὺς τὸ δώση, μόνο ἤφερε τὸν Τοῦρκον μέσαθεν ἀπὸ τὴν Κόκκινην Μηλιὰ καὶ τοῦ τὸ ἐχάρισεν; Ἤξερεν ὁ Θεὸς πὼς τὰ ἄλλα ρηγάτα μᾶς βλάπτουν εἰς τὴν πίστιν, καὶ (= ἐνῶ) ὁ Τοῦρκος, δὲν μᾶς βλάπτει. Ἄσπρα δώσ’ του καὶ καβαλλίκευσε τὸν ἀπὸ τὸ κεφάλι. Καὶ διὰ νὰ μὴ κολασθοῦμεν, τὸ ἔδωσε τοῦ Τούρκου καὶ τὸν ἔχει ὁ Θεὸς τὸν Τοῦρκον ὡσὰν σκύλον...
νὰ μᾶς φυλάη…»…. 
Οἱ ἁλώσεις τοῦ 1204 καὶ τοῦ 1453 ἀπειλοῦσαν γεωγραφικὰ σύνορα καὶ προκάλεσαν δουλεῖες σωμάτων. Ἡ ψυχὴ καὶ τὸ φρόνημά μας, ἔμειναν ἀδούλωτα καὶ γι’ αὐτὸ ἐπιβιώσαμε, κατορθώνοντας νὰ φθάσουμε στὸ 1821. Σήμερα τὰ σύνορά μας βρίσκονται στὴν ψυχή μας. Αὐτὴ ἀπειλεῖται μὲ νέα (τρίτη) ἅλωση. Ἡ Ὑπερδύναμη τῆς Νέας Ἐποχῆς, μὲ ὅλες τὶς συνιστῶσες της, ἔχει ἀποβεῖ «καθολική μας μητρόπολη» καὶ μόνιμο σημεῖο ἀναφορᾶς, καθορίζοντας καὶ προσδιορίζοντας σύνολο τὸν ἐθνικό μας βίο, καὶ αὐτὸ τὸ φρόνημά μας, μὲ τὴν ἐξωπροσδιοριζόμενη παιδεία. Χρειάζεται συνεπῶς παράλληλη καλλιέργεια τῆς ἐθνοκεντρικότητας, ὄχι ὡς σοβινιστικὴ ἐχθρότητα, ἀλλ’ ὡς λυτρωτικὸ ἀντίβαρο στὸν οἰκουμενιστικὸ ὁδοστρωτήρα (πολιτικὰ καὶ πνευματικά), ποὺ ἰσοπεδώνει τὸ φρόνημα καὶ ἐκθεμελιώνει τὰ σύνορα τῶν ψυχῶν καὶ συνειδήσεών μας. 
Οἱ Ἀνθενωτικοί της ἐποχῆς μας, ὅσοι διατηροῦν τὴν αὐθεντικότητα τῶν Ἁγίων μας, μένοντας ξένοι πρὸς κάθε ἔννοια φανατισμοῦ καὶ μισαλλοδοξίας, ταυτίζονται μὲ τὴν «μαγιὰ» τοῦ Μακρυγιάννη, σώζοντες τὴν Ὀρθοδοξία καὶ τὸ Γένος-Ἔθνος στὴν συνείδηση καὶ τὴν ζωή τους, ἀπρόθυμοι πάντοτε νὰ θυσιάσουν στὰ εἴδωλα τῆς Νέας Ἐποχῆς καὶ αἴροντες τὸν σταυρὸ τοῦ μαρτυρίου καὶ τῆς παντοειδοῦς θυσίας. 
Τὸ μέλλον τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τῆς Ἑλληνικότητας στὸν τόπο μᾶς εἶναι ἀλληλένδετο μὲ τὴν στάση τῶν «Ἀνθενωτικῶν» στὴν σημερινὴ φοβερότερη καὶ ὑπουλότερη ἀπόπειρα τῆς Φραγκιᾶς νὰ ὑποτάξει, δηλαδὴ νὰ διαλύσει, τὴν Πίστη καὶ τὸ Γένος μας. Ὅπως δὲ οἱ Ἀνθενωτικοὶ στὴν διάρκεια τῆς ποικιλώνυμης δουλείας ἔσωσαν τὸ Γένος, μὲ ὅλα τὰ συστατικά του, καὶ τὸ ὁδήγησαν ἀκμαῖο στὸ 1821, ἔτσι καὶ σήμερα οἱ πατερικὰ Ἀνθενωτικοὶ θὰ διαφυλάξουν τὸ Γένος ἀπὸ τὰ ἐπερχόμενα δεινά. 
«ΟΦΕΙΛΗ ΑΓΑΠΗΣ», π. Γ. Δ. Μεταλληνοὺ ὁμοτ. Κάθ. Πανεπ. Ἀθηνῶν, ἐκδόσεις “Ὀρθόδοξος Κυψέλη”

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΚΑΝΤΕ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ ΜΑΣ.