«Πέμπτη Φάλαγγα»…

Γράφει ὁ Θανάσης Κ.

Μερικὲς ἁπλὲς παρατηρήσεις, γιὰ κάποιες χονδροειδεῖς ἀνοησίες ποὺ ἔχουν ἀκουστεῖ στὸ δημόσιο διάλογο πάνω σὲ «φλέγοντα» ἐθνικὰ ζητήματα: Θὰ τὰ γράψω ὅσο πιὸ «εὐγενικὰ» γίνεται. Πρῶτον, ὅποιος θέτει τὸ ἑξῆς «ρητορικὸ ἐρώτημα»: Δηλαδή τί θέλετε νὰ κάνουμε πόλεμο μὲ τὴν Τουρκία; Εἶναι εἴτε ἐντελῶς ἀφελὴς (ἄλλο ἤθελα νὰ γράψω, ἀλλὰ «συγκρατήθηκα»…), εἴτε ἐξυπηρετεῖ (συνειδητὰ ἢ ἀσυνείδητα) τὴν Τουρκικὴ ἐπιθετικότητα. Καὶ ὑπονομεύει ἄμεσα τὴν «ἑλληνικὴ Ἀποτροπή»! Δηλαδὴ τὸ μόνο ρεαλιστικὸ τρόπο νὰ ἀποφευχθεῖ ἐνδεχόμενη σύγκρουση.
Πράγματι, ἡ Τουρκικὴ ἐπιθετικότητα εἶναι πιθανὸ νὰ «συγκρατηθεῖ», μόνον ἂν γνωρίζει, ὅτι οἱ Ἕλληνες θὰ ἀντιδράσουν ἀμέσως καὶ πλήρως σὲ δική τους ἔμπρακτη πρόκληση πάνω στὸν «πυρήνα» τῆς ἐθνικῆς τους κυριαρχίας.
Μέχρι τώρα ἡ Τουρκία ἀντιμετώπιζε παραστρατιωτικὲς ὁμάδες (σὲ βόρειο Ἰράκ, Συρία καὶ Λιβύη). Στὴν περίπτωση ἑλληνοτουρκικῆς κρίσης, ὅμως, θὰ ἀντιμετωπίσει σύγχρονο νατοϊκὸ στρατὸ – τὸν Ἑλληνικὸ – ὁ ὁποῖος παρὰ τὶς ἐλλείψεις (λόγω δεκαετοῦς κρίσης), ἔχει πολὺ ὑψηλότερες ἐπιχειρησιακὲς.... δυνατότητες, ἀπ’ ὅ,τι ἔχει ἀντιμετωπίσει σὲ ὅλα τὰ «μέτωπα» ὅπου ἐνεπλάκη.

Ἡ Ἑλλάδα διαθέτει σύγχρονα ὑποβρύχια ποὺ μποροῦν σὲ λίγη ὥρα νὰ βουλιάξουν ὅ,τι τουρκικὸ πολεμικὸ πλέει, ἔχει σύγχρονα πολεμικὰ ἀεροσκάφη ποὺ μποροῦν μέσα σὲ λεπτὰ νὰ βομβαρδίσουν κρίσιμες δικές της ἐγκαταστάσεις –λιμάνια, ἀεροδρόμια, ναυστάθμους, στρατιωτικοὺς σχηματισμοὺς στὴν ξηρὰ καὶ τὴ θάλασσα – καθὼς καὶ νὰ τῆς καταρρίψουν μεγάλο ἀριθμὸ πολεμικῶν ἀεροσκαφῶν.

Ποτὲ στὸ παρελθὸν τῶν τελευταίων ἑκατὸ ἐτῶν ἡ Τουρκία δὲν ἀντιμετώπισε τέτοιο ἀντίπαλο μὲ τέτοιες – σύγχρονες – ἐπιχειρησιακὲς δυνατότητες.

Κι ὅλα αὐτὰ μπορεῖ νὰ γίνουν σὲ λίγα λεπτά, σὲ λίγες ὧρες.

Κι ὕστερα νὰ ὑπάρξει ξένη ἐπέμβαση ἀμερικανικῶν δυνάμεων γιὰ νὰ λήξουν οἱ συγκρούσεις.

Πράγμα ποὺ σημαίνει ὅτι ἡ Τουρκία, ἂν κλιμακώσει τὶς προκλήσεις, μπορεῖ μέσα σὲ λίγη ὥρα (ὧρες) νὰ χάσει πολλά, πρὶν προλάβει νὰ ἀνασυνταχθεῖ γιὰ νὰ (προσπαθήσει νὰ) χρησιμοποιήσει τὸ «ἀριθμητικό της πλεονέκτημα».

Γι’ αὐτὸ ἐπιμένουμε ὅτι τὸ μέγιστο ποὺ μπορεῖ νὰ συμβεῖ εἶναι ἕνα «θερμὸ ἐπεισόδιο», ποὺ μπορεῖ νὰ ἔχει ὁποιαδήποτε ἔκβαση, ἀκριβῶς ἐπειδὴ ὅλα θὰ κριθοῦν μέσα σὲ ἐλάχιστη ὥρα.

Καὶ ἡ Τουρκία ΔΕΝ μπορεῖ νὰ εἶναι σίγουρη γιὰ τὸ ἂν πάει γιὰ μαλλὶ καὶ βρεθεῖ ἐντελῶς … “κουρεμένη”, ἐκτὸς κι ἄν…

Ἐκτὸς κι ἂν οἱ Ἕλληνες ἀπέναντι ΔΕΝ ἀντιδράσουν στὶς προκλήσεις της, φοβούμενοι τὸν «πόλεμο» – ποὺ ΔΕΝ πρόκειται νὰ γίνει.

Ἐκτὸς κι ἂν οἱ Ἕλληνες κωλώσουν καὶ ἀποφύγουν νὰ κάνουν αὐτὸ ποὺ μποροῦν: νὰ τιμωρήσουν τὴν Τουρκία, μὲ ἕνα θερμὸ ἐπεισόδιο, στὸ ὁποῖο θὰ τῆς προκαλέσουν τὴ μέγιστη ζημία, πρὶν ἐπέμβουν «τρίτοι» καὶ σταματήσουν τὴν περαιτέρω κλιμάκωση ἑκατέρωθεν.


Για να προχωρήσουν τις προκλήσεις τους οι Τούρκοι θέλουν να είναι «σίγουροι» ότι οι Έλληνες ΔΕΝ θα αντιδράσουν! Ότι οι Έλληνες θα συνθηκολογήσουν αμαχητί.

Και γι’ αυτό μόνο την επιθετικότητα της Τουρκίας ευνοεί η καλλιέργεια φόβου και ηττοπάθειας στην Ελλάδα.

Μόνο τους Τούρκους εξυπηρετεί να συζητάνε οι Έλληνες (και να διχάζονται δημόσια), ΑΝ πρέπει να εμπλακούν σε «πόλεμο» με την Τουρκία.

—Κάνει άριστα ο νέος αρχηγός ΓΕΕΘΑ που τονίζει ότι, αν χρειαστεί, θα αντιδράσουμε με ό,τι έχουμε και δεν έχουμε.

—Κάνει άριστα ο υπουργός Άμυνας και επαναλαμβάνει ότι δεν επιδιώκουμε τη σύγκρουση, αλλά δεν θα διστάσουμε να απαντήσουμε όπως πρέπει…

—Κάνει άριστα και ο Πρωθυπουργός που είπε αυτό ακριβώς και δημόσια και κατ’ ιδίαν στον Αμερικανό Πρόεδρο (για να φτάσει το μήνυμα στην Άγκυρα και από άλλα «επίσημα» και «εμπιστευτικά» κανάλια).

Και κάνουν άθλια όσοι υπονομεύουν δημόσια αυτό το ελληνικό μήνυμα Αποτροπής. Της μόνης που μπορεί να σταματήσει την τουρκική κλιμάκωση.

    Δεύτερον, όσοι λένε – δημόσια ή ιδιωτικά – ότι:

— Θα δώσουμε την ΑΟΖ ενός δικού μας νησιού για να κρατήσουμε την ΑΟΖ άλλων δικών μας νησιών,

είναι επικίνδυνοι και ανεύθυνοι – και εντελώς άσχετοι με εξωτερική πολιτική.

Είναι εντελώς άσχετοι γιατί ακόμα κι αν το πίστευαν, δεν θα έπρεπε να το λένε δημόσια!

Απέναντι σε επιθετικό γείτονα με διακηρυγμένο «αναθεωρητισμό» – επεκτατισμό, ποτέ δεν διακηρύσσεις την «έσχατη γραμμή» της δικής σου υποχώρησης. Διότι ο αντίπαλος σου θα τη θεωρήσει ως «δεδομένη» από την πλευρά σου – και από αυτήν θα αρχίσει ζητώντας πολύ περισσότερα.

Είναι άσχετοι και επικίνδυνοι και για ένα λόγο ακόμα: Το Καστελόριζο που κάποιοι δείχνουν πρόθυμοι να «θυσιάσουν» για να κρατήσουμε την υφαλοκρηπίδα της Ρόδου, δεν είναι μόνο του.

Είναι ενιαίο το σύμπλεγμα Ρόδου-Κάσου-Καστελόριζου. Είναι όλα κατοικημένα νησιά από αρχαιοτάτων χρόνων, που όλα τους μπορούν να συντηρήσουν οικονομική ζωή και βρίσκονται σε ανοιχτή θάλασσα. Άρα έχουν πλήρη επήρεια ΑΟΖ κατά το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας.

[Σε αντίθεση με την περίπτωση της Νήσου των Όφεων στην (κλειστή) Μαύρη Θάλασσα, μεταξύ Ουκρανίας και Ρουμανίας, που ως πρόσφατα ήταν ουσιαστικά ακατοίκητα, και που συντηρούν ένα καταυλισμό συνοριακών φρουρών (μετά το 2005) κι ένα φάρο.

Σε κάθε άλλη περίπτωση κατοικημένων νησιών που εξετάστηκε από Διεθνές Δικαστήριο, η απόφαση ήταν πολύ κοντά στις ελληνικές θέσεις και πολύ μακριά από τις τουρκικές επιδιώξεις.]

Είναι το κοινό σύμπλεγμα Δωδεκανήσων, Ρόδου, Κάσου, Καστελόριζου και η υφαλοκρηπίδα-ΑΟΖ που δικαιούται, σε συνδυασμό με την υφαλοκρηπίδα-ΑΟΖ της Κρήτης που εξασφαλίζουν την «συνέχεια» μεταξύ Ελληνικών και Κυπριακών θαλασσίων ζωνών (από δυσμάς προς ανατολάς στην Μεσόγειο) «διακόπτοντας» και περιορίζοντας τις τουρκικές διεκδικήσεις (από βορράν προς νότον) στην ίδια περιοχή.

Είναι παρανοϊκό η Αίγυπτος και το Ισραήλ να το παραδέχονται αυτό εμμέσως, και ελληνικά χείλη να το αμφισβητούν ευθέως.

Να τελειώνουμε πια με αυτή την εσωτερική υπονόμευση των ελληνικών θέσεων απέναντι στην Τουρκική επιθετικότητα.

    Τρίτον, υπάρχουν και κάποιοι που λένε το πιο επικίνδυνο απ’ όλα:

—Δείτε το χάρτη! Μπορεί η Τουρκία να αποδεχθεί ότι το σύμπλεγμα των μικρών ελληνικών νησιών Καστελόριζο, Κάσσος κλπ. στα νότιά της μπορεί να την αποκόψει από την επέκταση της θαλάσσιας ζώνης της στην Ανατολική Μεσόγειο;

Ξέρετε τι σημαίνει αυτό; Ότι η Τουρκία έχει μεγάλο ηπειρωτικό μέγεθος και γι’ αυτό μπορεί να σαρώνει τα δικαιώματα των μικρότερων γειτόνων της.

Ξέρετε τι θυμίζει αυτό; Την λογική του «ζωτικού χώρου» που διεκδικούσε η Ναζιστική Γερμανία στην Κεντρική Ευρώπη («Μεσευρώπη»), επικαλούμενη ακριβώς το ίδιο: το μεγάλο της μέγεθος και τη «ζωτικότητα» της οικονομίας της!

Ίδια λογική! Ίδιο επιχείρημα…

Που όμως, έχει τεθεί «εκτός νόμου», τυπικά τουλάχιστον, μετά την ήττα της Ναζιστικής Γερμανίας.

Τώρα τέτοια επιχειρήματα – που θυμίζουν τις διεκδικήσεις των Ναζί – μπορούν να απορριφθούν.

Κι όχι μόνο για «ιστορικούς λόγους».

Ούτε μόνο με «νομικά επιχειρήματα».

Αλλά με γεωπολιτική λογική:

Γιατί στην ουσία οδηγούν σε αναθεωρητισμό-επεκτατισμό χωρίς όρια.

Αν είμαι «μεγάλος» και μπορώ να διεκδικήσω περισσότερα από σένα που είσαι «μικρότερος», τότε, εφ’ όσον γίνει δεκτό το αίτημά μου, γίνομαι ακόμα «μεγαλύτερος» – και μπορώ να διεκδικήσω ακόμα περισσότερα από εσένα ή από κάποιον άλλο «μικρότερο» γείτονά μου.

Το περίεργο είναι ότι αυτά μας τα λένε συνήθως κάποιοι που παλαιότερα μας είχαν… φλομώσει με την επίκληση του Διεθνούς Δικαίου, για πάσαν νόσον κλπ. κλπ.

Τώρα ξαφνικά, λοιπόν, μας λένε ότι υπάρχει μόνο ένα Δίκαιο, το «Δίκαιου του μεγαλυτέρου» (κι όχι, αναγκαστικά, του «ισχυροτέρου»).

Ξεχνάνε βέβαια ότι οι «μικρότεροι» που περιβάλλουν τον επεκτατιστή «μεγάλο» γείτονά τους, μπορούν κάποια στιγμή να συνασπιστούν και να του «κόψουν το βήχα».

Τελικά να τι συμβαίνει: Τον τελευταίο καιρό έχει δημιουργηθεί, πράγματι, μια «πρωτοφανής» αντί-τουρκική συμμαχία προς νότον της Τουρκίας: με Ισραήλ, Αίγυπτο, τις περισσότερες αραβικές χώρες, τώρα και το μεγαλύτερο μέρος της Λιβύης, αλλά και την Τυνησία.

Σιγά-σιγά και οι δυτικοί αρχίζουν να μετακινούνται: Οι ΗΠΑ θεωρούν «προκλητικές και αποσταθεροποιητικές» τις πρωτοβουλίες Ερντογάν σε Λιβύη και Ανατολική Μεσόγειο, το Γερμανικό Κοινοβούλιο θεωρεί «παράνομη» τη συμφωνία Ερντογάν-Τριπόλεως, ο Γάλλος υπουργός εξωτερικών θεωρεί την ίδια συμφωνία «παράνομη και άκυρη», ο Χαφτάρ κερδίζει έδαφος στης Λιβύη σε βάρος του υποστηριζόμενου από τον Ερντογάν Σαρατζ, και σήμερα ο Μητσοτάκης κερδίζει την κρίσιμη στήριξη της Γαλλίας την ώρα που ο γαλλικός στόλος βρίσκεται στη Μεσόγειο, νότια της Κύπρου.

Η Ελλάδα αρχίζει να έχει πολιτική, συμμάχους και ερείσματα στην περιοχή.

Ο Ερντογάν αρχίζει να διαπιστώνει πως δεν του βγαίνουν όλα όπως τα υπολογίζει.

Και την κρίσιμη αυτή στιγμή, κάποιοι στην Ελλάδα παίζουν ανοικτά το ρόλο της «Πέμπτης Φάλαγγας» του Ερντογάν στην Ελλάδα:

    Να κάμψουν το ελληνικό φρόνημα αντίστασης,
    να ακυρώσουν την αξιοπιστία της ελληνικής Αποτροπής,
    να αποθαρρύνουν συμμάχους της χώρας, την ώρα που, για πρώτη φορά, αρχίζει να βρίσκει αληθινούς «συμμάχους» (έναντι της Τουρκίας),
    να πείσουν τους Τούρκους πως είμαστε «πτώματα» και έχουμε συνθηκολογήσει ήδη από τώρα…

Δεν ξέρω αν συνειδητά παίζουν αυτό το ρόλο της «Πέμπτης Φάλαγγας» – δεν θέλω να το πιστέψω.

Αλλά έτσι ακριβώς λειτουργούν – ακόμα κι αν δεντο καταλαβαίνουν:

Ως «Πέμπτη Φάλαγγα»…

lastpoint