13 Δεκ 2019

Τὸ παράδειγμα ἑνὸς πραγματικοῦ ἐκπαιδευτικοῦ

Ἕνας νεαρὸς κύριος συναντᾶ ἕναν ἡλικιωμένο... 

-Μὲ θυμάστε; 
-Ὄχι. 
-Ὑπῆρξα μαθητής σας. 
-Τί κάνεις; Μὲ τί ἀσχολεῖσαι; 
-Ἔγινα κι ἐγὼ καθηγητής. 
-Κρίνεις ὅτι εἶσαι καλὸς στὴ δουλειά σου; 
-Ἡ ἀλήθεια εἶναι πὼς ναί. Ἐσεῖς μὲ ἐμπνεύσατε καὶ ἤθελα νὰ σᾶς μοιάσω. 

Περίεργος ὁ ἡλικιωμένος κύριος, ρωτᾶ νὰ μάθει τί τοῦ ἔμεινε στὸ μυαλὸ καὶ τὸν ἐνέπνευσε σὲ τέτοιο βαθμὸ ὥστε νὰ θέλει νὰ γίνει κι ὁ ἴδιος καθηγητής. Καὶ ὁ νεαρός τοῦ διηγεῖται τὴν ἀκόλουθη ἱστορία... 

-Κάποια μέρα ἕνας συμμαθητής μου – ποὺ ἦταν καὶ φίλος μου – ἦλθε στὴν τάξη καὶ μοῦ ἔδειξε ἕνα πανέμορφο καινούργιο ρολόι ποὺ εἶχε στὴν τσέπη του. Δὲν ἄντεξα στὸν πειρασμὸ καὶ κάποια στιγμὴ τοῦ τὸ ἔκλεψα. Σὲ λίγο, ἀντιλήφθηκε ὅτι τὸ ρολόι ἔλειπε ἀπὸ τὴν τσέπη του καὶ ἀμέσως ἐνημέρωσε τὸν καθηγητὴ πού μᾶς δίδασκε ἐκείνη τὴν στιγμὴ στὴν τάξη, ποὺ ἤσασταν ἐσεῖς. Ἐσεῖς, λοιπόν, ἀπευθυνθήκατε στὴν τάξη καὶ εἴπατε:...
- Τὸ ρολόι κάποιου συμμαθητῆ σας ἐκλάπη κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ τρέχοντος μαθήματος. Ὅποιος τὸ ἔκλεψε, παρακαλῶ νὰ τὸ ἐπιστρέψει ἀμέσως. 

-Ντράπηκα τόσο πολὺ τὴν ταπείνωση μπροστὰ στοὺς συμμαθητές μου, ποὺ δὲν τόλμησα νὰ ἀποκαλυφθῶ. Ἔπειτα ἐσεῖς κλείσατε τὴν πόρτα, μᾶς εἴπατε ὅλους νὰ σταθοῦμε ὄρθιοι καὶ ὅτι θὰ ψάχνατε τὶς τσέπες ὅλων μας μέχρι νὰ τὸ βρεῖτε. Ἀλλὰ θέσατε καὶ μία προϋπόθεση. Ὅτι ἔπρεπε νὰ ἔχουμε ὅλοι μᾶς τὰ μάτια μας κλειστὰ γιὰ νὰ μὴν δοῦμε τὸν ἔνοχο. Ἔτσι καὶ συνέβη. Ὅταν φτάσατε σὲ μένα, τὸ βρήκατε στὴν τσέπη μου καὶ τὸ πήρατε. Ὅμως συνεχίσατε τὸ ψάξιμο στὶς τσέπες ὅλων καὶ ὅταν τελειώσατε, μᾶς εἴπατε «Καὶ τώρα, μπορεῖτε νὰ ἀνοίξετε τὰ μάτια σας ὅλοι. Τὸ ρολόι βρέθηκε!» Δὲν ἀναφέρατε ποτὲ τὸ ὄνομά μου στὴν τάξη καὶ οὔτε μοῦ σχολιάσατε ποτὲ τὸ περιστατικὸ σὲ προσωπικὸ ἐπίπεδο. Περίμενα νὰ μὲ ἐπιπλήξετε καὶ νὰ μοῦ κάνετε κατήχηση, ἀλλὰ τίποτε ἀπὸ αὐτὰ δὲν συνέβη. Ἐκείνη τὴν ἡμέρα σώσατε τὴν ἀξιοπρέπειά μου γιὰ πάντα. Ἐκείνη ἦταν ἡ πιὸ ντροπιαστικὴ μέρα τῆς ζωῆς μου ὅλης καὶ μοῦ δώσατε μὲ τὸν τρόπο σας ἕνα ἠχηρὸ μάθημα. Θυμηθήκατε τώρα τὸ περιστατικὸ κ. Καθηγητά; 

-Ναί, ἀκούγοντας σέ, τὰ θυμήθηκα ὅλα. Ἀλλὰ ὑπάρχει κάτι ποὺ δὲν θυμᾶμαι καὶ αὐτὸ εἶσαι ἐσύ, γιατί κι ἐγὼ εἶχα τὰ μάτια μου κλειστὰ ὅταν σας ἔψαχνα ὅλους!

11 σχόλια:

  1. Ενα υπεροχο παραδειγμα για ολους μας
    να μην διαπομπευουμε τον συνανθρωπο μας,εστω και δικαιολογημενα και ανεξαρτητα σε ποια "θεση" βρισκομαστε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πραγματικά μακάρι να ήμασταν έστω και λίγο σαν τον ηλικιωμένο καθηγητή στην προσωπική μας ζωή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Όμορφο. Θα ήταν δυνατότερο αν γνωρίζαμε πηγή, που να εγγυάται την αυθεντικότητα του περιστατικού. Αλλιώς μένει στο χώρο του ηθοπλαστικού.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μην κάνουμε σαν τους φαρισαίους πού κοιτούσαν τους τύπους και δεν βλέπανε το νόημα.
      Κάποτε από τον πόλεμο γύρισε ένας στρατιώτης, και πριν μπει στο χωριό του, έμαθε από έναν συγχωριανό του, για την συμφορά που του είχε βρει.
      Όταν βρισκόταν αυτός στο μέτωπο, το σπίτι του είχε πιάσει φωτιά και για να το σώσει η γυναίκα του μπήκε μέσα να σβήσει τις φλόγες.
      Τελικά κατάφερε έσβησε τις φλόγες αλλά το πρόσωπό της παραμορφώθηκε από την φωτιά.
      Όταν την συνάντησε ο άντρας της, κατάλαβε αυτή ότι ο άντρας της είχε χάσει το φως του από τον πόλεμο.
      Και όταν μετά από 30 χρόνια κοιμήθηκε η γυναίκα του και έκλεισε μία για πάντα τα μάτια της. Τότε άνοιξαν τα δικά του μάτια.
      (Αυτό έκανε και ο ευλογημένος καθηγητής).
      Μακάρι να κάνουμε το ίδιο όλοι μας.


      Διαγραφή
  4. Καλό, αλλά μη-εφαρμόσιμο σε πράξεις που γίνονται κατ' εξακολούθηση και χωρίς ντροπή.
    Που είναι και αυτό που συμβαίνει συνήθως στην Ελλάδα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Πολλα ζητας και χανεις την ουσια,
    ηθικοπλαστικε ζαχαροπλαστη...!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Νομίζω ότι ουσία του σχολίου του προηγούμενου ανώνυμου προσθέτει πάνω στην ουσία της ανάρτησης.
      Ουσιαστικά, λέει ότι έχουμε φτάσει σε τέτοιο πάτο που ούτε οι γνωστές πνευματικές συμβουλές δεν αποδίδουν. Αν δοκίμασες ποτέ να κάνεις το σωστό επί μεγάλο χρονικό διάστημα και αντί για την μετάνοια ή την ευγνωμοσύνη του άλλου να λαμβάνεις τα ακριβώς αντίθετα, θα γνώριζες.
      Έτσι ξεκίνησαν να αντιμετωπίζουν καποιοι και τον βαρθολομαίο. Άλλους τους αφόριζε άδικα, άλλους τους δίωκε, κοινωνούσε αιρετικούς, κ.α. Και είπαν μερικοί να μην τον κράξουν, μπας και ντραπεί. Και πέρασαν τα χρόνια, εδραιώθηκε η κατάσταση, εξελίχτηκε, πολλαπλασιάστηκε, και τώρα πάνε μέζεψέ την αν μπορείς...

      Διαγραφή
    2. Η Αρετή των αρετών είναι οι διάκρισης.
      Ο ιερός Χρυσόστομος μας λέει όταν είπε ο Χριστός μην κρίνετε ίνα μην κριθείτε, εννοούσε τα περί του βίου και όχι τα περί της πίστεως.
      Και για τον Βαρθολομαίο θα μιλήσουμε γιατί αν δεν μιλήσουμε εμείς θα κράξουν και οι λίθοι ακόμα.
      Αλλά περί του βίου θα σκεπάζουμε τον αδερφό μας.
      Και όταν εμείς σκεπάζουμε τον αδερφό μας τότε και ο Χριστός θα σκεπάσει εμάς και την οικογένειά μας. Αμήν.

      Διαγραφή
    3. @Χρήστος
      Δεν διαφώνώ, μιλώντας γενικά, αλλά δεν υπάρχουν εξαιρέσεις σε αυτό;
      Π.χ., όταν ο "αδερφός" μας δεν έχει ουδεμία σχέση με χριστιανισμό, άσχετα αν είναι στα χαρτιά χριστιανός, κάνει ότι κάνει επί μακρύ χρονικό διάστημα (χρόνια) και χωρίς ντροπή, δεν λαμβάνει υπόψιν του καθόλου τις συμβουλές μας και τις αντιδράσεις μας, και με την δράση του προκαλεί σοβαρά προβλήματα σε ανυποψίστους ανθρώπους, τότε θα συνεχίσουμε να τον καλύπτουμε; Δεν πρέπει να μάθει ο υπόλοιπος κόσμος για να τον αποφεύγει;

      Και υπάρχουν και χειρότερα: αν δεν είναι ένας αδερφός μας αλλά ολόκληρο κοπάδι αδελφών μας που σε ειρωνέυονται ακόμα και όταν τους φέρεσαι καλά;

      Και ακόμα χειρότερα: τι γίνεται αν ο αδελφός βρίσκεται ανάμεσα σε ομάδα ανθρώπων που συνήθως δεν υποψιάζεσαι ώστε να φυλαχτείς (π.χ. ιερείς, δάσκαλοι, νηπιαγωγοί, θεολόγοι, κτλ);

      Επίσης, όταν ο Χριστός έλεγε "μην κρίνετε", νομίζω εννούσε "μην κατακρίνετε" (κάποια σημασιολογική απόκλιση νέων/αρχαίων ελληνικών φαντάζομαι...). Μιας και η κρίση είναι βασική εγκεφαλική λειτουργία. Αλλά το κατά πόσο είναι κατάκριση το να πεις την αλήθεια για έναν άνθρωπο δημοσίως δεν εξαρτάται από τα κίνητρά σου;

      Διαγραφή
  6. Στον Ευεργετινό διαβάζουμε. Ο Μακάριος Ευλόγιος και ο λεπρός.
    Διάβασε αυτήν την ιστορία και θα διδαχθείς πολλά.
    Να είμαστε αυστηροί με τον εαυτό μας και επιεικής με τους άλλους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

ΚΑΝΤΕ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ ΜΑΣ.